Η ιστορία της αλλαγής του Κροάτη διαιτητή Γιόβιτς, παραμονή του ντέρμπι Παναθηναϊκός – Ολυμπιακός, με τον Ισπανό Ντελ Θέρο Γκράντε από μια άποψη είναι μια ακόμα ελληνική ιστορία για γέλια και για κλάματα. Η ΕΠΟ και ο αρχιδιαιτητής της, η δύστυχη αυτή φιγούρα που ακούει στο όνομα Στιβ Μπένετ και που δεν έχει κανένα πρόβλημα καθώς φαίνεται να γελοιοποιείται, για μια ακόμα φορά εκτέθηκαν. Εβγαλαν μέχρι και ανακοινώσεις για να ενημερώσουν πως δεν υπάρχουν διαθέσιμοι elite διαιτητές, κι όχι μόνο τέτοιος διαιτητής τελικά βρέθηκε, αλλά για να ρθει εδώ άφησε και ματς στη χώρα του! Μολονότι ωστόσο αυτή η ιστορία έχει κάτι το γελοίο, εν τούτοις εμπεριέχει κι ένα σημάδι αισιοδοξίας. Όταν οι ομάδες για κάτι συμφωνούν, όλα μπορεί να γίνουν ευκολότερα.
Ποιο είναι το πρόβλημα
Πριν λίγες μέρες, για την ακρίβεια την επόμενη του ντέρμπι ΑΕΚ – ΠΑΟ (0-0), άκουγα τον Ντέμη Νικολαϊδη να αναρωτιέται στην εκπομπή του στη Νova γιατί συμβαίνουν όσα συμβαίνουν στην διαιτησία στο πρωτάθλημα. «Όλοι λέμε πως θέλουμε καλύτερη διαιτησία αλλά δεν έχουμε κάτσει κάτω να βρούμε τον τρόπο. (…) Χρειαζόμαστε καλύτερες διαιτησίες. Αυτό είναι δεδομένα μετά το ντέρμπι που είδα» είπε. Και πρόσθεσε πως «Το θέμα είναι να βρούμε έναν τρόπο να το πετύχουμε». Ο πρώην ποδοσφαιριστής εξέφρασε μια απορία που έχει κι ο πιο απλός φίλαθλος, αλλά επειδή ο Νικολαϊδης έχει διατελέσει εκτός από ποδοσφαιριστής και παράγοντας (και μάλιστα πρόεδρος της ΑΕΚ) θα περίμενα από αυτόν κάτι πιο πολύ από απορίες. Στα προβλήματα της διαιτησίας στην Ελλάδα ας προσθέσουμε κι αυτό: τον φόβο να τα περιγράψουμε. Είναι τυχαίος ο φόβος; Όχι φυσικά. Ποιο είναι το πρόβλημα της διαιτησίας στην Ελλάδα; Τα φαλτσοσφυρίγματα των διαιτητών; Παντού υπάρχουν, ακόμα και στην εποχή του VAR. Το πρόβλημα είναι ότι στο ελληνικό ποδόσφαιρο υπάρχει ένας παραγοντικός περίγυρος με διάθεση να προσφέρει υπηρεσίες σε όποιον τις ψάχνει και που έχει κατορθώσει να σε κάνει να πιστεύεις πως τα όποια λάθη δεν είναι τυχαία. Και πως οι διαιτητές, ακόμα και οι ξένοι, μπορεί εν τέλει να εκτελούν αποστολές: αυτό είναι το πρόβλημα.
Λύση ήταν η συμφωνία
Χειρότερο ωστόσο από το πρόβλημα είναι ότι έμοιαζε αυτό να μην έχει λύση. Στην εποχή των ιντερνετικών ταμ ταμ η καχυποψία, μπορεί πάντα να μεγαλώνει. Οι δυο θεσμικοί παράγοντες που θα μπορούσαν να την αντιμετωπίσουν, η ΕΠΟ, που είναι η προϊσταμένη αρχή της διαιτησίας και η κυβέρνηση που έχει την υποχρέωση του ελέγχου, δεν στέκονται στο ύψος των περιστάσεων. Αν φέτος γίνεται ο κακός χαμός είναι γιατί η ΕΠΟ έκανε ό,τι μπορούσε για να αυξηθεί η καχυποψία (με τις μειώσεις των αμοιβών των ξένων διαιτητών, τον Μπένετ, και τα δεκάδες ψέματα) και η κυβέρνηση δεν έκανε απολύτως τίποτα σοβαρό για να υπάρχει έλεγχος. Κι όμως μέσα σε αυτό το απολύτως ζοφερό περιβάλλον προέκυψε η μοναδική πιθανή λύση. Που δεν είναι οι elite διαιτητές, αλλά η συμφωνία των ομάδων που παίρνουν μέρος στα play off.
