Το πρωτάθλημα ξεκίνησε πολύ νωρίς φέτος: στις 18 Αυγούστου που έγινε το πρώτο ματς (Βόλος – Λαμία 2-2) οι μεγάλες πόλεις ήταν τελείως άδειες. Ξεκίνησε με ματς που είχαν πολλά γκολ: στα μόλις πέντε ματς που έγιναν σημειώθηκαν 17 γκολ! Η πρώτη αγωνιστική της Σουπερλίγκας ήταν αυγουστιάτικα κουτσουρεμένη γιατί υπήρξαν αναβολές των παιχνιδιών της ΑΕΚ με τον Παναιτωλικό και του ΠΑΟ με τον Ατρόμητο εξαιτίας των ευρωπαϊκών υποχρεώσεων των δύο ομάδων της Αθήνας στα play off του Τσάμπιονς λιγκ. Ημερομηνίες για να διεξαχθούν τα ματς που αναβλήθηκαν υπάρχουν αρκετές: ας έχουν υποχρεώσεις στην Ευρώπη όλοι κι ας τους γίνονται εξυπηρετήσεις: παντού γίνονται. Η Αντβέρπ πχ που περιμένει την ΑΕΚ την Τρίτη αγωνίστηκε στο πρωτάθλημα Βελγίου Παρασκευή και δεν θα αγωνιστεί το άλλο Σαββατοκύριακο.
Στο μεταξύ οι άλλοι δυο που συνεχίζουν στην Ευρώπη μπήκαν στο χορό κανονικά: ο ΠΑΟΚ κέρδισε στην ήρεμη Τούμπα τον Αστέρα με 3-0 κι ο Ολυμπιακός στο άδειο λόγω τιμωρία Καραϊσκάκη τον Πανσερραϊκό με 2-0. Κι ο ΠΑΟΚ κι ο Ολυμπιακός δεν είναι ακριβώς έτοιμοι κυρίως γιατί περιμένουν μεταγραφικές ενισχύσεις. Ο Ρασβάν Λουτσέκου και ο Ντιέγκο Μαρτίνεθ χρησιμοποίησαν τα ματς με τον Αστέρα και τον Πανσερραϊκό που είχαν αντίστοιχα μπροστά τους με τον ίδιο τρόπο: θέλησαν να δείξουν στους παίκτες τους πως τους υπολογίζουν όλους δίνοντας χρόνο σε αρκετούς που την περασμένη Πέμπτη δεν ήταν στις αρχικές ενδεκάδας. Ο ΠΑΟΚ δεν πλήρωσε αυτή την επιλογή του προπονητή του – ίσα ίσα που νομίζω πως χάρη σε αυτή η εικόνα του ήταν αρκετά καλή. Δεν μπορώ να πω το ίδιο για την εικόνα του Ολυμπιακού. Που είναι πολύ καινούργια ομάδα για να κάνει ο προπονητής του τόσες πολλές αλλαγές από ματς σε ματς.
Ο ΠΑΟΚ απλά φρέναρε
Ο Λουτσέσκου από την ενδεκάδα που κέρδισε την Χάιντουκ την Πέμπτη κράτησε μόνο τους Κοτάρσκι, Ενκόνγκ, Ζιφκοβιτς και Σβαπ – άλλωστε άλλος διαθέσιμος κόφτης δεν υπήρχε. Ξεκίνησε επίσης τον νεοφερμένο Οζντόεφ και όλοι οι άλλοι που αγωνίστηκαν συγκαταλέγονται μεταξύ των αναπληρωματικών. Ομως ο ΠΑΟΚ έχει ρεζέρβες που λέγονται Βιεϊρίνια, Μιχαηλίδης, Ράφα Σοάρες, Τάισον, Μπράντον Τόμας και Μούργκ – όλοι τους παίκτες με πολλά ματς στα πόδια τους. Ο Μουργκ έγινε ένα καλό στήριγμα του φορμαρισμένου Ζίφκοβιτς και οι δυο καθάρισαν το παιγνίδι. Ο Αυστριακός έκανε το 1-0 στο 22΄ κι ο Ζίφκοβιτς πέτυχε σε ένα πεντάλεπτο τα άλλα δυο γκολ που διαμόρφωσαν το τελικό 3-0 σκοράροντας στο 54΄και στο 59’. Ο Λουτσεσκου έκανε στη συνέχεια τα πειράματα του και το μόνο που τον χάλασε είναι ότι είδε τον Σαμάτα που μπήκε στο ματς στο 75΄ να γίνεται για δεύτερο σερί παιγνίδι αλλαγή εξαιτίας ενοχλήσεων.
