Σε ένα χρόνο από τώρα θα ξεκινήσει το μουντιάλ της Ρωσίας. Συνήθως, ένα χρόνο πριν την έναρξη του Παγκοσμίου κυπέλλου, υπάρχει ένα φαβορί για την κατάκτησή του. Δεν είναι ποτέ εύκολο να προβλέψεις ποιος θα το πάρει, αλλά κάποιος ξεχωρίζει. Σπάνια όποιος έχει τον τίτλο του φαβορί, κατακτά και το τρόπαιο, ωστόσο κάποιος που σε κάνει να πιστεύεις ότι θα το πάρει υπάρχει. Για την ακρίβεια υπήρχε.
Φαβορί που δεν τα κατάφεραν
Για να μην πάω πολύ πίσω το 1998 φαβορί, ένα χρόνο πριν το μουντιάλ της Γαλλίας, έμοιαζαν οι Βραζιλιάνοι: είχαν παίξει σε ένα τουρνουά στη Γαλλία και είχαν τρελάνει κόσμο με Ρομπέρτο Κάρλος, Ρονάλντο, Ριβάλντο κτλ. Ένα χρόνο μετά είδαν τους Γάλλους να πανηγυρίζουν με το κύπελλο αγκαλιά. Τουλάχιστον έπαιξαν στον τελικό. Οι Γάλλοι, που ήταν φαβορί το 2002, αφού εκτός από το μουντιάλ το 1998 είχαν κερδίσει και το Euro το 2000, δεν πέρασαν στην Κορέα ούτε στο δεύτερο γύρο! Το 2005, ελάχιστοι φαντάζονταν ότι θα παίζανε έστω στα ημιτελικά οι Ιταλοί, οι οποίοι ένα χρόνο αργότερα το κέρδισαν: στη Γερμανία ως φαβορί πήγαν οι Βραζιλιάνοι, ενώ πολλοί πόνταραν πολλά και στους γηπεδούχους. Το 2010 ζούσαμε όλοι το παραμύθι ότι η συνύπαρξη του Μαραντόνα με το Μέσι θα δικαιωθεί στα γήπεδα της Νοτίου Αφρικής, αλλά πανηγύρισαν τελικά οι Σπανιόλοι. Το 2013, οι Βραζιλιάνοι είχαν κερδίσει το κύπελλο Συνομοσπονδιών και δήλωναν φαβορί για να σηκώσουν την κούπα, ένα χρόνο αργότερα, σπίτι τους: τελικά δέχτηκαν επτά γκολ από τους μετέπειτα πρωταθλητές Γερμανούς! Σήμερα, ένα χρόνο πριν το μουντιάλ, μου μοιάζει αδύνατο και να φανταστώ ποιος θα το κερδίσει: καλές ομάδες υπάρχουν, φαβορί όχι.
