Η Μολδαβία μόνο ποδοσφαιρική υπερδύναμη δεν μπορεί να χαρακτηρισθεί, αλλά ούτε το Κόσοβο, ούτε η Σλοβενία είναι υπερδυνάμεις και μαζί τους μπλέξαμε. Μετά από καιρό η Εθνική μας κέρδισε μια ομάδα χωρίς να αγκομαχήσει για να κρατήσει το αποτέλεσμα, βρίσκοντας δυο γκολ σχετικά νωρίς, δείχνοντας ανώτερη και παίζοντας χωρίς άγχος. Όλα αυτά συνέβησαν γιατί για μια ώρα είχε τον Κώστα Φορτούνη. Που όταν κάποτε σταματήσει την καριέρα του εγώ θα τον θυμάμαι για τη σπάνια ικανότητα του να εκθέτει προπονητές.   

Το μυαλό και η τύχη  

Πως προέκυψε η χθεσινή Εθνική ομάδα; Μπορούμε να κάνουμε δυο υποθέσεις. Με βάση την πρώτη ο Φαν’ τ Σιπ είχε από καιρό στο μυαλό του το πώς θα εντάξει στην ομάδα τον Φορτούνη και η χρησιμοποίησή του ήρθε ως αποτέλεσμα προβληματισμού, αλλά και δοκιμών. που έγιναν στα φιλικά ματς με την Αυστρία και κυρίως με την Κύπρο. Με βάση αυτή την υπόθεση ο Ολλανδός έψαχνε καιρό τώρα το σχήμα που θα επιτρέψει στον Φορτούνη να βοηθήσει την ομάδα: θυμίζω ότι με την Αυστρία είχε αγωνιστεί και ο Μπουχαλάκης στην αρχική ενδεκάδα, ενώ με την Κύπρο συνυπήρξαν στη μεσαία γραμμή μαζί με τον Φορτούνη ο Ζέκα και ο Μπακασέτας, όπως και χθες.

Με βάση τη δεύτερη υπόθεση όλα έγιναν μάλλον κατά τύχη. Η απουσία του Μάνταλου εξαιτίας του κορωνοϊού, αλλά και του Γιαννούλη που είναι τραυματίας και του Κουρμπέλη που ήταν τιμωρημένος, στάθηκε αιτία για να παραδώσει ο κόουτς υποχρεωτικά τη διεύθυνση της ομάδας στον Φορτούνη και να βάλει στην ενδεκάδα και παίκτες όπως ο Τσιμίκας, ο Μπουχαλάκης και ο Ζέκα που μαζί του μπορούν να συνεργαστούν.

Ανίκανος ή τυχερός

Το κακό για τον Φαν τ΄Σιπ είναι ότι και στη μία και στην άλλη υπόθεση το τελικό συμπέρασμα δεν είναι καθόλου κολακευτικό για τον ίδιο. Αν ισχύει ότι προετοίμαζε καιρό την  χρησιμοποίησή του Φορτούνη στην αρχική ενδεκάδα τότε αφενώς άργησε κι αφετέρου η ίδια η εμφάνιση του παίκτη χθες μαρτυρά πως αυτό θα πρεπε να είναι η πρώτη του προτεραιότητα. Αν από την άλλη όλα προέκυψαν εξαιτίας του Covid 19, που του στέρησε βασικούς του παίκτες, τότε το πράγμα είναι χειρότερο: μιλάμε για αποφάσεις που βασίστηκαν στην τύχη (για την ακρίβεια στην ατυχία κάποιων ποδοσφαιριστών που ασθένησαν) και όχι στην οξυδέρκεια του προπονητή.

