Δέκα αστυνομικά για το καλοκαίρι

Δέκα αστυνομικά για το καλοκαίρι


Ένα από τα πιο ωραία που μου συμβαίνουν τον τελευταίο καιρό είναι ότι πολλοί φίλοι μου στέλνουν μηνύματα και με ρωτούν πότε θα κάνω τις καλοκαιρινές προτάσεις μου για αστυνομικά. Κολακεύομαι πρέπει να σας πω αφάνταστα όταν οι άνθρωποι δείχνουν να εκτιμούν το γούστο μου. Καθώς έχω πλέον έτοιμες τις βαλίτσες της φυγής από την Αθήνα σας παρουσιάζω και φέτος κάποια βιβλία για το καλοκαίρι – δέκα λέω αλλά είναι περισσότερα. Σας θυμίζω επίσης, όπως κάθε χρόνο, «τον κανόνα των τριών βιβλίων», που παίρνουμε μαζί αν λείψουμε τουλάχιστον μια εβδομάδα. Το ένα που παίρνουμε πρέπει να μας έχει καρφωθεί στο μυαλό: θα το διαβάσουμε τώρα που έχουμε χρόνο. Το δεύτερο θα είναι το καινούργιο βιβλίο ενός συγγραφέα που γνωρίζουμε καλά και που μας αρέσει. Το τρίτο θα είναι κάτι μικρό και θεματολογικά κοντά στα γούστα μας: αν π.χ μας αρέσουν τα αστυνομικά, θα είναι αστυνομικό. Αν το πρώτο δεν μας αρέσει θα το αφήσουμε γιατί είναι καλοκαίρι και δεν βασανιζόμαστε – για αυτό πήραμε το δεύτερο για να πάμε στα σίγουρα: απλά επειδή σίγουρα δεν υπάρχουν, το τρίτο, αποτελεί την ασφάλειά μας. Καλό διάβασμα και έχουμε και λέμε:

  • Οι Διακοπές του T.M. Logan (Εκδόσεις Διόπτρα). Λέγεται ότι έχει πουλήσει περισσότερα από 150.000 αντίτυπα σε διάστημα δύο μηνών και μετά τις πρώτες σελίδες καταλαβαίνεις εύκολα το γιατί. Αρχίζει σαν ένα βιβλίο – ωδή στη γυναικεία υποψία: η 40αρα Κέιτ και οι φίλες της πάνε διακοπές - οι τρεις από αυτές μαζί με τους άνδρες και τα παιδιά τους. Η Κέιτ πιστεύει πως ο άντρας της την απατά. Το σκηνικό είναι μια πολυτελέστατη βίλα στη γαλλική ύπαιθρο: όλα ονειρικά. Και μετά προκύπτει ένα πτώμα.
  • Αθώοι Ένοχοι της Ελευθερίας Μεταξά (Εκδόσεις Μινωας). Αυτό είναι το έβδομο μυθιστόρημα της συγγραφέως και ντροπή μου που την ανακάλυψα τόσο αργά! Με μια πλοκή που θα έκανε τον Γκρανζέ να πεθάνει από τη ζήλεια του η Μεταξά παρουσιάζει μια ιστορία που εμπεριέχει μια σειρά άλυτων φόνων που βασίζονται σε μεθόδους που έχουν να κάνουν με τον Μεσαίωνα. Ενα αστυνομικό δίδυμο προσπαθεί να λύσει το μυστήριο μιας τρομακτικής ιστορίας που δεν πιστεύεις ότι έχει γράψει Ελληνίδα συγγραφέας!
  • Οι επτά θάνατοι της Έβελιν Χαρντκάστλ του Stuart Turton (Εκδόσεις Μεταίχμιο). Είναι το μεγάλο βιβλίο που κυκλοφορεί από το Μεταίχμιο αυτό τον καιρό και προκαλεί τρομερές συζητήσεις καθώς ή το λατρεύεις ή το μισείς. Αρχίζει σαν ένα κλασσικό της Αγκαθα Κρίστι αλλά γρήγορα καταλαβαίνεις ότι τίποτα δεν εξηγείται με τη λογική. Το προτείνω αποκλειστικά και μόνο σε όσους άρεσε το Sence Θα ενθουσιαστούν.  
  • Η μονάδα του Don Winslow (Εκδόσεις ΑΘΕNS). Επιτέλους ένα μεγάλο, σπουδαίο, καταπληκτικό αμερικάνικο αστυνομικό μυθιστόρημα. Η Μονάδα είναι το αστυνομικό τμήμα της Νέας Υόρκης, οι άνθρωποι που το απαρτίζουν, η ηθική του και η διαφθορά τους. Ο Σίβεν Κίνγκ είπε ότι είναι ο Νονός, μόνο που αντί για μαφιόζους έχει αστυνομικούς. Ο Γουίνσλοου ακολουθεί τα μονοπάτια του ΕλΡόι χωρίς τους σύνθετους λεκτικούς του πειραματισμούς.  

