Χρωστάω εδώ τη δημοσίευση ενός σημειώματος για την κλήρωση των 16 του Τσάμπιονς λιγκ – είναι ευκαιρία να τη δούμε σήμερα. Ομολογώ ότι καλύτερη κλήρωση δύσκολα θα μπορούσα να φανταστώ – το πράγμα μοιάζει σχεδόν κατά παραγγελία, φυσικά και για μας που παρακολουθούμε τη διοργάνωση μανιωδώς! Κάτι μου λέει πως οι περισσότερες ομάδες (ακόμα και αυτές που φαίνεται να έχουν στα χαρτιά δύσκολους αντιπάλους…) θα διάλεγαν αυτούς που θα βρεθούν απέναντί τους. Για πολύ συγκεκριμένους λόγους τους οποίους θα προσπαθήσω να εξηγήσω.

Η επιβράβευση των δυο

Η κλήρωση του Τσάμπιονς λιγκ πρώτα από όλα δημιούργησε μία παράξενη αίσθηση δικαιοσύνης. Η κληρωτίδα επιβράβευσε τις δυο ομάδες που προκρίθηκαν κάνοντας αληθινούς άθλους. Η Βαλένθια και η Αταλάντα θα αγωνιστούν μεταξύ τους για μια θέση στους 8. Οποιος προκριθεί θα επιβραβευτεί για την αντοχή που έδειξε στη φάση των ομίλων. Οι Ισπανοί μοιάζουν φαβορί, αλλά μην ξεγράφεται την νεανική ομάδα του Γκασπερίνι κι ας μην αγωνίζεται στην έδρα της. Η Αταλάντα τρέχει πολύ κι όποιος τρέχει, ειδικά σε αυτή τη διοργάνωση, ακόμα κι αν δεν έχει πείρα, είναι επικίνδυνος. Αλλά τα μεγάλα ζευγάρια αυτής της κλήρωσης είναι φυσικά άλλα.

Η Παρί και η δοκιμασία της

Η Παρί Σεν Ζερμέν έχει ένα πρόβλημα και θα έλεγα ότι είναι περισσότερο ψυχολογικό: δεν έχει καταφέρει ποτέ της να φτάσει στους ημιτελικούς και τα τελευταία χρόνια δυσκολεύεται πάρα πολύ ακόμα και στη φάση των 16, μολονότι συνήθως περνάει από τον όμιλο πρώτη. Αυτή τη φορά έπρεπε να έχει έναν αντίπαλο που να μην έχει πιο βαριά φανέλα από δαύτη (γιατί είναι κρίμα και άδικο να της προκύπτουν κάθε χρόνο στο πρώτο νοκ άουτ ματς ομάδες όπως η Ρεάλ ή η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ π.χ.) αλλά από την άλλη ο αντίπαλος αυτός δεν θα έπρεπε να είναι και αδύναμος (διότι η παρέα του Νεϊμάρ έχει την υποχρέωση να περάσει τη συγκεκριμένη δοκιμασία με το σπαθί της και όχι με τη βοήθεια της τύχης). Η Μπορούσια Ντόρτμουντ που προέκυψε είναι μία ιδανική ομάδα για να δούμε αν οι πρωταθλητές Γαλλίας είναι έτοιμοι να πάνε μακριά: θυμίζω ότι  προπονητής της Παρί είναι ο Τούχελ που έχει ένα πέρασμα από τον πάγκο της Μπορούσια – δεν είχε εκεί τα καλύτερα αποτελέσματα. Οι Γερμανοί δεν είναι ούτε πανίσχυροι, ούτε αδύναμοι. Είναι η κατάλληλη ομάδα για να αποδείξουν οι Γάλλοι την σοβαρότητα τους. Και για να δούμε επιτέλους τους Νεϊμάρ, Εμ Παπέ και Καβάνι να κάνουν (;) τη διαφορά.

