Ο Παναθηναϊκός χρειάζεται πρώτα από όλα να πάρει απόψε την πρόκριση απέναντι στην Ντνίπρο ολοκληρώνοντας την εξαιρετική δουλειά που ξεκίνησε μια εβδομάδα πριν. Επιπροσθέτως αλλά δευτερευόντως χρειάζεται και μια νίκη (για την ευρωπαϊκή βαθμολογία του) και μια καλή εμφάνιση εντός έδρας για το ηθικό του. Εχει μια υπέροχη ευκαιρία να τα πετύχει όλα για να ικανοποιήσει καλοκαιριάτικα το κοινό του. Και να το πείσει πως φέτος θα είναι ακόμα καλύτερος.
Ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς είπε στο τέλος του ματς με την Ντνίπρο πως δεν ήθελε η ομάδα του να δεχτεί το γκολ με το οποίο οι Ουκρανοί μείωσαν στις καθυστερήσεις γιατί μπορεί να τους δώσει ηθικό κι ελπίδες ενόψει της ρεβάνς. Τυπικά ο Γιοβάνοβιτς έχει δίκιο: από τότε που το εκτός έδρας γκολ σταμάτησε να μετρά λίγο παραπάνω το 1-3 δεν έχει καμία διαφορά από το 0-2. Αλλά και μια εντός έδρας ήττα με 0-2 σε πρώτο ματς προκριματικών Ευρωπαϊκής διοργάνωσης είναι έτσι κι αλλιώς μια μεγάλη ήττα. Αυτό σημαίνει πως ο ΠΑΟ πέτυχε μια σπουδαία νίκη στο Κόζιτσε: θυμίζω ότι πέρυσι όλες οι ελληνικές ομάδες που πήραν μέρος (Ολυμπιακός, ΠΑΟ, ΠΑΟΚ, Αρης) στα ευρωπαϊκά προκριματικά δεν είχαν να επιδείξουν ούτε μια νίκη εκτός έδρας.
Η Ντνίπρο αξίζει σεβασμό
Η Ντνίπρο είναι μια ομάδα που αξίζει το σεβασμό μας. Εκανε σπουδαία πράγματα προ δεκαετίας, χρεοκόπησε (για αυτό και το όνομα της είναι Ντνίπρο -1) και μόλις πήρε τα πάνω της την βρήκε ο πόλεμος και την ξεσπίτωσε, όπως όλες τις ουκρανικές ομάδες. Σε δυο χρόνια έχασε τους καλύτερους ξένους παίκτες της, δεν αγωνίζεται στην έδρα της, αλλά παίζει πάντα για την ιστορία της και τον κόσμο που την σκέφτεται χωρίς να μπορεί και να την ακολουθεί: πέρυσι μολονότι λόγω πολέμου δεν μπορεί να κάνει μεγάλες μεταγραφικές προσθήκες, έπεισε με 2,5 εκατ ευρώ τον Αργεντινό Μπλάνκο να δεχτεί την προσφορά της. Είναι ομάδα που προσπαθεί επιμένοντας να κρατήσει ένα αγωνιστικό επίπεδο. Και μπράβο της. Δεν μπορεί ωστόσο μέσα σε μια εβδομάδα ούτε να αλλάξει, ούτε να ενισχυθεί – παρόλο που θα έχει στην ενδεκάδα της μια δυο επιστροφές – σημαντικότερη του Πιχάλιονοκ, που ήταν και στην συνέντευξη Τύπου. Η Ντνίπρο δεν θα έχει το άγχος που είχε στο πρώτο ματς και το οποίο φάνηκε. Αλλά δεν ξέρω αν μπορεί να βρει την πίστη που χρειάζεται μια ανατροπή τέτοιου είδους. Αλλά κι αν βρει την πίστη δεν ξέρω αν μπορεί να βρει τους παίκτες για να κάνει τη μεγαλύτερη ανατροπή στην ιστορίας της: εννοώ ότι δεν μου προκύπτει πως είναι δυνατόν αυτοί που υπάρχουν να μεταμορφωθούν και να κάνουν ένα καταπληκτικό ματς. Όλα μα όλα εξαρτιόνται από τον ΠΑΟ.
