«Νίκες σαν αυτές δίνουν πρωταθλήματα» είπε στο τέλος του ματς του Ολυμπιακού με τον ΠΑΣ ο Πέδρο Μαρτίνς, εμφανώς ανακουφισμένος. Στο χθεσινό ματς τα είδε όλα. Τον καλύτερο Ολυμπιακό του τελευταίου μήνα στο πρώτο ημίχρονο, ένα συγχυσμένο Ολυμπιακό στο δεύτερο και ένα Ολυμπιακό νικητή με ένα καταπληκτικό γκολ του Ρόνι Λόπεζ στο τέλος. Η κατάκτηση του πρωταθλήματος είναι μαθηματική πλέον υπόθεση. Ο Ολυμπιακός μπορεί να είναι πρωταθλητής την Τετάρτη στην Τούμπα αν δεν χάσει ή στο Βικελίδης την Κυριακή αν κερδίσει. Κι αν χάσει και τα δυο ματς θα χει ακόμα τρία ματς μπολ. Χάρη στο γκολ Λόπεζ.
Η σειρά του Πίρσμαν
Στο Καραϊσκάκη υπήρξε προσμονή, άγχος και πανηγύρι: όλα μαζί. Το πρώτο ημίχρονο του Ολυμπιακού με τον ΠΑΣ είναι σχεδόν άριστο. Ο Ελ Αραμπί κάνει το 1-0 στο 6’ αλλάζοντας την πορεία ενός σουτ του Ροντρίγκεζ με μια κεφαλιά. Μετά από χαμένες ευκαιρίες, που σπαταλήθηκαν λόγω βιασύνης από πολλούς, ο Ροντρίγκεζ κάνει το 2-0 στο 42΄.Τίποτα δεν προαναγγέλλει το θρίλερ του δευτέρου ημιχρόνου, αλλά ο Ολυμπιακός κάνει ένα από τα αγαπημένα του εφετινά λάθη: παίζει απρόσεκτα μετά το 2-0 κι ο Περέα στο τρίτο λεπτό των καθυστερήσεων βρίσκει ένα γκολ στην πρώτη επίσκεψη του ΠΑΣ στα καρέ του Βατσλίκ και γιατί η άμυνα του Ολυμπιακού με Βρουσάι – Μπα – Παπασταθόπουλο και τον κουρασμένο Ρέαπτσουκ είναι πειραματική. Όπως σε όλα σχεδόν τα τελευταία ματς, η δυσκολία του Μασούρα και του Ροντρίγκεζ να βοηθήσουν ανασταλτικά, εκθέτει τα ακραία μπακ: χθες, μετά τον Ρότα, τον Κότσιρα, τον Σάλιαγκα στα Γιάννινα, τον Σίντκλεϊ στην Τούμπα και τον Λύρατζη στο Καραϊσκάκη γίνεται …Ρομπέρτο Κάρλος ο Πίρσμαν.
Κάτι γενικά ασυγχώρητο
Στο δεύτερο ημίχρονο συμβαίνει κάτι ασυγχώρητο σε ομάδα με την εμπειρία του Ολυμπιακού: όλοι παίζουν σαν να έχουν ξεχάσει ότι έχουν ένα τεράστιο βαθμολογικό αβαντάζ, αλλά και ένα γκολ υπέρ τους. Κυριαρχεί ο εκνευρισμός και η βιασύνη – ο Ολυμπιακός κάθε φορά που χάνει μια μικροευκαιρία χάνει και πολύ από την ηρεμία του κι όχι μόνο γιατί σε πολλούς παίκτες που αγωνίστηκαν την Τετάρτη βγαίνει κούραση. Μετά το 60’ ο Μαρτίνς βγάζει τον Μπουχαλάκη και τον Μασούρα για να βάλει τον Καμαρά και τον Λόπεζ (που είχε να παίξει από το Φεβρουάριο) και ο Ολυμπιακός παίζει χειρότερα – ο Μαντί δεν βοηθά, στο Λόπεζ δεν δίνει σχεδόν κανείς τη μπάλα αφού όλα γίνονται από την άλλη πλευρά.
Ο Μεταξάς έχει περάσει στο ματς τον Σάλιακα και τον Λώλη, αλλάζοντας δυο μέσους (τον Λιάσο και τον Ντομίγκεθ) κι ο ΠΑΣ εξακολουθεί να χτυπά από το πλάι: ο Βατσλίκ σταματά τον Γκαρντάβσκι, αλλά όχι και τον Σνάιντερ, που προλαβαίνει τον Ρέαπτσουκ και κάνει το 2-2 κι ενώ οι παίκτες του ΠΑΣ μεταξύ 70΄ και 80΄αλλάζουν ανενόχλητοι πάσες. Ο Μαρτίνς παίζει τα ρέστα του βάζοντας στο 82΄τους Βαλμπουενά, Τικίνιο και μετά τον Κουντε. Στην πίεση του τέλους ο Ολυμπιακός έχει τρεις ευκαιρίες (σημάδι ότι η οπισθοχώρησή του ήταν και θέμα μυαλού κι όχι μόνο κούρασης) και στο 97΄ο Λόπεζ που έχει υποχρεώσει τον Λοντίγκιν στην επέμβαση του αγώνα βρίσκει με το δεύτερο σουτ του το γκολ της χρονιάς! Ο Ολυμπιακός έμπλεξε όταν προσπάθησε να κοντρολάρει το ματς και κέρδισε όταν αυτό έγινε ροντέο. Καθόλου τυχαίο: χωρίς ευκαιρίες, γκολ δύσκολα βάζεις και χωρίς λίγο ρίσκο ευκαιρίες δεν κάνεις.
