Είναι δύσκολο να περιγράψεις σε κάποιον που δεν έχει δει το ματς του ΠΑΟ με την Ολιμπίκ Μαρσέιγ στο Βελοντρόμ το πώς η ελληνική ομάδα κατάφερε να προκριθεί. Η γαλλική ομάδα ήταν καλύτερη για αυτό και κέρδισε. Αλλά ο ΠΑΟ άντεξε και για αυτό προκρίθηκε. Στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις (και ειδικά στα νοκ άουτ των καλοκαιριών προκριματικών) μετράνε πολύ συχνά οι λεπτομέρειες. Αυτές δεν πρόσεξε η Μαρσέιγ: είναι πρόβλημα της. Ο ΠΑΟ πέτυχε να φτάσει στο σκοπό του. Και να κάνει ξανά μετά από πολλά χρόνια φίλους κι εχθρούς του να πουν στο τέλος το χιλιοειπωμένο «μόνο εσύ».
Ένα κακό ημίχρονο
Ας τα πάρουμε με τη σειρά. Ο Παναθηναϊκός έχει στο πρώτο ημίχρονο δυο προβλήματα που δεν του επιτρέπουν να κάνει το δικό του. Είναι αντίπαλος με όλες τις αδυναμίες της σύνθεσής του και φυσικά έχει να αντιμετωπίσει και μια ομάδα που έχει μπει στο γήπεδο για να τελειώσει την διαδικασία της πρόκρισης από νωρίς και να σβήσει γρήγορα την ήττα στην Αθήνα. Η μεσαία γραμμή του ΠΑΟ είναι σε αυτό το κακό του διάστημα το πιο μεγάλο του πρόβλημα: η συνύπαρξη των Πέρεθ, Βιλένα, Τζούρισιτς σε συνδυασμό με την παρουσία δυο ακραίων που μένουν πολύ στις γραμμές (του Μαντσίνι και του Βέρμπιτς) δεν επιτρέπει στον ΠΑΟ σχεδόν τίποτα: ούτε σωστή κατοχή της μπάλας, ούτε πρέσινγκ, ούτε κάλυψη της άμυνας. Ο Γιοβάνοβιτς δεν έχει αντισταθεί στον πειρασμό να ξεκινήσει με όσους χρησιμοποίησε στην αρχική ενδεκάδα του πρώτου ματς αλλά η Μαρσέϊγ είναι αυτή τη φορά προετοιμασμένη. Ο Πέρεθ έχει πάντα κάποιον πάνω του να τον κυνηγάει. Ο Τζούρισιτς σε ένα ματς που ο ΠΑΟ δεν μπορεί να γυρίσει σωστά τη μπάλα στα πέριξ της αντίπαλης περιοχής δεν μπορεί να βοηθήσει. Ο Βιλένα έχει όρεξη αλλά είναι μόνος και κάπου χάνεται.
Κυρίως όμως ο ΠΑΟ έχει ένα μεγάλο πρόβλημα να αντιμετωπίσει που λέγεται Ομπαμεγιάνγκ. Ο Μαρθελίνιο τον έχει αφήσει εκτός ματς το Σάββατο με την Ρεμς κι αυτό έχει λειτουργήσει: είτε τον ταρακούνησε είτε τον ξεκούρασε το βέβαιο είναι πως τον βλέπει να ταλαιπωρεί την άμυνα του ΠΑΟ όσο κανείς τα δυο τελευταία χρόνια. Ο Ομπαμεγιάνκ είναι φορ με ψυχή εξτρέμ. Σκοράρει στο δεύτερο λεπτό στην εξέλιξη ενός κόρνερ που έχει κερδίσει ο ΠΑΟ γιατί στην αντεπίθεση βρίσκει ως στόπερ τον Πέρεθ. Αλλά και στον Γεντβάι κάνει πολλά και διάφορα. Πριν να τον νικήσει στο 45΄για να γράψει το 2-0 έχει κρατήσει ζωντανό τον ΠΑΟ ο Μπρινιόλι: η Μαρσέιγ ανεβάζοντας ταχύτητα όποτε ήθελε έχει κάνει τον ΠΑΟ να μοιάζει πανικόβλητος. Αλλά ευτυχώς για τον Παναθηναϊκό δεν πανικοβλήθηκε ο προπονητής του.
