Εχει πλάκα το πέναλτι που έδωσε σε βάρος του Πλατανιά ο κορυφαίος διαιτητής Σιδηρόπουλος. Εχει επίσης πλάκα το γεγονός ότι από το άγχος του στη φάση απέβαλε τον καψερό τον Μπανανά αλλοιώνοντας τους κανονισμούς. Μου άρεσαν και όσα ακούστηκαν για την απόφαση του διαιτητή μετά το ματς, δηλαδή οι απορίες του τύπου «τι έπαθε ο κορυφαίος διαιτητής Σιδηρόπουλος και φέτος κάνει λάθη σε κάθε σε κάθε σημαντικό ματς που δίνει», αλλά και η προσπάθεια να τον βγάλουν πάλι λάδι «γιατί άνθρωπος είναι κι αυτός, έκανε ένα λάθος σε μια φάση δύσκολη». Είναι ωραία όλα αυτά γιατί ο συγκεκριμένος διαιτητής βαφτίστηκε «κορυφαίος», χωρίς ούτε ο ίδιος να το πιστεύει. Και στην περίπτωση του, όπως σε όλες τις άλλες περιπτώσεις που πρωταγωνιστές είναι διαιτητές, καμία φάση δεν έχει αξία για την κρίση τους: πάντα το ζήτημα είναι η γενικότερη συμπεριφορά τους.
Πεδίο δόξης λαμπρόν
Η περίπτωση του Σιδηρόπουλου είναι ένα πολύ ωραίο παράδειγμα για το τι είναι η ελληνική διαιτησία και γιατί δύσκολα θα γίνει καλύτερη – όσο μεγάλα λιβανιστήρια κι αν χρησιμοποιηθούν από δημοσιογράφους με μέτρια ικανότητα να κάνουν το άσπρο μαύρο. Ενας μέτριος διαιτητής, αλλά γυμνασμένος, εύστροφος και με επάγγελμα που του εξασφαλίζει στους παραγοντικούς κύκλους την έξωθεν καλή μαρτυρία (είναι αστυνομικός), μπαίνει νωρίς στους πίνακες και βλέπει μπροστά του πεδίον δόξης λαμπρόν, αφού μπορεί να γίνει διεθνής. Ο Σιδηρόπουλος γίνεται διεθνής στα 31 του, εντελώς παράτυπα αφού δεν έχει συμπληρώσει δυο χρόνια στους πίνακες διαιτησίας της Σουπερλίγκ. Παίρνει τη θέση ενός άλλου μεγάλου ταλέντου, του Γιώργου Δαλούκα, που καθαιρέθηκε μετά από ένα Αρης – ΠΑΟ 0-1, στο οποίο τον έχουν πάρει τηλέφωνο «για να παίξει καλά», κατόπιν ομολογίας τους ο Αχιλλέας Μπέος και ο Νίκος Πατέρας. Πρόεδρος τον καιρό εκείνο στην ΕΠΟ είναι ο Σοφοκλής Πιλάβιος, που θέλει η Ελλάδα να έχει ένα διεθνή διαιτητή, που να μπορεί να φτάσει στην ευρωπαϊκή ελίτ, γιατί, όπως λέει, «αυτό είναι καλό και για την Εθνική ομάδα, αφού οι άλλες ομοσπονδίες σε σέβονται περισσότερο». Στο Σιδηρόπουλο συγχωρούνται τα πάντα. Κανονικά θα έπρεπε να πάει σπίτι γιατί το 2011 επέτρεψε τη διεξαγωγή ενός ματς ΑΕΚ – Ολυμπιακός στο ΟΑΚΑ, ενώ έπεφταν σε όλη την διάρκεια του φωτοβολίδες: το ματς το συμπεριέλαβε η UEFA ως «παιγνίδι παράδειγμα», που πρέπει να οδηγεί διαιτητή σε απόφαση διακοπής αγώνα. Λίγους μήνες αργότερα έπεσε θύμα ξυλοδαρμού στον Αγιο Κοσμά και δυο χρόνια μετά, τον Αύγουστο του 2013, υπήρξαν καταγγελίες ότι μετά από έξοδο με άλλους διαιτητές έγινε φέσι και κατέληξε σε νοσοκομείο. Επίσης ο ίδιος έχει καταγγείλει ότι πριν από ένα ματς Ολυμπιακός – Παναθηναϊκός τον είχαν απειλήσει με μηνύματα και τηλεφωνήματα άγνωστοι που χρησιμοποιούσαν τηλέφωνο από το Σουδάν! Τότε τον κατηγορούσαν ότι είναι διαιτητής του Ολυμπιακού, το θυμίζω. Ποιοι τον κατηγορούσαν; Περίπου οι ίδιοι που ξαφνικά ανακάλυψαν ότι είναι κορυφαίος!
