Μια ακόμα ιστορία θλίψης…

Μια ακόμα ιστορία θλίψης…


Το ντέρμπι Ολυμπιακού – Παναθηναϊκού διακόπηκε ακριβώς την στιγμή που είχε ανάψει για τα καλά. Μετά από ένα εξαιρετικό πρώτο ημίχρονο του ΠΑΟ, που βούβανε το Καραϊσκάκη πρεσάροντας και δημιουργώντας, και που προηγήθηκε με ένα γκολ του Βαγιαννίδη στο 28΄, ισοφάρισε για τον Ολυμπιακό στο 49΄ο Μαντί Καμαρά από ασίστ του Ποντένσε. Και μετά ο Χουάνκαρ που έκανε ζέσταμα έπεσε στο έδαφος γιατί μια κροτίδα έσκασε δίπλα του. Και η συνέχεια στα δικαστήρια.

Εντελώς για την πλάκα του

Υπάρχει μια θεωρία που λέει πως όταν στο γήπεδο παίζεται ποδόσφαιρο συνήθως όλα κυλούν ήρεμα, διότι ο κόσμος (ακόμα κι αυτός που θέλει να διαφημίζει τα άγρια ένστικτά του) χαίρεται το παιγνίδι. Ωραίο, αλλά δεν ισχύει. Το χθεσινό ντέρμπι ήταν συναρπαστικό και ανοιχτό. Ο Ολυμπιακός είχε προβλήματα με το πρέσινγκ του ΠΑΟ που έκανε περισσότερες φάσεις στο πρώτο ημίχρονο: ο καλύτερος των γηπεδούχων ήταν ο Πασχαλάκης. Ο Γιοβάνοβιτς με τον Παλάσιος στα αριστερά και τους Ντζούρισιτς και Μπερνάρ να βγαίνουν από παντού, έπαιζε με πέντε χαφ βραχυκυκλώνοντας τον Ολυμπιακό γιατί ο Μαρτίνεθ πήρε το συνηθισμένο ρίσκο να παίξει με τέσσερις κυνηγούς που δεν γυρνάνε και παίζουν μόνο με τη μπάλα στα πόδια.

https://indicator.gr/wordpress/wp-content/uploads/2023/10/olympiakos_pao.webp

Αλλά την στιγμή της διακοπής το ματς ήταν στο 1-1 διότι προβλήματα στην άμυνα είχε κι ο ΠΑΟ: και στο πρώτο ημίχρονο, όταν ο Ολυμπιακός με κάποιο τρόπο μπορούσε να φτάσει στην αντίπαλη περιοχή, έφτιαχνε φάσεις – για αυτό άλλωστε και ισοφάρισε. Ο Μαντί Καμαρά απέδειξε ότι αρκεί ένας πραγματικός μέσος για να φέρει ένα ματς στα ίσια, αν αυτός είναι σπουδαίος ποδοσφαιριστής.  Η λογική λέει πως ο οπαδός που αυτό το βλέπει, προσπαθεί να εμψυχώσει την ομάδα του για να γυρίσει το ματς: η ισοφάριση δεν έβαλε απλά τον Ολυμπιακό στο ματς, αλλά ήταν και μια ένεση ηθικού – το σημάδι που κανονικά ο κόσμος περίμενε για να σπρώξει στην νίκη μια ομάδα που για ένα ολόκληρο ημίχρονο δυσκολευόταν. Αλλά τα κανονικά και τα λογικά δεν έχουν σχέση με το ελληνικό ποδόσφαιρο. Τώρα όλοι θα ασχολούνται με το τι πέταξαν στον Χουάνκαρ κι όχι ποιοι το πέταξαν. Θα ασχολούνται με το αν ο Χουάνκαρ μπορούσε να παίξει ή προσποιήθηκε. Θα γίνει ανασκόπηση όλων των ιστοριών θλίψης που έχουν υπάρξει στο ελληνικό ποδόσφαιρο: δεν ενδιαφέρει κανένα καλά καλά ούτε ο κανονισμός που λέει ότι υπεύθυνος για την τελική κρίση, δηλαδή την διακοπή του ματς ή όχι, είναι ο διαιτητής μετά την εισήγηση του γιατρού.

