Ο Παναθηναϊκός αποκλείστηκε από τους Ρέιτζερς μετά από ένα ματς στο ΟΑΚΑ που θύμισε το πρώτο μεταξύ των δύο ομάδων στη Γλασκόβη: ο ΠΑΟ δεν έχασε αυτή τη φορά, αλλά η τελική ισοπαλία (1-1) είναι εξίσου οδυνηρή. Ας θυμηθούμε πρώτα τι έγινε και μετά ας δούμε γιατί έγινε ό,τι έγινε.  

Πολύ καλός

Ο ΠΑΟ έκανε ένα άψογο πρώτο ημίχρονο κι αυτή τη φορά όχι παίζοντας μόνο με αντεπιθέσεις όπως στο πρώτο παιχνίδι. Οι Πράσινοι πίεσαν και πανικόβαλαν ουκ λίγες φορές την άμυνα των Ρέιντζερς τους οποίους ο κόουτς Μάρτιν παράταξε με την ίδια ακριβώς σύνθεση με την οποία ξεκίνησαν το πρώτο ματς κάνοντας στο Ρουί Βιτόρια ένα πραγματικό δώρο. Οι Ρέιτζερς δεν ήξεραν τι να κάνουν καθώς ούτε κυκλοφορία μπάλας είχαν (οι Ρόθγουελ, Ντιομαντέ έχαναν τις προσωπικές μονομαχίες από τους Μαξίμοβιτς και Τσιριβέγια), ούτε αμυντική σταθερότητα παρά το πολύ μεγάλο ματς του έμπειρου και ογκώδη Σούταρ), ούτε βέβαια μπορούσαν να δημιουργήσουν κινδύνους. Τον Μάρτιν εμφανώς μπέρδεψε η νίκη στο πρώτο ματς και θέλησε να επιβραβεύσει μια ομάδα που και στο Αϊμπροξ για ένα ημίχρονο υπέφερε.   

Οι Ρέιτζερς είχαν χωρίς αμφιβολία ένα σπουδαίο τερματοφύλακα: ο Μπάτλαντ με χέρια και με πόδια σταμάτησε στο πρώτο μισάωρο τον Πελίστρι, που κλέβοντας την μπάλα έφτασε απέναντι του στο 12΄ και τον Ιωαννίδη στο 20’ βγάζοντας μια κεφαλιά του εξ επαφής, ενώ ο ΠΑΟ μπαίνοντας πολύ δυνατά κέρδισε επτά κόρνερ στα 23 πρώτα λεπτά του παιχνιδιού και τελείωσε το ημίχρονο με 9 τελικές και τέσσερις τουλάχιστον μεγάλες ευκαιρίες. Το ότι δεν βρήκε το γκολ που δικαιούταν στο πρώτο ημίχρονο ήταν πρόβλημα ωστόσο η υπεροχή του καθιστούσε τις πιθανότητες του για ανατροπή υπαρκτές (αν όχι και μεγάλες διότι το να βρεις δύο γκολ σ’ αυτό το επίπεδο σε 45 λεπτά απέναντι σε μια ομάδα που με όλες τις δυσκολίες της είχε κρατήσει το μηδέν δεν είναι απλό).

Γκολ ελπίδας, λάθος καταδίκη

Ο ΠΑΟ που δεν περίμενε από τους αντιπάλους του ώστε να εκμεταλλευτεί χώρους, όπως στο πρώτο ματς, αλλά έβαλε τη μπάλα κάτω άνοιξε νωρίς το σκορ στην επανάληψη. Οταν στο 57΄ ο Τζούρισιτς με κεφαλιά μετά από σέντρα του Μπακασέτα σκόραρε (το γκολ μέτρησε χάρη στο VAR) φάνηκε ότι κρατά τις τύχες στα χέρια του. Αλλά  δυο λεπτά αργότερα η άμυνα του Παναθηναϊκού αποφάσισε να κάνεις σε μία φάση όσα λάθη δεν είχε κάνει σε ολόκληρο το παιχνίδι: στην πρώτη ουσιαστικά σοβαρή επίθεση τους οι Ρέιντζερς ισοφάρισαν με τον Γκασαμα που ήρθε πάλι από το πάγκο. Ο Γάλλος από την Μαυριτανία εξτρέμ βρήκε την μπάλα στρωμένη στο ύψος του πέναλτι μετά από δύο στιγμές που οι αμυντικοί του Παναθηναϊκού και ο Ντραγκόφσκι δεν κατάφεραν να την διώξουν.