Οποιος από ποδόσφαιρο καταλαβαίνει είδε χθες όλο τον Ολυμπιακό της χρονιάς σε ένα ματς. Είδε μια ομάδα καλή στο πρώτο ημίχρονο, μπερδεμένη λόγω άγχους κυρίως στο δεύτερο, με παίκτες που μπορεί να ρθουν από τον πάγκο και να δώσουν λύσεις, αλλά και με ένα παιγνίδι που δεν χαρακτηρίζεται από μεγάλη ένταση. Είδε τον Ελ Αραμπί και τον Βατσλίκ καθοριστικούς, τον Ροντρίγκεζ να θυμίζει την χρησιμότητα των εξτρέμ, τον Μαρτίνς πάντα με τη σκέψη πως θα στείλει στο γήπεδο τους καλύτερους διαθέσιμους (ανεξάρτητα από το πόσα ματς έχουν δώσει), στρεσαρισμένο ίσως, αλλά ψύχραιμο. Και τυχερό. Όχι γιατί η ομάδα του σκόραρε στις καθυστερήσεις κόντρα σε ένα πολύ καλό ΠΑΣ (που και στην Τούμπα στο τέλος έχασε), αλλά γιατί τον έσωσε ένας παίκτης που πραγματικά αδικήθηκε: ο Ρόνι Λόπεζ. Το γιατί αδικήθηκε, αλλά και το γιατί καθάρισε για ένα προπονητή που δεν τον στήριξε, θα τα δούμε προσεχώς.
Τζόγαρε και δεν του βγήκε
Το γκολ του Λόπεζ (απρόβλεπτο, πανέμορφο και κυρίως στη λήξη του ματς) είναι από αυτά που θα πρεπε να κόψουν τα πόδια των παικτών του ΠΑΟΚ, αλλά δεν συνέβη ακριβώς αυτό στο ματς του ΠΑΟΚ με την ΑΕΚ: αν ο ΠΑΟΚ δεν κέρδισε την ΑΕΚ είναι γιατί πλήρωσε την τζογαδόρικη λογική του προπονητή του.
Για να αντιμετωπίσει την κούραση των παικτών του από το ματς της Τετάρτης με τον Ολυμπιακό και με το μυαλό σε αυτό της επόμενης Τετάρτης πάλι με τον Ολυμπιακό, ο Λουτσέσκου άλλαξε όλη της ομάδα αφήνοντας στον πάγκο τους Ινγκασον, Λύρατζη, Κρέσπο, Σίντκλεϊ, Κούρτιτς και Ακπομ κι ενώ έλειπαν εξαιτίας τραυματισμών ο Βιερίνια, ο Μπίσεσβαρ, ο Τσιγγάρας, ο Ελ Καντουρί κι ο Ζάμπα! Όμως και αυτή τη φορά το περίφημο rotation του Ρασβάν είναι ακατάληπτο. Για να υπήρχε βαθμολογικό ενδιαφέρον στο ματς που ακολουθεί, ο ΠΑΟΚ έπρεπε πρώτα να κερδίσει αυτό με την ΑΕΚ, να ζητήσει δηλαδή από τους βασικούς που άφησε στον πάγκο να σφίξουν τα δόντια και να παίξουν ένα ματς παραπάνω: ευκαιρία για ανάσες θα ήταν το ματς με τον ΠΑΣ. Εκτός αν η προτεραιότητα του δεν είναι η διεκδίκηση του πρωταθλήματος, αλλά το πώς θα καταφέρει επιτέλους να κερδίσει ένα άχρηστο πλέον ματς με τον Ολυμπιακό μετά από πέντε προσπάθειες!
Αν είναι έτσι (που δεν θέλω να το πιστεύω) ο ΠΑΟΚ ζει εν έτη 2022, μέρες δεκαετίες του ’80: βάζει τον ψυχισμό των οπαδών του πιο ψηλά από την υποχρέωση, που έχει ως μεγάλη ομάδα. Υποχρέωσή του θα πρεπε να είναι η διεκδίκηση του πρωταθλήματος, στην οποία απέτυχε, κάνοντας και διοικητικά κουταμάρες. Και για αυτό θα γράψω αναλυτικά προσεχώς γιατί το πάθημά του είναι διδακτικό.