Η στιγμή του Πεπ

Η Ρεάλ Μαδρίτης βρίσκεται σε καλύτερη κατάσταση τον τελευταίο καιρό. Την Κυριακή το βράδυ πήρε μία ισοπαλία στο ισπανικό πρωτάθλημα από τη Βαλένθια με ένα γκολ στις καθυστερήσεις που προκάλεσε  το ανέβασμα του τερματοφύλακα Κουρτουά στο τελευταίο κόρνερ που η Βασίλισσα κέρδισε. Η ομάδα του Ζιντάν είναι βελτιωμένη αλλά δεν κέρδισε τον όμιλο και όταν η Βασίλισσα δεν κερδίζει τον όμιλο πρέπει να έχει ένα δύσκολο αντίπαλο ως τιμωρία, γιατί δεν έκανε τη δουλειά της. Της προέκυψε η Μάντσεστερ Σίτυ η οποία επίσης χρειαζόταν ένα θηρίο για να μας λύσει την απορία αν έχει φέτος περισσότερο το μυαλό της στο Τσάμπιονς λιγκ  ή αν απλά είναι κορεσμένη και χειρότερη από πέρσι. Οπως και να έχει η αναμέτρηση του Γκουαρντιόλα με τους Μαδριλένους δίνει στη φάση των 16 μία ξεχωριστή λάμψη: το παιγνίδι θα μπορούσε να είναι ημιτελικός.

Το φαβορί Λίβερπουλ

 Μία ανάλογη συζήτηση μπορεί να γίνει και για την πρωταθλήτρια Ευρώπης Λίβερπουλ. Κέρδισε τον όμιλο με μία νίκη την τελευταία αγωνιστική απέναντι στην σκληρή Ζάλτσμπουργκ που εκείνη τη μέρα προσπάθησε να την κερδίσει για να την αποκλείσει! Η Ατλέτικο Μαδρίτης είναι ένας ζόρικος αντίπαλος και λίγο σαν τιμωρία για την ομάδα του Κλοπ, που έδειξε σε αυτή την πρώτη φάση της σεζόν μεγαλύτερη προσοχή στην Πρέμιερ λιγκ, παρά στη μεγάλη διοργάνωση της οποίας είναι κάτοχος. Από την άλλη και ο Σιμεόνε έπρεπε να βρει απέναντί του ένα δυνατό αντίπαλο. Στα παιχνίδια που έδωσε στον πρώτο γύρο η Ατλέτικο έκανε απλά τη δουλειά της. Το Τσάμπιονς λιγκ απαιτεί υπέρβαση: η Ατλέτικο έχει την ευκαιρία της. Να υπογραμμίσω και κάτι: στα δυο συνεχόμενα χρόνια που η Λίβερπουλ φτάνει στον τελικό δεν είχε ποτέ απέναντί της μια ομάδα που παίζει αυτού του τύπου το στριφνό ποδόσφαιρο που μπορεί να παίξει η Ατλέτικο του Σιμεόνε – μια από τις λίγες ομάδες που είναι ικανές να παίξουν δυο ματς για το «μισό μηδέν». Η Λίβερπουλ με όποιον προσπαθεί να παίξει είναι υπέροχη. Να τη δούμε και με ένα αντίπαλο που θα προσπαθήσει να μην την αφήσει να παίξει.   

Η Μπάρτσα εκτός έδρας

Η Μπαρτσελόνα έχει προβλήματα εκτός έδρας – το λέω μολονότι ολοκλήρωσε τον όμιλο κερδίζοντας την Ιντερ στο Σαν Σίρο με αναπληρωματικούς. Νομίζω ότι ο Βαλβέρδε θα ήθελε να δει την ομάδα του να αγωνίζεται σε μία έδρα δύσκολη για να τεστάρει την πρόοδο της. Η Νάπολι είναι μία κλασική ομάδα έδρας - η διαφορά των εμφανίσεων της στο Σάο Πάολο και μακριά από αυτό είναι παραδοσιακά μεγάλη, όχι μόνο στην Ευρώπη αλλά και στο ιταλικό πρωτάθλημα. Βέβαια στα ματς με τους Καταλανούς δεν θα έχει στον πάγκο τον Αντσελότι που έχει κερδίσει το Τσάμπιονς λιγκ και το ξέρει, αλλά το Γκατούζο που θέλει να την ξαναφτιάξει από την αρχή. Θα έχει πάντως και τον Μανωλά που στη Μπάρτσα πολλά και πικρά θυμίζει.    

