Η ένατη αγωνιστική δεν έχει ντέρμπι. Ως εκ τούτου όποιος από τους μεγάλους στραβοπατούσε θα είχε να αντιμετωπίσει γκρίνιες. Οι αγωνιστικές που κερδίζουν και ο ΠΑΟΚ και ο Ολυμπιακός και η ΑΕΚ και ο ΠΑΟ είναι έτσι κι αλλιώς ελάχιστες. Ηδη στραβοπάτησε ο ΠΑΟ χάνοντας στο Βόλο. Και την γλύτωσε ο Ολυμπιακός που φάνηκε να κάνει ό,τι μπορεί για να δυσκολέψει την ζωή του στο ματς με τον Αρη αλλά τα κατάφερε να κερδίσει. Τα δυο ματς αυτά είναι ενδεικτικά της διαφοράς νοοτροπίας των δυο ομάδων.

Εμφάνιση αντίστοιχη των προηγούμενων

Ο Χοσέ Λουίς Μεντιλίμπαρ έκανε για μια ακόμα φορά την καλύτερη σύνοψη του ματς του Ολυμπιακού μιλώντας στο τέλος του παιγνιδιού του. «Τελικά αντέξαμε. Δεν ξέρω πως, αλλά ευτυχώς αντέξαμε» είπε. Ο Βάσκος πρέπει να έχει πλέον συνηθίσει τον Ολυμπιακό να παίζει σε χαμηλές στροφές πριν και μετά τα ματς του στα Τσάμπιονς λιγκ: έχω εξηγήσει ότι η παρουσία του σε αυτή την διοργάνωση θα κάνει φέτος την σεζόν του πολύ δύσκολη και στο ελληνικό πρωτάθλημα. Μετά τα ματς στο Τσάμπιονς λιγκ υπάρχει συνήθως κόπωση και η ενδεκάδα χρειάζεται το καλύτερο δυνατό φρεσκάρισμα: δεν είναι πάντα εύκολο για ένα προπονητή που επί της ουσίας στο Τσάμπιονς λιγκ παίρνει μέρος με μια ομάδα φέτος – με την Σεβίλλη έδωσε δυο παιγνίδια κάποτε και απολύθηκε. Ομως ακόμα πιο δύσκολα είναι τα ματς πριν από τα παιγνίδια: διότι αυτά ο Ολυμπιακός προσπαθεί να τα κερδίσει κάνοντας ελάχιστο ξόδεμα ενέργειας και με το μυαλό στο παιγνίδι που ακολουθεί. Κάπως έτσι γίνεται ντέρμπι το ματς με τον Λεβαδειακό (πριν την Αρσεναλ), φωνάζει ο Μεντιλίμπαρ μετά το ματς με την ΑΕΛ ότι με ανάλογη εμφάνιση στην Βαρκελώνη ο Ολυμπιακός θα δεχτεί οκτώ γκολ και δηλώνει ανακουφισμένος για το αποτέλεσμα με τον Αρη – μια νίκη που ήρθε γιατί η ομάδα του «ευτυχώς άντεξε». Βέβαια έχει κι αυτός τις ευθύνες του αν οι περίπλοκες καταστάσεις δεν έλειψαν.

Όλα δεν κάνουν για όλους

Ο Ολυμπιακός είναι σχεδόν πάντα καλός στα χρόνια του Μεντιλίμπαρ όταν ο κόουτς σκέφτεται τα ματς που έχει μπροστά του και κάνει εκπλήξεις στην ενδεκάδα και πάντα μυστήριο όταν ο προπονητής του ακολουθεί την πεπατημένη. Για ένα απλό λόγο: γιατί επειδή στο επιθετικό παιγνίδι κυριαρχούν απλοποιήσεις (πίεση ψηλά, σέντρες, κι ατομικές προσπάθειες) οι αντίπαλοι προσαρμόζονται. Ο Χιμένεθ είδε το 4-4-2 του Ολυμπιακού κόντρα στην ΑΕΚ κι έκανε το απλούστερο: τοποθέτησε ένα Αρη με 4-4-2 σε θέση άμυνας. Προέκυψαν του κόσμου τα ζευγάρια, στο πρώτο ημίχρονο ειδικά ήταν σαν οι παίκτες στην μεσαία γραμμή και στο χώρο άμυνας του Αρη να χορεύουν ταγκό. Διακρίνονταν μόνο ο Ποντένε (που μπορούσε να ντριπλάρει τον εκάστοτε αμυντικό) και ο Μπρούνο που έκανε overlap χωρίς οι σέντρες του να έχουν αποδέκτη. Δεν υπήρχαν ευκαιρίες γιατί δεν υπήρχε κίνηση χωρίς τη μπάλα αλλά και γιατί όλα δεν κάνουν για όλους.

