Χθες σας έγραφα ότι υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να μην ολοκληρωθούν φέτος τα ευρωπαϊκά πρωταθλήματα - τουλάχιστον σε κάποιες χώρες. Αυτό που έμοιαζε μάλλον απίθανο αρχίζει να μοιάζει ολοένα και περισσότερο πιθανό. Ειδικά μετά την απόφαση των Ιταλών να αναστείλουν κάθε αθλητική δραστηριότητα μέχρι τις 3 Απριλίου.
Αναζητείται ψυχραιμία και ημερομηνίες
Ο πρόεδρος της Ολυμπιακής επιτροπής της Ιταλίας κ. Τζοβάνι Μαλαγκό, άνθρωπος που στη γείτονα χώρα θεωρείται σοβαρός και έμπειρος παράγοντας, πρέπει χθες να πήρε την πιο δύσκολη απόφαση της ζωής του: ανακοίνωσε ότι στην Ιταλία σταματά κάθε αθλητική δραστηριότητα για τις επόμενες εικοσιπέντε μέρες. Την απόφαση φυσικά δεν την πήρε μόνος του – την ανακοίνωσε μετά από συνάντηση που είχε με τους προέδρους των ομοσπονδιών των ομαδικών (και όχι μόνο) αθλημάτων. Βγαίνοντας από τη σύσκεψη και πριν συναντήσει τον πρωθυπουργό της χώρας κ. Τζουζέπε Κόντε και τον υπουργό αθλητισμού κ. Βιντσέντσο Σπανταφόρα ο Μαλαγκό συνέστησε σε όλους ψυχραιμία. Αλλά εκτός από ψυχραιμία χρειάζεται και κάτι ακόμα: ημερομηνίες. Είναι αλήθεια ότι στο τέλος του Μαρτίου υπάρχει μια προγραμματισμένη διακοπή και του ιταλικού πρωταθλήματος για ματς της Εθνικής ομάδας, αλλά το πράγμα είναι πλέον οριακό. Τυχόν παράταση του μέτρου οδηγεί σε αδιέξοδο.
Πως θα γίνουν τα ματς;
Με βάση τα όσα ανακοίνωσαν οι Ιταλοί ουσιαστικά δεν θα διεξαχθούν αναμετρήσεις εγχώριων διοργανώσεων σε οποιοδήποτε άθλημα μέχρι και την τρίτη ημέρα του επόμενου μήνα. Δεν είναι ακόμα σαφές τι θα γίνει με τις διεθνείς διοργανώσεις: χθες η Ιντερ απέσυρε την ομάδα νέων της από το Youth League. Είναι πιθανό οι ιταλικές ομάδες που παίρνουν μέρος στις διεθνείς διοργανώσεις να συνεχίζουν να παίζουν ματς κεκλεισμένων των θυρών – αλλά δεν είναι και το πιο απλό. Με ακυρώσεις πτήσεων από και προς τα αεροδρόμια του Μιλάνου και της Μπολόνια είναι να απορείς πως θα γίνουν τα ματς της Γιουβέντους, της Ιντερ και μελλοντικά της Αταλάντα. Φυσικά κανείς δεν ξέρει και τι θα συμβεί μετά τις 3 Απριλίου. Προκύπτουν ερωτήματα ως προς τη διαθεσιμότητα των ημερομηνιών για τις εξ αναβολής αναμετρήσεις, και δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι το καλεντάρι είναι ήδη σφιχτό την τρέχουσα σεζόν λόγω της διεξαγωγής της τελικής φάσης του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος του 2020. Αλλά ο πραγματικά μεγάλος κίνδυνος είναι άλλος.
Κι αν απλά χτυπήθηκαν πρώτοι;
Μέχρι τώρα η εντύπωση που έχει δημιουργηθεί είναι ότι οι Ιταλοί έκαναν κάποιο λάθος και η διασπορά του ιού ξέφυγε: από χθες ολόκληρη η Ιταλία είναι σε καραντίνα – μετά τις 6 το απόγευμα είναι όλα παντού κλειστά. Είναι όμως αυτό που συνέβη εκεί ένα πρόβλημα που οφείλεται σε μια απροσεξία των Ιταλών; Σύμφωνα με μια θεωρεία που βρίσκει ολοένα και περισσότερους υποστηρικτές στη διεθνή κοινότητα η μόνη διαφορά αυτού που συμβαίνει στην Ιταλία με ό,τι συμβαίνει στις υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες (και σιγα σιγά και στις ΗΠΑ) είναι ότι απλά οι Ιταλοί χτυπήθηκαν πρώτοι από τον ιό! Σύμφωνα με αυτή τη θεωρεία ό,τι συμβαίνει στην Ιταλία θα συμβεί οπουδήποτε υπάρχουν κρούσματα: η εξάπλωσή του – και κατά συνέπεια και τα μέτρα - είναι απλά θέμα χρόνου και για αυτό χθες έπεσαν τα χρηματιστήρια παντοπύ στην Ευρώπη. Μέχρι τώρα το ιταλικό πάθημα δημιούργησε σε μια σειρά από χώρες συναγερμούς και αυτοί αρχικά απέδωσαν αφού υπήρξε ψυχραιμία και προσοχή: όμως ο ιός δεν σταματά κι αρκεί να παρακολουθήσει κανείς τι συμβαίνει μέρα με τη μέρα. Στη χώρα μας έχουμε τριπλασιασμό των κρουσμάτων σε τρεις μόνο μέρες. Στη Γαλλία και στη Γερμανία μια εβδομάδα πριν δεν είχαν νεκρούς: τώρα έχουν. Στην Ισπανία μια εβδομάδα πριν το πρόβλημα υπήρχε μόνο στη Βαλένθια: τώρα πάμε για διεξαγωγή του ματς της Μπαρτσελόνα με την Νάπολι χωρίς θεατές – πράγμα που σημαίνει ότι και η Βαρκελώνη έχει θέματα. H UEFA ανακοίνωσε ότι δεν θα χρησιμοποιήσει Ιταλούς διαιτητές: αλλά οι υπόλοιποι Ιταλοί ταξίδευαν κανονικά για μέρες και δεν θα μπορούσε να συμβεί κι αλλιώς. Και κάποιοι (πάρα πολλοί) ήταν και είναι φορείς του ιού χωρίς να το γνωρίζουν.