Στον αθλητικό δικαστή ο ΠΑΟ θα υποστηρίζει πως ο παίκτης του έπαθε ζημιά και όπως προβλέπει ο κανονισμός θα ζητήσει το ματς στα χαρτιά κι ο Ολυμπιακός θα υποστηρίζει πως ο ΠΑΟ έφυγε μόνος από το γήπεδο κι αρνήθηκε άνευ λόγου να ξαναβγεί στο γήπεδο. Αλλά τι σχέση έχουν αυτά με το ποδόσφαιρο δεν ξέρω. Ξέρω βέβαια ότι οι κανονισμοί είναι κανονισμοί και πρέπει να τηρούνται. Η όποια απόφαση σε κανονισμούς θα στηρίζεται. Θα πρέπει η απόφαση να βάλει μυαλό σε όλους, αλλά δεν έχω τέτοια ελπίδα. Οποιος ήθελε να τσακωθούν ο Ολυμπιακός κι ο ΠΑΟ τα κατάφερε καλά. Με την βοήθεια ενός ηλίθιου βέβαια που του έχουν μάθει ότι στο γήπεδο μπορεί να πετάει ό,τι θέλει για την πλάκα του.

https://cdn.onsmd.gr/media/com_news/story/2023/10/22/824901/main/aek-asteras-tripolis-super-league-mats.jpg

Η ΑΕΚ δεν έκανε το ίδιο λάθος

Στα άλλα γήπεδα τουλάχιστον τελείωσαν τα ματς: δεν είναι δεδομένο διότι και στην Τρίπολη πχ διακοπή υπήρξε για κανα τέταρτο. Το ελληνικό πρωτάθλημα είναι ένα υπέροχο πρωτάθλημα στο οποίο η αστυνομία μπορεί να πετάει δακρυγόνα και τα ματς να γίνονται κανονικά, αλλά να σταματάνε αν πέσει μια κροτίδα!  

Η ΑΕΚ φάνηκε να έχει σκοπό να επαναλάβει και στην Τρίπολη το κακό ματς που έκανε στο Ηράκλειο πριν την διακοπή: για περίπου μισή ώρα έκανε περίπου τα ίδια λάθη. Οι παίκτες του Αστέρα «χτυπώντας» από την πλευρά του Χατζισαφί με τον Καλτσά και κυρίως παίζοντας αρκετά κάθετα είχαν τρεις ευκαιρίες να ανοίξουν το σκορ, αλλά δεν τα κατάφεραν όπως ο ΟΦΗ γιατί ο μεν Καλτσάς την πρώτη φορά σημάδεψε το δοκάρι και την δεύτερη νικήθηκε από τον τερματοφύλακα Στάνκοβιτς, όπως και τον Κρεσπί. Υπήρχε όμως και μια άλλη διαφορά: στο Ηράκλειο το γήπεδο ήταν γεμάτο από οπαδούς του ΟΦΗ, στην Τρίπολη υπήρχε μόνο κόσμος της ΑΕΚ, που δεν την άφησε να χαλαρώσει. Η ΑΕΚ άρχισε να κρατάει πιο πολύ τη μπάλα και στις καθυστερήσεις του πρώτου ημιχρόνου ο Ελιάσον έκανε το 0-1 σε μια σπάνια κατάσταση όπου τον σκόρερ τον έψαξε  συμπαίκτης του, ο Τζούμπερ – συνήθως είναι ο Ελίασον που ψάχνει όλους τους υπόλοιπους. Το ματς δεν απλοποιήθηκε πάντως από αυτό το γκολ, αλλά από την αποβολή του Καστάνιο στο 52΄. Ο Σιδηρόπουλος του έβγαλε δεύτερη κίτρινη για μαρκάρισμα στον Τζούμπερ, ο Αστέρας έβγαλε ανακοίνωση εναντίον του διαιτητή λέγοντας ότι έδειξε στην Ελλάδα πως μπορεί να αλλοιώσει αποτέλεσμα απλά βγάζοντας κάρτες, αλλά η ουσία είναι ότι η ΑΕΚ έκανε πάρτι στο δεύτερο ημίχρονο – βοήθησαν και οι αλλαγές του Αλμέιδα. Ο Μοχαμαντί με κεφαλιά έκανε το 0-2 μετά από μια εκτέλεση κόρνερ στο 77΄και ο Τζούμπερ με πλάσε μέσα από την περιοχή στην κλειστή γωνία του Παπαδόπουλου έκανε το 0-3 στο 86΄. Ο Αλμέιδα τόνισε ότι το γκολ του Ελίασον άλλαξε το ματς – τώρα έχει μπροστά του το ματς με την Μαρσέιγ, στην Τρίπολη η δουλειά έγινε.

