Απόψε θα εμφανιστεί στη Δίκη του Σκάι ο Υφυπουργός Αθλητισμού κ. Γιώργος Βασιλειάδης, δυστυχώς όχι για να μιλήσει με τον Σπανέα για αμφισβητούμενες φάσεις ή για να σχολιάσει με τον Μαλάτο κάποια σατανική αποκάλυψη της εκπομπής. Ο λόγος που πάει είναι για να μιλήσει για την διακοπή του πρωταθλήματος και το τι θα κάνει η Κυβέρνηση για να φτιάξει το ποδόσφαιρο. Πράγμα που σημαίνει ότι όσοι έχουν προβλήματα αϋπνίας απόψε, με την βοήθεια της εκπομπής, θα κοιμηθούν γλυκά. Οι υπόλοιποι που τέτοια δεν έχουν δεν υπάρχει κανένας λόγος να χάσουν τον ύπνο τους. Το χω ξαναγράψει, αλλά είναι μια ωραία ευκαιρία για να το ξαναπούμε: αν η κυβέρνηση έμπλεξε άσχημα με το ποδόσφαιρο, αυτό συμβαίνει γιατί όσοι την αποτελούν λατρεύουν την επικοινωνία. Η διακυβέρνηση θέλει σχέδιο, η επικοινωνία είναι μια σειρά από πυροτεχνήματα που συνήθως τραβάνε την προσοχή, αποπροσανατολίζουν από τα σημαντικά. Αλλά αν πέσουν πάνω σου σε καίνε.

Κατάλαβε την ζημιά

Ο Βασιλειάδης είναι απλά ο άνθρωπος που σήμερα τρέχει για το χατίρι του πρωθυπουργού – τον ενδιαφέρει να μην χρεωθεί ο πρωθυπουργός ένα φιάσκο και τίποτα περισσότερο: αν όλα όσα έγιναν είχαν γίνει στο Καραϊσκάκη ή έστω στη Λεωφόρο κανένα πρωτάθλημα δεν θα είχε διακοπεί.  

Η σχέση του Αλέξη Τσίπρα με το ποδόσφαιρο είναι ως γνωστόν οικογενειακή: ο θείος του νομίζω ήταν παράγοντας του Παναθηναϊκού. Ωστόσο η ενασχόλησή του με αυτό δεν υπήρξε ποτέ η καλύτερη γιατί πάντα το έβλεπε περισσότερο ως παλκοσένικο. Οσοι γνωρίζουν τον κ. Αλέξη Τσίπρα υποστηρίζουν πως πίστευε για χρόνια πως το μόνο πράγμα που φρέναρε κάποτε την αλματώδη ανέλιξή του ήταν η εμπλοκή του στην ματαίωση της κατασκευής του γηπέδου του Παναθηναϊκού στο Βοτανικό. Τότε, ο πολιτικά άγουρος Τσίπρας υποστήριξε την προσφυγή στο ΣΤΕ των οικολόγων που έβλεπαν στο Βοτανικό κορμοράνους. Ο στόχος επετεύχθη: χάθηκε χρόνος, το έργο ματαιώθηκε. Ο Τσίπρας έλεγε τότε ότι αυτό που πολεμούσε δεν ήταν η κατασκευή του γηπέδου, αλλά η κατασκευή του εμπορικού κέντρου: έτσι ήταν, αλλά κανείς σχεδόν δεν τον άκουγε. Η εμπλοκή του σε εκείνη την ιστορία έφερε μια δημοσκοπική βουτιά που τον τρόμαξε. Ο νυν πρωθυπουργός πίστευε, μου λένε, ότι τότε τον στοχοποίησε ολόκληρος ο κόσμος του ποδοσφαίρου: όχι μόνο οι παράγοντες, αλλά και οι αθλητικογράφοι, οι οπαδοί κτλ. Κατάλαβε τη ζημιά που μπορεί να πάθει (κι άλλαξε και σε αυτό ρότα, αφήνοντας στην άκρη οικολογικές ευαισθησίες μπροστά στη μπάλα), αλλά την ίδια στιγμή κατάλαβε και πόσο μεγάλα περιθώρια για επικοινωνιακό νταβαντούρι προσφέρει ο χώρος. Λίγοι θυμούνται ότι η ιστορία του Βοτανικού έληξε με τον Τσίπρα να καμαρώνει για ένα νέο σχέδιο γηπέδου – σχέδιο που δεν ολοκληρώθηκε ποτέ.