Ωραίες θεωρίες συνομωσίας
Τα προηγούμενα χρόνια διακινήθηκε μια πολύ ωραία θεωρία για τους διαιτητές: σε κάθε ευκαιρία επαναλαμβανόταν ότι όποιος ελέγχει την ΕΠΟ ελέγχει και τη διαιτησία και άρα ο Ολυμπιακός, που ελέγχει την ΕΠΟ ελέγχει και την διαιτησία – ωραίο το παραμύθι, αλλά δεν έχει δράκο. Στην ανέλιξη ενός διαιτητή ρόλο παίζουν πάντα οι Ενώσεις, πολύ μεγαλύτερο από την ΕΠΟ. Μετράνε επίσης βουλευτές (!), δήμαρχοι και άλλοι τοπικοί παράγοντες, δημοσιογράφοι (κυρίως όσοι ασχολούνται με τη διαιτησία), παλιοί διαιτητές και φυσικά και παράγοντες ομάδων που μπορεί να έχουν σχέση με την Ενωση. Ο Σιδηρόπουλος είναι από τη Θεσσαλονίκη, αλλά βρέθηκε στη Ρόδο – δεν είναι κακό να έχεις φίλους σε δυο Ενώσεις, ίσα ίσα. Οσοι χτίζουν θεωρίες συνωμοσίες ξεχνούν το βασικό: μπορεί πολλοί να ασχολούνται με τους διαιτητές, να τους βοηθάνε ή να τους βάζουν τρικλοποδιές, αλλά το αν οι διαιτητές θα τα καταφέρουν εξαρτάται κυρίως από τους ίδιους. Ο ευκολότερος τρόπος όλων των διαιτητών για να κάνουν καριέρα είναι να ψάχνουν να βρουν που φυσάει ο άνεμος και να προσαρμόζονται ανάλογα. Σπανίως χρειάζεται να τους πει κάποιος κάτι – πέρα από περιπτώσεις όπου δίνεται μια κεντρική γραμμή κι αυτό βγάζει μάτια. Είναι άλλο το δίνω ένα πέναλτι, είναι άλλο το δίνω δέκα πέναλτι στην ίδια ομάδα. Είναι άλλο το δεν δίνω ένα πέναλτι, είναι άλλο το δεν παίρνει μια ομάδα κανένα πέναλτι. Είναι άλλο το κάνω ένα λάθος, είναι άλλο το κάνω λάθη στα ματς του ΠΑΟ, του ΠΑΟΚ και της ΑΕΚ για να δείξω ότι είμαι ο κορυφαίος. Αυτό το τελευταίο είναι ο Σιδηρόπουλος. Ο κορυφαίος σε λάθη σε ματς των τριών.
Καμία έρευνα για διαιτητές
Χάρη στους κοριούς που μπήκαν στα τηλέφωνα συγκεκριμένων παραγόντων από το 2011 και μετά ακούμε και διαβάζουμε συνέχεια συνομιλίες διαιτητών, παρατηρητών, παρατρεχάμενων και παραγόντων. Μέχρι τώρα δεν υπάρχει ούτε μια συνομιλία όπου κάποιος παράγοντας να μιλάει με κάποιο διαιτητή πριν από ένα ματς και να του ζητάει να κάνει κάτι συγκεκριμένο, είτε υπέρ της δικής του ομάδας, είτε εναντίον μιας άλλης. Τέσσερα χρόνια κάνανε υποκλοπές και μια συνομιλία τέτοια, στην οποία κάποιος να ζητάει μια βοήθεια αγωνιστική και συγκεκριμένη δεν έχει καταγραφεί. Κοριούς στο αμάξι του αρχιδιαιτητή Ζωγράφου βάλανε (παρανόμως), αλλά δεν ακούστηκε ούτε μια φορά να λέει σε ένα διαιτητή «θέλω να βοηθήσεις την τάδε ομάδα» κι ο άνθρωπος, λόγω θέσης, μιλούσε με διαιτητές συνέχεια. Ξέρετε γιατί; Είτε γιατί τέτοιες συνομιλίες δεν γίνονται και τέτοιες απαιτήσεις δεν υπάρχουν, είτε γιατί η έρευνα δεν αφορά δυστυχώς τους διαιτητές και το τι κάνουν, αλλά τους παράγοντες και πως θα τους δημιουργήσουμε πρόβλημα. Ολες αυτές οι έρευνες είναι έρευνες που προκάλεσαν παράγοντες που ήθελαν να πλήξουν άλλους παράγοντες: για τη διαιτησία δεν έχει γίνει ποτέ καμία έρευνα. Η Ελλάδα είναι η μοναδική χώρα στην οποία όταν γίνεται έρευνα για τη διαιτησία ψάχνουν όλους τους άλλους εκτός από τους διαιτητές.
Υπεράνω κρίσεων
Φέτος ο Σιδηρόπουλος κάνει παντού λάθη – όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά και στα ευρωπαϊκά του ματς: σε αυτά μπορεί να είναι και χειρότερος. Γιατί συμβαίνει αυτό; Ισως γιατί τον έχουν τρελάνει στην πίεση καθώς είναι δύσκολο να πατάς σε πολλές βάρκες – μια υπόθεση κάνω. Εχει πλάκα, ωστόσο, κυρίως η αμηχανία που προκαλεί με τις απίστευτές αποφάσεις του σε όσους πέρυσι τον βάφτισαν «αρχάγγελο της εξυγίανσης». Ο Σιδηρόπουλος πάντα ο ίδιος ήταν: όπως οι πιο πολλοί διαιτητές έψαχνε τρόπο να ανέβει κατηγορίες, να μπει σε πίνακες, να είναι αρεστός – το λέει και στην συνομιλία του με το Σάββα, στον οποίο αυτός τηλεφωνεί ζητώντας του να μην πιστεύει όσα άσχημα λέγονται για αυτόν. Το ίδιο αρεστός προσπαθεί να είναι και τώρα. Εξυγιασμένος είναι μάλιστα καλύτερος από ποτέ και θα λεγα υπεράνω κρίσεων. Ποιος έχει το ηθικό ανάστημα να κρίνει αυτόν που για χάρη του πέρυσι ματαιώθηκε δυο φορές ο τελικός του κυπέλλου Ελλάδος; Κανείς. Θα λεγα μάλιστα να μην υπάρχει ποτέ παρατηρητής σε αγώνες του. Απλά να του γίνεται ένα αλκοτέστ κάπου κάπου…