Μου κάνει εντύπωση που ο Λουτσέσκου ζητά τέσσερις παίκτες ακόμα. Όπως τον βλέπω εγώ τον ΠΑΟΚ χρειάζεται οπωσδήποτε ένα κόφτη στη θέση του Ντούγκλας Αουγκούστο, κι ένα φορ, ειδικά αν ο Ρασβάν Λουτσέσκου θεωρεί ακόμα ανέτοιμο τον πολλά υποσχόμενο Τζίμα: αν ο μικρός πάντως του δείξει τις αρετές του θα κερδίσει και χρόνο συμμετοχής– πέρυσι τέτοια εποχή ο Ρουμάνος δεν έβλεπε τον Κουλιεράκη και τον Κωνσταντέλια και προτιμούσε τον Κάργα και τον Μπίσεσβαρ. Με τον Αστέρα πάντως έστω και με τους αναπληρωματικούς του ο ΠΑΟΚ δεν κινδύνεψε παρά μόνο σε μια φάση: στο 41΄ο νέος φορ του Αστέρα Μιριτέλο έστειλε τη μπάλα στο δοκάρι μετά από εκτέλεση πέναλτι και δεν κατάφερε να ισοφαρίσει. Χάθηκε το πέναλτι χάθηκε κι ο Αστέρας. Ο ΠΑΟΚ απλά φρέναρε στο τέλος.
Δεν υπάρχει τίποτα εύκολα
Κι ο Ντιέγκο Μαρτίνεθ άλλαξε πολλούς από αυτούς που ξεκίνησαν στη βασική ενδεκάδα του Ολυμπιακού στη ρεβάνς με την Γκενκ. Επαιξαν από την αρχή ο Ντόι, ο Ραμόν, ο Αλεξανδρόπουλος, ο Ελ Αραμπί κι ο Μπιέλ: αυτός ο τελευταίος φάνηκε να απλοποιεί τα πράγματα παίρνοντας μια αποβολή του στόπερ Χάτζεκ μόλις στο 3’. Αλλά για τον Ολυμπιακό αυτό τον καιρό δεν υπάρχει τίποτα εύκολο. Παρόλο που στην αρχική ενδεκάδα νέο απόκτημα υπήρχε μόνο ένα (ο Αλεξανδρόπουλος που επιβραβεύτηκε για το γκολ στο Βέλγιο, αλλά θέλει δουλειά πολύ) η ενδεκάδα του πρώτου ημιχρόνου δεν είχε συνοχή και η αγωνιστική της φλυαρία ελάχιστα ανησύχησε τον Πανσερραϊκό. Όταν μετά από μερικές χαμένες ευκαιρίες (του Μασούρα, του Μπιελ, του Ελ Αραμπί και του Καρβάλιο) το ημίχρονο έφυγε και το 0-0 παρέμεινε, τον Μαρτίνεθ τον έζωσαν τα φίδια. Στο ξεκίνημα του δεύτερου ημιχρόνου πέρασε τον Σκάρπα αντί του πάλι αόρατου Καρβάλιο, τον Ελ Καμί αντί του αγχωμένου (γιατί άραγε;) Μασούρα και τον Κίνι αντί του Ραμόν που καλό είναι να πάει κάπου δανεικός να πάρει ματς. Λίγο αργότερα έβγαλε και τον Αλεξανδρόπουλο (που δεν είναι έτοιμος για βασικός στον Ολυμπιακό, πόσο μάλλον για να παίξει στη θέση του Χουάνκ) και πέρασε τον κεφάτο και χρήσιμο σε αυτά τα ματς Φορτούνη. Προέκυψε μια ομάδα με τακτική ανορθοδοξία (ο Ολυμπιακός έπαιζε με τρία δεκάρια και δυο φορ!), αλλά με κάμποσους παίκτες που απέναντι στον Πανσερραϊκό μπορούσαν να κάνουν μια καλή προσωπική ενέργεια. Την καλύτερη την έκανε ο Μπιέλ που έγραψε το 1-0 με το πρώτο σουτ στο δεύτερο ημίχρονο που βρήκε εστία. Το 2-0 και τον επίλογο του ματς έγραψε ο Ελ Αραμπι με ένα πέναλτι γκολ στο 87’ – πέναλτι που κέρδισε ο Φορτούνης επίσης με ένα μπάσιμο: οργανωμένα πράγματα απέναντι στην κλειστή άμυνα μιας ομάδας που έπαιζε με παίκτη λιγότερα γίνανε λίγα.