Γιόρτασε την προαγωγή του

Μετά ήρθε η στιγμή που ο ΣΥΡΙΖΑ έγινε κυβέρνηση και μολονότι ο σύμμαχος κ. Πάνος Καμμένος ζητούσε το Υφυπουργείο Αθλητισμού, ο Τσίπρας αποφάσισε, ακολουθώντας μια συμβουλή του κυρ Αλέκου Φλαμπουράρη, να το δώσει στον σύντροφο κ. Σταύρο Κοντονή. Ο Κοντονής δεν είχε ιδέα από αθλητικά, αλλά ήταν σκληρός, είχε όρεξη για καυγάδες και είχε από την αρχή μια ξεκάθαρη στόχευση: πως θα δείξει στον κόσμο ότι δεν φοβάται τις συγκρούσεις. Επι της ουσίας όλες οι παρεμβάσεις του οδήγησαν στο σημερινό χάος. Η αθλητική δικαιοσύνη παραμένει μια αστεία υπόθεση – απόδειξη ότι η Κυβέρνηση διέκοψε το ποδόσφαιρο γιατί, λέει, χρειάζονται κανόνες. Η βία εξακολουθεί να υπάρχει – μάλιστα σύμφωνα με ανακοίνωση των αστυνομικών της Θεσσαλονίκης φέτος τα πράγματα είναι χειρότερα από τα προηγούμενα χρόνια ακόμα και στα σχολικά πρωταθλήματα. Οι ποδοσφαιροπαράγοντες εξακολουθούν να θεωρούν το πρωτάθλημα τσιφλίκι τους – απόδειξη το ντου του κουμπουροφόρου Σαββίδη. Η ΕΠΟ, στην οποία έγινε τάχα μου εξυγίανση, διοικείται από αχυρανθρώπους. Όμως όλα αυτά είναι η ουσία και γι’ αυτή κανείς δεν νοιάζεται: ο Κοντονής πέτυχε το σκοπό του. Δεν έλυσε κανένα απολύτως πρόβλημα, αλλά έστειλε το μήνυμα ότι κάνει πόλεμο στους κακούς και βρέθηκε κερδισμένος. Από το Υφυπουργείο Αθλητισμού βρέθηκε στο Υπουργείο Δικαιοσύνης και γιόρτασε την προαγωγή του τραπεζώνοντας δημοσιογράφους: πάντα τον ενδιέφεραν πιο πολύ από τους αθλητές.  

Βγήκε μπροστά ο Αλέξης

Το ταχα μου success story του Κοντονή εδραίωσε  την πεποίθηση του Τσίπρα ότι η ενασχόληση με το ποδόσφαιρο φέρνει καλά λόγια, που αύριο μπορεί να μετατραπούν σε ψήφους. Τον τελευταίο χρόνο βγήκε μπροστά ο ίδιος. Ανήγγειλε την κατασκευή γηπέδου του ΠΑΟ στο Γουδί (όπου δεσμεύτηκε να βοηθήσει και ως μηχανικός …). Συντηρεί, χάρη στην κ. Ρένα Δούρου, το όνειρο της ΑΕΚ να πάρει χρήματα από την Περιφέρεια για την κατασκευή του γηπέδου της. Εμφανίστηκε στα ματς της Εθνικής. Ρύθμισε τα χρέη ομάδων, όπως η Παναχαϊκή. Φωτογραφήθηκε με την φανέλα του ΠΑΟΚ προβλέποντας ότι θα κατακτήσει το πρωτάθλημα κι έστειλε στο Υφυπουργείο Αθλητισμού τον φίλο του  Γιώργο Βασιλειάδη ζητώντας του, όμως, να μην είναι συγκρουσιακός και να συνεργάζεται με τις διεθνείς συνομοσπονδίες, χάρη στην ανοχή των οποίων ο Κοντονής είχε τοποθετήσει στην ΕΠΟ μια διοικούσα επιτροπή αποτελούμενη από Συριζαίους και αντιολυμπιακούς. Την κυβέρνηση την ενδιέφερε πάντα πως θα πάρει αποστάσεις από τον Ολυμπιακό, ώστε να στέλνει σημάδια πως συγκρούεται με το παλιό – να κάνει δηλαδή επικοινωνία. Μόνο που προέκυψε ένα πρόβλημα: ενώ είναι εύκολο να καταγγέλλεις και  να συγκρούεσαι, όπως έκανε ο Κοντονής, είναι εξαιρετικά δύσκολο να διοικείς.