Το σχήμα που ήταν χρήσιμο για το ματς με την ΑΕΚ δεν ήταν αποτελεσματικό για το ματς με τον Αρη και γιατί υπήρχαν τρεις αλλαγές στην ενδεκάδα που το έκαναν κομμάτι δυσλειτουργικό. Ο Μουζακίτης δεν έχει τον δυναμισμό του Εσε κι όταν δεν μπορεί και να πασάρει γρήγορα (γιατί βλέπει ένα τοίχος μπροστά του) μπλέκει, αφού δεν μπορεί να αξιοποιήσει το πιο μεγάλο προσόν του: την ευστροφία του. Χθες έβγαλε άθελά του τον Σίστο απέναντι στον Τζολάκη. Ο Μάντσα ίσως μια μέρα γίνει ένα σπουδαίο μπακ: τώρα δεν είναι. Για να παίζει πρέπει να είναι υπερσυγκεντρωμένος – κανείς παίκτης δεν μπορεί να παίζει διαρκώς στα κόκκινα: χθες, που έπρεπε να κάνει ένα διαδικαστικό ματς κι όχι να μας συστηθεί όπως στα ματς κυπέλλου πχ, παραλίγο να πετύχει αυτογκόλ στο ξεκίνημα του δευτέρου ημιχρόνου, ενώ το μαρκάρισμά του στη φάση του πέναλτι, όπου και δικαίως αποβάλλεται, δεν είναι μαρκάρισμα. Όμως το μεγαλύτερο πρόβλημα ήταν η θέση του Τσικίνιο: το να παίζεις 4-4-2 με τον Τσικίνιο δεξί εξτρέμ είναι απόδειξη πως πιστεύεις πως στο ελληνικό πρωτάθλημα μπορεί να κάνεις όποια επιλογή θες και δεν τρέχει και τίποτα. Αλλά η τακτική ανορθογραφία αυτή, έφερε επιθετικά το χειρότερο ματς του Ολυμπιακού φέτος.

Οι βαθμοί είναι πολύτιμοι

Στο δεύτερο ημίχρονο ο Αρης την πάτησε για ένα απλό λόγο: ήταν αδύνατο να συνεχίσει να περιμένει μια ομάδα που δεν του δημιουργούσε κινδύνους. Βγήκε λίγο ψηλότερα και είκοσι λεπτά κανονικού ποδοσφαίρου από τον Ολυμπιακό (κυρίως από τον Ποντένσε) τον κατέστρεψαν. Ο Πορτογάλος κάνει μόνος το 1-0 και προκαλεί και το 2-0 που βρίσκει ο Ταρέμι. Αλλά το σκορ είναι υπερβολικό για την εμφάνιση του Ολυμπιακού κι ακολουθεί μπλέξιμο: η αποβολή του Μάντσα και το πέναλτι – γκολ του Μορόν, σε συνδυασμό με τις αλλαγές των δυο προπονητών αλλάζουν το ματς. Αλλά στα 20 τελευταία λεπτά φαίνεται η νοοτροπία του Ολυμπιακού. Κοστίνια, Ροντινέι και Τζολάκης κάνουν καίριες επεμβάσεις, ο Ζέλσον αγγίζει το 3-1, ο Ολυμπιακός κερδίζει μεθοδικά φάουλ και κόρνερ που του επιτρέπουν να διαχειρισθεί καλά, αν όχι κι άψογα το ματς: καταλαβαίνεις ωστόσο ότι όλοι ξέρουν πως οι βαθμοί είναι πολύτιμοι. Ο Αρης δεν καταφέρνει να εκμεταλλευτεί τον παίκτη παραπάνω, αλλά τουλάχιστον φεύγει από το ματς με λίγη περισσότερη σιγουριά: με τις επιστροφές του Αλφαρελά και του Πέρεζ ο Χιμένεθ θα έχει πιο πολλούς παίκτες στην επίθεση. Το γκολ είναι κυρίως το πρόβλημα του.

