Αν πω ότι στο ντέρμπι ΑΕΚ - Ολυμπιακός (1-1) είδα κάτι που δεν περίμενα θα πω ψέματα. Ο Μάσιμο Καρέρα και ο Πέδρο Μαρτίνς ήταν μάλλον οι καλύτεροι του ντέρμπι, χωρίς κι αυτοί στα δικά μου μάτια να παίρνουν άριστα. Απλά φάνηκαν καλύτεροι από τους ποδοσφαιριστές τους. Θα το κάνω κατανοητό υπενθυμίζοντας τι έκαναν στο ματς.
Διάβασε την αδυναμία
Ο Καρέρα έχει το καθαρό μυαλό να ασχοληθεί με τη άμυνα, παρόλο που οι αμυντικοί του θα τον τρελάνουν. Τραβώντας την ΑΕΚ κάποια μέτρα πιο πίσω, ώστε να μην εκτεθούν στο ανοιχτό γήπεδο ο Τσιγκρίνσκι κι ο Νεντελτσιάρου, παίζοντας με τον Σιμόες και τον Κρίστισιτς (κι όχι το Σακόφ) και θερμοπαρακαλώντας τους ακραίους κυνηγούς να επιστρέφουν (ο Λιβάι Γκαρσία το έκανε, ο Λιβάγια όχι) ήθελε να παρουσιάσει μια ομάδα πιο συμπαγής – κυρίως να κάνει τους κυνηγούς του να αισθανθούν πιο σίγουροι. Μετά το 0-1 με τις αλλαγές που έκανε έστειλε το μήνυμα στην ομάδα του ότι οφείλει να προσπαθήσει επιθετικά περισσότερο: δεν επανασχεδίασε την ΑΕΚ (με τον Ολιβέιρα, τον Τάνκοβιτς και τον Παολίνιο) αλλά την έβγαλε πιο μπροστά. Αν ο Τανκοβιτς στο 88 ήταν περισσότερο προσεκτικός ο Ιταλός θα είχε κερδίσει πιθανότητα και το ματς.
Το ρίσκο που ο Ιταλός πήρε δεν ήταν τυχαία. Από τον Καρέρα δεν έχει περάσει απαρατήρητο ένα από τα μεγάλα ελαττώματα που έχει αποκτήσει ο Ολυμπιακός στη διάρκεια της φετινής χρονιάς. Οι παίκτες του Μάρτινς σε πολλά παιχνίδια νομίζουν ότι αν προηγηθούν στο σκορ κέρδισαν. Το λάθος αυτό το έκαναν προηγουμένως και με την Ολιμπίκ Μαρσέιγ στο Βελοντρόμ, αλλά και με τον Παναθηναϊκό στο προηγούμενο ντέρμπι. Η ΑΕΚ χάρη στον προπονητή της πίεσε στο τέλος ένα Ολυμπιακό που της άφησε τη μπάλα – το έκανε καλύτερα από ό,τι στον τελικό του κυπέλλου και για αυτό ισοφάρισε.
Η ΑΕΚ ανέβηκε μετά τους σε βάρος της 0-1 και γιατί έχοντας δεχτεί από το Βρουσάι το γκολ που έκανε πολλά για να αποφύγει, έδιωξε το άγχος της να κρατήσει το μηδέν και πόνταρε στη γραμμή που είναι η καλύτερη της, δηλαδή στην επίθεση. Μπορεί το γκολ της ισοφάρισης να το πέτυχε ο Σιμόες μετά από μία κακή εκτίμηση της πορείας της μπάλας από τον Σα (που γενικά δεν έβγαινε στα κόρνερ), αλλά η ΑΕΚ γύρισε στο ματς χάρη στην δύναμη του Ολιβέιρα και τις έμπνευσης του Λιβάι Γκαρσία, που όταν η ομάδα του ανέβηκε στο γήπεδο κατάφερε να δείξει πόσα πολλά μπορεί να κάνει απέναντι σε αντιπάλους που του δίνουν χώρο, όπως έκανε χθες στο τέλος ο Χολέμπας, όταν κουράστηκε. Ο Καρέρα ήθελε η ομάδα του να αντέξει στην αρχή και να χτυπήσει στο τέλος. Τίποτα δεν έγινε τυχαία.
Ένα παρεμφερές σχέδιο
Και ο Μαρτίνς ωστόσο είχε ένα παρεμφερές σχέδιο, αλλά οι παίκτες του δεν ανταποκρίθηκαν απόλυτα στις προσδοκίες του. Υπήρξαν πολλές απορίες για την απόφασή του να μην ξεκινήσει τους Φορτούνη και Καμαρά: αυτό ωστόσο ήταν η βάση της στρατηγικής του. Νομίζω ότι ο προπονητής του Ολυμπιακού (που ξέρει σε τι κατάσταση είναι η ομάδα του) θέλησε απλά να τους κρατήσει στον πάγκο για να τους χρησιμοποιήσει ως game changers στο δεύτερο ημίχρονο, διαβλέποντας ότι θα υπάρξει ένα ξόδεμα ενέργειας στην αρχή του ματς εξαιτίας της τακτικής της ΑΕΚ να περιμένει. Ο Μάρτινς πρόβλεψε σωστά ότι η ΑΕΚ, παρότι γηπεδούχος, θα ταμπουρωθεί καλύτερα στα μετόπισθεν και θα αφήσει στον Ολυμπιακό την μπάλα. Ειδικά στην αρχή του ματς αυτό το ταμπούρωμα ήταν ο μοναδικός τρόπος που είχε ο Καρέρα για να καλύψει κάπως τα μετόπισθεν. Αν χρησιμοποιούσε τον Φορτούνη και τον Καμαρά από την αρχή (που κουβαλάνε και προβλήματα μικροτραυματισμών) δεν θα είχε κανένα σχεδόν στον πάγκο, που θα μπορούσε να μπει στο δεύτερο ημίχρονο και να αλλάξει το ματς, όπως έκαναν χθες αυτοί οι δύο.
