Ο Παναθηναϊκός στην Ευρωλίγκα επέστρεψε στις νίκες κερδίζοντας στην Γαλλία την Βιλερμπάν. Ο Ολυμπιακός έχασε στο ΣΕΦ και από την Βαλένθια. Οι δυο ελληνικές ομάδες βρίσκονται στη μέση της βαθμολογίας ενώ πλησιάζουμε στο τέλος του πρώτου γύρου. Δεν έχω καταλάβει ακόμα ποιος είναι ο στόχος τους. Αυτό που ξέρω είναι ότι πρέπει να βελτιωθούν περισσότερο ξεπερνώντας διαφορετικού τύπου προβλήματα.

Που είσαι Πίτερς

Η απουσία του Πίτερς ήταν δεδομένο ότι θα μετέτρεπε το ματς του Ολυμπιακού με την Βαλένθια σε ψυχοβγαλτικό θρίλερ. Παρά τις απουσίες της η ομάδα του Μουμπρού ξέρει να παίζει άμυνα κι όποιος αυτό το κάνει με τον Ολυμπιακό τον αποσυντονίζει. Την προηγούμενη εβδομάδα είχα γράψει πως αυτό που ζει φέτος ο Ολυμπιακός είναι την γιορτή της Αγίας Αμυνας αλλά οι γιορτές έχουν ένα κακό: τελειώνουν γρήγορα. Στο μπάσκετ του καιρού μας μπορείς και να πιστεύεις πως θα κερδίζεις πηγαίνοντας κόντρα στο ρεύμα όπως κάνει ο Ολυμπιακός από την αρχή της σεζόν. Είναι αδιανόητο όμως να νομίζεις πως θα δεχτείς λιγότερους από 56 πόντους για να κερδίσεις γιατί δεν μπορείς να βάλεις ούτε 60. Η εμφάνιση του Ολυμπιακού δεν χθες βράδυ δεν ήταν απλά κακή: ήταν τελείως εκτός λογικής. Ο Ολυμπιακός για 35 λεπτά έπαιξε ένα μπάσκετ που απλά δεν υπάρχει. Τόσο απαράδεκτο που η βραδιά αποκτά ιστορική αξία. Κι αν το επιθετικό του μπλακ άουτ στο Μιλάνο πχ ήταν χειρότερο, διότι εκεί υπήρχε και ο Πίτερς (η απουσία του οποίου αποτελεί ένα άλλοθι), το ίδιο το παιγνίδι του χθες σε αφήνει χωρίς λόγια. Ο Ολυμπιακός έκανε πάνω από δεκαπέντε επιθέσεις στις οποίες σούταρε μετά τα είκοσι δευτερόλεπτα παίζοντας ψυχαναγκαστικά. Έχασε 11 επιθετικά ριμπάουντ από μια ομάδα κοντότερη. Επτά από τους έντεκα παίκτες που χρησιμοποιήθηκαν πέτυχαν λιγότερους από 6 πόντους.

Χωρίς σκορ και δημιουργία

Η ομάδα του Μπαρτζώκα δεν είχε ούτε ένα σκόρερ και δεν είχε ούτε ένα δημιουργό. Οι 11 πόντοι του Παπανικολάου και οι 13 του Γουόκαπ είναι ψεύτικοι. Ο Παπ βρήκε δυο τρίποντα όταν όλα είχαν κριθεί. Ο Τεξανός πέτυχε ένα τρίποντο στην έναρξη του ματς και 5 μαζεμένους σε μια στιγμή πίεσης στο τρίτο δεκάλεπτο κι έπαιξε 35 ολόκληρα λεπτά. Οσο για την δημιουργία μιλάμε για άγνωστες λέξεις: κανείς περιφερειακός δεν πέρασε τις 2 ασίστ! Και πώς να το κάνει; Η Βαλένθια (όπως προηγουμένως και η Ρεάλ Μαδρίτης και η Μπάγερν Μονάχου) με απλά over play έβγαλαν εκτός παιγνιδιού τον Κάναν και παίκτης να πάρει τη μπάλα και να σουτάρει, απόντος του Πίτερς, δεν υπήρχε. Ο ΜακΚίσικ είναι φανερό ότι δεν έχει ρυθμό παιγνιδιού. Ο Λαρεντζάκης που πέρυσι έβρισκε καθαρά σουτ φέτος ψάχνει αποκλειστικά και μόνο προσωπικές ενέργειες στη λήξη της επίθεσης. Ο Γκος είναι ανέτοιμος. Ο Σίκμα επιθετικά είναι μια κινητή καταστροφή. Το οκτάλεπτο του Πετρούσεφ ήταν τόσο προβληματικό που καλό είναι να μείνει ασχολίαστο: απλά μεγάλωσε την απορία πως ένας παίκτης χωρίς ντρίπλα, χωρίς τρίποντο, χωρίς κίνηση χωρίς τη μπάλα μπορεί να παίξει «τεσσάρι» - αλλά οψόμεθα. Φυσικά δεν πιστεύω καμία από τις εκτιμήσεις που έγινε όταν αποκτήθηκε: εδώ ακούγαμε το καλοκαίρι πως ο Σίκμα είναι η έξυπνη λύση που θα κάνει τον κόσμο να ξεχάσει τον Βεζένκοφ χάρη στις πάσες του.