Πέρυσι η Ντνίπρο
Χρειάζεται κυρίως σοβαρότητα κι ευτυχώς αυτή πάντα χαρακτηρίζει τον ΠΑΟ του Γιοβάνοβιτς. Πέρυσι η Ντνίπρο έκανε δυο νίκες στην Ευρώπη μακριά από το γήπεδό που την φιλοξενεί στο Κόζιτσε και τις δυο στον όμιλο του UEFA Conference League στον οποίο βρέθηκε: κέρδισε την Βαντούζ με 2-1 και τον Απολλωνα Λεμεσσού με 3-1. Κατά τα άλλα για τον όμιλο έχασε από την Αλκμααρ με 2-1 ενώ είχε και δυο ήττες εκτός έδρας από την ΑΕΚ Λάρνακας – μια για τα προκριματικά του Γιουρόπα λιγκ με 3-0 και μία στον μετά τον όμιλο γύρο του UEFA Conference League με 1-0. Στα νοκ άουτ ματς με την ομάδα της Λάρνακας μέτρησε δυο αποκλεισμούς χωρίς να σκοράρει εκτός έδρας. Πέρυσι όταν έχασε τέτοιο καιρό στην έδρα της από την ΑΕΚ Λάρνακας στην ρεβάνς γνώρισε μια συντριβή. Το τονίζω γιατί η Ντνίπρο είναι σχεδόν ίδια με πέρυσι: οι μεταγραφικές της προσθήκες ήταν ελάχιστες, παρόλα αυτά λογικά λίγο βελτιωμένη θα είναι.
Στο πρώτο ματς η ουκρανική ομάδα μου φάνηκε απρόσεκτη και αδιάβαστη. Η ιδέα του κόουτς Ολεξάντερ Κούτσερ να κλείσουν πολύ οι μέσοι της στους Μπερνάρ και Τζούρισιτς αποδείχτηκε καταστροφική διότι βρήκε χώρους ο Χουάνκαρ και έκανε μεγάλο ματς. Πιθανότατα αυτά απόψε δεν θα συμβούν ξανά: οι Ουκρανοί μπορεί να είναι πιο «τετράγωνοι» και πιο συμπαγείς. Αλλά ο ΠΑΟ παίζει στην έδρα του, ας μην το ξεχνάμε.
Με τους ίδιους, διαφορετικά
Αν ο ΠΑΟ δείξει την πρέπουσα προσοχή δεν θα δυσκολευτεί. Νομίζω πως το πιο ενδιαφέρον στοιχείο της βραδιάς είναι το αν η ομάδα του Γιοβάνοβιτς θα καταφέρει να παίξει διαφορετικά με τους ίδιους παίκτες που χρησιμοποιήθηκαν από τον Ιβάν στο πρώτο παιγνίδι. Ο κόουτς του ΠΑΟ δεν χρειάζεται ν αλλάξει τίποτα διότι η ομάδα που αγωνίστηκε με την Ντνίπρο στο Κόζιτσε χρειάζεται απλώς παιγνίδια στα πόδια της. Με τον Σένκεφελντ τραυματία η άμυνα νομίζω ότι είναι δεδομένη, όσο κι αν πολλοί περιμένουν να δουν τον Βαγιαννίδη να καθιερώνεται και τον Μλαντένοβιτς να παίζει πιο πολύ: και για τα δυο θα χρειαστεί υπομονή. Η τριάδα της μεσαίας γραμμής χρειάζεται κυρίως να δέσει: ο Πέρεθ κι ο Βιλένα είναι διαφορετικοί παίκτες και πρέπει σιγά σιγά να αποδειχτούν και συμπληρωματικοί – δύσκολα θα παίξουν δίπλα δίπλα πάντως γιατί ο Ολλανδός είναι πιο επιθετικός και η παρουσία του μετατρέπει το 4-2-3-1 σε 4-3-3. Ο Τζούρτζεβιτς χρειάζεται μόνο ματς για να συνηθίσει τον ηγετικό του ρόλο. Κι αν και στην επίθεση οι παίκτες είναι πολλοί πλέον, η τριάδα Μπερνάρ, Παλάσιος, Σπόραρ θα έχει προβάδισμα όσο τουλάχιστον ο Αϊτόρ δεν είναι ακόμα απολύτως έτοιμος.
Όχι όπως στα φιλικά
Με την ενδεκάδα σε γενικές γραμμές γνωστή ο Γιοβάνοβιτς νομίζω θέλει να δει απόψε τον ΠΑΟ να παίζει καλά απέναντι σε μια ομάδα που δεν θα του δώσει χώρους όπως στο πρώτο ματς. Στα δυο φιλικά στη Λεωφόρο Αλεξάνδρας (με την ΜπερΣεβά και την Ράγιο) ο ΠΑΟ σε μια τέτοια συνθήκη παιγνιδιού δεν έκανε ό,τι καλύτερο. Απόψε, όμως, το ματς είναι διαφορετικό: τα δυο γκολ του αβαντάζ λογικά θα απλοποιήσουν το ματς και επιθετικά. Ολοι ξέρουν ότι παίζουν μια πρόκριση στο Γιουρόπα λιγκ που σημαίνει κανονική επιστροφή στην Ευρώπη. Κι ίσως μια ακόμα σημαντική μεταγραφή. Γιατί ο ΠΑΟ θα έχει μπροστά ένα δύσκολο ματς με την Μαρσέιγ από αυτά που σου επιτρέπουν να γράψεις ιστορία.