Ο τελικός του Βόλου

Αντίθετα από την καταγγελία, η διοίκηση χρειάζεται σχέδιο. Χρειάζεται επίσης ανθρώπους ικανούς και τέτοιοι δεν υπάρχουν. Η ανικανότητα των ανθρώπων είχε ως αποτέλεσμα τον τελικό του κυπέλλου στο Βόλο: η Κυβέρνηση τρόμαξε. Αντί να εποπτεύσει το χώρο θέλησε να φύγουν από αυτόν οι εντελώς δικοί της άνθρωποι, όπως ο καθηγητής Δρόσος π.χ που παρίστανε τον πρόεδρο της ομοσπονδίας. Ετσι προέκυψε η περίφημη εξυγίανση, το περιεχόμενο της οποίας ήταν μόνο πως δεν θα πάρει το πρωτάθλημα ο Ολυμπιακός – λες κι αυτό από μόνο του σημαίνει κάτι για τα χάλια του ποδοσφαίρου μας. Όταν οι διαδηλώσεις και τα αποτελέσματα των δημοσκοπήσεων στη Βόρειο Ελλάδα τρόμαξαν του Μαξίμου, αφού η αγάπη με τους Σκοπιανούς δεν εκτιμήθηκε, το πρωτάθλημα του ΠΑΟΚ ήταν η μόνη λύση για να συνέρθει κάπως η Κυβέρνηση δημοκοπικά. Εδώ κι ένα δίμηνο ο Βασιλειάδης έκανε ό,τι μπορούσε για να στρώσει το δρόμο του ΠΑΟΚ προς τον θρίαμβο: έφτασε να δικαιολογεί ακόμα και δικαστικές αποφάσεις, που βγήκαν χαράματα και που προκάλεσαν τον πειθαρχικό έλεγχο των δικαστών.

Ολοι τρέχανε πίσω του  

Η κυβέρνηση κατήργησε το αυτοδιοίκητο του χώρου: στην ΕΠΟ έχουν προσληφθεί  συνεργάτες του Υφυπουργείου που ήθελαν ένα καλύτερο μεροκάματο. Σήμερα ο Βασιλειάδης διοικεί το ποδόσφαιρο, αλλά δεν ξέρει τι να κάνει γιατί ποτέ κανένας πολιτικός δεν είχε ιδέα πόσο σύνθετη είναι η διοίκηση του ποδοσφαίρου και πόση προσοχή χρειάζεται, ώστε πρώτα από όλα να μην επιτρέπονται αλαζονικές συμπεριφορές. Οταν κινείσαι χωρίς σχέδιο, το ατύχημα παραμονεύει. Κανείς δεν περίμενε ότι θα μπουκάρει ο Σαββίδης με τα κουμπούρια, αλλά και κανείς δεν έκανε κάτι για να τον συνετίσει. Ισα ίσα που τρέχανε όλοι πίσω του.      

Αν όλα όσα έγιναν αυτές τις τελευταίες τριάντα μέρες είχαν συμβεί προ τριετίας, με τον Κοντονή αντί του Βασιλειάδη και στο ρόλο του Σαββίδη κάποιον άλλο παράγοντα, (ένα σωρό διαθέσιμοι υπάρχουν...), ο Κοντονής θα κατήγγειλε τους παράγοντες, την διεφθαρμένη ομοσπονδία που δεν μπορεί να επιβάλει την τάξη, την Λίγκα, ακόμα και την UEFA. Σήμερα ο Βασιλειάδης ποιον να καταγγείλει; Τους δικούς του ανθρώπους; Και τι να κάνει ο Τσίπρας; Να τα βάλει με τον Ιβάν που ο Καμμένος αποκαλούσε «ευεργέτη της Ελλάδας» και τον πήρε από το χέρι να τον πάει στην παραλαβή του νέου του καναλιού;

Ξεχάστηκαν όλα  

Είναι τεράστια η επικοινωνιακή δύναμη του ποδοσφαίρου. Εκανε ένα ντου ο Σαββίδης και ξεχάστηκαν ακόμα και οι φαντάροι που συνέλαβαν οι Τούρκοι. Κι ο κόσμος όντως μιλάει για την Κυβέρνηση, αλλά λέγοντας τα χειρότερα. Σήμερα ο Βασιλειάδης θα ήθελε να μιλάμε για το ιστορικό πρωτάθλημα του ΠΑΟΚ – άιντε έστω της ΑΕΚ κι όχι για όσα γίνονται. Είπα ο Βασιλειάδης. Λάθος μου. Ο Τσίπρας θα το θελε, που αργά ή γρήγορα θα υποχρεωθεί να τον καλέσει τον Σαββίδη για να συζητήσουν τι πρέπει να γίνει για να ξαναρχίσει το πρωτάθλημα. Η θα πάει κι αυτός στη Δίκη με την κυρία Μαρούπα, ένα Παναγόπουλο κι ένα ουρολήπτη…