Ομολογώ πως έχω τεράστια περιέργεια για το πώς οι ελληνικές ομάδες θα αξιοποιήσουν την τεράστια διακοπή που προέκυψε στη σεζόν χάρη στο Μουντιάλ. Πολλοί πιστεύουν ότι μετά την διακοπή θα προκύψουν ομάδες καλύτερες: το ακούω κυρίως από οπαδούς του Ολυμπιακού που νομίζουν πως το καλοκαίρι η ομάδα δεν έκανε προετοιμασία κτλ. Για να δώσω μια συμβουλή, στη γλώσσα του ποδοσφαίρου, λέω, σε ό,τι έχει να κάνει με τις προσδοκίες να μείνει «χαμηλά η μπάλα».   

Ελπίδες και πραγματικότητα 

Για διάφορες από τις δυσκολίες του Ολυμπιακού διακινήθηκε φέτος η δικαιολογία της κακής προετοιμασίας του κακού Πέδρο Μαδρτινς κτλ. Αυτό, σε συνδυασμό με την προσδοκία της διακοπής, που ακούγαμε συνεχώς ότι «θα δώσει τη δυνατότητα στον προπονητή να δουλέψει όπως θέλει κι όπως πρέπει», δημιούργησε ένα είδος ελπίδας πως προσεχώς θα είναι όλα καλύτερα. Δεν μου αρέσει να χαλάω τέτοιου είδους αφηγήματα, κυρίως γιατί είναι ωραίο να περιμένει ο κόσμος κάτι καλό: το να τον βουλιάζεις στη μαυρίλα δεν είναι δύσκολο, αλλά δεν είναι και ωραίο. Ωστόσο προσοχή: εκτός από τις μεγάλες ελπίδες υπάρχει και η πραγματικότητα. Που δεν πρέπει να μην την λαμβάνουμε υπόψιν μας.

 Υπάρχουν κενά

Ακούω συνεχώς ότι εξαιτίας της κακής προετοιμασίας ο Ολυμπιακός σκάει μετά το 70’, ότι αυτό το πλήρωσε στην Ευρώπη, ότι αυτό είναι αποτέλεσμα της καλοκαιρινής του προετοιμασίας κτλ. Νομίζω ότι σιγά σιγά χάνουμε το δάσος και τρακάρουμε στα δέντρα. Σίγουρα μια καλή καλοκαιρινή προετοιμασία μπορεί να βοηθήσει μια ομάδα να βρει κάποια χρήσιμα στοιχεία, να αποκτήσει πχ καλύτερη ομοιογένεια, να δουλέψει σε στημένες φάσεις ή (σπανιότατα) να βρει και τρόπους να είναι πιο παραγωγική στην επίθεση χάρη σε διδαχές του προπονητή, πειράματα σε φιλικά κτλ. Όμως όλο αυτό προϋποθέτει κάτι πολύ σημαντικό: να υπάρχει το κατάλληλο υλικό – δηλαδή ένα γκρουπ από παίκτες που να έχει προκύψει με εισηγήσεις ενός προπονητή, που κάποιο συγκεκριμένο παιγνίδι έχει στο μυαλό του και μπορεί να διδάξει. Τώρα ακούω ότι προτεραιότητα του Ολυμπιακού είναι να ξεφορτωθεί παίκτες: είναι μια σοβαρή προτεραιότητα. Αλλά διώχνοντας παίκτες δεν καλύπτονται κενά. Και κενά υπάρχουν.

Το καλοκαίρι ο Ολυμπιακός θα αγόραζε είκοσι παίκτες και ήταν γνωστό από το Μάιο. Ο Μαρτίνς αρχικά και ο Κορμπεράν στη συνέχεια, το μάξιμουμ που μπορούσαν να κάνουν ήταν να προετοιμάσουν τα ματς που η ομάδα είχε μπροστά της. Ισως να μην το έκαναν καλά, αλλά άλλη δουλειά δύσκολα μπορούσε να γίνει.

Ο Μαρτίνς ήξερε πως από τους 25 παίκτες που είχε, οι μισοί τουλάχιστον θα έμεναν στην άκρη. Ο Μαρτίνς νόμιζε πως θα βελτιώσει την άμυνα του Ολυμπιακού καθιερώνοντας τον Κανέ ως αμυντικό χαφ και ότι χάρη στους Αμπουμπακάρ Καμαρά και Ζινγκερνάγκελ θα έχει στην επίθεση δυο έξτρα λύσεις: κατά τα άλλα περίμενε ουσιαστικές με μεγάλες ενισχύσεις στο τέλος του καλοκαιριού. Ποιον να προετοιμάσει; Αυτούς που θα έφευγαν; 

Ο Κορμπεράν έβλεπε παίκτες να έρχονται κάθε μέρα! Κάποιους, όπως τον Ιν Μπέουμ Χουάνκ ούτε που τον γνώριζε: τον άφησε αρχικά εκτός ευρωπαϊκής λίστας και ήταν διστακτικός για τις δυνατότητές του να βοηθήσει – μη ρωτάτε πως είναι δυνατόν, όλα συμβαίνουν στις ομάδες που δεν δημιουργούνται με εισηγήσεις προπονητών. Αλλά αυτά είναι ξινά σταφύλια, ας δούμε τι μπορεί να γίνει τώρα.