Το ίδιο το ματς λέει ότι η επιλογή του κόουτς κάπου δικαιώθηκε. Αν ο Ολυμπιακός δεν κέρδισε το ματς, φταίει το ότι δεν κατάφερε να συνεχίσει να κάνει κατοχή μπάλας, όπως έκανε σωστά από το 45΄μέχρι το 60΄. Αλλά αν δεν το κατάφερε αυτό οφείλεται αφενός στο τρέξιμο που έκανε η ΑΕΚ και αφετέρου σε διάφορες τρέλες των παικτών του στα μετόπισθεν (όχι μόνο του Σισέ) που προκαλούσαν μια γενικότερη έλλειψη σιγουριάς. Στις τρελές αυτές βάζω και την ευκολία με την οποία παραχωρούσαν άνευ λόγου και αιτίας σε κάποιες περιπτώσεις κόρνερ. Ο Ολυμπιακός το έκανε και στον τελικό του κυπέλλου Ελλάδος, αλλά τότε δεν το πλήρωσε. Αυτή τη φορά δεν ήταν έτσι. Ο προπονητής του δυσανασχετούσε με αυτό, αλλά δεν μπορούσε να το διορθώσει. Αυτούς έχει και με αυτούς έχει μάθει να ζει.
Όλα αργά και προβλέψιμα
Ο Ολυμπιακός πίστευε ότι κόντρα στην ΑΕΚ από τη στιγμή που προηγήθηκε θα βρει χώρους για αντεπιθέσεις. Αλλά οι αντεπιθέσεις χρειάζονται δυο – τρια πολύ βασικά πράγματα. Πρώτον παίκτες που να μπορούν να τρέξουν. Δεύτερον καλές πάσες από τους μέσους και τρίτον συνεργασίες. Στον Ολυμπιακό τρέχει μόνο ο Βρουσάι και όχι τυχαία ήταν και ο σκόρερ του γκολ με το οποίο ο πρωταθλητής προηγήθηκε: ο Μαρτίνς τον πίστεψε, τον ξεκίνησε και τον κράτησε στο ματς διαβλέποντας ότι είναι ένας από τους λίγους που μπορεί να χτυπήσουν την ΑΕΚ εκεί που πονά αγιάτρευτα, δηλαδή στο πλάι της άμυνας. Ο καλύτερος του μέσος χθες ήταν ο Αντρέας Μπουχαλάκης από τον οποίο μπορεί να περιμένει κανείς πάρα πολλά, αλλά όχι και οργάνωση του transition game. Και όσο για τις συνεργασίες αυτές υπάρχουν μόνο όταν ο Φορτούνης έχει κέφια. Τα κέφια του Φορτούνη έδωσαν στον ο Ολυμπιακό ένα πολύ καλό πρώτο δεκαπεντάλεπτο στο ξεκίνημα του δεύτερου ημιχρόνου: σ’ αυτό το σημείο του αγώνα οι ερυθρόλευκοι προηγήθηκαν. Αλλά παίζοντας ένα τέταρτο κανονικό ποδόσφαιρο μπορεί να βάλεις ένα γκολ στην ΑΕΚ - δύσκολα όμως θα την κερδίσεις. Μετά το 60΄ο Ολυμπιακός επιτίθεται και αμύνεται χωρίς ένταση.
Οκτώ στη σειρά…
Η ΑΕΚ δεν κέρδισε γιατί παρά την προσπάθειά της δέχτηκε πάλι γκολ: οι ανατροπές δεν είναι απλή υπόθεση. Ο Ολυμπιακός δεν κέρδισε γιατί το 0-1 δύσκολα το κρατάς εκτός έδρας κι απέναντι σε ένα διαιτητή που ξεχνά τις κάρτες του. Δεν ήταν ένα καλό ματς και θα ξεχαστεί γρήγορα. Τους παίκτες δεν βοήθησε και η απαράδεκτη κατάσταση του αγωνιστικού χώρου του ΟΑΚΑ: όποιος είναι υπεύθυνος γι’ αυτό το χάλι πρέπει πραγματικά να ντρέπεται.
Πριν το ματς είχε δημιουργηθεί η εντύπωση ότι το ντέρμπι είναι για την ΑΕΚ κάτι σαν τελικός: μέχρι κι ο Δημήτρης Μελισσανίδης πήγε κι έβγαλε λόγο στα Σπάτα. Η Ένωση δεν μπορεί να είναι ευχαριστημένη που δεν το έχασε. Είναι το όγδοο στη σειρά ντέρμπι με τον Ολυμπιακό που δεν κερδίζει και πραγματικά δεν θυμάμαι ένα τόσο μεγάλο κακό σερί. Ο Ολυμπιακός από την άλλη έδειξε ότι ήθελε να κερδίσει το ντέρμπι επαγγελματικά: επαγγελματικά τα ντέρμπι δεν κερδίζονται.
Στη διάρκεια του ματς μου φαινόταν πως άκουγα διαρκώς τη δήλωση του ΕμΒιλά που έλεγε στη Λαμία ότι ο σκοπός της ομάδας είναι να παίξει τα δύο παιγνίδια του πρωταθλήματος, που έχει μπροστά της και μετά όλοι να φύγουν διακοπές για να ξεκουραστούν. Η εμφάνιση ήταν του τύπου «καλά Χριστούγεννα»…