https://www.in.gr/wp-content/uploads/2023/10/6005266.jpg

Πολύ εύκολα ο ΠΑΟΚ

Το ματς του ΠΑΟΚ με τον Ατρόμητο μοιάζει αρκετά με αυτό της ΑΕΚ. Ο ΠΑΟΚ στο πρώτο ημίχρονο δεν κινδύνευσε βέβαια να δεχτεί γκολ, αλλά ήταν μάλλον φλύαρος και γιατί ο Ρασβάν Λουτσέσκου το χρησιμοποίησε για πειράματα: θέλησε πχ να δει για πρώτη φορά φέτος μαζί στην ίδια ενδεκάδα τους Μεϊτέ, Οζντόεφ, Μουργκ, Τάισον, Ντεσπόντοφ και Σαμάτα. Όπως όμως η ΑΕΚ έτσι κι ο ΠΑΟΚ κατάφερε να βρει ένα γκολ στο τέλος του πρώτου ημιχρόνου: το πέτυχε ο Ντεσπότοφ με κεφαλιά, μετά από μια εκτέλεση κόρνερ και το μόνο που απέμεινε ήταν να δούμε πόσο γρήγορα ο ΠΑΟΚ θα διώξει το άγχος. Αυτό συνέβη στο 51΄όταν με ανάποδο ψαλίδι ο Οζντόεφ έκανε το 0-2 κι αφού προηγουμένως o Ντε Μποκ με προβολή είχε στερήσει το γκολ στον Τάισον. Ο Ατρόμητος είχε μια αντίδραση, αλλά ο ΠΑΟΚ κέρδισε εύκολα – είχε κι ευκαιρίες να διευρύνει το σκορ.        

Ολοι κομμάτι σκουριασμένοι

Στην επανεκκίνηση του πρωταθλήματος οι ομάδες μου φάνηκαν κομμάτι σκουριασμένες. Ο Αρης δυσκολεύτηκε πάρα πολύ να κερδίσει τον Πανσερραϊκό (το κατάφερε με γκολ του Φαμπιάνο στο έβδομο λεπτό των καθυστερήσεων) και το παράδοξο είναι ότι άρχισε να δημιουργεί ευκαιρίες μετά το 80’ σαν ξαφνικά να ξύπνησε. Ο Γκαρσία θα έβαλε με τους διαιτητές, ο Πανσερραϊκός του ήταν και πάλι αρκετά μαχητικός, αλλά κατέρρευσε στο τέλος ίσως γιατί η δική του διακοπή ήταν μεγαλύτερη των άλλων: είχε αναβληθεί και το ματς με το Βόλο πριν την διακοπή. Ισως για αυτό κι ο Βόλος ήταν κάκιστος. Δεν είναι παράξενο ότι ηττήθηκε στο Αγρίνιο από τον Παναιτωλικό με 2-0, είναι όμως σχεδόν ανεξήγητο ότι δεν έκανε ούτε μια ευκαιρία στο δεύτερο ημίχρονο. Ο ΟΦΗ, που πριν την διακοπή είχε κερδίσει την ΑΕΚ, κόλλησε με την Κηφισιά στην ισοπαλία στο ουδέτερο γήπεδο της Λαμίας παίζοντας με παίκτη παραπάνω από  το πρώτο ημίχρονο – έχασε και πέναλτι στο τέλος με τον Φελπίπε. Η δε Λαμία κέρδισε την Παρασκευή τον ΠΑΣ γιατί ήταν απλά πιο ζωντανή. Οι ομάδες έμοιαζαν να έρχονται από διακοπές. Ισως και να ήταν.