Θα τρελάνει τον κόσμο η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ φέτος; Τους οπαδούς της που την αγαπάνε παράφορα πιθανόν. Ολους τους υπόλοιπους που μπορεί να παρακολουθούν ψύχραιμα τις περιπέτειές της μάλλον όχι. Ισα ίσα που αυτές μπορεί να προσφέρονται για ενδιαφέροντα λογικά συμπεράσματα.

Στιγμές διάλυσης

Μια εβδομάδα μετά τον διασυρμό της από την Μπρέντφορντ η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ υποδέχτηκε την Λίβερπουλ στο Ολντ Τράφορντ στη χειρότερη στιγμή που αυτό μπορούσε να συμβεί. Μετρούσε πριν το ματς δυο ήττες στο αγγλικό πρωτάθλημα, αφού εκτός από την Μπρεντφορντ την είχε κερδίσει στην πρεμιέρα και η Μπράιτον. Οι οπαδοί της οργάνωσαν συλλαλητήριο εναντίον της διοίκησης των Γκλέιζερ, ο Ρονάλντο παραμένει ένα μυστήριο, ενώ τυχάρπαστοι δισεκατομμυριούχοι που τους αρέσουν τα χωρατά όπως ο κύριος Μασκ δήλωσαν πως είναι έτοιμοι να την αγοράσουν. Με απλά λόγια υποδέχτηκε την Λίβερπουλ ενώ δεν έμοιαζε να πηγαίνει καλά τίποτα. Και την κέρδισε. Κόντρα στα προγνωστικά. Αλλά όχι και κόντρα  στη λογική – γιατί λογική στο ποδόσφαιρο υπάρχει πάντα.

Προϊστορία τρομακτική

Εβλεπα την προϊστορία των δυο ομάδων στα μεταξύ τους ματς: τα πρόσφατα αποτελέσματα έλεγαν πως η κάποτε κραταιή Γιουνάιτεντ καλύτερα να μην κατέβαινε χθες να παίξει! Πέρσι έχασε από την ομάδα του Κλοπ 0-5 στο Ολντ Τράφορντ. Πρόπερσι 2-4. Στο Ανφιλντ πέρυσι έχασε με 4-0. Δεν είχε νίκη με την Λίβερπουλ από το 2018. Οποιος παίκτης της αυτά τα θυμόταν χρειαζόταν τουλάχιστον ψυχολόγο. Διάβαζα, πριν το ματς αρχίσει, ότι ο νέος της προπονητής, ο Ερικ Τεν Χααγκ ήταν κοντά στο να σπάσει ένα αρνητικό ρεκόρ που κρατούσε 100 χρόνια! Αν έχανε, θα γινόταν ο πρώτος προπονητής μετά τον Τζον Τσάπμαν, που θα ξεκινούσε πρωτάθλημα με ήττα στα τρία πρώτα ματς της χρονιάς: ο Τσάπμαν το έπαθε στο ξεκίνημα  του πρωταθλήματος 1921-22 αλλά τότε δεν υπήρχαν social media, το αγγλικό πρωτάθλημα δεν μεταδιδόταν σε κάθε γωνιά του κόσμου και κανείς δεν έζησε το γεγονός ως δράμα – ο Τσάπμαν και τα παιδιά του έφυγαν από το γήπεδο πικραμένοι, αλλά μετά από τρεις μπύρες όλα ξεχάστηκαν. Σκεφτόμουν ότι και μόνο το γεγονός ότι τρεις σερί ήττες σε ξεκίνημα πρωταθλήματος δεν είχε γνωρίσει προπονητής της Γιουνάιτεντ εδώ και 100 χρόνια ήταν μάλλον ένας καλός οιωνός για την ομάδα του Μάντσεστερ. Αλλά από την άλλη πως θα μπορούσε ο Τεν Χααγκ να αλλάξει μια ομάδα, που οκτώ μέρες πριν, στο ματς με την Μπρέντφορντ έμοιαζε χωρίς αρχή μέση και τέλος, όταν μάλιστα επικρατούσαν συνθήκες γενικής διάλυσης; Κι όμως η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ τα κατάφερε. Γιατί παρά τα προβλήματα της παραμένει μεγάλη ομάδα.

