Η κατάμεστη Τούμπα χειροκρότησε τους παίκτες του ΠΑΟΚ στο τέλος παρά την ήττα από την Μαρσέιγ και τον αποκλεισμό. Ο κόσμος είδε τη μεγάλη τους προσπάθεια. Ο ΠΑΟΚ έκανε ό,τι μπορούσε και έκανε πολλά: πίεσε, κράτησε μπάλα, έφτιαξε φάσεις με συνεργασίες και με ατομικές προσπάθειες – οι παίκτες του δεν κρύφτηκαν από την ευθύνη. Αλλά δεν κατάφερε αυτό που κατά τη γνώμη μου θα του έδινε την πρόκριση, δηλαδή να πετύχει πρώτος γκολ. Η Μαρσέιγ που έφτασε στη Θεσσαλονίκη αποδεκατισμένη, δεν νομίζω πως θα μπορούσε να ανοίξει την άμυνα του ΠΑΟΚ, αν αυτός είχε έστω ένα γκολ να υπερασπιστεί. Μπορούσε μόνο να του κάνει κάποια ζημιά στις αντεπιθέσεις και δυστυχώς του την έκανε πρώτη γιατί βρήκε χώρους. Και γιατί ο Παγέτ είναι ένας παίκτης που σε ένα τέτοιο ματς μπορεί να κάνει τη διαφορά.
Η αλήθεια είναι ότι ο ΠΑΟΚ το κυνήγησε το προβάδισμα στο σκορ: μπήκε δυνατά, είχε τρεις επικίνδυνες επισκέψεις και δυο μεγάλες ευκαιρία στο πρώτο δεκάλεπτο του ματς – στην πρώτη ο Ακμπομ νικήθηκε από τον Μανταντά, στην δεύτερη ο Κρέσπο μετά από μια εκτέλεση κόρνερ σημάδεψε τον τερματοφύλακα των Γάλλων ανενόχλητος μέσα από τη μικρή περιοχή. Ο Ισπανός μπακ ήταν ο μοιραίος του πρώτου ημιχρόνου: από δικό του λάθος στην μεσαία γραμμή έφυγε στην αντεπίθεση η Μαρσέιγ κι έκανε το 0-1 με τον Παγέτ στο 34’. Αθελά του ο Κρέσπο, παρεμβαίνοντας πεσμένος κάτω και βρίσκοντας τη μπάλα με την πλάτη στο 43΄στέρησε από τον Ακπομ το γκολ της ισοφάρισης: αν ο ΠΑΟΚ έκανε το 1-1 πριν τελειώσει το ημίχρονο, θα είχε χρόνο στην επανάληψη να βρει το γκολ της μεγάλης ελπίδας.
Στα παράδοξα του πρώτου ημιχρόνου σημειώνω μια παράξενη οπισθοχώρηση του ΠΑΟΚ μετά το 15΄και μέχρι το γκολ του Παγέτ. Είναι το μόνο διάστημα του ματς που ο ΠΑΟΚ έμοιαζε σαν υπνωτισμένος: μάλιστα σε αυτό το διάστημα παραλίγο ο Ινγκασον να πετύχει ένα αυτογκόλ από αυτά που καταστρέφουν καριέρες, όταν μόνος μπερδεύτηκε με τον Πασχαλάκη κι έστειλε τη μπάλα στο δοκάρι. Η Μαρσέιγ έκανε λίγα. Αλλά έκανε τα απαραίτητα.
Παίζοντας με το χρονόμετρο
Υπάρχουν δυο εντελώς διαφορετικές συζητήσεις που μπορεί να γίνουν για τον ΠΑΟΚ μετά το χθεσινό ματς: η μία αφορά το παιγνίδι και η άλλη τον αποκλεισμό του.
