Ο Ολυμπιακός κέρδισε στον τελικό του κυπέλλου Ελλάδος τον ΟΦΗ διαδικαστικά με 2-0, καλά καλά χωρίς να ιδρώσει. Αν το ματς δεν ήταν τελικός κι ο Ολυμπιακός δεν φρόντιζε από ένα σημείο κι έπειτα να είναι προσεχτικός, ώστε να μην μπει σε περιπέτειες εξαιτίας ενός δικού του λάθους, θα κέρδιζε ακόμα πιο εύκολα. Αν το ματς έμεινε ανοιχτό μέχρι τις καθυστερήσεις, όταν ο Γιάρεμτσουκ έκανε το 2-0, αυτό οφείλεται περισσότερο στην σημασία του ματς, που επέβαλε στον Ολυμπιακό να αποφύγει κάθε ρίσκο μετά το 70΄, παρά στον ΟΦΗ που αποδείχτηκε κατώτερος της περίστασης. Μόνο η εξαιρετική εξέδρα του πήρε στο ματς καλό βαθμό: ο τεράστιος όγκος των οπαδών του τίμησε με τον τρόπο του τον τελικό πιο πολύ από την φοβισμένη ομάδα του Μίλαν Ράσταβατς. Πανηγυρίζουν προφανώς στον Αρη για το ευρωπαϊκό εισιτήριο ενώ κι ο ΠΑΟΚ ήταν στους κερδισμένους της βραδιάς αφού θα βρεθεί στον προκριματικό του Europa League. Δίκαια. Ο ΟΦΗ έκανε πολλά για να φτάσει στον τελικό, αλλά λίγα για να παίξει στην Ευρώπη.  

Όπως ο Αναστό και ο Ντέταρι

Ο Ολυμπιακός κέρδισε δείχνοντας κάποιες από τις εφετινές του αρετές, αλλά κυρίως κρύβοντας όλες τις εφετινές του αδυναμίες – διότι είχε και τέτοιες. Μόνο μια εμφάνισε αλλά δεν του στοίχισε: την δυσκολία που έχουν να φτάσουν στο γκολ οι περιφερειακοί επιθετικοί του και οι μέσοι του. Αλλά όταν στην ομάδα υπάρχουν δυο πολύ καλά σέντερ φορ, όπως ο ΕλΚαμπί και ο Γιάρεμτσουκ, η δυσκολία στο γκολ μπορεί να μην στοιχίσει – κάπως έτσι συνέβη κι ολόκληρη την σεζόν. Και τα δυο γκολ φέρνουν την υπογραφή των φορ του. Το πρώτο ήρθε πολύ νωρίς μόλις στο 9΄. Η κομπίνα σε στημένη φάση (εκτέλεση φάουλ του Ροντινέλι από το πλάι με πάσα όταν η άμυνα του ΟΦΗ περίμενε γέμισμα, προσποίηση του Τσικίνιο και σουτ του ΕλΚαμπί) εκτελέστηκε τέλεια, αλλά αν ο Μαροκινός δεν βρει αυτό το τέλειο πλασέ με το οποίο σημάδεψε το παράθυρο της εστίας του Χριστογιώργου το όλο θα ήταν απλά μια «ωραία προσπάθεια χωρίς την καλύτερη κατάληξη». Στο δεύτερο γκολ, ο ΕλΚαμπί και ο Γιάρεμτσουκ απέδειξαν πως παίζοντας μαζί έμαθαν σιγά σιγά και να συνυπάρχουν – θυμίζω πως σε μεγάλο διάστημα της σεζόν αυτό ήταν δύσκολο. Στη φάση υπάρχει πίεση του ΕλΚαμπί στον Νεϊρα και κλέψιμο της μπάλας, μεταφορά της μπάλας από τον ίδιο και ασίστ στον Γιάρεμτσουκ που καλπάζει τρέχοντας παράλληλα και σκοράρει με ένα καταπληκτικό τελείωμα – η φάση θύμισε την συνεργασία του Αναστόπουλου με τον Ντέταρι το 1990 στο ίδιο χρονικό σημείο την προηγούμενη φορά που οι δυο ομάδες συναντήθηκαν στον τελικό.