Στην πρώτη περίπτωση ο Φαν τ’ Σιπ μοιάζει ανίκανος να κάνει το αυτονόητο, στην δεύτερη μοιάζει απλά τυχερός. Στην πρώτη περίπτωση σου δημιουργεί ένα προβληματισμό για το αν θα συνεχίσει στο δρόμο που διάλεξε προσπαθώντας να φτιάξει μια ομάδα ακόμα πιο συμβατή στον Φορτούνη. Στη δεύτερη απλά αναρωτιέσαι τι θα συμβεί αν όλοι πάλι είναι υγιείς. Σε κάθε περίπτωση καταλαβαίνεις ότι ο Ολλανδός μετά από τόσους μήνες που βρίσκεται στην Ελλάδα δεν έχει καταλήξει πουθενά μπερδεύοντας μια αυτονόητη επιλογή (δηλαδή την ανάγκη να δημιουργηθεί μια ομάδα γύρω από τον Φορτούνη) με το προσωπικό του γούστο (που όπως έχουμε καταλάβει δεν έχει να κάνει με τον Φορτούνη, διότι αν είχε ο παίκτης θα είχε μονιμοποιηθεί καιρό τώρα).

Επεσε στα πόδια του

Η δική μου εντύπωση είναι ότι ο Φαν τ’ Σιπ υποχρεώθηκε, όχι απλά να χρησιμοποιήσει τον Φορτούνη, αλλά κυριολεκτικά να πέσει στα πόδια του και να του φωνάξει «σώσε μας». Αυτό καταλαβαίνει κανείς βλέποντας το χθεσινό ματς. Ο Φορτούνης ξεκινά υποτίθεται στα αριστερά, αλλά δεν σέβεται το πλάνο ούτε δευτερόλεπτο κάνοντας αυτό που ξέρει, δηλαδή το παιγνίδι του. Κινείται παντού και όπου κρίνει ότι είναι απαραίτητος. Χάνει την πρώτη ευκαιρία του ματς βγαίνοντας από τα δεξιά μετά από μια ωραία κάθετη του Μπακασέτα, πετυχαίνει ένα καταπληκτικό γκολ ως «δεκάρι» και μετά πάει στ αριστερά για να δώσει στον Μπακασέτα το γκολ του 2-0. Πριν βγει από το γήπεδο χάνει και μια δεύτερη ευκαιρία παίζοντας σχεδόν σαν σέντερ φορ: δεν είναι πίσω από τον Παυλίδη – είναι μπροστά του! Όλα αυτά δείχνουν ότι αν υπήρχαν τεχνικές οδηγίες, ο Φορτούνης τις άφησε στο μπλοκάκι του Φαν τ΄ Σιπ και καλά έκανε. Διότι η διαφορά του από τους υπόλοιπους και η κλάση του τον καθιστούν χρήσιμο μόνο αν έχει το ελεύθερο να κάνει ό,τι θέλει – αρκεί η ομάδα να ακολουθεί τις εμπνεύσεις του. Επειδή αυτό δεν είναι εύκολο θα πρέπει, πέρα από το να έχει τον πρώτο ρόλο στην ομάδα (δηλαδή πέρα από το ότι κάθε επίθεση πρέπει να περνά από τα πόδια του)  να υπάρχει και μια ομάδα στα μέτρα του. Κι αυτό ακόμα δεν υπάρχει διότι ο Φαν τ’ Σιπ άλλη ομάδα είχε στο μυαλό του και με άλλη πιθανότατα θα πάρει την πρωτιά στον όμιλο – αν την πάρει. Αυτό είναι κατά τη γνώμη μου και ένα  πρόβλημα της Εθνικής και χαίρομαι που μπορώ να το επισημάνω μετά από μια νίκη της, δηλαδή όχι μουρμουρώντας. Το πρόβλημα είναι ότι ενώ είδαμε χθες τι μπορεί να κάνει στην Εθνική ο Φορτούνης, δεν έχουμε δει ακόμα μια ομάδα του Φαν τ΄Σιπ με τον Φορτούνη. Η πρώτη ομάδα που προσπάθησε να φτιάξει, δεν είχε ως βασικό τον καλύτερο Ελληνα ποδοσφαιριστή, και το πρόβλημα της ήταν ότι όταν τα ματς άρχισαν να είναι σοβαρά, η ομάδα που ο Ολλανδός είχε φτιάξει κάπου χάθηκε.