Το χθεσινό ματς του ΠΑΟΚ δεν ήταν κακό: μάλιστα, όπως και στο Βελοντρομ, ο ΠΑΟΚ στο δεύτερο ημίχρονο βελτιώθηκε. Στο δεύτερο ημίχρονο οι Γάλλοι έμειναν ζωντανοί, απλά γιατί τρόμαξαν σε δυο φάσεις τον ΠΑΟΚ στην αρχή του και κέρδισαν λίγο χρόνο. Απείλησαν δυο φορές με τον Μπακαμπού κι ο ΠΑΟΚ άργησε να αρχίσει να πιέζει. Όταν το έκανε, μετά το 65΄, δεν βρήκε το γκολ της ισοφάρισης γιατί έπεσε στο Μανταντά, που είναι έμπειρος και ψύχραιμος. Είχε ζεσταθεί από νωρίς: στο τέλος χρειάστηκαν επεμβάσεις του σε τρεις τουλάχιστον περιπτώσεις. Οι Γάλλοι που δεν πήραν τίποτα από τους Ουντέρ και Κολάσινατς, που ήταν οι μόνες αλλαγές τους, έγιναν εντελώς ακίνδυνοι όταν μετά το 70΄κουράστηκε ο Παγιέτ κι έπαιζαν μόνο με το χρονόμετρο για εικοσιπέντε λεπτά περίπου.
Ο Ρασβάν Λουτσέσκου που έχασε τον Ελ Καντουρί πριν αρχίσει το ματς, έριξε στο γήπεδο μετά το 60΄τους Μίτριτσα, Σίντκλεϊ, Τσόλακ, Σβαπ και Μουργκ, αλλά αυτές οι αλλαγές ήταν μάλλον υποχρεωτικές. Ο Βιερίνια τραυματίστηκε και ο Ζίφκοβιτς και ο Ακπομ έμειναν από δυνάμεις: ο Σέρβος βγήκε μάλλον νωρίς. Μετά την ανασύνταξή του ο ΠΑΟΚ έκανε ευκαιρίες (την πιο μεγάλη την έχασε ο Τσόλακ στο 85΄) αλλά ποτέ δεν έφτασε κοντά στο να αποκλείσει τους Γάλλους: σε δυο ματς ο ΠΑΟΚ πάντα τους ακολουθούσε στο σκορ.
Η καλή του απόδοση χθες δημιούργησε στο φαντασιακό όσων ήθελαν την πρόκρισή του την βεβαιότητα πως αν ισοφάριζε θα μπορούσε να φτάσει και στη νίκη, αλλά οι φαντασιώσεις είναι άλλες και η πραγματικότητα είναι κάτι άλλο: το να έβρισκε τρία γκολ για να προκριθεί ο ΠΑΟΚ, (ή δυο στο τελευταίο τέταρτο για να πάει το ματς στην παράταση) έμοιαζε και αποδείχτηκε απίθανο. Ωστόσο επειδή προσπάθεια υπήρξε θα ήταν άδικο να μην πει κανείς ότι ο ΠΑΟΚ χθες άξιζε κάτι παραπάνω: θα λεγα πως χθες ο ΠΑΟΚ έχασε άδικα, αλλά και η Μαρσέιγ πέρασε δίκαια. Σε δυο ματς είχε ένα στρατηγικό πλάνο – ο ΠΑΟΚ απλά αντέδρασε. Ψυχωμένα, αλλά πάντα κυνηγώντας.
