Μετά την ήττα της ομάδας από τον ΟΦΗ και με την διαφορά της από τον πρωτοπόρο Ολυμπιακό να μεγαλώνει κι άλλο, η ΑΕΚ προχώρησε σε μια κίνηση που μοιάζει σημαντιική: ανακοίνωσε την ανανέωση του συμβολαίου του Αργύρη Γιαννίκη μέχρι το 2024. Ωραίο είναι αυτό. Αλλά αμφιβάλω πολύ αν υπάρχει κάποιος να πιστεύει πως ο Γιαννίκης θα μείνει μέχρι τότε, αν δεν υπάρξει μια σοβαρή πρόοδο της ομάδας, που για την ώρα λείπει. Από την άλλη αναρωτιέμαι αν είναι δυνατόν αυτή να υπάρξει μόνο επειδή ο ίδιος ο προπονητής εκτιμάται ότι είναι ικανός. Το βρίσκω κομμάτι δύσκολο.
Λείπει τελείως η πίστη
Διαβάζω από χθες διάφορα για την ΑΕΚ, την οδυνηρή ήττα της από τον ΟΦΗ μετά από είκοσι χρόνια, την ανάγκη ενίσχυσης, την κατάρα που την κυνηγάει χριστουγεννιάτικα κτλ. Αυτό που μου κάνει μεγαλύτερη εντύπωση είναι ότι όλοι αυτοί που είναι γύρω από την ΑΕΚ (οι ρεπόρτερ, οι opinion maker, οι οπαδοί κτλ) είναι και οι πρώτοι που υποστηρίζουν ότι το πρωτάθλημα τελείωσε πάλι από τα Χριστούγεννα. Πως τελείωσε; Ο Ολυμπιακός έχει έντεκα βαθμούς διαφορά, είναι αλήθεια, αλλά έχει άλλα τρια ματς να παίξει με την ΑΕΚ μέσα στη σεζόν: αν μια ομάδα πιστεύει ότι μπορεί να πάρει το πρωτάθλημα αρκεί να κερδίσει αυτά και τον έπιασε. Και μιλάμε για ένα Ολυμπιακό, που μπορεί να έχει προβλήματα από τη συμμετοχή των παικτών του στο Κύπελλο Εθνών Αφρικής, που το πρόγραμμα του όταν φτάσουν οι ευρωπαϊκές του υποχρεώσεις πάλι θα βαρύνει, που δεν έχει πάρει πολλά από τις καλοκαιρινές του μεταγραφές, που δυσκολεύεται να κερδίσει ακόμα και στο Καραϊσκάκη κτλ. Αν βγαίνει εύκολα το συμπέρασμα ότι η ΑΕΚ είναι εκτός διεκδίκησης πρωταθλήματος, είναι προφανώς γιατί κανείς δεν πιστεύει ότι υπάρχει μια ΑΕΚ ικανή να διεκδικήσει τον τίτλο.
Όπως και κανείς δεν φαίνεται να το πιστεύει αυτό στον ΠΑΟΚ π.χ. Αρκούσαν δυο ήττες αναπάντεχες στις αρχές του Δεκέμβρη, και πρώτος ο Ρασβάν Λουτσέσκου δήλωσε ότι ήταν μεγάλο του λάθος του που μίλησε το καλοκαίρι για πρωτάθλημα διότι φόρτωσε την ομάδα με άγχος κτλ. Τι έπρεπε δηλαδή να πει; Ότι ήρθε στην Θεσσαλονίκη για τουρισμό;
Το πρόβλημα δεν είναι οι κατάρες
Δεν υπάρχουν ούτε κατάρες, ούτε ατυχίες και δεν πιστεύω ότι το πρόβλημα της ΑΕΚ είναι πρώτα από όλα θέμα ενίσχυσης – το ίδιο ισχύει και για τον ΠΑΟΚ και για τον Παναθηναϊκό, που κι αυτός τη μάχη της κορυφής την εγκατέλειψε πριν τη δώσει. Ποιο είναι το πρόβλημα όλων αυτών των ομάδων; Στα δικά μου τα μάτια ειδικά φέτος γίνεται κατανοητό ότι η δυσκολία τους έχει να κάνει με τη νοοτροπία και την διοικητική τους ανεπάρκεια: πρόκειται για ομάδες που έχουν την τύχη οι ιδιοκτήτες τους να είναι και λεφτάδες και ικανοί επιχειρηματίες, που όμως μοιάζουν να δυσκολεύονται να δημιουργήσουν αυτό που στο μοντέρνο ποδόσφαιρο είναι το πρώτο και το βασικότερο ζητούμενο: δηλαδή μια ποδοσφαιρική εταιρία.