Βέβαια την μεγάλη ευκαιρία την είχε ο Πανσερραϊκός που στο ξεκίνημα του δευτέρου ημιχρόνου κέρδισε πέναλτι. Όταν το έχασε ο Αλεξιτς, σημαδεύοντας το δοκάρι όπως ο Γκούντελι στο ίδιο γήπεδο στο ευρωπαϊκό Σούπερ καπ της περασμένης Τετάρτης στο πρόσωπο του κόουτς Πάμπλο Γκαρσία σχηματίστηκε η εικόνα μιας αληθινής απογοήτευσης, σαν να κατάλαβε ότι το θαύμα ήταν απίθανο.
Ο Μαρτίνεθ έχει τη ρέντα του πρωτάρη στην Ελλάδα. Ο Ολυμπιακός σε τρία ματς έχει πετύχει στο πρώτο ένα γκολ στα αρχικά είκοσι δευτερόλεπτα, στο δεύτερο ένα γκολ πρόκρισης στο 95΄και χθες βρέθηκε με παίκτη παραπάνω στο 3΄κι είδε τον αντίπαλό του να χάνει πέναλτι. Αλλά η ομάδα του χρειάζεται τρεις μεταγραφές τουλάχιστον και δεν μιλάω για τον Εσέ, τον Ορτέγκα ή όποιον άλλο: ο Ολυμπιακός χρειάζεται ταχυδύναμη ειδικά στο πλάι, αποτελεσματικότητα (σήμερα δεν βλέπω παίκτη του ικανό να βάλει 20 γκολ στο πρωτάθλημα) και φυσικά προσωπικότητα, καθώς έφυγαν παίκτες με γαλόνια όπως ο Βαλμπουενά, ο Παπασταθόπουλος, ο ΕμΒιλά, που μπορούσαν να ξυπνήσουν κόσμο. Ακούω πχ ότι μπορεί να φύγουν ο Φορτούνης κι ο Μπιέλ: αδυνατώ να φανταστώ τι ομάδα μπορεί να υπάρξει χωρίς αυτούς έστω στο ελληνικό πρωτάθλημα. Δεν γκρινιάζω και καταλαβαίνω ότι θα χρειαστεί χρόνος, αλλά ακούω τον Μαρτίνεθ που είπε στο τέλος ότι από τον Ολυμπιακό «λείπει η τελευταία και η προτελευταία πάσα καθώς και το σωστό τελείωμα των φάσεων». Θα επανέρθω.