Άλλες συνθήκες, άλλο αποτέλεσμα

Εγραφα μια εβδομάδα πριν ότι ο κατήφορος της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ είναι δύσκολο να σταματήσει διότι οι μικρομεσαίες ομάδες της Πρέμιερ λιγκ έχουν σταματήσει να τη φοβούνται. Εξακολουθώ να το πιστεύω και πιστεύω πως αυτό θα αλλάξει μόνο όταν και εφόσον η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ κατακτήσει ένα πρωτάθλημα κυριαρχώντας. Αλλά η Λίβερπουλ δεν είναι μικρή ομάδα – ίσα ίσα. Και αυτό από μόνο του σήμαινε πως το σενάριο της αναμέτρησης δεν θα είχε καμία σχέση με τα ματς με την Μπρέντφορντ και την Μπράιτον. Όταν αλλάζουν οι συνθήκες, μπορεί να περιμένεις και μια αλλαγή συμπεριφοράς. Κι αυτό βασικά συνέβη.

Προβλήματα άλυτα, αντίδραση μεγάλη

Ο Γιούργκεν Κλοπ προσέγγισε το ματς ως ένα παιγνίδι απέναντι σε μια δυνατή αντίπαλο – δεν ήθελε να του λένε ότι η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ περνά κρίση γιατί καταλάβαινε ότι για την αντίπαλο του αυτό δεν θα ήταν ένα απλό ματς. Η Λίβερπουλ κατέβηκε να παίξει ποδόσφαιρο, ενώ η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ κατέβηκε για να κάνει κάτι παραπάνω: να παίξει για να αποδείξει στην οικουμένη όλη ότι παραμένει μια ομάδα αξιοσέβαστη. Με προβλήματα σίγουρα. Με κατασκευαστικά λάθη πολλά. Με απερίγραπτες δυσκολίες - σχεδόν ακατανόητες. Αλλά και με παίκτες που είναι καλύτεροι από όσο ο κόσμος πιστεύει. Χθες είδαμε πως ο Σάντσο κι ο Ράσφορντ μπορεί να δημιουργήσουν αναστατώσεις σε κάθε άμυνα. Πως ο Μακ Τόμινι, ο Ερικσεν κι ο Φερνάντεζ δεν είναι ανυπόληπτοι. Και πως ακόμα και η άμυνα της μπορεί για ένα βράδυ να είναι αξιόπιστη αρκεί να υπάρχει συνείδηση της αποστολής και πίστη. Αυτά στις ομάδες είναι περισσότερο απαραίτητα από την εφαρμογή του 4-2-3-1.

Καθόλου Αγιαξ, πολλή καρδιά  

Ο Τεν Χααγκ έπαιξε κι αυτός την υστεροφημία του. Οι οπαδοί του Αγιαξ που είδαν το ματς ίσως να μην πίστευαν πως στον πάγκο της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ υπήρχε ο περσινός προπονητής της ομάδας τους. Οι γηπεδούχοι έκαναν κάποια λίγα που θύμισαν το ποδόσφαιρο του Τεν Χααγκ: η φάση του πρώτου γκολ πχ είναι μια από αυτές που διδάσκονται στα προπονητήρια του Αίαντα – βέβαια βοήθησε πολύ και η παθητικότητα της αμυντικής συμπεριφοράς της Λιβερπουλ καθώς οι μέσοι της απλά παρακολουθούσαν. Αλλά πολλά άλλα δεν θύμιζαν καθόλου Αγιαξ. Η κατοχή μπάλας που έκανε η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ ήταν μόλις στο 30%. Οι σωστές πάσες μετρημένες: σχεδόν οι μισές από τις αντίστοιχες των παικτών της Λίβερπουλ. Η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ είναι χειρότερη σε όλες σχεδόν τις στατιστικές κατηγορίες. Στα τέλη των δυο ημιχρόνων μαζεύεται πίσω σαν στρείδι και ειδικά μετά το 1-2 του Σαλάχ που τίμησε την παράδοση που έχει δημιουργήσει κόντρα στη Γιουνάιτεντ, η γηπεδούχος παίζει με το χρονόμετρο αποκλειστικά. Μετά το 2-0 του Ράσφορντ η επιδίωξή της ομάδας του Ολλανδού είναι η άμυνα και μόνο. Ε και; Δεν πρόκειται για ένα ματς ποδοσφαίρου, αλλά για ένα αγώνα απαντήσεων: έντεκα παίκτες κάνουν αυτοψυχανάλυση σε παγκόσμια τηλεοπτική μετάδοση δείχνοντας ότι τουλάχιστον η αυτοπεποίθηση δεν τους λείπει.