Στην Ευρώπη οι Ευρωπαίοι
Στην Ευρώπη κερδίζουν ως γνωστόν οι Ευρωπαίοι, αλλά θηρία δεν βλέπω. Οι καλές ευρωπαϊκές ομάδες περνούν τα προκριματικά χωρίς σοβαρά προβλήματα, αλλά αυτό δεν σημαίνει και πολλά. Οι αξιόπιστοι Γερμανοί στο Euro της Γαλλίας είχαν προβλήματα στην άμυνα, δεν είχαν φορ της προκοπής και δεν έπαιξαν τελικό. Είναι πάντα η πιο καλοδουλεμένη ευρωπαϊκή ομάδα, αλλά το back to back σε μουντιάλ μοιάζει απίθανο και να το σκεφτείς, πόσο μάλλον όταν από την ομάδα του 2014 λείπουν ο Λαμ, ο Γκέτσε, ο Σβαϊνστάιγκερ κι ο Κλόζε, ενώ αναμενόμενοι πρωταγωνιστές, όπως ο Μίλερ και ο Ρόις δεν βελτιώθηκαν. Βελτιωμένοι σε σχέση με το πώς παρουσιάστηκαν στο μουντιάλ της Βραζιλίας και το Euro της Γαλλίας θα είναι σίγουρα οι Σπανιόλοι, αλλά χωρίς τον Τσάβι, με τον Ινιέστα πλέον κατάκοπο και τον Πικέ ασταθέστατο, δεν τα καταφέρνει πιά ούτε η Μπαρτσελόνα στο Τσάμπιονς λιγκ: πώς να πιστέψεις ότι θα πάρει το μουντιάλ οι Ισπανία; Αυτοί που έχουν ποιότητα μεσοεπιθετικά είναι οι Γάλλοι, που είναι και θυμωμένοι γιατί έχασαν από την Πορτογαλία τον τελικό του Euro στη χώρα τους πέρυσι. Ο Καντέ τρέχει για όλους, ο Πογκμπά ωριμάζει, ο Γκριεσμάν είναι σταθερή αξία κι ο Εμ Μπαμπέ έρχεται, αλλά την τελευταία φορά που είπα ότι η Γαλλία είναι φαβορί για να κερδίσει κάτι, έπαιζε ακόμα ο Ζιντάν: χωρίς αυτόν στην ενδεκάδα δύσκολα θα το πω – οι άνθρωποι έχασαν από την Σουηδία την Παρασκευή με ανατροπή! Οι υπόλοιποι Ευρωπαίοι, ένα χρόνο πριν η μεγάλη διοργάνωση αρχίσει, μπορούν μόνο να κάνουν και να πάθουν ζημιές. Στην Αγγλία δεν έχει σημασία ποιος είναι προπονητής – όποιος και να είναι θα τον βρίζουν. Επίσης δεν έχει σημασία ποιοι παίζουν: όσο καλοί κι αν είναι, (οι Αγγλοι έχουν κάμποσους καλούς..) κάποια Πορτογαλία θα βρουν για να τους αποκλείσει στα πέναλτι: με τη Σκωτία δεινοπάθησαν. Η πρωταθλήτρια Ευρώπης Πορτογαλία έχει μια αξιομνημόνευτη σταθερότητα και χάρη στον Σάντος, αλλά είναι απολύτως εξαρτημένη από τα κέφια του Κριστιάνο Ρονάλντο, που του χρόνου θα βαδίζει προς τα 34 – δύσκολο να περιμένεις νέα θαύματα. Οι Ιταλοί θα εμφανιστούν με τα γνωστά κουρασμένα παλληκάρια: κάμποσοι (Κιελίνι, Μπονούτσι κτλ) κι όχι μόνο ο Μπουφόν, θα ονειρεύονται αντίο με θριάμβους – αλλά αν δεν βρουν κάποιους να στέλνουν τη μπάλα στα δίχτυα θα δυσκολευτούν να περάσουν τον πρώτο γύρο πάλι, αφού Ιούνιο μήνα, τέλος σεζόν, με κουρασμένους αμυντικούς δεν πας πουθενά. Οι γηπεδούχοι Ρώσσοι κουβαλάνε το δράμα στο αίμα τους. Θα έχουν μεγάλη υποστήριξη, αλλά τα προημιτελικά είναι το ταβάνι τους.