Εταιρία είναι κάτι άλλο
Τι σημαίνει «ποδοσφαιρική εταιρία»; Σημαίνει ότι υπάρχει ένας ικανός αριθμός ανθρώπων με προσωπικότητα, ικανότητες και ιδέες που να μπορεί να βάλουν μπροστά ένα σχέδιο και να το φέρουν σε πέρας. Σχέδιο, στο κανονικό ποδόσφαιρο και όχι στο δικό μας, δεν είναι να πάρεις τις εκλογές της ΕΠΟ, ούτε να βάζεις δέκα ντελάληδες να κράζουν τον Αυγενάκη, τον Κλατενμπεργκ, την UEFA, και δεν ξέρω ποιον άλλο: αυτά είναι αστειότητες. Σχέδιο είναι να δημιουργήσεις μια ομάδα που να μπορεί να πιάσει ένα στόχο που έχεις βάλει και που μπορεί να είναι ένα από αυτούς που τους οπαδούς που την ομάδα την στηρίζουν τους ικανοποιούν. Σχέδιο επίσης είναι η εταιρία να βγάζει χρήματα τα οποία να τα χρησιμοποιείς για να δυναμώσεις την ομάδα, διότι χωρίς αυτά δεν γίνεται τίποτα.
Συναγερμός από την πρώτη μέρα
Αυτό που βλέπουμε στο εφετινό πρωτάθλημα είναι πως μια οργανωμένη εταιρία οδηγεί μια ομάδα στην κατάκτησή του πρωταθλήματος επιβάλλοντας ένα συναγερμό από την πρώτη κιόλας αγωνιστική. Φέτος δεν βλέπουμε ούτε θαύματα από τον Πέδρο Μαρτίνς, ούτε ποδοσφαιριστές του Ολυμπιακού που ήρθαν το καλοκαίρι και κάνουν πράγματα που ζηλεύουν όλοι οι υπόλοιποι, ούτε κάποιου τύπου τρομερό ποδόσφαιρο από την πλευρά του πρωτοπόρου. Τι βλέπουμε; Μια ομάδα που ανταποκρίνεται στην υποχρέωση που κουβαλά να κάνει πρωταθλητισμό – υποχρέωση που ορίζει πρώτα από όλα ο κόσμος του Ολυμπιακού και που για τη διοίκηση της ομάδας είναι βασικό και κύριο ζητούμενο.
Ο Ολυμπιακός στο πρωτάθλημα κάνει τη δουλειά του – τίποτα περισσότερο, τίποτα λιγότερο. Η δουλειά του σε αυτή την πρώτη φάση που το πρόγραμμα του ήταν βαρύ και δύσκολο είναι για τους διοικούντες του πρώτιστα να κερδίζει. Όμως αυτό δεν είναι ένα απλό σύνθημα που γίνεται πράξη, ούτε μιλάμε για κάτι που οι ίδιοι οι ποδοσφαιριστές μπορεί να το καταλάβουν από μόνοι τους. Είναι ένα modus vivendi, ένας τρόπο ζωής και δουλειάς, που η ΠΑΕ επιβάλει στην ομάδα (σε προπονητές, ποδοσφαιριστές κτλ) χάρη στην παρουσία συγκεκριμένων στελεχών και ανθρώπων που οι παίκτες βλέπουν καθημερινά και που αρκεί η παρουσία τους για να μην έχουν την ψευδαίσθηση πως μπορεί λάθη, παραλείψεις, ήττες κτλ να συγχωρούνται. Λάθη γίνονται και στον Ολυμπιακό. Αλλά άλλο είναι μια κακή εκτίμηση στα μεταγραφικά πχ, ή ένας κακός χειρισμός στη διαχείριση ενός παίκτη κι άλλο το να μην ξέρουν οι παίκτες που έχεις ποιοι είναι αυτοί που έχουν προϊστάμενους.