Ο πάγκος του ΟΦΗ
Το να είσαι πιο έτοιμος από τον αντίπαλό σου είναι καλό αλλά δεν αρκεί: χρειάζονται κι άλλα πολλά. Ο πιο έτοιμος από τον ΟΦΗ Αρης πχ έχασε δεχόμενος γκολ στις καθυστερήσεις στο Γεντι Κουλέ, μολονότι βρέθηκε να χάνει με δυο γκολ και ισοφάρισε. Αυτό ήταν το ωραιότερο ματς της πρώτης αγωνιστικής. Ο ΟΦΗ έδειξε με το καλημέρα ότι μπορεί να είναι μια από τις ευχάριστες εκπλήξεις του εφετινού πρωταθλήματος: στο 2-0 έφτασε διαδικαστικά κι εύκολα. Ο Ντίκο από γέμισμα του τερματοφύλακα Μανδά έκανε το 1-0 στο 17’ και ο Θοράλινσον με σουτ στο 38’ διπλασίασε τα τέρματα της της ομάδας του Νταμπάνοβιτς. Που όμως έβαλε τον Αρη στο ματς καθώς δεν κατάφερε να κρατήσει το μηδέν στο πρώτο ημίχρονο: το πρώτο γκολ του Ισπανού Μορόν στην Ελλάδα στο 40’ ξανάνοιξε το παιγνίδι κι όταν ο Φαμπιάνο στην εξέλιξη μιας στημένης φάσης πέτυχε το 2-2 στο 68΄η εντύπωση ήταν ότι το ματς θα λήξει ισόπαλο. Αλλά ο ΟΦΗ έχει πάγκο – για τον Αρη δεν ξέρω. Από τον πάγκο του ΟΦΗ ήρθε, με τον κόσμο να πανηγυρίζει ο Νέιρα, που στις καθυστερήσεις σκόραρε ολοκληρώνοντας μια υποδειγματική αντεπίθεση που ο ΟΦΗ έβγαλε με τη συμμετοχή πέντε παικτών! Σκεφτείτε να ήταν κι έτοιμος ο ΟΦΗ! Ο Αρης μπορεί να κρατήσει την καλή του αντίδραση μετά το 2-0 (είχε και δυο μεγάλες φάσεις με τον Πάλμα) και να ελπίζει ότι οι επιστροφές του Μπράμπετς και του Κουέστα θα διορθώσουν την άμυνά του. Με 14 νέους παίκτες προφανώς χρειάζεται χρόνο.
Η ευτυχία του Κόντε.
Η σεζόν άνοιξε με ένα χορταστικό 2-2 ανάμεσα στην Λαμία και στο Βόλο και μια ωραία ιστορία με πρωταγωνιστή τον Κόντε στα Γιάννινα. Στο Βόλο η Λαμία φάνηκε πιο δεμένη κι έτοιμη από την τοπική ομάδα: είχε και υποστήριξη από κάποιο κόσμο που ταξίδεψε στην πρωτεύουσα της Μαγνησίας , πράγμα που δείχνει πως από την ομάδα του Βόκολου υπάρχουν φέτος προσδοκίες. Ο Καρλίτος που επέστρεψε στη χώρα μας πέτυχε με πέναλτι το πρώτο γκολ της σεζόν: είναι σημαδιακό ότι πέναλτι δεν υπήρχε! Ο Βόλος έσωσε το βαθμό με ένα ωραίο γκολ του Αλχο στις καθυστερήσεις – ο Βόκολος ήταν και δικαιολογημένα στεναχωρημένος. Αντιθέτως στα Γιάννενα ο Κόντε ήταν ευτυχισμένος καθώς σκόραρε δυο γκολ σε δυο βράδια. Το ματς του ΠΑΣ με την Κηφισιά ξεκίνησε το Σάββατο και ολοκληρώθηκε την Κυριακή: ένας προβληματικός πυλώνας στάθηκε λόγος για να διακοπεί λόγω μερικής συσκότισης το ματς στο ημίχρονο κι ενώ ο Κόντε είχε κάνει το 1-0. Εικοσιτέσσερις ώρες αργότερα ο Κόντε με ένα φάουλ έκανε το 2-0 και ο ΠΑΣ κέρδισε τελικά με 3-0. Είναι ωραίο να βλέπεις τον Κόντε να πανηγυρίζει. Ερχεται από δυο συνεχόμενες επεμβάσεις στα γόνατα του. Αν είναι καλά ο ΠΑΣ θα έχει μια ήσυχη χρονιά. Δεν μπορώ να το πω για την Κηφισιά, αλλά είναι ακόμα πολύ νωρίς. Για όλους βέβαια.