Ποτέ στην ιστορία του ελληνικού ποδοσφαίρου δεν υπήρξε η παραμικρή σοβαρή συμφωνία για την διαιτησία. Μέχρι το 2005, όποιος τα είχε καλά με την ΕΠΟ (δηλαδή καμάρωνε σε αυτή τους φίλους του) έκανε ό,τι μπορούσε για να μην αλλάξει το παραμικρό. Όταν το 2006 ο Γιάννης Βαρδινογιάννης και ο Πέτρος Κόκκαλης συμφώνησαν να περάσουν οι παρατηρητές στη Λίγκα, ο Ντέμης Νικολαϊδης, τότε πρόεδρος της ΑΕΚ, ήθελε ξένους διαιτητές. Όταν το 2018 ο Ιβάν Σαββίδης ζήτησε και πήρε ξένο διαιτητή για τον τελικό του κυπέλλου Ελλάδος, η ΑΕΚ έβγαλε ανακοίνωση κατά του ερχομού των ξένων διαιτητών! Κι όμως φέτος οι ομάδες συμφώνησαν, τουλάχιστον τυπικά: πριν αρχίσουν τα play off ζήτησαν ξένους διαιτητές σε όλα τα ματς και elite διαιτητές από τις δέκα μεγαλύτερες ποδοσφαιρικά χώρες στα ματς των τεσσάρων διεκδικητών του πρωταθλήματος. Κι αν η πρότασή τους είχε γίνει σεβαστή θα γλυτώναμε τουλάχιστον όλο αυτό το χαμό που έγινε τις προηγούμενες μέρες. Αλλά και την απόλυτη γελοιοποίηση των θεσμών: δεν είναι κολακευτικό να γελάνε μαζί μας η UEFA κι ένα σωρό ομοσπονδίες που καλούνται να μας βρουν διαιτητές την τελευταία στιγμή, όπως οι Γάλλοι την περασμένη Δευτέρα και οι Ισπανοί την Παρασκευή το βράδυ.
Δεν υπάρχει ένσταση
Η ερώτηση φυσικά είναι γιατί γίνονται από την πλευρά της ομοσπονδίας όλα αυτά τα καραγκιοζιλίκια. Ο λόγος είναι απλός: ο Μπαλτάκος και οι συν αυτώ νομίζουν πως η μη συμμόρφωση της ΚΕΔ στο αίτημα των ομάδων είναι ένα είδος νίκης απέναντι στον Ολυμπιακό! Πιστεύω πως θεωρούν πως μια επίδειξη δύναμης από την μεριά τους θα υποχρεώσει τον Βαγγέλη Μαρινάκη να σηκωθεί να φύγει από το ποδόσφαιρο ή έστω από τη Λίγκα, διότι μετά την προεδρεία του είναι που τον βλέπουν μπροστά τους. Μόνο που έκαναν ένα λάθος: στην εποχή των Social Media θα ήταν αδύνατο να βρουν ομάδες που να στηρίζουν την πρακτική του ερχομού των Νταμπάνοβιτς και των Κουλμπάκοφ. Στο αίτημα να ρθουν διαιτητές από χώρες ποδοσφαιρικά σοβαρές δεν μπορεί να υπάρχει ένσταση: όποιος την κάνει θα πρέπει να απολογηθεί στους οπαδούς του.
Ρεσιτάλ ο Γάλλος
Ο Φρανσουά Λετεσιέ, που έδωσε ένα πραγματικό ρεσιτάλ στο Ολυμπιακός – ΠΑΟΚ (3-1) την Τετάρτη, προέκυψε χάρη στην παρέμβαση της UEFA. Του έγινε υπόδειξη του Μπένετ ότι ήταν διαθέσιμος και ο Μπένετ στάθηκε αδύνατο να το αρνηθεί: άλλωστε στον ΠΑΟΚ δεν έχει κανένα πρόβλημα να βάζει elite διαιτητές. Ο Ολυμπιακός λέει ότι το πρόβλημά του Μπένετ μοιάζει να είναι να μην εμφανιστούν τέτοιοι διαιτητές στα παιχνίδια του Ολυμπιακού, διότι αν Ολυμπιακός πάει στα ντέρμπι ήρεμος και συγκεντρωμένος κερδίζει και προφανώς αυτό για τον αρχιδιαιτητή και τους συνεργάτες του είναι πρόβλημα. Υπερβάλει; Ισως. Αλλά μπορεί να μην είναι και σύμπτωση ότι ο Ολυμπιακός με τον Γάλλο κέρδισε τον ΠΑΟΚ 3-1 και με τον Ίταλό Μαριάνι, που δεν είναι καν elite, αλλά είναι ένας διεθνής Ιταλός, κέρδισε την AEK στην OPAP Aρένα με 1-3.