Η χαμένη ομάδα

Η ομάδα του Φαν τ΄Σιπ είχε στα δεξιά τον Μπακάκη (για να καλύπτει τον δεξιό εξτρέμ που δεν γυρνούσε) και είχε αριστερά τον Γιαννούλη, που έπρεπε να παίρνει πολλές επιθετικές πρωτοβουλίες. Είχε κόφτη τον Κουρμπέλη και οργανωτή τον Μάνταλο – ο Μπακασέτας έπαιζε «δεκάρι», δηλαδή στον άξονα και πίσω από τον φορ. Είχε δεξιά τον Λημνιό, που έπαιρνε, όπως και ο Γιαννούλης πολύ τη μπάλα. Είχε φορ τον Παυλίδη, ένα μάλλον στατικό κυνγό που παίζει πολύ με την πλάτη. Όταν ο κόουτς πρόσθετε ένα μέσο (τον Γαλανόπουλο ή τον Ζέκα) έπρεπε ο Μάνταλος να ξεκινά από τα αριστερά, αλλά ποτέ δεν έμενε εκεί γιατί έτσι κι αλλιώς όλη η πλευρά ήταν του Γιαννούλη. Και μετά ήρθε ο Φορτούνης. Που σε αυτό το σχήμα δεν είχε καμία δουλειά – πρώτα από όλα γιατί θέλει να είναι ελεύθερος και να παίρνει και πολύ τη μπάλα. Και δεν θα χωρούσε στην Εθνική, αν η ομάδα που πίστευε πως είχε φτιάξει ο Φαν τ΄Σιπ δεν έλειωνε από το βάρος της ευθύνης στα ματς με τη Σλοβενία, το Κόσοβο και την Μολδαβία, που έμοιαζαν όλα δύσκολα μόνο και μόνο γιατί ήταν επίσημα.         

Χθες ο Φορτούνης διέλυσε τον προπονητή του – τον οδήγησε σε μια ήττα χωρίς προηγούμενο. Ο ίδιος άνθρωπος που έλεγε πως δεν μπορεί να τον χρησιμοποιήσει ως βασικό γιατί ο Μαρτίνς δεν του δίνει χρόνο στον Ολυμπιακό, αναγκάστηκε χθες να του πλέξει το εγκώμιο. Αλλά ούτε ο Φορτούνης έχει ανάγκη από καλά λόγια, ούτε η Εθνική πρέπει να είναι ένα πεδίο δοκιμών.

Οποια και να φτιάξει

Θα στηρίζω πάντα τα θέλω του προπονητή γιατί αυτός κάνει κουμάντο. Αλλά η λογική λέει πως από τη στιγμή που η ομάδα χωρίς τον Φορτούνη δεν μπόρεσε να κερδίσει ούτε το Κόσοβο, χρειάζεται μια ομάδα με τον Φορτούνη και για τον Φορτούνη. Σε αυτή ο Τσιμίκας είναι πιο αναγκαίος από τον Γιαννούλη γιατί παίζει λιγότερο με τη μπάλα. Ο Μασούρας και ίσως ο Τζόλης θα είναι πιο χρήσιμοι γιατί μπορεί να πατήσουν περιοχή και να αξιοποιήσουν τις πάσες του. Ο Ζέκα και ο Μπουχαλάκης, που τον ξέρουν δεν μπορούν να λείπουν από την ενδεκάδα κι ο Γιακουμάκης που κινείται πιο πολύ από τον Παυλίδη μπορεί να είναι πιο χρήσιμος. Αυτό πιστεύω εγώ. Τι πιστεύει ο Φαν τ΄Σιπ δεν ξέρω. Ελπίζω πάντως ο Ολλανδός να κατάλαβε ότι δεν χρειάζεται να σπας το κεφάλι σου για να φτιάξεις μια ομάδα χωρίς τον Φορτούνη. Οποια και να φτιάξεις, κάποια στιγμή αυτός θα πατήσει το χόρτο του γηπέδου και θα σε εκθέσει…