Ο Μεντιλίμπαρ σε αναμμένα κάρβουνα

Ο ΕλΚαμπί και ο Ουκρανός (παρόλο που αγωνίστηκε μόλις 25 λεπτά) είχαν κι άλλες ευκαιρίες να σκοράρουν. Το ίδιο και ο Τσικίνιο (η αστοχία του οποίου στο πρώτο ημίχρονο σε τρεις περιπτώσεις κράτησε ανοιχτό το ματς), αλλά και ο Ροντινέι, κι ο Ζέλσον στην επανάληψη. Οι χαμένες ευκαιρίες δεν άφησαν σε ησυχία τον Χοσέ Λουίς Μεντιλίμπαρ που είδε την ομάδα του να είναι όπως θα ήθελε στα πρώτα 25 λεπτά του ματς κυρίως, αλλά να μην ολοκληρώνει την δουλειά για αυτό και ήταν σε αναμμένα κάρβουνα.

Ο Γιάρεμτσουκ αντί του πολύ καλού Κοστίνια (με μετατόπιση του Ροντινέι από το δεξί άκρο της επίθεσης στο δεξί άκρο της άμυνας) ήταν η κίνηση ματ αλλά ο Βάσκος έκανε κι άλλες. Αφού αρχικά διάλεξε το γνωστό σχήμα στην επίθεση με τον Ζέλσον αριστερά, τον Ροντινέι δεξιά, τον ΕλΚαμπί φορ και τον Τσικίνιο πολύ ψηλά πίσω από τον φορ, στο δεύτερο ημίχρονο έφερε τον Τσικίνιο μέτρα πιο πίσω για να έχει ο Ολυμπιακός καλύτερη κυκλοφορία της μπάλας δεδομένου ότι και η πίεσή του θα ήταν λιγότερη: είμαστε στα μέσα Μαϊου και υπάρχει μια κούραση. Στη συνέχεια ο Βάσκος παρακολουθεί τον Ράσταβατς και απαντάει γρήγορα και ανάλογα: αλλάζει τους ακραίους μπακ όταν βλέπει πως ο ΟΦΗ παίζει με τον Σενγκέλια και τον Νους στο πλάι και τον Φούντα «δεκάρι», ενώ ρίχνει στο γήπεδο τον Μουζακίτη για να έχει ένα ακόμα χειριστή της μπάλας όταν βγαίνει ο κόφτης Καραχάλιος και βέβαια έχει προγραμματίσει το πότε θα παίξει ο Γιάρεμτσουκ. Ο Ολυμπιακός με πολλή σοβαρότητα ελέγχει το ματς από το πρώτο μέχρι το τελευταίο λεπτό του ματς μετατρέποντάς ματς σε απλή διαδικασία: από τις τρεις νίκες του φέτος κόντρα στον ΟΦΗ αυτή είναι η ευκολότερη. Την παίρνει μάλιστα χωρίς κάποιος από τους παίκτες του να κάνει τίποτα πιο πολύ από την δουλειά του.

