O Ολυμπιακός ξεκίνησε το Τσάμπιονς λιγκ με μια άδοξη ισοπαλία (0-0) με αντίπαλο την πρωταθλήτρια Κύπρου Πάφο – ίσως και άδικη αφού προσπάθησε αρκετά στο δεύτερο ημίχρονο για να βρει ένα γκολ. Η Πάφος έπαιξε πολύ καλή άμυνα, με προσοχή και σχέδιο και το γεγονός ότι άντεξε παίζοντας σχεδόν εβδομήντα λεπτά με παίκτη λιγότερο μετά την αποβολή του Μπρούνο στο 25΄δείχνει ότι το σχέδιο του προπονητή της λειτούργησε. Βέβαια αυτό που έκανε ο Χουαν Κάρλος Καρσέδο, για χρόνια βοηθός του Εμερι, δεν ήταν κάτι διαφορετικό από αυτό που κάνουν οι προπονητές στα περισσότερα ματς του πρωταθλητή κι όχι μόνο στην Ελλάδα: το είδαμε στο Καραϊσκάκη και πέρυσι στα ματς του Ολυμπιακού με την Τβέντε και τους Ρέιτζερς – όποιος είχε τρόπο, παίκτες και όρεξη για άμυνα πήρε αποτέλεσμα.

Αλλά ας τα πάρουμε με την σειρά.     

Δεν μοιάζει να έχει ασχοληθεί

Ο Χοσέ Λουίς Μεντιλιμπαρ δεν έκανε εκπλήξεις και πήγε μάλλον σε αυτονόητες επιλογές στην αρχική ενδεκάδα: και τα δυο δείχνουν ότι δεν ασχολήθηκε πολύ με το ματς – γενικώς δεν ασχολείται πολύ με τους αντιπάλους. Σε ένα ματς που ο Ολυμπιακός χρειαζόταν γκολ παρουσίασε τον Ροντινέι δεξιά στην άμυνα και τον Ποντένσε από την αρχή: πόνταρε στην αυτοπεποίθηση του Πορτογάλου και δεν είχε και τους Ζέλσον, Καμπελά. Ωστόσο και ο Ροντινέι και ο Ποντένσε για διαφορετικούς λόγους δεν έχουν 90 λεπτά στα πόδια τους κι αυτό δεν μετρήθηκε σωστά.

Η παρουσία των δυο στην αρχική ενδεκάδα δεν είχε ως αποτέλεσμα να δούμε κάποιο δυναμικό ξεκίνημα: ίσα ίσα. Στο πρώτο ημίχρονο ο Ολυμπιακός δεν έχει ευκαιρία καθώς η μπάλα δεν φτάνει στον ΕλΚαμπί. Ο Τσικίνιο παίζει πολύ με πλάτη στην εστία, αφήνοντας στον Ποντένσε την δυνατότητα να κινείται σαν «δεκάρι», ο Στρεφέτσα δεν μπορεί να ξεφύγει από τον αντίπαλο του, οι υπόλοιποι χαφ (ο Εσε και ο Ντάνι Γκαρθία) δεν γίνονται ποτέ απειλητικοί. Ο Ολυμπιακός πρεσάρει ελάχιστα γιατί με τον Ποντένσε και τον Στρεφέτσα στην ίδια ενδεκάδα δεν έχει ακραίους με δυναμισμό που μπορεί να το κάνουν.    

Η Πάφος αμύνεται καλά, αλλά αυτό δεν σημαίνει πως δεν έχει προβλήματα. Το 25ο λεπτό του παιχνιδιού θα μπορούσε να αποδειχτεί μοιραίο. Ο άριστος Νταβίντ Λουίς που έχει καθαρίσει όποια σέντρα έχουν επιχειρήσει οι παίκτες του Μεντιλίμπαρ, φάνηκε να πονάει, ζητά και γίνεται αλλαγή, ενώ ο Μπρούνο, που έχει μια κίτρινη για φάουλ στον Ποντένσε παίρνει μια δεύτερη από τον διαιτητή Κόβατς για φάουλ στον Πιρόλα και αφήνει την Πάφο με 10 παίκτες. Ο Καρσέδο αντιδρά τάχιστα: βγάζει τον (ψευτό)φορ Ντιμάτα για να βάλει ένα μέσο ακόμα (τον Ορσιτς), περνά στο πλάι τον Πηλέα και γυρνά τον Σούνιτς στην άμυνα δίπλα στον Λούκασεν. Ο Ισπανός θέλει η ομάδα του να υποστηρίξει τις δυο ζώνες, το 4+4, όπως από την αρχή του παιγνιδιού.    