Το τρικ που περίμενα
Ο Γιοβάνοβιτς πρέπει να κατάλαβε στο ημίχρονο πως για να έχει τύχη ο ΠΑΟ πρέπει να βρεθεί ένας τρόπος να αιφνιδιαστεί η Μαρσέιγ – για να το πω διαφορετικά πρέπει να σταματήσει να είναι προβλέψιμος. Στο ξεκίνημα του δευτέρου ημιχρόνου αντικαθιστά τον Βέρμπιτς με τον Παλάσιος που στην Αθήνα δεν είχε ξεκινήσει. Ο Ιβάν δεν βιάζεται να κάνει αλλαγές γιατί ξέρει πως ένα τρίτο γκολ των γηπεδούχων βάζει τέλος στο ματς. Η Μαρσέιγ το βρίσκει πάλι χάρη σε μια επιτάχυνση του Ομπαμεγιάνκ από τα δεξιά, αλλά ο σκόρερ Σαρ είναι οφσάιντ. Ο Γιοβάνοβιτς καταλαβαίνει πως είναι η ώρα για το πρώτο μεγάλο ρίσκο και περνά στο ματς στο 63΄τους Μπερνάρ και Ιωαννίδη αντί των Τζούρισιτς και Σπόραρ: και οι δυο δίνουν στον ΠΑΟ μέτρα και λίγο καλύτερη κυκλοφορίας μπάλας. Χθες έγραφα ότι ο Γιοβάνοβιτς χρειαζόταν ένα από τα δικά του τρικ: το βλέπουμε στο 70΄και είναι η κίνηση που αλλάζει εντελώς το παιγνίδι. Μπαίνει ο Τσέριν στη θέση του σβηστού πλέον Βιλένα και κυρίως περνά αντί του Χουάνκαρ ο Μλαντένοβιτς που γίνεται κάτι σαν τρίτος κόφτης (δίπλα στους Πέρεθ και Τσέριν) αφήνοντας στον Μαντσίνι σχεδόν όλη την πλευρά. Η νέα διάταξη του ΠΑΟ (ένα παράξενο 3-3-4) μπερδεύει τρομερά τον Μαρθελίνιο που απαντά σπασμωδικά και λανθασμένα βγάζοντας τρεις δημιουργικούς παίκτες για να κλειδώσει το 2-0 με κατοχή μπάλας κι οριζόντιο ποδόσφαιρο: αφαιρεί τους Εντιαγέ, Ουνάχι και τον μπελά Ομπαμεγιάνκ για να χρησιμοποιήσει τους Γκεντουζί, Αρίτ και Βιτίνια σαν η ομάδα του να παίζει εκτός έδρας. Κι ο ΠΑΟ απαλλαγμένος από μεγάλες σκοτούρες στα μετόπισθεν γίνεται διεκδικητικός, πρεσάρει και πατάει περιοχή. Απειλεί με τον Παλάσιος, τον Γεντβάι, τον Μαντσίνι, αλλά κυρίως έχει υποχρεώσει την Μαρσέιγ από το 70 και μετά να παίζει με το χρονόμετρο. Κερδίζοντας μέτρα ο ΠΑΟ βρίσκει το πέναλτι στο 95΄. Το χέρι του Γκεντουζί το βλέπει το Var που για αυτό υπάρχει, αλλά πέρα από αυτό είναι υποχρεωτικό να επισημανθεί ότι ο ΠΑΟ το πέναλτι το κερδίζει γιατί κλείνει το ματς πιέζοντας κι έχοντας στρατοπεδεύσει στην περιοχή της Μαρσέιγ που όχι μόνο δεν μπορεί να βγάλει αντεπιθέσεις αλλά δεν μπορεί ούτε καν να κυκλοφορήσει τη μπάλα!
Όταν ο Ιωαννίδης την στέλνει στα δίχτυα εκτελώντας το πέναλτι άψογα όλοι καταλαβαίνουν πως ναι μεν ή παράταση θα είναι δύσκολη, πλην όμως ο ΠΑΟ έχει κάνει τη μεγάλη δουλειά: το άγχος πια το κουβαλάει όλο η γηπεδούχος κι αυτό στα πέναλτι θα φανεί. Ο Μαρθελίνιο αλλάζει ακόμα και τερματοφύλακα ρίχνοντας στο ματς τον Μπλάνκο που ξέρει από το ισπανικό πρωτάθλημα, αντί του Λόπεθ. Αλλά ο ζεστός Μπρινιόλι νικά τον μοιραίο Γεντουζί, ο Κλαϊνχαϊσλερ έχει τύχη στη δική του μέτρια εκτέλεση και ο Μλαντένοβιτς είναι πολύ έμπειρος για να αστοχήσει στο κρίσιμο πέμπτο.
Αψογος διαιτητής, χρήσιμο VAR
Προηγουμένως, στο μισάωρο της παράτασης, έχει χρειαστεί ο Μάγκνουσον, που βγάζει τη μπάλα από τη γραμμή σε ένα τελείωμα του Βιτίνια από το πέναλτι, ενώ το VAR έχει βοηθήσει τον άψογο διαιτητή Ολιβερ ακυρώσει ένα γκολ των γηπεδούχων για μια οριακή θέση οφσάιντ του Σαρ λίγο πριν ο Βιτίνια σπρώξει τη μπάλα στα δίχτυα. Το VAR υπάρχει από το 2018: τέτοιες αποφάσεις έχουμε δει συχνά. Τι δεν έχουμε δει συχνά; Μια ελληνική ομάδα που έχει περάσει μια θύελλα, όπως ο ΠΑΟ στο πρώτο ημίχρονο, να βρίσκει τη δύναμη να σταθεί στα πόδια της και να επιστρέφει. Πολλοί μιλάνε για τύχη – αναφέρθηκαν σε αυτή ακόμα και παίκτες του ΠΑΟ. Σε κάθε μεγάλη νίκη ελληνικής ομάδας πάντα υπάρχει και σχεδόν πάντα στις νίκες αυτές ο τερματοφύλακας της ελληνικής ομάδας είναι ο απαραίτητος πρωταγωνιστής: συνέβη και με τον Μπρινιόλι. Αλλά ο ΠΑΟ πέρυσι στο ελληνικό πρωτάθλημα έμαθε πολύ καλά πως τα ματς τελειώνουν μόνο όταν σφυρίξει ο διαιτητής και την πρόοδό του στο επίπεδο της νοοτροπίας την έδειξε και στην Ευρώπη. Αυτό πρέπει κανείς να ζηλεύει κι όχι την τύχη του.
Τώρα τον περιμένει η Μπράγα. Ενας αντίπαλος σκληρός, διαφορετικός από την Μαρσέιγ, αλλά κατώτερος της. Ο ΠΑΟ είναι 180 λεπτά πριν τα αστέρια. Αλλά ότι τον οδηγεί στους ομίλους το δικό του άστρο δεν χωρά αμφιβολία…