Ποιον βλέπουν;
Ενας παίκτης που έρχεται από το εξωτερικό βλέπει στον Ολυμπιακό τον Καρεμπέ, τον Τοροσίδη, τον Μοντεστό, τον ίδιο τον Βαγγέλη Μαρινάκη να χτυπάει καμπανάκια συναγερμού επισημαίνοντας την ευθύνη. Ποιους βλέπει στην ΑΕΚ; Τον Μελισσανίδη, μια στο τόσο, συνήθως να εξηγεί γιατί τα πράγματα δεν πάνε καλά και τι θα κάνει του χρόνου. Για στελέχη δεν συζητάω. Ο Παπαδημητριου δούλευε στην Ξάνθη και καλά, αλλά η ΑΕΚ είναι κάτι άλλο. Τον Κονέ τον προσλάβανε γιατί κατά τη σχετική δήλωση «είναι μαγκάκος» - δεν ξέρω αν είναι διοικητικό προσόν για να διοικήσεις ΠΑΕ. Ο καλός Δημητριάδης υπάρχει για να τσακώνεται με τους τέταρτους. Πριν δυο μήνες κάποιοι τιμωρήθηκαν από τον αθλητικό δικαστή για επεισόδια στο ματς με τον Αρη: τους πιο πολλούς αν ρωτήσεις εκατό οπαδούς της ΑΕΚ αν τους ξέρουν και τι δουλειά κάνουν οι 97 θα σου πουν δεν έχω ιδέα. Οι παίκτες που ήρθαν στην ΑΕΚ το καλοκαίρι έχουν προλάβει να δουν ήδη δυο προπονητές. Στους οποίους φορτώνονται ευθύνες που δύσκολα μπορεί να σηκώσουν: ο Γιαννίκης πχ πρέπει να μάθει να κάνει πρωταθλητισμό.
Τα ίδια σχεδόν παντού
Δεν συμβαίνουν μόνο στην ΑΕΚ αυτά. Ο ΟΦΗ π.χ έχει ως εταιρία καλύτερο στελεχικό δυναμικό από όλους – ας μην ξεχνάμε πως ο Νίκος Νιόπλιας έχει κατακτήσει το πρωτάθλημα και ως παίκτης και ως προπονητής. Υπάρχουν ακόμα ο Πουρσανίδης κι ο Σαμαράς κι ο Μηνάς Λυσάνδρου που ήταν πρόεδρος στη Λίγκα: άνθρωποι του ποδοσφαίρου όλοι. Ο Παναθηναϊκός πχ τέτοιους ψάχνει χρόνια: ο Γιάννης Αλαφούζος βαρέθηκε να τον κοροϊδεύουν και τα έδωσε όλα στον Ιβάν Γιοβάνοβιτς, αλλά κι εκεί το project συνεχώς αλλάζει: πριν δυο χρόνια μας μιλούσαν για ελληνόπουλα και ακαδημίες – την Κυριακή ο ΠΑΟ δεν είχε κανένα Ελληνα στην αρχική ενδεκάδα. Στον δε ΠΑΟΚ, προχθές ο Μάκης Γκαγκάτσης είπε ότι το σχέδιο «πρωταθλητισμός και εξορθολογισμός» (σ.σ έτσι λέγεται η λιτότητα) απέτυχε αλλά θα συνεχιστεί, και χθες ήταν είδηση ότι ο ΠΑΟΚ προσέλαβε τεχνικό διευθυντή – έναν Ζεζούς Μπότο λέει «από το πάνω ράφι». Αν αυτό το αυτονόητο (να έχει δηλαδή μια ομάδα ένα τεχνικό διευθυντή) είναι είδηση καταλαβαίνετε γιατί συζητάμε…
Το να εμφανιστεί κάποιος στην Ελλάδα να σκορπίσει 100 εκατ ευρώ σε ένα καλοκαίρι για να αγοοράσει ένα πρωτάθλημα μου μοιάζει απίθανο. Αλλά επίσης απίθανο μου φαίνεται ένας μηχανισμός που παράγει αποτυχίες να φτιάξει μια ομάδα που να κάνει πρωταθλητισμό. Νομίζω πως έτσι όπως είναι διοικητικά στελεχωμένος ο Ολυμπιακός, αν έπαιρνε τους παίκτες της ΑΕΚ, θα έπαιρνε φέτος πάλι το πρωτάθλημα. Κι αν είχε τους παίκτες του ΠΑΟΚ πρώτος θα ήταν πάλι, απλά θα χρειαζόταν τώρα δυο τρεις μεταγραφές…