Και στα δύο παιχνίδια οι διαιτητές αυτοί δεν του έδωσαν του Ολυμπιακού απολύτως τίποτα. Και με την ΑΕΚ και με τον ΠΑΟΚ ο Ολυμπιακός ζήτησε πέναλτι που οι διαιτητές του αρνήθηκαν. Ο Ιταλός δεν έβγαλε δυο κάρτες (στον Αμπραμπατ και στον Βίντα) που θα μπορούσαν να είναι λόγος να χάσει το ματς η ΑΕΚ ακόμα πιο εύκολα: και οι δυο θα μπορούσαν να αποβληθούν. Απέβαλε επίσης τον Μπιέλ βάζοντας του σωστά τη δεύτερη κίτρινη, αλλά βιαστικά κι αναίτια την πρώτη. Ο Λετεσιέ από τη μεριά του δεν έδωσε στον Ολυμπιακό ούτε ανάποδο πλάγιο, που λέει ο λόγος, και κιτρίνισε τον Βρουσάι όταν αυτός του ζήτησε να πάει στο VAR – πήγε, αλλά είπε και στον παίκτη του Ολυμπιακού ότι δεν είναι δουλειά του να του κάνει υποδείξεις. Ο Ολυμπιακός δεν πήρε κάτι, αλλά ο Λετεσιέ βοήθησε ώστε να παιχτεί ένα παιχνίδια κανονικού ποδοσφαίρου: δεν είδαμε παίκτες να τον πηγαίνουν «καροτσάκι», δεν είδαμε πάγκους να μπαίνουν μέσα, δεν είδαμε τσίρκο. Είδαμε ποδόσφαιρο.
Είναι φανερό ότι ο Μπένετ δεν πήρε τη θέση του αρχιδιαιτητή για να φέρνει κανονικούς διαιτητές: αν το έκανε βλέποντας την άνεση του Λετεσιέ στο ματς Ολυμπιακός – ΠΑΟΚ θα καταλάβαινε το λάθος του (;) να μην φέρνει στα ντέρμπι διαιτητές τέτοιας εμπειρίας και θα έφερνε μόνο τέτοιους. Αλλά μετά τον Λετεσιέ ήθελε να φέρει ένα Ισραηλινό και μετά έφερε ένα Γιόβιτς τρεις φορές φέτος τιμωρημένο στο πρωτάθλημα Κροατίας! Αλλά όλα αυτά τα έκανε αδέξια: αυτή τη φορά είχαν γνώση οι φύλακες. Μεγάλη. Γκράντε.
Θα είναι άριστος και άψογος ο Ντελ Θέρο Γκράντε; Μπορεί ναι, μπορεί όχι: κανείς δεν γνωρίζει τι φάσεις θα του τύχουν. Το λέω εδώ και δεκαετίες και τώρα επιτέλους οι ομάδες άρχισαν να το καταλαβαίνουν: δεν υπάρχουν τέλειοι διαιτητές, υπάρχουν όμως ορισμοί που δεν επιτρέπουν καχυποψία. Το αληθινά αισιόδοξο στην αλλαγή του Γιόβιτς είναι ότι καμία από τις δυο εμπλεκόμενες στο ντέρμπι ομάδες δεν είχε αντίρρηση για την τοποθέτηση του Ντελ Θέρο, μολονότι και οι δυο δεν έχουν κάτι καλό να θυμούνται από αυτόν. Δεν είναι εποχές που ο Μαρινάκης και ο Γιάννης Αλαφούζος έχουν άριστες σχέσεις. Αλλά φαίνονται να συμφωνούν σε ένα πράγμα: ότι αν είναι να τσακώνονται, ας τσακώνονται μεταξύ τους κι όχι γιατί κάποιοι άλλοι σκηνοθετούν τους καυγάδες τους. Αμφιβάλει κανείς πως αν είχαμε ένα κανονικό αρχιδιαιτητή, που έφερνε διαιτητές κανονικούς, θα είχαμε και λιγότερους καυγάδες;
Θα πει κάποιος και τι θα κάνουν όσοι στην Ελλάδα ασχολούνται με τη διαιτησία δεκαετίες ολόκληρες. Mικρό το πρόβλημά τους. Πίνοντας ένα καφέ στη Γλυφάδα η ζωή είναι ωραία…