Ο Παναθηναϊκός χρειαζόταν πάλι δύο γκολ όπως δηλαδή και στο ξεκίνημα το δεύτερο ημίχρονου αλλά χρειαζόταν μια ανασύνταξη, η οποία δεν ήρθε ποτέ. Μετά τις γρήγορες αλλά άστοχες αλλαγές του Βιτόρια έγινε χειρότερος. Τα τελευταία 20 λεπτά δεν απείλησε και μάλιστα οι Ρέιντζερς έχασαν την καλύτερη τους ευκαιρία στο παιχνίδι στις καθυστέρησης όταν ο Ντέσερς, που μπήκε στο ματς με τον Μπαϊράμι κι έδωσαν στους φιλοξενούμενους μέτρα, βρέθηκε απέναντι από τον Ντραγκόφσκι αλλά αστόχησε. Αν οι Σκωτσέζοι κέρδιζαν θα είχαν κάνει την απόλυτη κλοπή: δυο σουτ, δυο γκολ. Αλλά δεν τους χάλασε και η ισοπαλία. Που στέλνει τον ΠΑΟ στα προκριματικά του Γιουρόπα λιγκ.

Η δυσκολία που όμως υπήρχε

Πάμε τώρα να δούμε γιατί έγιναν όλα. Ο προφανής λόγος είναι η αστοχία, η δυσκολία στο γκολ. Όμως αυτή υπήρχε και πέρυσι και φάνηκε και στα φιλικά.  Ο Πελίστρι, που επιλέχτηκε για βασικός και στα δυο ματς με τους Σκοτσέζους, είχε πέρυσι ένα γκολ στο πρωτάθλημα – εναντίον του ΟΦΗ στο ΟΑΚΑ. Παρόλο που και στα δυο ματς είχε στο πρώτο ημίχρονο καλή απόδοση (στο δεύτερο χάθηκε και στο Αϊμπροξ και χθες), δεν ήταν ποτέ του ένας σκόρερ. Προβλήματα στο γκολ έχει από πέρυσι και ο Φώτης Ιωαννίδης αλλά η δική του περίπτωση είναι λόγος για ένα ειδικό σημείωμα: υπόσχομαι να το γράψω προσεχώς. Χθες ήταν κινητικός, τον έψαξαν πολύ, αλλά σε κάθε περίπτωση η επικινδυνότητα του ήταν μικρή. Δεν έφτασε σε θέση βολής ποτέ σχεδόν και ο Μπακασέτας και κάπως έτσι το γκολ έγινε δύσκολη υπόθεση. Το μοναδικό το βρήκε ο Τζούρισιτς καθόλου τυχαία: έχει γκολ στα πόδια του και κατάλαβε τις δυσκολίες που είχε απέναντί του ο έμπειρος αλλά βαρύς Ταβερνιέ. Με τους υπόλοιπους χαφ μακριά από την περιοχή, και με τους Ρέιτζερς να αμύνονται καλά σε κόρνερ και φάουλ, ο ΠΑΟ φάνηκε δύσκολος στο γκολ και στα δυο ματς μετά το 30΄. Κι αν στο πρώτο παιγνίδι ήταν μια σοβαρή δικαιολογία το ότι έμεινε με δέκα παίκτες χθες για το χαώδες φινάλε του φταίει η ταραχή του μετά το γκολ της ισοφάρισης. Όμως προσοχή: ανάλογα σημάδια είχε ο ΠΑΟ και στην Γλασκόβη μετά το γκολ που εκεί δέχτηκε. Και σύμπτωση επαναλαμβανόμενη δεν είναι σύμπτωση.

