Θα μου λείψει ο Ζεράρ Πικέ, ο για τους Καταλανούς «Τζέρι». Εννοώ ως ποδοσφαιριστής της Μπαρτσελόνα και της Εθνικής Ισπανίας διότι κατά τα άλλα προβλέπω πως ο Πικέ θα μείνει για πάντα στο χώρο του ποδοσφαίρου – για την ακρίβεια πιστεύω πως θα συνεχίσει να τον χρησιμοποιεί ως παλκοσένικο για να ασχολούνται όλοι μαζί του. Στην τέχνη του να τραβάει την προσοχή ο Πικέ ήταν πάντα ικανότατος, όσο και στον αγωνιστικό χώρο. Νομίζω ότι είναι ένας από τους ελάχιστους σούπερ σταρ στόπερ στην ιστορία: άλλο με τέτοια εξωαγωνιστικά κατορθώματα που να έχει κάνει καριέρα στην συγκεκριμένη θέση δεν θυμάμαι.
Σούπερ σταρ στόπερ
Το σε ποια θέση κάνεις καριέρα είναι λογικό να καθορίζει κομμάτι την εξωαγωνιστική σου συμπεριφορά. Όταν μιλάμε για ποδοσφαιριστές, μιλάμε πάντα για παιδιά που δεν έχουν τελειώσει σχολές που τους μαθαίνουν την διαχείριση της επιτυχίας ή το πώς θα χτίσουν το εξωαγωνιστικό προφίλ τους. Συνήθως, πριν αυτοί αρχίσουν να κυνηγάνε τη δημοσιότητα, η δημοσιότητα τους βρίσκει – κι όχι τυχαία. Οι δημιουργοί, οι σκόρερς, καμιά φορά ακόμα και οι τερματοφύλακες, είναι παίκτες που συνδέονται από νωρίς με μεγάλα κατορθώματα. Τους αποδίδονται ικανότητες συχνά υπερβολικές, αναλαμβάνουν να χτίσουν τις καριέρες τους οι αντζέντηδες – ακόμα και τα Media που πάντα έχουν ανάγκη από νέους ήρωες.
Οι προικισμένοι αρτίστες τραβάνε την προσοχή με όσα κάνουν εντός γηπέδου και από εκεί κι έπειτα είναι σχεδόν καταδικασμένοι να ζούνε σε μια μεγάλη βιτρίνα – καλά καλά χωρίς προσωπική ζωή. Οι πιο έξυπνοι (κι όσοι έχουν δίπλα του τους κατάλληλους ανθρώπους) το καταλαβαίνουν και μετατρέπουν το πρόβλημα (την υπερπροσοχή του κόσμου) σε πλεονέκτημα – βγάζουν πχ από τη δημοφιλία τους πολλά χρήματα ή απλώς μαθαίνουν να διασκεδάζουν τη ζωή τους ή και τα δυο. Μαθαίνουν να πουλάνε τα γκολ τους ή τις μαγείες τους, μαθαίνουν να ξεχωρίζουν. Όταν είσαι ο Ρονάλντο, ο Μπενζεμά, ο Μέσι, το σταριλίκι είναι συνέπεια των ποδοσφαιρικών σου κατορθωμάτων: ένα γκολ σου στέλνει κόσμο στα ουράνια ή στα τάρταρα – πώς να μην ασχολούνται μαζί σου. Αλλά το σπάνιο είναι αυτό που έκανε ο Πικέ. Να γίνεις δηλαδή σούπερ σταρ, όταν δεν έχεις το ρόλο του σκόρερ ή έστω του αρχηγού ή του ηγέτη. Να τα καταφέρεις όταν είσαι γεννημένος στόπερ και η απόδοσή σου δεν κρίνεται από τα γκολ που θα βάλεις αλλά από όσα δεν θα αφήσεις τους αντίπαλους να κάνουν. Ακόμα κι αν το κάνεις καλά, αρκεί αυτό για να έχεις τη Σακίρα; Δύσκολα. Kαι σίγουρα δεν αρκεί για να την τρελάνεις τόσο ώστε να γράψει και τραγούδι εναντίον σου μετά το χωρισμό.
Επιχειρηματίας, ξενύχτης και πολιτικός
Ο Πικέ για στόπερ γκολ έβαλε πολλά, αλλά στην ιστορία του ποδοσφαίρου δεν θα περάσει για αυτά. Θα περάσει σίγουρα γιατί σε όλους τους θριάμβους της Εθνικής Ισπανίας και της Μπαρτσελόνα ήταν πάντα παρών, αλλά κυρίως θα περάσει γιατί τα τερτίπια του, οι δράσεις και οι πρωτοβουλίες του εκτός γηπέδων ήταν ένα μόνιμο θέμα συζήτησης και στη Βαρκελώνη και συχνά στον κόσμο ολόκληρο. Μάλιστα όσο έφθινε η καριέρα του (η τελευταία σεζόν του ήταν μάλλον καταστροφική, αφού κι αυτός και η ομάδα που υπηρέτησε δεν κέρδισαν τίποτα…) τόσο μεγάλωνε η φασαρία που εκτός γηπέδων προκαλούσε.