Ένας αυτοκτονικός τρόπος

Μπορεί να πει κάποιος ότι αυτό που είδαμε ήταν απλά μια κακή βραδιά: είναι εύκολο. Στην πραγματικότητα όσο ο καιρός περνά το επιθετικό παιγνίδι του Ολυμπιακού φθίνει ολοένα και περισσότερο. Ακόμα και η αξιοποίηση των ψηλών του, που κατά τους ειδικούς φέτος θα πρεπε να είναι το όπλο του Ολυμπιακού, παιγνίδι με το παιγνίδι γίνεται ολοένα και προβληματικότερη. Χθες η Βαλένθια, που κέρδισε χωρίς διακριθέντες, έστελνε δυο παίκτες στον Μιλουτίνοφ (όχι ιδιαίτερα ψηλούς ή ογκώδεις) και τον κράτησε στους 6 πόντους. Οσο για τον Φαλ η αμυντική του προσφορά είναι τεράστια αλλά η ιδέα ότι πρέπει αυτός να αξιοποιεί τους συμπαίκτες του επιθετικά πασάροντας συνεχώς, οδηγεί σε επιθέσεις σταθερά προβλέψιμες. Χθες ο Σίκμα κι ο Παπανικολάου κατέστρεψαν τρεις τουλάχιστον σπουδαίες πάσες του, αλλά όταν ένα θηρίο έχει 3/3 στο δίποντο και δεν παίρνει ποτέ τη μπάλα στα τελευταία 13 λεπτά του ματς κάτι λάθος γίνεται.

Ο Ολυμπιακός βρίσκεται στο σημείο που πρέπει να επενδύσει στην ελπίδα. Πρέπει να ελπίζει ότι ο Γκος και ο ΜακΚισικ θα βρουν την φόρμα τους. Ότι ο Πετρούσεφ θα αποδειχτεί ότι ξέρει να παίζει στο 4. Ότι ο Κάναν θα αξιοποιηθεί ξανά – δηλαδή ότι το παιγνίδι θα σταματήσει να είναι προβλέψιμο. Ότι ο Μπραζντέκις θα καταφέρει να έχει μια κάποια επιθετική προσφορά. Ότι οι ψηλοί του θα πάρουν τη μπάλα ώστε να γίνουν επικίνδυνοι. Η μανιακή αναζήτηση της έξτρα πάσας χωρίς σουτέρ είναι ένας αυτοκτονικός τρόπος να χάνεις τα ματς και τίποτα περισσότερο.   

Ο Σλούκας ομορφαίνει το παιγνίδι

Ούτε ο Παναθηναϊκός δεν έκανε ένα μεγάλο ματς με την Βιλερμπάν, αλλά κέρδισε και το είχε αυτό μεγάλη ανάγκη. Η νίκη του έχει ονοματεπώνυμο: λέγεται Κώστας Σλούκας. Ο Σλούκας έκανε στη Γαλλία το καλύτερο παιγνίδι του φέτος μολονότι μάλιστα ο Πάρις Λι που έχει ειδικότητα στο να του δυσκολεύει την ντρίπλα αρχικά τον εκνεύρισε. Ο Σλούκας έπαιξε 35 λεπτά περίπου κι αν στο μάτι χτυπάνε οι 12 ασίστ (τρεις από αυτές έδωσαν στο τελευταίο τρίλεπτο καθαρά σουτ στον Γκριγκόνις που τέλειωσε το ματς), η αληθινή προσφορά είναι οι συνολικά 18 πόντοι του για ένα απλό λόγο: γιατί αυτοί στάθηκαν ο λόγος να τον αφήσει ο Αταμάν αρκετή ώρα στο παρκέ ώστε να παίξει όπως θέλει. Το έγραφα και την προηγούμενη εβδομάδα: ο Τούρκος δεν σχεδιάζει, επιβραβεύει. Οποιος επιθετικά (κυρίως) αποδίδει όταν παίρνει την ευκαιρία του θα παίζει πολύ. Οποιος βάζει τη μπάλα στο καλάθι είναι καλοδεχούμενος: αυτό είναι το μπάσκετ του Αταμάν και σε όποιον αρέσει. Βέβαια στη Βιλερμπάν βοήθησε τον ΠΑΟ να φτάσει σε αυτή τη δύσκολη νίκη και κάποιος που δεν σκόραρε πολύ, δηλαδή ο Κώστας Αντετοκούνμπο που μπήκε στο κρίσιμο τέταρτο δεκάλεπτο για να πάρει ριμπάουντ και να μοιράσει τάπες, όμως κι αυτός τα επτά του λεπτά τα κέρδισε γιατί ο Μπαλτσερόφσκι στα δικά του επτά δεν σκόραρε. Ο Αταμάν είπε ότι από την Γαλλία θα περάσουν με νίκη λίγοι: μέχρι τώρα έχουν περάσει όλοι κι αυτό κάνει τη νίκη του ΠΑΟ σημαντική.

Η επιστροφή του Χουάντσο ήταν κατά τα άλλα το καλό νέο σε μια βραδιά που ο Γκραντ πήρε αναπνοές – είχε κι ένα μικροπρόβλημα τραυματισμού. Και ο Αταμάν επενδύει στην ελπίδα αλλά στην ελπίδα ότι ο ΠΑΟ θα βρει μια νίκη κόντρα σε μια ομάδα τετράδας: αν αυτή έρθει και σε εκτός έδρας ματς μπορεί να του δώσει το γκάζι που ψάχνει. Κατά τα άλλα έγινε νομίζω φανερό ότι ο ΠΑΟ μπορεί να έχει κάμποσους παίκτες ικανούς στο ρόλο του ήρωα της μιας βραδιάς. Αλλά μόνο ο Σλούκας μπορεί να ομορφύνει πραγματικά το παιγνίδι της ομάδας γιατί αυτό ήταν πάντα η ειδικότητα του…