Και οι Λατινοαμερικάνοι;
Μπορούν οι Λατινοαμερικάνοι να ανταποδώσουν στους Ευρωπαίους το χουνέρι που τους έκαναν στη Βραζιλία και να πάρουν αυτοί την μεγάλη κούπα στην Ευρώπη; Θεωρητικά ναι, αλλά για ποιους μιλάμε; Είδα στιγμιότυπα από το προχθεσινό ματς Βραζιλία – Αργεντινή 0-1. Οι Βραζιλιάνοι είχαν απουσίες, (έλειπαν Μαρσέλο και Νεϊμάρ π.χ), αλλά έμοιαζαν χειρότεροι από τους Αργεντινούς, που κινδυνεύουν να μην προκριθούν από τα προκριματικά! Οι Βραζιλιάνοι έχουν μια άμυνα που μοιάζει άμυνα (Ραφίνια, Μαρσέλο ή Αλεξ Σάντρο, Τιάγκο Σίλβα, Νταβίντ Λουίς), έχουν Κουτίνιο και Νεϊμάρ, αλλά ψάχνουν ακόμα όλα τα υπόλοιπα! Δύσκολα θα τα βρουν σε ένα χρόνο από τώρα. Κολομβανοί, Χιλιανοί και Ουρουγουανοί έχουν ομάδες που βασίζονται σε ένα – δυο σταρ και πολλά σκυλιά του πολέμου: οι Χιλιανοί παίξανε ένα φιλικό με τους Ρώσους και παραλίγο να τους κερδίσουν, την Ουρουγουάη, αν κατεβεί με Καβάνι – Σουάρεθ, δεν μπορείς να την υποτιμήσεις, αλλά μιλάμε για ομάδες που δεν κατάφεραν να διακριθούν ούτε στο μουντιάλ της Βραζιλίας. Οι Αργεντίνοι έχουν νέο προπονητή, τον πανέξυπνο Σαμπάολι, αλλά θέλω να δω πως θα καταφέρει να βάλει στην ίδια ομάδα Ντι Μαρία, Ντι Μπάλα, Μέσι, Αγκουέρο, Ιγκουαίν, που δεν γυρνάνε να βοηθήσουν στην άμυνα ούτε με παρακάλια.
Οι συζητήσεις ίδιες
Ένα χρόνο πριν αρχίσει το μουντιάλ συνεχίζονται οι ίδιες συζητήσεις που ο ποδοσφαιρικός πλανήτης έκανε μετά το τέλος του παγκοσμίου κυπέλλου στη Βραζιλία: σαν να μην πέρασε μια μέρα! Αν προκριθεί η Εθνική μας θα συζητάμε αν μπορεί να διακριθεί παίζοντας αυτό το ποδόσφαιρο. Ολοι περιμένουν να δουν ποιος θα σταματήσει τους Γερμανούς. Ολοι περιμένουν να δουν αν η Βραζιλία θα ξεπεράσει το σοκ των επτά γκολ που δέχτηκε στο Μπελ Οριζόντε. Ολοι λένε ότι οι Αγγλοι και οι Γάλλοι έχουν μια καλή φουρνιά ποδοσφαιριστών. Ολοι περιμένουν να δουν αν οι Ισπανοί μπορούν να συνεχίσουν να παίζουν το τίκι τάκα φουτμπολ χωρίς τους μέσους της Μπαρτσελόνα του Γκουαρντιόλα. Ολοι θα περιμένουν να δουν τον Ρονάλντο να κλαίει κι όλοι περιμένουν να δουν αν ο Μέσι μπορεί να οδηγήσει την Αργεντινή σε ένα τρόπαιο. Αν το μουντιάλ ξαναγινόταν στην Βραζιλία και όχι στη Ρωσία, θα πίστευα πως είμαστε στο 2013, πως η Χίλαρι Κλίντον θα κερδίσει τις αμερικάνικες εκλογές, πως όσοι μιλάνε για Brexit είναι τρελοί, πως ο Σαββίδης, ο Μελισσανίδης και ο Αλαφούζος είναι τρεις φίλοι που θα φτιάξουν το ελληνικό ποδόσφαιρο, πως ο Τσίπρας θα ρθει και θα σκίσει τα μνημόνια – συγνώμη αυτό δεν το πίστευα ποτέ. Αλλά ούτε και ότι ένα χρόνο πριν το μουντιάλ θα ήταν αδύνατο να φανταστείς ποιος διάβολο θα το κερδίσει περίμενα…