Προετοιμασία και θέληση

Σε αυτές τις περιπτώσεις ο κόσμος μιλάει για τη δύναμη της φανέλας, επικαλείται την ιστορική αντοχή μιας μεγάλης ομάδας, βλέπει ήρωες. Νομίζω πως όλα είναι πιο απλά: αυτά τα ματς είναι 50% σωστή προετοιμασία και 50% θέληση για αντίδραση. Ο Τεν Χααγκ αποφάσισε να στηριχθεί σε παίκτες που έχουν δώσει μαθήματα ζωής όπως ο Ερικσεν, πόνταρε σε όσους έχουν πολλά να αποδείξουν, όπως ο Σάντσο και ο Ελάνγκα, έδειξε στον Ντε Χέα εμπιστοσύνη – κυρίως απέκλεισε όσους δεν καταλάβαιναν ότι υπάρχει μπροστά μια μάχη. Αφησε στον πάγκο τον ζαλισμένο από την αμφισβήτηση Μαγκουαίρ για να μπει στην ομάδα ο Βαράν που ήταν με τις βαλίτσες στο χέρι. Δεν ξεκίνησε τον Ρονάλντο γιατί κανείς δεν ξέρει που έχει το μυαλό του. Αφησε εκτός και το παιδί του, τον Φαν Ντε Μπεκ που τον καταλαβαίνει πιο καλά από όλους. Ο σκοπός δεν ήταν να παίξουν όσοι τον καταλαβαίνουν, αλλά όσοι καταλάβαιναν τη δυσκολία της στιγμής. Κι αυτοί δεν είναι πάντα οι καλύτεροι παίκτες.

Αυτή είναι

Ελυσε η Γιουνάιτεντ τα προβλήματα της; Παρότι θα προσθέσει ένα Καζεμίρο στη μηχανή της ούτε για αστείο. Αλλά χθες θύμισε σε όλο τον κόσμο γιατί είναι μεγάλη ομάδα. Οι μεγάλες ομάδες ζουν πάντα για να κερδίζουν μεγάλους αντιπάλους, ανεξάρτητα από το μομέντουμ, τις δυσκολίες, τα λάθη. Πέρυσι η Μπαρτσελόνα διέλυσε τη Ρεάλ Μαδρίτης που στη βαθμολογία του πρωταθλήματος ήταν άπειρα μπροστά της. Οι πραγματικές μεγάλες ομάδες θέλουν μεγάλα ματς: από αυτά θρέφονται, σε αυτά μπορεί να δείξουν πως ξέρουν να αντιδρούν, σε αυτά γράφουν την ιστορία τους και χωρίς αυτά δεν θα υπήρχαν.   

Η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ είχε ανάγκη τελικά τη Λίβερπουλ. Όχι για να την κερδίσει τη κόντρα στα προγνωστικά. Αλλά γιατί το μεταξύ τους παιγνίδι ήταν η καλύτερη ευκαιρία που θα μπορούσε να βρει για να θυμίσει σε όλους πως, αν δεν την σκοτώσεις, θα σε καταπιεί. Γιατί σε εκατό ολόκληρα χρόνια δεν έχασε ποτέ τα τρία πρώτα ματς της σεζόν. Γιατί είναι η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ…