Η ανακοίνωση της απόκτησης του Σιπιόνι από τον Ολυμπιακό είναι μια ωραία ευκαιρία για να κλείσω την αναφορά στα καλοκαίρια των ελληνικών ομάδων που πέρυσι διεκδίκησαν το πρωτάθλημα γράφοντας κάτι για τον πρωταθλητή, που έχει μικρότερη πίεση από τους άλλους γιατί δεν έχει καλοκαιρινά προκριματικά στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις, αλλά και μια πιο δύσκολη αποστολή γιατί έχει μπροστά του μια συμμετοχή στο Τσάμπιονς λιγκ. Δηλαδή μια σεζόν περισσότερο περίπλοκη. Ας αρχίσουμε από αυτό.

Προέκυψαν και νέες ανάγκες

Είναι περισσότερο περίπλοκη η επόμενη σεζόν του Ολυμπιακού από αυτή που ολοκληρώθηκε; Τυπικά ναι γιατί έχει μπροστά του οκτώ ματς πιο δύσκολα από τα περσινά στην Ευρώπη. Όμως δεν θα έχει φέτος την περσινή υποχρέωση της κατάκτησης «του πρωταθλήματος των εκατό χρόνων», το οποίο υπήρξε ένα είδος ιερής αποστολής, στην οποία ο Ολυμπιακός έπρεπε να ανταποκριθεί. Το έκανε μάλιστα μετά από ένα καλοκαίρι στο οποίο η μεταγραφική του ενίσχυση δεν έμοιαζε και τόσο δεδομένη.

Θυμίζω πως ένα χρόνο πριν από την ομάδα που κέρδισε το Conference League έφυγαν (χωρίς μάλιστα να φέρουν χρήματα) ο Φορτούνης, ο Ποντένσε, ο Ιμπόρα, ο Γιόβετις, ο Ορτα κι ο ΕλΑραμπί – αρχικά και ο Κάρμο που ευτυχώς για τον πρωταθλητή ξαναγύρισε. Είναι εντυπωσιακό πως ο Ολυμπιακός κατάφερε να κερδίσει ένα νταμπλ χωρίς οι πιο πολλοί που αποκτήθηκαν στις θέσεις των πρωταγωνιστών που έφυγαν να του δώσουν πολλά. Ο Γουίλιαν και ο Ολιβέιρα ήρθαν αργά κι έφυγαν νωρίς. Ο Γιαζίτσι χτύπησε. Ο Γιάρεμτσουκ άργησε να πάρει μπροστά. Ο Ορτα ξαναγύρισε τον Ιανουάριο βοηθώντας ελάχιστα. Ο Βέλντε ξεκίνησε καλά, αλλά δεν είχε συνέχεια. Ο Ολυμπιακός τα κατάφερε χάρη στην ομοιογένεια του, την άμυνα και το πιεστικό παιγνίδι του, αλλά και τον ενθουσιασμό που του έδωσαν οι μικροί. Ωστόσο στην διάρκεια της σεζόν – και παρά τις βοήθειες των παλιότερων, δηλαδή του Τσικίνιο, του Ζέλσον και του ΕλΚαμπί - ήταν σαν απλά να κάλυψε κάνοντας διαχείριση τις απουσίες των σημαντικών παικτών που πέρυσι το καλοκαίρι έφυγαν αδειάζοντας λίγο την επίθεσή του. Φέτος πρέπει να τους αντικαταστήσει: αυτή θα έπρεπε να είναι η μεγάλη προτεραιότητα. Και γιατί στο μεταξύ πωλήθηκε ο Κωστούλας κι ο Μασούρας μοιάζει να έκλεισε τον κύκλο του – οπότε μεσοεπιθετικά προέκυψαν και νέες ανάγκες.

Οι πωλήσεις και η προεργασία

Αργεί στις μεταγραφές ο Ολυμπιακός; Δεν νομίζω. Πρώτα από όλα γιατί η διοικητική του πρακτική είναι να περιμένει την κατάλληλη στιγμή: ποτέ δεν έχει ολοκληρώσει τον μεταγραφικό σχεδιασμό του Ιούλιο μήνα. Κι έπειτα γιατί – ειδικά φέτος – υπάρχει ένα νέο δεδομένο: η πιθανότητα των πωλήσεων. Νομίζω πως στον Ολυμπιακό θέλουν να δουν τι προτάσεις θα υπάρξουν, ποιοι παίκτες θα φύγουν και θα κινηθούν αναλόγως. Μετά από δυο πολύ καλές σεζόν είναι λογικό παίκτες του Ολυμπιακού να τραβάνε βλέμματα ομάδων με μεγάλα πορτοφόλια. Αλλοι χάρη στο νεαρό της ηλικίας τους (Μουζακίτης, Πιρόλα, Τζολάκης) κι άλλοι γιατί πέρασαν εξετάσεις αξιοπιστίας κι απέδειξαν πως είναι καλύτεροι παίκτες από αυτό που πολλοί πίστευαν (Εσε, Κοστίνια, Τσικίνιο κτλ). Θα φύγουν όλοι; Όχι φυσικά. Αλλά ότι θα απασχολήσει η περίπτωσή τους πολλούς είναι το μόνο βέβαιο.  

Η ελπίδα του Ολυμπιακού είναι να κατατεθεί νωρίς όποια πρόταση είναι να γίνει, ώστε να μην χρειαστεί να τρέχουν για ενισχύεις στο τέλος του καλοκαιριού. Διότι ναι μεν προεργασία υπάρχει (ο Ολυμπιακός έχει εντοπίσει μέχρι και τερματοφύλακες…) πλην όμως τα τελευταία χρόνια, όποτε χρειάστηκαν παίκτες στο τέλος του καλοκαιριού το πράγμα δεν πήγε καλά. Που σημαίνει πως πρέπει να σταματήσει να γίνεται.