Ο Μεντιλίμπαρ πάει κι αυτός σχετικά γρήγορα σε αλλαγές: τις έκανε στο ημίχρονο. Εβαλε τον Μουζακίτη αντί του κιτρινισμένου Γκαρσία για να έχει ένα παίκτη με καλά πόδια στην μεσαία γραμμή. Κι έβαλε τον Ταρέμι δίπλα στον ΕλΚαμπί πηγαίνοντας σε ένα 4-4-2: στην περιοχή του Μιχαήλ υπάρχουν τέσσερα ζευγάρια – ένας αμυντικός σε ένα επιθετικό – νομίζεις θα χορέψουν ταγκό! Για να βάλει τον Ιρανό, ο Μεντιλίμπαρ έβγαλε τον Στρεφέτσα κι αυτό δεν ήταν ό,τι καλύτερο: ο Ολυμπιακός βρήκε ένα παίκτη περιοχής έχασε όμως έναν που έδινε πλάτος στο γήπεδο. Η μετατόπιση του Τσικίνιο σε θέση έξω δεξιά, δείχνει πόσο εκτιμά ο Βάσκος τον συγκεκριμένο ποδοσφαιριστή, που όμως στην συγκεκριμένη θέση στο συγκεκριμένο ματς ήταν εντελώς ακίνδυνος. Για να κερδίσει ο Ολυμπιακός κάτι στο πλάι ο Μεντιλίμπαρ έβγαλε τον κουρασμένο Ροντινέι κι έβαλε τον Κοστίνιο που πέρασε την βραδιά του παίζοντας πιο πολύ δεξί εξτρέμ, αλλά στο μεταξύ κουράστηκε και ο κεφάτος στο πρώτο ημίχρονο Ποντένσε και η επίθεση έγινε πάλι στατική μετά από ένα δεκαπεντάλεπτο πίεσης. Όταν ο Καρσέδο είδε τον Κοστίνια στο γήπεδο (αλλά και τον Πνευμονίδη που μπήκε στην θέση του Εσε) δεν περίμενε ούτε πέντε λεπτά για να κάνει τις δυο αλλαγές του: πέρασε στο ματς τους Λάνγα (αντί του Κορέια) και τον Σέμα (αντί του Ζάζα) για να έχει κι αυτός, όπως κι ο Ολυμπιακός δυο φρέσκους παίκτες στις πλάγιες γραμμές. Η Πάφος ολοκληρώνει παίζοντας 5-4-0. Συμπιέζεται στο τέλος κι ο Ολυμπιακός έχει 4 τελικές μετά το 85΄. Αλλά δεν δίνει χρόνο και χώρο στους κυνηγούς του Μεντιλίμπαρ για να παίξουν όπως θέλουν με την μπάλα. Κι από τον πάγκο του Ολυμπιακού δεν μπορεί να ρθει ο Γιαζίτζι γιατί έμεινε εκτός λίστας για να μπουν σε αυτή 6 παίκτες που παίζουν κεντρικά χαφ: Γκαρθία, Εσε, Μουζακίτης, Σιπιόνι, Νασιμέντο, Λιατσικούρας είναι μάλλον πολλοί για να καλύψουν δυο θέσεις – τα λεγα όταν έγινε η λίστα, αλλά ο Μεντιλίμπαρ εκτιμά πως ο Τούρκος δεν θα τον βοηθήσει στο Τσάμπιονς λιγκ: ίσως έχει δίκιο αλλά χθες θα του ήταν πολύτιμος.   

Κάποιες ευκαιρίες υπήρξαν στο δεύτερο ημίχρονο, καθώς ο Ολυμπιακός στρατοπέδευε στην περιοχή του Μιχαήλ, αλλά δεν ήταν τεράστιες –την καλύτερη την είχε ο Ρέτσος με μια κεφαλιά μετά από κόρνερ, ενώ στις καλές στιγμές καταγράφονται δυο κεφαλιές του καλά κλεισμένου ΕλΚαμπί, δυο γυρίσματα του Ταρέμι που είδε τους στόπερ της Πάφου να τον κοντράρουν κι ένα καλοζυγισμένο σουτ του Μουζακίτη που επίσης βρήκε σε αντίπαλο κι έφυγε κόρνερ.

Ομως αν δεν πούμε γιατί υπάρχει η δυσκολία καταγράφουμε απλά το χρονικό του ματς.