Μπροστά στον κίνδυνο
Το σενάριο που κανείς δεν θέλει να δει να γίνεται πράξη είναι να αρχίσουμε να γεμίζουμε «Ιταλίες» - να δούμε δηλαδή όλα όσα συνέβησαν στην γειτονική μας χώρα και αλλού. Σε αυτή την περίπτωση όλη αυτή την αναστάτωση που ζούνε οι Ιταλοί, (που χθες μόνο είχαν 94 νεκρούς σε μια μέρα) θα την ζήσουν σιγά σιγά και οι υπόλοιποι Ευρωπαίοι: ακόμα και οι προσεχτικοί Δανοί ανακοίνωσαν χθες ότι τα ματς της Κοπεγχάγης θα γίνουν χωρίς θεατές. Όταν ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας μιλάει για πανδημία κι όταν αρχίζουν να αναβάλλονται και στις ΗΠΑ αθλητικά τουρνουά (χθες ματαιώθηκαν για το τένις το Ιντιαν Γουέλς και το τουρνουά του Μαϊάμι) καταλαβαίνει κανείς ότι δεν μιλάμε για κάτι απλό. Αν μάλιστα όπως λέγεται η έξαρσή του φαινομένου αναμένεται τον Απρίλιο αυτό σημαίνει ότι το πρόβλημα το έχουμε μπροστά μας: ίσως το πράγμα φουντώσει παρά την προσπάθεια που γίνεται να περιοριστεί. Για την ώρα η εξάπλωσή του έχει σταματήσει μόνο στην Κίνα. Η δε εκτιμήσεις ότι ο ιός θα σβήσει όταν η θερμοκρασία ανέβει στους 25-26 βαθμούς είναι παρήγορες για τις χώρες του ευρωπαϊκού νότου όχι όμως και για τον ευρωπαϊκό Βορρά: εκεί η θερμοκρασία τόσο δεν ανεβαίνει ούτε το καλοκαίρι καλά καλά. Και μετά υπάρχει και κάτι άλλο: σε καταστάσεις πανδημίας ποιος έχει όρεξη για να παρακολουθεί αθλητικά; Ας το σκεφτούμε κι αυτό κι ας ελπίσουμε πως στους επόμενους μήνες δεν θα υπάρχουν δυσκολίες που θα αλλάξουν τόσο δραματικά τις συνήθειες μας.
Στο τέλος Απριλίου
Η UEFA σίγουρα εξετάζει σενάρια αναβολής και των τελικών του Πανευρωπαϊκού πρωταθλήματος – όλα θα κριθούν από τις συνθήκες που θα διαμορφωθούν στο σύνολο της Ευρώπης στα τέλη Απριλίου. Η υγειονομική υπηρεσία της που συνεδρίασε χθες δεν είχε φυσικά ως θέμα το τι θα γίνει στο Ολυμπιακός – Γούλβς ή στο Παρί – Ντόρτμουντ ή στο Βαλένθια – Αταλάντα: όπου ματς γίνονται, ακόμα και χωρίς θεατές, το πρόβλημα είναι μικρό – τα δύσκολα ακολουθούν και έχουν να κάνουν με την πιθανότητα να μην μπορεί να γίνουν ματς πουθενά! Οι Ιταλοί που ανέστειλαν κάθε αγωνιστική δραστηριότητα δεν είναι προφανώς τρελοί: ζουν τον εφιάλτη – εμείς ακόμα όχι. Ας ελπίσουμε να μην τον ζήσουμε. Το γράφω γνωρίζοντας πως η ριμάδα η ελπίδα πεθαίνει τελευταία και είναι και πρώτη ξαδέρφη της αυταπάτης…
