Η ΑΕΚ είχε εύκολη δουλειά κι αυτό αποδείχτηκε: με τρία γκολ στο δεύτερο ημίχρονο έκανε το ματς με τον Πανσερραϊκό τυπική διαδικασία. Η Λαμία έπρεπε να αποδείξει στο ματς με τον Απόλλωνα Παραλιμνίου ότι είναι φαβορί: τα κατάφερε κερδίζοντας. Ο Μίτσελ κι ο Πάρντιου έπαιξαν ένα ακόμα ματς σκάκι: πήρε πάλι την παρτίδα ο Ισπανός στις λεπτομέρειες. Και ο ΠΑΟΚ με τον ΠΑΟ έδειξαν γιατί το μεταξύ τους ματς ήταν το μεγάλο παιγνίδι των προημιτελικών. Το πήρε ο ΠΑΟΚ που μοιάζει να έχει κλείσει πλην συγκλονιστικού απροόπτου μια θέση στον τελικό. Που θα είναι ο έκτος τα επτά τελευταία χρόνια: ο ΠΑΟΚ έχει μετατρέψει τον τελικό κυπέλλου σε μια απλή μέρα στη δουλειά.

Ευκαιρία να τελειώνει   

Κάποιος θα έλεγε ότι το πάθημα με τον ΟΦΗ έγινε μάθημα στον Λουτσέκου – δεν είναι έτσι ακριβώς: στην πραγματικότητα ο προπονητής του ΠΑΟΚ ασχολείται πιο πολύ με τα ματς του κυπέλλου και τα προετοιμάζει καλύτερα γιατί έχει καταλάβει πως η διάκριση στο κύπελλο είναι σαφώς ευκολότερη από τον πρωταθλητισμό, που απαιτεί πρώτα από όλα νοοτροπία μεγάλης ομάδας. Ο Ρουμάνος χρησιμοποίησε αυτούς που κατά τη γνώμη μου έπρεπε να παίξουν και με τον ΟΦΗ. Ο φορμαρισμένος Μπράντον Τόμας, που είχε σκοράρει και με την Καλαμάτα παίζοντας εξαιρετικά, ξεκίνησε αντί του Ολιβέιρα κι ο Ντάντας που έχει ως όπλο τις σίγουρες πάσες έπαιξε αντί του Σβαπ. Ο Γιοβάνοβιτς κράτησε στην ενδεκάδα τους Βαγιαννίδη – Ιωαννίδη, επανάφερε τον Τσέριν, άφησε έξω τον Βέρμπιτς κι έπαιξε 4-3-3 με τον Μπερνάρ αριστερό εξτρέμ, αλλά με την ελευθερία να γυρνά, να συγκλίνει και να παίζει με τη μπάλα χωρίς απλά να την περιμένει. Ο ΠΑΟ φάνηκε αρχικά πιο οργανωμένος και ήταν πιο απειλητικός: ένα σουτ του Τσέριν στο δοκάρι στο 32΄ήταν η καλύτερη ευκαιρία, ενώ υπήρξε και μια άλλη σπουδαία ευκαιρία με τον Κουρμπέλη που δεν βρήκε τη μπάλα σε ένα γύρισμα του Ιωαννίδη ζητώντας πέναλτι. Το ημίχρονο στο οποίο υπήρχε κινητικότητα και θέληση και από τις δυο ομάδες τελείωσε ωστόσο με τον ΠΑΟΚ να κερδίζει μέτρα χάρη στον Ντάντας και το παιγνίδι του. Ο ΠΑΟΚ φαινόταν ότι μπορεί να γίνει πιο απειλητικός και σε αυτό ο ΠΑΟ τον διευκόλυνε καθώς έχασε δυο παίκτες σημαντικούς.