Σε αυτό τον τελευταίο κακό εντός γηπέδων χρόνο, ο Πικέ θύμισε αυτή την πολλαπλή προσωπικότητα του σε ένα σωρό περιπτώσεις. Οι Καταλανοί ασχολήθηκαν με τον επιχειρηματία Πικέ, τον άνθρωπο που ίδρυσε την εταιρία Κosmos αγόρασε τα δικαιώματα του Κυπέλλου Ντέιβις στο τένις, και έκλεισε την πιο σκανδαλώδη συμφωνία όλων των εποχών με την Ισπανική ομοσπονδία καθώς θα διοργανώσει στη Σαουδική Αραβία το Ισπανικό Σούπερ καπ κερδίζοντας 24 εκατ ευρώ! Στην Ισπανία κυκλοφόρησαν ακόμα και τηλεφωνικές υποκλοπές συζητήσεων του Πικέ με τους ανθρώπους της ομοσπονδίας, οι πολιτικές εφημερίδες παρουσίασαν το πράγμα ως σκάνδαλο, ο ίδιος είπε απλά πως τον ζηλεύουν γιατί είναι καλός και στις μπίζνες.
Σε αυτή την τελευταία χρονιά η Βαρκελώνη συζητούσε ατελείωτα και για τις νυχτερινές του περιπέτειες πριν καν το διαζύγιο με την Σακίρα. Στο Periodico de Catalunya, την μεγάλη εφημερίδας της Βαρκελώνης που ασχολείται και με τα κοινωνικά της πόλης υπήρχε μια σχεδόν μόνιμη στήλη με τίτλο «Πικέ ο αδέσποτος», όπου δημοσιευόταν ακόμα και οι τεράστιοι λογαριασμοί του Πικέ και της παρέας του στα κλαμπ της πόλης – πριν καν αρχίσουν οι νύχτες μοναξιάς (λέμε τώρα…) που δεν ξημερώνουν. Όταν ανακοινώθηκε ο χωρισμός του με την Σακίρα στη Βαρκελώνη δεν υπήρξε η έκπληξη που ένιωσε ο υπόλοιπος κόσμος: ίσα ίσα που σε χρόνο ρεκόρ έγινε γνωστή η νέα σύντροφος του Πικέ, μια 22χρονη υπάλληλος του νυχτερινού κέντρου La Traviesa – αλλά η σχέση δεν άντεξε πολύ. Ο Πικέ προτιμάει να γίνει ο διασημότερος εργένης της Βαρκελώνης, ο άντρας που άφησε τη Σακίρα. Με την οποία έχει και τρία παιδιά.
Το μεσαίο δάχτυλο
Γιατί σταμάτησε ξαφνικά και μεσούσης της περιόδου; Με τον κόουτς Τσάβι, παλιό συμπαίκτη και αρχηγό του, δεν υπήρξε η καλύτερη σχέση μάλλον γιατί ο Τσάβι τον γνώριζε καλά: δεν βοηθάει πάντα. Του χρεώθηκε ο αποκλεισμός από την Ιντερ στο Τσάμπιονς λιγκ, οι εφημερίδες άρχισαν να γράφουν πολλά για τις εντός ομάδας συμπεριφορές του. Εκτός όλων των άλλων ο Πικέ είχε πάντα και μια εξαιρετική σχέση με τον Τύπο της Βαρκελώνης καθώς ήταν δηλωμένος υποστηρικτής της ιδέας της ανεξαρτησίας της Καταλωνίας κι αυτό του εξασφάλιζε τεράστια δημοτικότητα. Όλα αυτά πήγαν περίπατο όταν τα παράπονα του Τσάβι άρχιζαν να γίνονται δεκτά.
Οι Ισπανοί λένε ότι επίσπευσε την απόφαση του αντίο και το γεγονός ότι, μετά το θόρυβο για τις δουλειές του με την ομοσπονδία, ένα νομοθέτημα απαγορεύει σε εν ενεργεία αθλητές να είναι κάτοχοι επιχειρήσεων που δραστηριοποιούνται στο χώρο του αθλητισμού – ωστόσο αν ο Πικέ ήθελε να αγωνιστεί κάποιο τρόπο θα έβρισκε να μην φαίνεται στην Κosmos. Το πιθανότερο είναι ότι σταμάτησε γιατί κουράστηκε. Η γιατί πλέον έξω από τα γήπεδα περνά πιο καλά.
Θα γίνει πρόεδρος της Μπαρτσελόνα; Ένα βίντεο που προβλήθηκε στο Καμπ Νου στο αντίο του δείχνει πως θα το ήθελε: στο τελευταίο πλάνο του ο Πικέ κοιτάζει την εξέδρα των επισήμων. Χαιρέτησε τον κόσμο λέγοντας πως στην Μπαρτσελόνα γεννήθηκε και πως σε αυτή θα μείνει για πάντα. Τον τίμησαν όλοι. Στο γήπεδο πήγαν πάνω από 92 χιλιάδες οπαδοί: οι πιο πολλοί φέτος. Οι συμπαίκτες του μπήκαν στο γήπεδο φορώντας τη φανέλα με το 3, αυτή που πάντα φορούσε. Ο Τσάβι τον αποχαιρέτησε σαν αδερφό. Ο Λεβαντόφσκι θέλησε να του δώσει τη δυνατότητα και να χτυπήσει ένα πέναλτι – αυτός αρνήθηκε. Επειδή είναι μεγάλος αρτίστας (και με αίσθηση του σόου), αφού στο ματς με την Αλμερία τους αποχαιρέτησε όλους, μπήκε στην αποστολή και στο επόμενο ματς και πήγε και στην Οσασούνα – σαν να κάνει ανκόρ. Δεν έπαιξε αλλά αποβλήθηκε ενώ καθόταν στον πάγκο κι έτσι τώρα όλοι θα θυμούνται το αντίο του, όχι απλά ως κάτι συγκινητικό, αλλά ως κάτι που δεν έχει ξαναγίνει. Κι ο Πικέ θα γελάει, όπως όταν στην Εθνική σήκωνε πονηρά το μεσαία δάχτυλο την ώρα που ακουγόταν ο χωρίς λόγια Εθνικός Υμνος της Ισπανίας…