Το δοκάρι του Ολιβέιρα
Χθες ο Ρουμάνος έκανε ό,τι συνηθίζει: τζόγαρε πολύ. Η πρόθεσή του, όπως φάνηκε, ήταν αφού περάσει η πρώτη ώρα να βάλει στο ματς όσους έμειναν στον πάγκο και να χτυπήσει το ματς στο τέλος. Οσα έγιναν στο πρώτο ημίχρονο ήταν λογικά. Η άμυνά του ΠΑΟΚ (με Τέιλορ, Σάστρε, Βαρέλα, Μιχάι) έμοιαζε αδύνατο να μην δεχτεί γκολ κι ο Αμπραμπατ, που έπαιζε φορ αντί του Αραούχο, άνοιξε το σκορ για την ΑΕΚ στο 15΄. Αλλά η επίθεση του ΠΑΟΚ (με Ζίφκοβιτς, Μουργκ, Μίτριτσα και Τσόλακ) στην εφετινή άμυνα της ΑΕΚ γκολ μπορούσε ένα γκολ να βάλει κι αφού σωστά ακυρώθηκε ένα του Τσόλακ στο δεύτερο λεπτό για χέρι, ο ίδιος παίκτης στο 27΄ ισοφάρισε εκμεταλλευόμενος ένα απίθανο λάθος του Τζούμπερ.
Στο β’ ημίχρονο ο πονηρός Λουτσέσκου έστειλε στο γήπεδο με τη σειρά τους Ινγκασον (υποχρεωτικά γιατί χτύπησε ο Βαρέλα), Λύρατζη (μπας και βρει παιγνίδι από τα δεξιά), Κούρτις, Ακμπομ και Ολιβέιρα: ο τελευταίος στο 82’ είχε την τεράστια ευκαιρία να κάνει το 2-1, αλλά μόνος απέναντι στον Στάνκοβιτς σημάδεψε το δοκάρι γιατί δεν έχει ρυθμό – όταν λείπεις μήνες, μια πάσα στα πέντε μέτρα θα τη δώσεις, να τρέξεις εξήντα μέτρα και να σκοράρεις δεν είναι απλό. Αν ο ΠΑΟΚ κέρδιζε θα έκανε το τέλειο ριφιφί, αφού είχε γλυτώσει το δεύτερο γκολ σε αρκετές περιπτώσεις: Αμπραμπατ, Τζούμερ, Σιμάνσκι λάθεψαν προ του Πασχαλάκη – η ήττα της ΑΕΚ θα ήταν τρομερά άδικη, αλλά και η ισοπαλία δεν μπορεί να την αφήνει ευχαριστημένη. Είναι πάντα πέμπτη: η νίκη με τον ΠΑΟ την Κυριακή είναι μονόδρομος.
Ο ΠΑΟ τιμώρησε την ανοησία του Καμαρά
Ο ΠΑΟ και ο Αρης δεν εμπλέκονται στη μάχη της κορυφής, αλλά στο μεταξύ τους ματς έδειξαν ότι είναι οι πιο φορμαρισμένες ομάδες της στιγμής. Κέρδισε με 1-0 ο ΠΑΟ με ένα γκολ του Σένγκεφελντ στο μισάωρο κι αφού στην αρχή είχε και δοκάρι με τον Παλάσιος, αλλά κι ο Αρης δεν έκανε λίγα. Παρά την κουταμάρα του Καμαρά που πήρε δυο κίτρινες σε πέντε λεπτά κι άφησε την ομάδα του με παίκτη λιγότερο, οι παίκτες του Αρη ανασυντάχθηκαν και πίεσαν στην επανάληψη. Καθοδηγούμενοι από ένα σπουδαίο Ιτούρμπε ζήτησαν ένα πέναλτι για χέρι του Βέλεθ κι έχασαν με τον Μαντσίνι, τον Γκάμα και τον Εντιαγιέ ευκαιρίες, απέναντι σε ένα ΠΑΟ που χάνοντας τον Γκατσίνοβιτς νωρίς, πρόσεξε κυρίως τα μετόπισθεν ψάχνοντας αντεπιθέσεις. Η Λεωφόρος βοήθησε πολύ την ομάδα του Γιοβάνοβιτς που πέρασε στην τρίτη θέση. Και που δεν θέλει επ’ ουδενί το ευρωπαϊκό της εισιτήριο να κριθεί στον τελικό Κυπέλλου με τον ΠΑΟΚ.
Είναι συναρπαστική η μάχη Αρη, ΠΑΟ, ΑΕΚ. Δεν θα ήθελα να την χαλάσει μια πιθανή αδιαφορία του ΠΑΟΚ και του Ολυμπιακού που βαθμολογικά μπορεί να προκύψει σε λίγες πλέον μέρες…