Στο ημίχρονο ο Γιοβάνοβιτς έβγαλε τους Κουρμπέλη και Μπράντον – ο Βραζιλιάνος είχε δεχτεί μια κλωτσιά από τον Ντούγκλας Αουγκούστο κι ο Σέρβος προπονητής δεν ήθελε να χάσει τον Βραζιλιάνο από τα επόμενα ματς εξαιτίας κάποιου τραυματισμού, αλλά αυτή η αλλαγή στοίχισε, όπως και η έξοδος του επίσης τραυματία Κουρμπέλη. Ο ΠΑΟΚ έπαψε να φοβάται αντεπιθέσεις, βγήκε μπροστά και πίεσε: ήταν φανερό πως ένα λάθος θα έκρινε το ματς. Το έκανε ο Βαγιαννίδης στο 53΄κι ο Μπράντον Τόμας έκανε το 1-0 φτάνοντας ανενόχλητος απέναντι στον Λοντίκιν. Ο Λουτσέσκου κατάλαβε ότι ήταν η ευκαιρία να τελειώνει το ματς και να κλείσει θέση στον τελικό του κυπέλλου. Πέρασε στο ματς τους Ολιβέιρα, Σβαπ και Τάισον κι ο Βραζιλιάνος στη δεύτερη επαφή με τη μπάλα σκόραρε με άψογο πλασέ ξεσηκώνοντας την Τούμπα και κάνοντας ονειρεμένο ντεμπούτο. Ο Γιοβάνοβιτς δεν είχε ούτε καν τον Σπόραρ – έπαθε ίωση. Χρησιμοποίησε τον Καμπετσή που μπήκε κεφάτος, αλλά είδε και τον ΠΑΟΚ να χάνει ευκαιρίες για το 3-0 στο τέλος. Τώρα ελπίζει η νίκη του ΠΑΟΚ να τον άδειασε κομμάτι ενόψει του ματς της Κυριακής που ο ΠΑΟ είχε εξ αρχής στοχεύσει. Θα γράψω για τις δυσκολίες του Γιοβάνοβιτς αύριο αναλυτικά.      

Φινάλε με φάσεις

Στο Καραϊσκάκη είδαμε ένα ακόμα ενδιαφέρον Ολυμπιακός - Άρης με ένα τελικό αποτέλεσμα (1-0), που νομίζω πως ήταν ανεκτό από τους ποδοσφαιριστές που ήταν στο γήπεδο περισσότερο από όσο από τους προπονητές τους που ήθελαν κάτι άλλο. Ο Μίτσελ έστειλε στο γήπεδο στο τελευταίο μισάωρο τον Χάμες (αντί του Κασάμι) και τον Μπακαμπού (αντί του Ελ Αραμπί) ζητώντας περισσότερη πίεση και πιο πολλές συνεργασίες στην επίθεση – έριξε και τους Ροντινέι, Μπουχαλάκη, Ρέαπτσουκ για περισσότερη ενέργεια. Όντως ο Ολυμπιακός είχε στο τελευταίο δεκάλεπτο δυο τεράστιες ευκαιρίες με τον Μπουχαλάκη, που βρέθηκε απέναντι στον Κουέστα, ενώ και ο Χάμες είχε μια δυο επικίνδυνες πρωτοβουλίες. Από την άλλη κι ο Πάρντιου που νωρίς χρειάστηκε να αντικαταστήσει τον Καμάρα που αποχώρησε τραυματίας με τον Γκρέι, φρεσκάρισε την επίθεση χρησιμοποιώντας τον Καμάτσο και τον Πάλμα και παίζοντας κάτι σαν 4-4-2 στο φινάλε. Αποτέλεσμα αυτών των αλλαγών ήταν δυο μεγάλες ευκαιρίες του Άρη που είδε τον Καματσο στο 80’ να σημαδεύει το δοκάρι της εστίας του Ολυμπιακού και το Τζολάκη στο 81’ να κάνει μια πολύ ωραία επέμβαση σε κεφαλιά του Μπράμπετς - ενώ και στις καθυστερήσεις ένα καλό γεμάτο σουτ του Ετέμπο έφυγε άουτ. Παρόλα αυτά η γενική αίσθηση ήταν ότι ο μεν Ολυμπιακός ενδιαφερόταν κυρίως να κρατήσει το 1-0, ο δε Άρης ήθελε να φύγει από το Καραϊσκάκη με ένα αποτέλεσμα που να του δίνει ελπίδες για τη ρεβάνς, έστω κι αν αυτό ήταν μια ήττα στο γκολ.