Πικρός όμως ο αποκλεισμός
Πέρα από το ματς ωστόσο υπάρχει και μια συζήτηση που αφορά τον ίδιο τον αποκλεισμό, που είναι πραγματικά πικρός. Μια σειρά από απίθανες συγκυρίες δημιούργησε για τον ΠΑΟΚ μια συνθήκη πρόκρισης μοναδική στην ιστορία. Ο ΠΑΟΚ Βρήκε απέναντί του μια ομάδα που μια εβδομάδα πριν το πρώτο ματς μαζί του έχασε ένα από τα πιο μεγάλα της αστέρια: τον σκόρερ της Μίλικ. Από τη Μασσαλία ο ΠΑΟΚ, αν και δεν ήταν καλός, επέστρεψε με ένα σε βάρος του 1-2, που έμοιαζε να μπορεί να ανατραπεί. Η Μαρσέιγ έχασε σε σχέση με το πρώτο ματς άλλους τρεις παίκτες (Ζέρσον, Καμαρά και Ντιένγκ) και είχε συνολικά επτά απουσίες. Ο πάγκος της ήταν συγκλονιστικά άδειος. Χθες σε αυτόν υπήρχαν τρεις 18χρονοι (Μπερτέλι, Εμ Μαντί και Μπεναγιά), ένας 17χρονος (ο Πίτου) κι ένας 16χρονος (ο Τανί): δεν πρέπει να έχει ξαναγίνει κάτι τέτοιο ποτέ. Επιπλέον οι Γάλλοι δεν είχαν τον προπονητή τους που ήταν κι αυτός τιμωρημένος, έχουν το μυαλό τους βασικά στο πως θα βγουν του χρόνου πάλι στο Τσάμπιονς λιγκ, και βρέθηκαν μόνοι στο γήπεδο χωρίς την ελάχιστη υποστήριξη των οπαδών τους! Για να συμβεί αυτό υπήρξε παρέμβαση, όχι μόνο της ελληνικής αστυνομίας αλλά του ίδιου του κ. Τάκη Θεοδωρικάκου Υπουργού Προστασίας του Πολίτη. Η παρέμβαση αυτή καλώς έγινε, διότι σώθηκε το κέντρο της Θεσσαλονίκης, τα μαγαζιά και τα αυτοκίνητα των ανθρώπων. Πλην όμως δημιούργησε και για τον ΠΑΟΚ ένα σπουδαίο αβαντάζ: αποφεύγοντας κάθε κίνδυνο τιμωρίας (που ήταν κάτι παραπάνω από υπαρκτός), ο ΠΑΟΚ μπόρεσε να συγκεντρωθεί απόλυτα στο ματς. Το οποίο για να προκριθεί έπρεπε να το κερδίσει σε ιδανικές για αυτόν συνθήκες: το ότι δεν τα κατάφερε είναι λόγος προβληματισμού. Πρόκειται για τεράστια χαμένη ευκαιρία που δεν ξέρω πότε θα του ξανατύχει: η προηγούμενη παρουσία του σε προημιτελικό ήταν πριν από 48 χρόνια…
Τρια κέρδη
Ωστόσο αξίζει να κρατήσει κανείς και τα τρια καλά του επιλόγου του. Το πρώτο ότι χάρισε στην Ελλάδα τη 15η θέση: το ότι η δεύτερη θέση του πρωταθλήματος οδηγεί σε προκριματικό Τσάμπιονς λιγκ θα αναβαθμίσει τη Σουπερλίγκα. Το δεύτερο είναι ότι ο Λουτσέσκου μπορεί βάσιμα να ισχυρίζεται πως αν ο ΠΑΟΚ του παίξει στο υπόλοιπο της σεζόν όπως έπαιξε χθες βράδυ μπορεί να ολοκληρώσει τη χρονιά πολύ θεαματικά: λίγοι μπορεί να αντέξουν αυτό το ρυθμό και δεν είναι τυχαίο ότι στο τέλος ο Ρουμάνος άρχισε να μιλά για τον Ολυμπιακό – στις αναμετρήσεις μαζί του θα παίξει τα πάντα. Το τρίτο και κατά τη γνώμη μου πιο σπουδαίο είναι ότι ο ΠΑΟΚ οριοθέτησε αμέσως το στόχο που πρέπει να έχουν όλες οι ελληνικές ομάδες, όταν και εφόσον βρίσκονται στο Conference League: έδειξε σε όλους ότι με σοβαρότητα μπορείς να φτάσεις στα προημιτελικά του και να διακριθείς. Το τονίζω αυτό γιατί η σεζόν άρχισε με τους αποκλεισμούς της ΑΕΚ και του Αρη στα προκριματικά του. Τέτοιοι δεν επιτρέπονται. Η συγκεκριμένη διοργάνωση επιβάλει να πιστεύεις ότι θα πας πολύ μακριά: ο ΠΑΟΚ το έδειξε. Απλά χθες μου φάνηκε ότι δεν πίστεψε όσο έπρεπε ότι μπορούσε να γράψει ιστορία.