Η γερμανική δοκιμασία του Μου

Κάτι ανάλογο μπορεί να πεις και για την Τότεναμ: για να αποκλείσει την Λειψία πρέπει να παίξει καλά στην επίθεση και μένει να δούμε αν ο Μουρίνιο θα την αφήσει να τρέξει. Αν της βάλει χαλινάρι, οι φορμαρισμένοι Γερμανοί μπορεί να της δημιουργήσουν προβλήματα όπως η Μπάγερν, που στον όμιλο την κέρδισε δυο φορές. Για την Τότεναμ είναι μια ευκαιρία να αποδείξει πως οι ήττες από την Μπάγερν (ειδικά το βαρύ 2-7) οφείλονται στο ποδόσφαιρο του Ποκετίνο, το οποίο μέχρι το Φεβρουάριο η ομάδα θα έχει ξεχάσει. Η Λειψία έχει κι αυτή αποτελεσματική επίθεση, είναι σε καλό φεγγάρι, αλλά πέρασε από ένα εύκολο όμιλο και έπρεπε να έχει απέναντί της ένα αντίπαλο δυνατότερο από όσους βρήκε μέχρι τώρα και για λόγους δικαιοσύνης.

Εξι και συνεχίζει

Η Μπάγερν είναι η μοναδική ομάδα που πέρασε με έξι νίκες σε έξι παιχνίδια. Πέρσι αποκλείστηκε στους 16 από τη Λίβερπουλ με ήττα στο Αλιάνζ Αρίνα: φέτος για να δείξει την πρόοδο της θα έπρεπε να της προκύψει μία αγγλική ομάδα, λιγότερο δυνατή από τους πρωταθλητές Ευρώπης, αλλά επικίνδυνη. Η Τσέλσι δεν έχει τον Σαλάχ τον Μανε και τον Φιρμίνο, αλλά έχει ταλαντούχους πιτσιρικάδες, τρομερή όρεξη για τρέξιμο και όπως έχει αποδείξει κάποτε σε ένα τελικό του Τσάμπιονς λιγκ, που έγινε στο  Μόναχο, μπορεί, ειδικά στα παιχνίδια κόντρα στους Γερμανούς, να βγάλει και χαρακτήρα. Αν η Τσέλσι αποκλείσει την Μπάγερν θα έχει κάνει ένα τεράστιο βήμα προς την ωριμότητα. Αν τα καταφέρουν οι Γερμανοί θα πρέπει να αρχίσουμε να τους μετράμε περισσότερο σοβαρά και ας μην κάνουν περίπατο στην Μπουντεσλίγκα ως συνήθως.

Η τύχη του Ρονάλντο

Τυχερή ήταν μόνο η Γιούβε που βρήκε τη Λιόν: το Τσάμπιονς λιγκ περιμένει τον Ρονάλντο – ένα βασιλιά του. Η Λιόν τα έκανε φέτος όλα λάθος, αλλά βρίσκεται στους 16 κι αυτό είναι θαύμα. Ο Ολάς έδωσε τα κλειδιά της ομάδας στο Ζουνίνιο, αυτός ως τεχνικός διευθυντής πήρε το ρίσκο να δώσει την ομάδα στο Σιλβίνιο, ένα βοηθό (!) του Ρομπέρτο Μαντσίνι, κι όταν η ομάδα έφτασε στο χείλος του γκρεμού τον έδιωξε για να φέρει τον Γκαρσιά που τη σουλούπωσε σε χρόνο ρεκόρ. Όμως ο τραυματισμός του Ντεπάι που θα λείψει για μήνες μειώνει τις πιθανότητες να τη δούμε να δυσκολεύει την ασυγχρόνιστη ακόμα Γιούβε του Σάρι, που όπως ωραία έγραψε στη Ρεπούμπλικα ο Κροζέτι που την παρακολουθεί χρόνια «παίζει χειρότερα στην άμυνα και χειρότερα στην επίθεση από τη Γιούβε του Αλέγκρι αλλά αυτό δεν πρέπει να μας τρομάζει γιατί παίζει χειρότερα γενικώς»! Η Κυρία, που στο Τσάμπιονς λιγκ πάντως τα χει πάει καλά φέτος, έχει ανάγκη από δυο καλές εμφανίσεις ψυχολογίας: προέκυψε ο βολικότερος για αυτό αντίπαλος.

Δύσκολο να προβλέψεις σε τι κατάσταση θα είναι όλοι το Φεβρουάριο. Αλλά στο δρόμο για την Κωνσταντινούπολη προέκυψαν δυνατά ζευγάρια, ωραίες δοκιμασίες και κάμποσα ματς δύσκολα για προγνωστικά. Ομολογώ ότι δεν μπορώ να περιμένω…