Το ροτέισον του Μίτσελ

Ο Μίτσελ έκανε όπως συνηθίζει στο κύπελλο πολύ μεγάλο ροτέισον και παρουσίασε έναν Ολυμπιακό με εννέα διαφορετικούς παίκτες σε σχέση με το παιχνίδι της προηγούμενης Κυριακής. Ο Παρντιου αλλαγές έκανε λιγότερες και γι’ αυτό αρχικά τουλάχιστον ο Άρης είχε μεγαλύτερη ομοιογένεια στο παιχνίδι του. Το ματς κρίθηκε από ένα γκολ που πέτυχε στο 30’ ο Γκαρι Ροντρίγκες, που ολοκλήρωσε επιτυχημένα μια υπέροχη ενέργεια του εορτάζοντος Θανάση Ανδρούτσου, που ξεκινώντας από τα δεξιά διέσχισε διαγώνια το γήπεδο ντριπλάροντας όποιον βρήκε πριν σεντράρει υποδειγματικά με το αριστερό: μιλάμε για φάση χάι λαιτ καριέρας. Ο Αρης ήταν πάλι λιγότερο πιεστικός στην επανάληψη κυρίως γιατί ο Ντεριντα κουράστηκε. Στο τέλος έβγαλε ανακοίνωση κατά της διαιτησίας εκφράζοντας παράπονα κυρίως για ένα γκολ που πέτυχε νωρίς μετά από εκτέλεση κόρνερ και που ακυρώθηκε για φάουλ (ή οφσάιντ;): ο Πορτογάλος διαιτητής Μαρτίνς σφυρίζει πριν η μπάλα μπει γκολ. Η φάση έχει πολλά σπρωξίματα, ενώ ο Καμαρά βρίσκεται μπροστά στον Τζολάκη ακάλυπτος, αλλά για να είμαι ειλικρινής δεν ξέρω τι έδωσε ο διαιτητής: δευτερόλεπτα πριν είχε χαρίσει το κόρνερ στον Αρη σε μια φάση που υπάρχει φάουλ στον τερματοφύλακα του Ολυμπιακού – πιθανότατα επιχείρησε το γνωστό γελοίο κόλπο σφυρίζοντας όταν η μπάλα ήταν στον αέρα για να διορθώσει το προηγούμενο λάθος του.

Οι δύο αντίπαλοι θα «σκοτωθούν» για την πρόκριση σε μια βδομάδα στο Βικελίδης και το αβαντάζ του Ολυμπιακού δεν είναι μεγάλο, διότι ως γνωστόν δεν μέτρα φέτος το περίφημο εκτός έδρας γκολ, πράγμα που σημαίνει ότι ο Ολυμπιακός για να προκριθεί πρέπει να μη χάσει ενώ στον Άρη αρκεί κάθε νίκη για να παίξει τα ρέστα του.

Αβαντάζ της ΑΕΚ και της Λαμίας

Δεν υπάρχει τίποτα ιδιαίτερο να πει κανείς για τις νίκες – προκρίσεις της ΑΕΚ και της Λαμίας. Η ΑΕΚ εμφανίστηκε κι αυτή με μια πειραματική σύνθεση στο ματς με τον Πανσερραϊκό και χρειάστηκε χρόνο και παρεμβάσεις του Αλμέιδα για να πάρει μπροστά, αλλά τελείωσε την υπόθεση πρόκριση σε ένα ημίχρονο: το δεύτερο. O Αλμέιδα έβγαλε τον στατικό και άκεφο Φαν Φερτ για να βάλει τον Λιβάι Γκαρσία στο 56’  κι αυτή η κίνηση άλλαξε την εικόνα της επίθεσης της ΑΕΚ. Για να υπάρξει το απαραίτητο ξεμπλοκάρισμα χρειάστηκε ένα γκολ του Μάνταλου που μετά από μια επέμβασή του τερματοφύλακα του Πανσσεραϊκού Γιανίκογλου σε σουτ του Πινέδα, πήρε το ριμπάουντ κι έκανε το 1-0. Μετά ανέλαβε δράση ο Γκαρσία που έκανε το 2-0 στο 68’  και έδωσε στον Πινέδα το 3-0 στις καθυστερήσεις. Ο Αλμέιδα ήθελε να καθαρίσει την πρόκριση η ΑΕΚ από χθες και για αυτό έβαλε τους Αραούχο, Γιόνσον, Αμραμπατ μετά το 65΄. Η ΑΕΚ στο τελευταίο εικοσάλεπτο έχασε ένα τσουβάλι ευκαιρίες για γκολ!     

Πιο πολύ δυσκολεύτηκε να κερδίσει η Λαμία. Ο Απόλλωνας Παραλιμνίου, μολονότι το ματς έγινε στο Στάδιο των Σερρών κι όχι στην έδρα του, ήταν αξιόμαχος απέναντι σε μια ομάδα από την οποία τον χωρίζουν δυο επαγγελματικές κατηγορίες: ισοφάρισε τη Λαμία και απείλησε και να προηγηθεί. Όμως η πιο έμπειρη αντίπαλός του, που άνοιξε το σκορ με τον  Τζανδάρη στο 26΄πήρε τη νίκη με γκολ του Τσιλούλη στο 78΄ και λογικά και την πρόκριση. Είναι εντυπωσιακό πως αυτή είναι η έβδομη παρουσία της Λαμίας στα προημιτελικά του κυπέλλου στο οποίο έχει αποκλείσει και τον Ολυμπιακό και τον ΠΑΟ – παλιότερα και την ΑΕΚ. Ο θεσμός είναι στα μέτρα της…