Όπως έχω ξαναγράψει αυτή η φόρμουλα διεξαγωγής του κυπέλλου Ελλάδος έχει ως αποτέλεσμα παιγνίδια χωρίς ενδιαφέρον, αφού είναι αδύνατον σοβαρή ομάδα της Σουπερλίγκας να αποκλειστεί – πόσο μάλλον μεγάλη ομάδα. Ετσι τα ματς που γίνονται βοηθάνε μόνο για να χαρεί κανείς την όρεξη και την διάθεση κάποιων παικτών που σε ματς χωρίς σοβαρό διακύβευμα δείχνουν τον επαγγελματισμό τους. Ομολογώ πως χθες με εντυπωσίασαν ο Γιαζίτσι που ομόρφυνε το παιγνίδι του Ολυμπιακού στη Σύρο, ο Ρομπέρτο Περέιρα που γύρισε ως πρωταγωνιστής στην βασική ενδεκάδα της ΑΕΚ και ο Γιώργος Γιακουμάκης που έπαιξε λίγο αλλά έσωσε τον ΠΑΟΚ από μια ήττα από τον Αρη στο Βικελίδης στερώντας από τον γηπεδούχο μια νίκη που μπορεί και να του χάριζε μια συμμετοχή στην πρώτη τετράδα.   

Και γύρισε και βρήκε και ρόλο

Ο Τούρκος του Ολυμπιακού είναι υπέροχος παίκτης – αργός λίγο και από αυτούς που δύσκολα θα κερδίσουν τον Μεντιλίμπαρ που προτιμά από την τεχνική την μαχητικότητα, αλλά σίγουρα υπέροχος. Ο,τι είχε σκοπό να βοηθήσει τον Ολυμπιακό φέτος μετά την περσινή καταραμένη χρονιά του είχε φανεί ήδη από τα φιλικά του καλοκαιριού. Επαιζε όπου του ζητούσαν να παίξει σαν πιτσιρικάς της Νέων που βρίσκεται σε προετοιμασία πρώτη φορά. Ο Μεντιλίμπαρ τον είχε χρησιμοποιήσει ως σέντερ φορ σε δυο ματς, γιατί δεν είχε διαθέσιμους εξαιτίας τραυματισμών τους ΕλΚαμπί και Γιάρεμτσουκ: δεν φαινόταν να πιστεύει πως ο Τούρκος θα συνέχιζε στον Ολυμπιακό στο τέλος των μεταγραφών. Δεν τον δήλωσε καν στην ευρωπαϊκή λίστα. Στο περίφημο ματς με τον Αστέρα που ο Γιαζίτσι χρησιμοποιήθηκε και έδωσε την νίκη στις καθυστερήσεις. τον έστειλε στο γήπεδο μόλις στο 83΄: ήταν μάλλον μια επιλογή ύστατης ελπίδας. Δεν είχαν τότε ακόμα έρθει ο Ποντένσε και ο Ταρέμι: αν ήταν εδώ ίσως ο Τούρκος να μην γινόταν ποτέ ο σωτήρας της πρώτης αγωνιστικής.  

Εκείνο το γκολ τον κράτησε στον Ολυμπιακό. Και βρέθηκε κι ένας ρόλος για αυτόν. Στο κύπελλο είναι βασικός: σε τρία ματς μοιράζει ασίστ (όπως με το Βόλο) και σκοράρει – πριν τα δυο του χθεσινά γκολ σκόραρε και στην Τρίπολη. Τα χθεσινά του γκολ δείχνουν τα προσόντα του. Στο πρώτο όλοι περιμένουν ότι θα χτυπήσει το κόρνερ: δεν το κάνει και προκύπτει στη φάση από το πουθενά για να κάνει το 1-0. Το δεύτερό του γκολ είναι χάρμα οφθαλμού: εκτελεί εν κινήσει. Με ακρίβεια και δύναμη.          