Κακώς απογοητεύτηκε γρήγορα

Ο ΠΑΟ έδειξε και στα δυο ματς ψυχολογικά ευάλωτος – αρκούσε στους Σκοτσέζους στο πρώτο ματς ένα γκολ για να αλλάξουν τα δεδομένα του παιγνιδιού και στο δεύτερο επίσης ένα γκολ για να πάρουν μια πρόκριση χωρίς να κάνουν καλά σχεδόν τίποτα! Ο Μάρτιν έκανε στο ΟΑΚΑ τέσσερις λογικές και προβλεπόμενες αλλαγές – κυρίως αυτή του Γκασαμά μέτρησε. Ο Βιτόρια και στα δυο ματς όταν χρειάστηκε να επέμβει λειτούργησε κομμάτι πανικόβλητος σαν να έδινε εξετάσεις: φάνηκε όχι μόνο η πίεση των παικτών του αλλά και η δική του.  Πιθανότατα αυτό να έχει να κάνει με το γεγονός ότι είδε και στα δυο ματς την ομάδα του να εκτελεί το πλάνο του και να μην παίρνει αυτό που δικαιούταν. Όμως η λύση σε αυτό το πρόβλημα είναι η επιμονή στο πλάνο όχι η κατάλυσή του. Χθες ο ΠΑΟ ολοκληρώνει με ένα ανορθόδοξο σχήμα που δεν επιτρέπει σε καμία από τις γραμμές του να έχει την απόδοση που πρέπει. Η άμυνα αποδιοργανώνεται μολονότι δεν δέχεται πίεση: με την έξοδο του Κότσιρα ο Ράσκιν χρειάζεται απλά να πάει την μπάλα στα δεξιά της άμυνας του Παναθηναϊκού πρώτα από όλα για να κερδίσει χρόνο. Η μεσαία γραμμή βρίσκεται υπό καθεστώς σύγχυσης καθώς ο Τετέ θέλει να κάνει πολλά αλλά εγκλωβίζεται κι ο Τσέριν είναι δύσκολο να βρει πάσες και σουτ. Το χειρότερο συμβαίνει στην επίθεση. Η ταυτόχρονη παρουσία του Σφιντέρσκι και του Ιωαννίδη (όσο κράτησε) έκανε την επίθεση του ΠΑΟ πολύ βαριά και στατική. Χωρίς τον Τζούριτς να τον τρέχει, ο Ταβερνιέ βρήκε ρόλο και με τον Ζεφτέ να μπαίνει στα δεξιά και να βοηθάει οι Ρέιτζερς πέρασαν εύκολα τον σκόπελο του τελευταίου εικοσάλεπτου. Ο ΠΑΟ έσβησε την ώρα που έπρεπε να πιέσει παραπάνω. Απογοητεύτηκε γρήγορα. Κι αυτό είναι πρόβλημα που αντιμετωπίζεται μόνο με ψυχολόγο.

Νέα ομάδα, νέες απορίες

Εκ των υστέρων μπορούμε να πούμε πως η απόφαση του Βιτόρια να παρουσιάσει ένα καινούργιο ΠΑΟ στα δυο ματς αυτά δεν δικαιώθηκε. Ο ΠΑΟ είχε μόνο τρεις νεοαποκτηθέντες (τον Τούμπα, τον Κυργιακόπουλο και τον Τσιριβέγια) αλλά ήταν αρκετά καινούργια ομάδα. Στην άμυνα ξεκίνησαν ο Μπράουν και ο Τουμπά που μόλις βρέθηκαν μαζί. Στην επίθεση προστέθηκε ο αναπληρωματικός πέρσι Πελίστρι ενώ ο Βιτόρια δεν βρήκε το κουράγιο να ξεκινήσει τον Σβιντέρσκι που είχε πάει καλύτερα στα φιλικά από τον Ιωαννίδη. Στην μεσαία γραμμή φάνηκε η απουσία και του Σιώπη και του Ουναϊ αλλά για αυτό δεν έχει ευθύνη ο Πορτογάλος. Όπως συχνά συμβαίνει με τις καινούργιες ομάδες αυτές είναι πάντα ικανές στον σεβασμό του πλάνου: βγάζουν στο γήπεδο αυτό πάνω στο οποίο έχουν δουλέψει. Αλλά δυσκολεύονται να αλλάξουν στην πορεία ενός ματς όταν αυτό είναι απαραίτητο. Και οι Ρέιτζερς που είχε το ίδιο πρόβλημα ούτε άλλαξε, ούτε προσαρμόστηκε. Απλά άντεξε. Αλλά αυτό είναι σαφώς πιο εύκολο.

Περίπλοκη συνέχεια

Ο ΠΑΟ συνεχίζει στον προκριματικό του Γιουρόπα λιγκ όπου θα βρει πιθανότατα την Σαχτάρ που έχει κερδίσει στο πρώτο ματς την Μπεσίκτας στην Τουρκία. Οι χωρίς έδρα Ουκρανοί είναι καλύτεροι από τους Σκοτσέζους. Αλλά το πρόβλημα του Παναθηναϊκού πολύ φοβάμαι πως μετά από τον αποκλεισμό είναι ότι πρέπει να συνεχίσει τις πωλήσεις. Όταν δεν τα καταφέρνεις σε συνθήκες πολυτέλειας, η λιτότητα δημιουργεί μεγαλύτερο ζόρι. Η σεζόν έγινε γρήγορα περίπλοκη: το καλό είναι ότι είδαμε σε δυο ματς ποια ομάδα έχει ο Βιτόρια στο μυαλό του. Αν κρίνω από την σύγχυση που επικρατούσε πέρυσι δεν είναι και λίγο. Ο κίνδυνος βέβαια είναι ο αποκλεισμός αυτός να φέρει γκρίνιες για παίκτες και μουρμούρες για την ομάδα στο σύνολό της. Κι όσο κι αν ο ΠΑΟ αυτά τα ξέρει είναι δύσκολο να τα αντιμετωπίσει. Η εσωστρέφεια, όπως έχουμε μάθει να λέμε την ισοπέδωση, είναι σκληρός αντίπαλος…   

(Gazzetta.gr, Ιούλιος του 2025)