Επιβραβεύσεις και απορίες  

Ενας προπονητής, πριν από μια προετοιμασία, πρέπει να έχει στο μυαλό του ένα σχέδιο για να αξιοποιήσει τους παίκτες: του είναι σαφώς πιο εύκολο αν τους παίκτες τους έχει διαλέξει αυτός. Το έχει το σχέδιο ο Μίτσελ; Δεν ξέρω. Αυτό που βλέπω είναι ότι προσπαθεί να είναι δίκαιος επιβραβεύοντας όσους δουλεύουν: πχ τον Ντόι, τον Βρουσάι, τον Ανδρούτσο. Αρκεί αυτό; Δύσκολο να το πεις. Ο Μίτσελ θα πάει για προετοιμασία μια ομάδα που πρέπει να βελτιωθεί στην άμυνα και δεν θα έχει τον Σισέ και τον Παπασταθόπουλο που είναι τραυματίας. Θα πρέπει επίσης η ομάδα αυτή να αποκτήσει καλύτερο επιθετικό παιγνίδι και δεν θα έχει τον Χουάνκ που είναι ο κινητήριος μοχλός της. Θα πρέπει να μάθει να παίζει με τα εξτρέμ, αλλά δεν μου προκύπτει ότι ο προπονητής με αυτά που έχει τρελαίνεται.

Αν είχε κάνει ο Ολυμπιακός 3-4 μεταγραφικές προσθήκες θα ήταν λογικό να περιμένει κανείς μια μεταμόρφωση, αλλά αυτό δεν ήταν δυνατόν. Οπότε τι μπορεί κανείς να περιμένει; Να αποκτήσει πείρα ο Ντόι και μυαλό ο Μπα; Να «τρώνε σίδερα» μετά την προετοιμασία ο Ρέτσος, ο Γκάρι Ροντρίγκες και ο Λάιτνερ; Να γίνουν ταχείς και γρήγοροι (που λέει και μια ψυχή…), ο Εμβιλά, ο Μπουχαλάκης κι ο Βρσάλικο; Να γίνει παραγωγικός και άψογος στην άμυνα ο φιλότιμος Ρέαπτσουκ; Να γίνει 30 χρονών ο Ελ Αραμπί; Η να μάθει να παίζει σαν εξτρέμ ο Μπιέλ που αλλιώς φανταζόταν τα πράγματα όταν ήρθε κι άλλους ρόλους καλύπτει; Ο Ολυμπιακός μπορεί να αλλάξει πολύ μόνο αν στις μεταγραφές του Ιανουαρίου αποκτήσει 3-4 παίκτες με προσωπικότητα που μπορούν να προσαρμοστούν γρήγορα και να κάνουν τη διαφορά. Η γρήγορη προσαρμογή (το είδαμε στην περίπτωση του Πασχαλάκη πχ) είναι κάτι πολύ σημαντικό. Αλλά πρέπει να υπάρχουν και δυνατότητες, αλλιώς δεν γίνεται τίποτα. Τον Ιανουάριο είναι δύσκολο να βρεις τέτοιους παίκτες: ας τους διαλέξει τουλάχιστον ο Μίτσελ για να ξέρουμε και ποιος έχει την ευθύνη. Αν τον βοηθήσουν, αυτοί μπορεί να είναι το πιο μεγάλο του στήριγμα.

Το μάξιμουμ που μπορεί να γίνει

Η βελτίωση του Ολυμπιακού στην οποία όλοι αναφέρονται έχει να κάνει με τομείς που σχετίζονται με την ατομική ποιότητα και αυτό ξεγελά. Πολλοί πιστεύουν πως διάφοροι καλοί μπαλλαδόροι μπορεί να δέσουν καλύτερα. Αλλά όσοι παίζουν καλά με τη μπάλα στα πόδια δεν σημαίνει ότι πρεσάρουν κιόλας. Ούτε ότι φτάνουν και συνέχεια σε θέση βολής. Ετσι όπως είναι δομημένος μεσοεπιθετικά ο Ολυμπιακός όποιος τον πιέζει του δημιουργεί προβλήματα, δηλαδή μεγαλώνει τις αμυντικές του ανασφάλειες. Αυτό δεν ξέρω αν αλλάζει χάρη σε μια χειμωνιάτικη προετοιμασία στην οποία ένας προπονητής θα δουλέψει με τους παίκτες που υπάρχουν.    

 Δεν αποκλείω να συμβεί κάτι (που προσωπικά δυσκολεύομαι να φανταστώ…) και να προκύψει μετά την προετοιμασία ένας Ολυμπιακός πολύ καλύτερος: άλλωστε ο πήχης δεν είναι και πολύ ψηλά. Αλλά το μάξιμουμ που μπορώ να φανταστώ σήμερα είναι να ανεβούν μετά την προετοιμασία ο Χάμες κι ο Φορτούνης (στο κομμάτι που έχει να κάνει με την φυσική τους κατάσταση), να προσαρμοστούν στα της ομάδας λίγο περισσότερο ο Μπακαμπού, ο Σαμασέκου και ο Μπόουλερ και να επιστρέψει σε καλή κατάσταση ο Ελ Αραμπί που φέτος καταταλαιπωρήθηκε. Δεν είναι και λίγα αυτά, δεν ξέρω όμως αν μεταμορφώνουν μια ομάδα. Οι όποιες μεταγραφικές προσθήκες είναι σημαντικότερες από τρία φιλικά και επτά διπλές προπονήσεις στην Ισπανία. Σε αυτές απαγορεύεται να κάνει λάθος.