Ο τύπος είναι πανέξυπνος. Όταν το καλοκαίρι ρωτήθηκε για το πώς πέρασε το διάστημα του τραυματισμού του είπε πράγματα που δεν τα ακούς συχνά. «Μερικοί παίκτες αγαπούν το ποδόσφαιρο, άλλοι όχι. Εγώ γεννήθηκα με την μπάλα, με το ποδόσφαιρο στο μυαλό μου. Και αγαπώ πραγματικά αυτό το άθλημα. Όλοι στην οικογένειά μου είμαστε έτσι. Και θέλω να παίζω κάθε μέρα. Ακόμα και αν δεν έχω προπονηθεί, θέλω να αγγίξω την μπάλα. Όταν έχεις έναν σοβαρό τραυματισμό, ειδικά αν μάλιστα είναι ο δεύτερος, είναι πολύ δύσκολο να αντέξεις. Πρώτα κάνεις την εγχείρηση. Μετά την εγχείρηση, έχεις πολύ πόνο, ράμματα, πρησμένα μάτια. Πρέπει να έχεις μια τρελή νοοτροπία. Αν δεν μπορείς να το ξεπεράσεις και θυμάσαι τι είδε πέρασες, αρχίζεις να χάνεις το μυαλό σου. Και δεν είναι εύκολο να το χωνέψεις. Νομίζεις ότι ζεις μια τιμωρία. Όταν αρχίζεις πάλι την προπόνηση και περπατάς λίγο, μπορείς να αναπνεύσεις. Όταν είσαι τραυματίας σε κάθε αγώνα πηγαίνεις στο γήπεδο και απλά παρακολουθείς σαν οπαδός. Ο κόσμος σε χαιρετάει, εσύ νοιώθεις στενάχωρα. Επειδή θέλεις να είσαι στον αγωνιστικό χώρο, αλλά δεν μπορείς, υποφέρεις: νιώθεις κομμάτια. Για να ξανασηκωθείς, πρέπει να το αποδεχτείς. Δεν είναι κατάρα, είναι δοκιμασία» είπε. Λίγους αθλητές έχω ακούσει να μιλάμε έτσι.

Μια καινούργια μεταγραφή   

Προσωπικότητα είναι και ο Ρομπέρτο Περέιρα. Η φυγή του Αλμέιδα έλεγαν πολλοί πως θα γινόταν λόγος να φύγει κι αυτός. Είναι στα 34 – όχι και μικρός για να μείνει και να διεκδικήσει μια θέση βασικού χωρίς τον άνθρωπο που τον έπεισε να αφήσει το καμπιονάτο και να ρθει στην Αθήνα. Όχι μόνο δεν έφυγε, αλλά αποφάσισε να αποδείξει ότι μπορεί να είναι κάτι σαν νέα μεταγραφή. Το καλοκαίρι ήταν ένας από τους καλύτερους της ΑΕΚ στα ματς με την Μπερσεβά και στο παιγνίδι με τον Αρη στη Λεμεσό: βάζει και γκολ. Στην ρεβάνς κόντρα στους Κύπριους χτυπά πάνω στο καλύτερο αλλά δεν τα παρατάει. Είναι εξαιρετικός στην νίκη της ΑΕΚ με την Φιορεντίνα. Και στο ματς με τον ΟΦΗ κάνει την διαφορά του: δικό του το 1-0 μετά το γύρισμα του εξαιρετικού Καλοσκάμη, δική του και η ασίστ μισό γκολ στον Ζοάο Μάριο με την οποία η ΑΕΚ πάει στο 2-0.

Είναι σπουδαία περίπτωση παίκτη ο Περέιρα κι ας μην το έδειξε πέρυσι. Εφτασε στην Εθνική Αργεντινής, έχει αγωνιστεί στην Ρίβερ Πλέιτ, τον απέκτησε η Γιουβέντους κι έχει 115 ματς με την Γουότφροντ στην Πρέμιερ λιγκ. Στο Ούντινε τον λάτρεψαν: έπαιζε και «δεκάρι» κι «οκτάρι» κι όποτε χρειαζόταν και δεύτερος επιθετικός. Από τα περσινά αποκτήματα της ΑΕΚ μου φαινόταν ο καλύτερος. Είχε μια δύσκολη πρώτη χρονιά – ίσως ψυχολογικά να υπόφερε βλέποντας τον Αλμέιδα που τον έφερε να δυσκολεύεται και να αγχώνεται. Φέτος, απαλλαγμένος από το βάρος να δικαιώσει ένα προπονητή για την επιλογή του μπορεί να κάνει και την διαφορά. Χωρίς αυτόν το ΑΕΚ – ΟΦΗ (2-0) θα ήταν λιγότερο όμορφο.

Ο άνθρωπος των καθυστερήσεων

Ο Γιώργος Γιακουμάκης είναι κι αυτός μια σπάνια περίπτωση. Υπήρξε τρομερό ταλέντο στον Πλατανιά: τα προσόντα του τα έχουν λίγοι Ελληνες. Βοήθησε κάποτε την ΑΕΚ να κερδίσει ένα πρωτάθλημα πετυχαίνοντας μόνο ένα γκολ: αν αυτό το έχεις βάλει στις καθυστερήσεις του ματς στο Καραϊσκάκη με τον Ολυμπιακό μπορεί να συμβεί. Έφυγε γρήγορα από την Ελλάδα κι άρχισε μια περιοδεία με διαδρομή αρκετά παράξενη για Ελληνα ποδοσφαιριστή. Από την Γκόρνικ και την Πολωνία βρέθηκε στην Φένλο στην Ολλανδία κι από εκεί στην Σέλτικ. Μετά το ΜLS και στην Ατλάντα Γιουνάιτεντ και έπειτα στο Μεξικό και στην Κρουζ Αζουλ: δεν νομίζω πως θα υπάρξει κανείς Έλληνας παίκτης που θα παίξει μπάλα στο Μεξικό. Ηρθε το καλοκαίρι να λύσει το μόνιμο πρόβλημα του ΠΑΟΚ στη θέση του φορ και τον παρακολουθούσαν όλοι με περιέργεια. Έχασε ένα πέναλτι με την Εθνική κόντρα στην Γεωργία που στοίχισε ένα αποκλεισμό σε τελικά του Euro, αλλά ο Γιακουμάκης δεν πτοείται από τίποτα. Του πήρε λίγο χρόνο να βρει τα πατήματα του: ο φορ του Λουτσέσκου, όποιον κι αν είναι, πρέπει να παίζει πολύ και για τους περιφερειακούς κυνηγούς που είναι η δύναμη της ομάδας, αλλά και να σκοράρει κιόλας. Ο Γιακουμάκης λίγο ζορίστηκε στο δεύτερο: αλτρουιστής υπήρξε πάντα. Ετούτη η εβδομάδα ήταν η καλύτερή του: πέτυχε δυο γκολ μετά το 90΄ - δεν συμβαίνει και συχνά σε συνεχόμενα ματς. Στη Λειβαδιά έδωσε στον ΠΑΟΚ μια νίκη πολύτιμη, στο Βικελίδης ισοφάρισε και στέρησε από τον Αρη μια χαρά που την χρειαζόταν πριν το ντέρμπι με τον ΠΑΟΚ στην Τούμπα. Μοιάζει να έχει ειδικότητα στα γκολ στο τέλος ο Γιακουμάκης: το χθεσινό με ανάποδο ψαλίδι δείχνει τεχνική, εμπειρία, στόφα σέντερ φορ. Είναι δανεικός στον ΠΑΟΚ. Με τις εμφανίσεις του φωνάζει ότι θέλει να μείνει στην Θεσσαλονίκη. Ωραία ήταν η Οδύσσεια του, αλλά χρειάζεται κι αυτή ένα ωραίο τέλος.