Γιατί έχει πρόβλημα

Ο Ολυμπιακός έχει προβλήματα απέναντι στις κλειστές άμυνες για συγκεκριμένους λόγους που έχουν να κάνουν με το παιγνίδι του προπονητή του. Το περίφημο «άμεσο ποδόσφαιρο» (η γρήγορη μεταφορά της μπάλας στην αντίπαλη περιοχή) καταργεί ουσιαστικά τις συνεργασίες των παικτών: σπανίως γίνονται οβερλαπ και σπανίως υπάρχει κίνηση χωρίς τη μπάλα, πράγμα που κάνει δύσκολη την δουλειά των εξτρέμ. Ο Ολυμπιακός περιμένει εμπνεύσεις: όταν λείπει όπως χθες ο Ζέλσον αυτές δεν είναι πολλές. Το πρέσινγκ, που είναι ο δεύτερος τρόπος δημιουργίας, απαιτεί συνεχή ένταση, δηλαδή και παίκτες που θα ρθουν από τον πάγκο για να τρέξουν με την μπάλα: αυτό στο ελληνικό πρωτάθλημα για την ώρα λειτουργεί, αλλά ο Ολυμπιακός στη Σουπερλίγκ είναι πιο γεμάτος από όσο στο Τσάμπιονς λιγκ – είναι παράδοξο αλλά είναι πραγματικό. Επίσης η μεταφορά της μπάλας από την άμυνα στην επίθεση γίνεται κομμάτι αργά (λείπει πια και το αριστερό πόδι του Κάρμο) κι ο Ρέτσος θα πρέπει να ενθαρρυνθεί να πάρει πιο πολλές πρωτοβουλίες γιατί είναι ο μόνος από τα μετόπισθεν που μπορεί να το κάνει. Ο Ολυμπιακός συχνά, ενώ σε γενικές γραμμές είναι συμπαγής, έχει μεγάλες αποστάσεις μεταξύ των γραμμών του: διακρίνονται αμυντικοί, μέσοι, και κυνηγοί κι όλοι αυτοί νομίζεις ότι δεν συναντιούνται στο γήπεδο. Ετσι η μπάλα σηκώνεται πολύ και υποχρεωτικά γιατί αλλιώς δεν φτάνει στην αντίπαλη περιοχή. Και στις στημένες φάσεις δεν υπάρχει εκτέλεση, αλλά συνήθως κακοποίηση της προσπάθειας: χθες από δέκα κόρνερ προέκυψε μια τελική.

Τον Μεντιλίμπαρ θα έπρεπε να τον προβληματίζει ότι σε τρία ματς πρωταθλήματος η ομάδα του δεν έχει σκοράρει στο πρώτο ημίχρονο, αλλά δεν είναι τέτοιος προπονητής. Πιστεύει ότι στα ευρωπαϊκά ματς οι παίκτες του πρέπει απλά να δίνουν κάτι παραπάνω. Σε αυτό δεν του δίνω άδικο και είναι το άλλοθι του χθες: ένας προπονητής δεν μπορεί να κερδίσει ένα ματς χωρίς διακριθέντες.       

Χωρίς διακριθέντες

Ο Ολυμπιακός δεν είχε στο σημαντικότερο παιγνίδι του φέτος ούτε ένα ποδοσφαιριστή που να μπορεί να ισχυριστεί πως έκανε μια εμφάνιση που θα την θυμάται. Ο Ροντινέι ήταν φλύαρος με την μπάλα, ο Ορτέγκα, μεσοεπιθετικά, με πιο πολλές κακές παρά καλές στιγμές. Ο Ντάνι Γκαρθία πήρε κίτρινη νωρίς και βγήκε στο ημίχρονο: ο Μουζακίτης ήταν κάπως καλύτερος – πρέπει να σουτάρει συχνότερα. Ο Εσε είχε όρεξη για τρέξιμο, αλλά όχι τις καλύτερες πάσες. Ο Τσικίνιο χάθηκε στο πρώτο ημίχρονο και προσπάθησε να ανταποκριθεί στο δεύτερο σε μια θέση που δεν είναι δική του μένοντας μακριά από την περιοχή. Ο ΕλΚαμπί πήρε ελάχιστες φορές την μπάλα σωστά. Ο Στρεφέτσα βγήκε γρήγορα. Το ντεπόζιτο ενέργειας του Ποντένσε άδειασε νωρίς. Ο Ταρέμι είχε θέληση, αλλά δεν ξέρει ακόμα τα ονόματα των συμπαικτών του. Ο Πνευμονίδης προσπάθησε, αλλά είναι δύσκολο να γίνει Χ Factor σε ματς του Τσάμπιονς λιγκ: θα ήταν πάντως καλύτερο να ξεκινούσε αυτός, ώστε να υπάρχει κάποιος να ρθει από τον πάγκο να δώσει επικινδυνότητα, πράγμα που άριστος τακτικά Κοστίνια δεν μπορεί να κάνει. Οι καλύτεροι ήταν ο Ρέτσος, που είχε και καλές επιθετικές πρωτοβουλίες κι ο Πιρόλα που δεν είχε προβλήματα στα μετόπισθεν. Κι όταν οι δυο στόπερ είναι οι καλύτεροι δεν είναι καθόλου περίεργο που το ματς έληξε 0-0.    

Οι παίκτες του Ολυμπιακού πρέπει να καταλάβουν πως δεν γίνεται να παίζεις στο Τσάμπιονς λιγκ χωρίς να δίνεις κάτι παραπάνω. Αλλά αυτοί που έχουν γνώση της διοργάνωσης είναι αριθμητικά λίγοι κι αυτό φάνηκε. Όπως φάνηκε και ότι ο κόουτς άλλα περίμενε κι άλλα είδε…

(Gazzeta.gr, Σεπτέμβριος 2025)