Το ματς τελείωσε στο 63΄

Τα είκοσι τελευταία λεπτά του Ολυμπιακού με τον Αρη σε σχέση με τα είκοσι τελευταία λεπτά του ΠΑΟ στο Βόλο μαρτυρούν την διαφορά των δυο ομάδων. Ο Παναθηναϊκός στο Βόλο χάνει με 1-0 εξαιτίας ενός γκολ που δέχεται από τον Λάμπρου στην πρώτη επίθεση των γηπεδούχων: αν θες να παίξεις λίγο πιο πολύ ποδόσφαιρο πρωτοβουλίας αντί να περιμένεις μπορεί να σου συμβεί. Αλλά χρόνος για ανατροπή – τουλάχιστον για ισοφάριση – υπήρχε πολύς σε ένα γήπεδο μάλιστα που υπήρχαν μόνο οπαδοί του ΠΑΟ. Ο Παναθηναϊκός έβαλε την μπάλα κάτω και είχε ευκαιρίες με τον Σβιντέρσκι κυρίως: όταν ο φορ μιας ομάδας γίνεται τελικός εκφραστής της επιθετικής προσπάθειας σημαίνει πως το σχήμα λειτουργεί. Ο Βόλος δεν είναι από τις ομάδες που λατρεύουν το κατενάτσιο: αμύνθηκε πολύ και συντεταγμένα γιατί δεν μπορούσε να κάνει αλλιώς. Ο ΠΑΟ πίεσε χωρίς να κινδυνεύει από αντεπιθέσεις, αλλά η όποια πίεσή του ολοκληρώθηκε πολύ νωρίς: η τελευταία του ευκαιρία είναι στο 63΄ -αν μπορεί να χαρακτηρισθεί ευκαιρία ένα γκολ του Τζούρισιτς που ορθώς ακυρώθηκε γιατί ο Σέρβος ήταν σε θέση οφσάιντ. Ακολούθησε ένα μισάωρο απόλυτου χάους, με τους παίκτες του ΠΑΟ απλά να ζητάνε διάφορα πέναλτι, τους παίκτες που ήρθαν από τον πάγκο να μην δίνουν τίποτα και τον Ράφα Μπενίτεθ να ζητά συγνώμη από τον κόσμο για την εμφάνιση.

Τρεις προπονητές, ίδια προβλήματα

Ο ΠΑΟ έχει ήδη αλλάξει τρεις προπονητές και έχει πάντα τα ίδια άλυτα προβλήματα. Δέχεται συχνά γκολ σε φάσεις του παιγνιδιού που δεν πιέζεται (την Τετάρτη του είχε συμβεί και στο Περιστέρι), χάνει ευκαιρίες και αγκομαχεί να σκοράρει, και συνήθως πνίγεται από το άγχος στο τέλος. Και τα τρία είναι αποτελέσματα κακής νοοτροπίας, αδυναμίας διαχείρισης της πίεσης κυρίως. Βλέποντάς τον στο ματς με το Βόλο μου περνούσε από το μυαλό πως για το συγκεκριμένο γκρουπ παικτών κι ο ερχομός του Μπενίτεθ μπορεί να είναι για την ώρα λίγο πρόβλημα: πολλοί που έμοιαζαν ότι αισθάνονται σαν να δίνουν εξετάσεις. Ο Μπενίτεθ βέβαια δύσκολα θα μπορούσε σε δέκα μέρες να διορθώσει αυτό που βρήκε. Ματς όπως αυτά με τον Βόλο, μετά μάλιστα από αλλαγή προπονητή πρέπει να τα κερδίζουν οι παίκτες, αλλά χρειάζεται να έχουν προσωπικότητα, γνώση του πρωταθλητισμού και λίγο άγιο εγωισμό: δεν διακρίνω τίποτα από αυτά. Κίνητρο υπάρχει απλά όταν ο αντίπαλος είναι δυνατός και η αντιμετώπισή του επιβάλει μια κάποια συσπείρωση. Αλλά με πεταμένους βαθμούς με τον Λεβαδειακό, την Κηφισιά, τον Αρη και τον Βόλο πρωταθλητισμός δεν γίνεται όποιος κι αν κάθεται στον πάγκο κι όσο μεγάλο κι αν είναι το βιογραφικό ή το συμβόλαιό του.    

Με αυτά και με αυτά στο ματς με τον ΠΑΟΚ την Κυριακή ο Παναθηναϊκός παίζει τα ρέστα του: ή το κερδίζει και μένει κοντά στους πρώτους ή ο Μπενίτεθ θα ανακαλύψει το σημαίνει ελληνική εσωστρέφεια.   

(Gazzetta.gr - Νοέμβριος 2025)