Ο Ολυμπιακός πρέπει ειδικά φέτος να μην φτάσει στην ανάγκη να κάνει προσθήκες της τελευταίας στιγμής. Γιατί στο Τσάμπιονς λιγκ η σεζόν του θα αρχίσει με μεγάλη ανηφόρα και πρέπει να είναι έτοιμος. Αν πρέπει να εντάξει παίκτες που θα αποκτηθούν τέλη Αυγούστου θα έχει μπερδέματα. Αυτό είναι κατά την γνώμη μου το πρώτο που πρέπει να αποφύγει. Είναι αλήθεια πως στο τέλος του καλοκαιριού υπάρχουν πάντα ευκαιρίες. Αλλά για τους άλλους.

Το δεύτερο που πρέπει να αποφύγει

Τι άλλο πρέπει να αποφύγει ο Ολυμπιακός; Να βάλει τον Μεντιλίμπαρ στην ανάγκη να αξιοποιήσει πολλούς παίκτες των οποίων την απόκτηση δεν έχει εισηγηθεί. Δεν θα είναι και φέτος όλοι οι παίκτες που θα αποκτηθούν εισηγήσεις του Μεντιλίμπαρ: ελάχιστοι είναι οι προπονητές στον κόσμο που έχουν την δυνατότητα να διοικούν οι ίδιοι τις ομάδες και να παίρνουν αυτούς που μόνο αυτοί θέλουν. Αλλά η περσινή σεζόν δίδαξε κάτι: πως ο Βάσκος έχει μεγαλύτερη υπομονή με τους παίκτες που αυτός φέρνει. Περίμενε τον Ντάνι Γκαρθία χωρίς να τον πιέσει μετά την περσινή του καλοκαιρινή θλάση και τον χρησιμοποίησε άριστα. Ηξερε τι μπορεί να του δώσει ο Γιάρεμτσουκ γιατί τον γνώριζε κι αυτόν από το ισπανικό πρωτάθλημα – στο τέλος και μαζί του δικαιώθηκε. Εβαλε επίσης - χωρίς αμφιβολία - την σωστή στιγμή στο γήπεδο τον Μουζακίτη και εξέλιξε τον Κωστούλα – άλλους δυο που γνώριζε. Αλλά με πολλούς παίκτες που ήρθαν διότι απλά ευλόγησε την απόκτησή τους χωρίς αυτοί να αποτελούσαν υποδείξεις του δεν ήταν ανάλογα υπομονετικός. Εδωσε σε όλους ευκαιρίες: κάποιοι τις αξιοποίησαν και κέρδισαν την εκτίμησή του (Πιρόλα, Κοστίνια, Μπρούνο), κάποιοι άλλοι απλά χρησιμοποιήθηκαν και ζορίστηκαν να περάσουν τις εξετάσεις του (Γουίλιαν, Ολιβέιρα, Πάλμα, Στάμενιτς κτλ). Ολοι έπαιξαν γιατί πλέον τα ματς είναι πολλά. Αλλά άλλο είναι το «παίζω» άλλο το «προσφέρω». Κι άλλο το «ξεκινάω με την εμπιστοσύνη του προπονητή» κι άλλο το «πρέπει να την κερδίσω». Με τα πρέπει πολλοί παίκτες έχουν δυσκολίες.

Ο Ολυμπιακός πρέπει να δώσει στον Μεντλίμπαρ τουλάχιστον τρεις – τέσσερις παίκτες που να αποτελούν δικές του υποδείξεις, έστω κι αν τα ονόματα των παικτών αυτών δεν είναι τόσο γνωστά. Αν το κάνει θα κερδίσει τρεις – τέσσερις βασικούς: έτσι δουλεύει ο Βάσκος. Αν του πάρει παίκτες που δεν γνωρίζει καλά θα ξεκινήσουν πάλι τα τεστ. Και τα τεστ άλλοι τα περνάνε και άλλοι όχι.

Μια απλή ανακεφαλαίωση

Ας το ανακεφαλαιώσουμε. Ο Ολυμπιακός χρειάζεται πρώτα από όλα ποιότητα στην επίθεση για να παίξει καλύτερο ποδόσφαιρο από πέρυσι – αυτό του χρειάζεται για να κερδίζει ευκολότερα και στην Ελλάδα και για να ζεστάνει το κοινό του στο Καραϊσκάκη, που θέλει σίγουρα κάτι πιο πολύ από όσα είδε πέρυσι. Ο πρωταθλητής χρειάζεται να σκληρύνει λίγο πιο πολύ στην μεσαία γραμμή διότι αυτό το απαιτεί το Τσάμπιονς λιγκ, η συμμετοχή στο οποίο θα είναι φέτος η πιο μεγάλη δυσκολία που ο Ολυμπιακός έχει αντιμετωπίσει αγωνιστικά στην ιστορία του. Και φυσικά χρειάζεται μια ακόμα καλύτερη άμυνα – αν πχ φύγει Κάρμο πρέπει να ρθει ένας παίκτης ανάλογος, που να υποχρεώσει με την παρουσία του όλους να γίνουν καλύτεροι όπως έκανε αυτός. Δεν είναι απλά όλα αυτά. Αλλά ο Ολυμπιακός έχει χρόνο για να τα κάνει χωρίς πίεση κι έχοντας χρήματα για ξόδεμα. Πάντα αυτό είναι σημαντικό. Καλοκαιριάτικα λίγο παραπάνω.     

(Gazzeta, Ιούνιος 2025)