  • Η εξαφάνιση της Στέφανι Μέιλερ του Ζοέλ Ντίκερ (Εκδόσεις Πατάκη). Τον συγκεκριμένο Ελβετό συγγραφέα τον ανακαλύψαμε πριν μερικά χρόνια όταν μας έδωσε το απολαυστικό «Η αλήθεια για την υπόθεση Χάρρυ Κέμπερτ». Τώρα επιστρέφει στην αστυνομική πλοκή με μια δυνατή ιστορία που εξελίσσεται στο 1994 και στο 2014. Ένα έγκλημα έχει εξιχνιαστεί και οι ντέτεκτιβ που συνέλαβαν το δράστη έχουν κάνει αναμφίβολα καλή δουλειά. Αλλά είκοσι χρόνια αργότερα κάτι καινούργιο προκύπτει. Η αφήγηση είναι εξίσου σπουδαία με την πλοκή.  
  • Δεκατρείς Ωρες του Dion Meyer (Εκδόσεις Στερέωμα). Μας έρχεται από τη Νότιο Αφρική και έχει μια ένταση που ξαφνιάζει. Τρεις διαφορετικές ιστορίες, δυο φόνοι που δεν έχουν σχέση μεταξύ τους και μια εξαφάνιση, πρέπει να λυθούν σε δεκατρείς ώρες από ένα υπέροχο αλκοολικό ντέτεκτιβ που 156 μέρες δεν έχει πιεί σταγόνα. Ισως πιο πολύ και από την ιστορία αυτό που αρέσει είναι η περιγραφή μιας άγνωστης πόλης: το Κέιπ Τάουν είναι πανέμορφο και εφιαλτικό συγχρόνως.   
  • Ο Αγγελος του Σαντρόνε Ντατσιέρι (Εκδόσεις Πατάκη).  Όταν ένα τρένο που έρχεται από το Μιλάνο φτάνει στο σταθμό της Ρώμης. Άφωνοι όλοι ανακαλύπτουν ότι οι επιβάτες της πανάκριβης πρώτης θέσης είναι όλοι νεκροί. Η πρώτη υποψία είναι ότι πρόκειται για τρομοκρατικό χτύπημα του ISIS – αλλά είναι έτσι; Και τώρα πες μου. Με τέτοια εισαγωγή, το αφήνεις από τα χέρια σου;
  • Έγκλημα στο Νείλο, της Agatha Christie, (Εκδόσεις Ψυχογιός). Λίγο πριν το δούμε στα σινεμά, εμείς οι ανυπόμονοι μπορούμε να το διαβάσουμε για πρώτη φορά ή να το ξαναδιαβάσουμε. Ο Πουαρό πρέπει να λύσει μια σειρά από απίθανα αινίγματα σε μια χώρα που για τον ίδιο είναι αίνιγμα. Στα τρία καλύτερα της κυρίας Αγκαθα.

  • Η ποινή είναι θάνατος του Anthony Horowitz, (Εκδόσεις Διόπτρα). Ενας διάσημος δικηγόρος διαζυγίων ο Ρίτσαρντ Πράις, βρίσκεται νεκρός στο σπίτι του. Εχει χτυπηθεί θανάσιμα στο κεφάλι με ένα μπουκάλι κρασί, ένα Château Lafite του 1982, αρκετά ακριβό. Όπως στα πολύ καλά αστυνομικά όλα παίζουν ρόλο.  Γιατί τον χτυπάνε με αυτό το μπουκάλι; Γιατί δολοφονείται με ένα μπουκάλι κρασί ενώ δεν βάζει αλκοόλ στο στόμα του; Και γιατί στον τοίχο του σπιτιού του υπάρχει γραμμένος ένας  τριψήφιος αριθμός; Ο δικηγόρος έχει πολλούς εχθρούς. Και ο συγγραφέας δικαίως πολλούς αναγνώστες.
  • Ο ανθρώπινος παράγοντας του Γκράχαμ Γκριν (Εκδόσεις Πόλις). Υπάρχει ηθική στον κόσμο των κατασκόπων; Και έχει νόημα αυτός ο κόσμος πια; Κι αν οι υπηρεσίες που κάποιος πουλά είναι ίδιες για όλους γιατί πρέπει να τις πουλάει σε ένα και μόνο αφεντικό; Ο Γκριν είναι πάντα συναρπαστικός. Ακόμα κι όταν χάνει την πίστη του στο Κράτος, στην πατρίδα, στο έθνος κτλ. Θα λεγα ιδίως τότε!

Πέρα από αυτά έχουμε βέβαια φέτος πονήματα συγγραφέων που αποτελούν σταθερές αξίες. Ο Πέτρος Μάρκαρης, σε μια ακόμα ιστορία του αστυνόμου Κώστα Χαρίτου, («Ο φόνος είναι χρήμα») εξακολουθεί να μας μιλα για μια Αθήνα που δεν ξέρουμε. Ο Γρηγόρης Αζαριάδης, στην «Παραπλάνηση», το πιο αστυνομικό αστυνομικό του, παίζει ένα ωραίο παιγνίδι βάζοντας ο ίδιος τους κανόνες. Κι ο Χρήστος Χωμενίδης δίνει ένα ρεσιτάλ γράφοντας στο «Βασιλιά της» την ιστορία του Μενέλαου και της Ωραίας Ελένης όπως δεν την έχει αφηγηθεί κανείς. Κι ο έρωτας μια περιπέτεια είναι, μην νομίζετε. Χωρίς αστυνομικούς αλλά με κάμποσους κλέφτες….