Η ατομική κριτική

Ο Πασχαλάκης μας θυμίζει την παρουσία του στο 91΄όταν μπλοκάρει μια κοντινή κεφαλιά του Γκονζάλεζ, που όμως είναι εντελώς αδύναμη γιατί ο παίκτης του ΟΦΗ πιέζεται. Ο Κοστίνια έχει επαγγελματικά περιορίσει τον κεφάτο Νους. Ο Ορτέγκα δεν έχει κανένα πρόβλημα γιατί ο ΟΦΗ δεν παίζει από την μεριά του – παίρνει και επιθετικές πρωτοβουλίες. Ο Πιρόλα είναι καλύτερος από τον Ρέτσο αλλά και οι δυο έχουν εξαφανίσει τον Σανσίδο και όποιον άλλο εμφανίζεται στα μέρη τους. Ο Εσε είναι πιο δραστήριος από τον Ντάνι Γκαρθία που πήρε κίτρινη νωρίς, αλλά και οι δυο έχουν κάνει τα πρέποντα. Ο Ροντινέι ξεκίνησε πολύ θεαματικά και ολοκλήρωσε κουρασμένος, αλλά με σοβαρότητα. Ο Ζέλσον είχε όρεξη, ομόρφυνε τον τελικό με τρεις τέσσερις ενέργειές του, αλλά έχει παίξει και καλύτερα. Ο Τσικίνιο ήταν τακτικά άψογος, αλλά στην τελική ενέργεια επιπόλαιος: στον Μεντιλίμπαρ όμως αρκεί το πρώτο. Ο ΕλΚαμπί με γκολ κι ασίστ δεν θα μπορούσε παρά να είναι ο MVP του ματς, το οποίο ωστόσο για αυτόν ήταν πολύ εύκολο. Ο Γιάρεμτσουκ έκλεισε την σεζόν με ένα δικό του γκολ θυμίζοντας πως είναι αυτός που στην πορεία βελτιώθηκε πιο πολύ. Ο Μουζακίτης και ο Μπρούνο έκαναν τα προβλεπόμενα. Ο Μεντιλίμπαρ ήταν τόσο προσεχτικός ώστε δεν έκανε καν πέντε αλλαγές – δεν ήθελε προφανώς να πειράξει την ομάδα του που είδε να λειτουργεί σε γενικές γραμμές όπως αυτός ήθελε. Εξακολουθούν όλοι να ψάχνουν επετειακές φανέλες του Ολυμπιακού – το νταμπλ της σεζόν των εκατό χρόνων θα μεγαλώσει την προσδοκία ότι θα υπάρξουν κι άλλες: αν έβγαινε όμως στην μπουτίκ το γούρικο τζιν πουκάμισο του Βάσκου νομίζω θα ξεπουλούσε.

Άλλο το απλό, άλλο το απλοϊκό         

Ο ΟΦΗ ήταν κατώτερος των όσων περίμενα. Η γρήγορη κίτρινη που πήρε ο Σίλβα απομάκρυνε κάθε σκέψη για σκληρό παιγνίδι – άλλωστε ο ΟΦΗ δεν το έχει στο ρεπερτόριο του. Η αρχή του ματς είναι για τους παίκτες του Ράσταβατς πολύ δύσκολη μολονότι ο ΟΦΗ παίζει με τρεις μέσους (Μπάκιτς, Καραχάλιο κι Ανδρούτσο) που μπορεί να προσφέρουν κι ανασταλτικά. Το πιο μεγάλο του πρόβλημα ήταν ότι δεν μπορούσε να γίνει επιθετικά επικίνδυνος: σε όλο το πρώτο ημίχρονο μοιάζει με ομάδα μπάσκετ που πρέπει να παίξει σε σετ παιγνίδι τις εμπνεύσεις του Νους – δεν κατεβαίνει από αριστερά ποτέ, ο Φούντας είναι σαν να μην υπάρχει. Ο Ράσταβατς έχει μια απλή ιδέα που αποδεικνύεται απλοϊκή: να ρισκάρει στο τέλος αν και εφόσον το σκορ το επιτρέπει. Το ματς μένει ανοιχτό λόγω της αστοχίας των κυνηγών του Ολυμπιακού κι ο Σέρβος εμφανίζει αρχικά τον Σενγκέλια, και στην συνέχεια βάζει ένα φρέσκο παίκτη σε κάθε γραμμή: τον Λιούς στην άμυνα για να παίξει πιο επιθετικά, τον Νέιρα στα χαφ και τον Θεοδουσαλάκη στην επίθεση. Ολο αυτό όμως αποδίδει ελάχιστα. Κι αρκεί ένα κλέψιμο του ΕλΚαμπί για να τελειώσει το ματς.

Ο ΟΦΗ μου έδωσε την εντύπωση ότι έπαιξε για να χάσει αξιοπρεπώς. Αν αυτός ήταν ο στόχος τα κατάφερε, αλλά δεν είναι και ό,τι καλύτερο: προφανώς η ομάδα του Ράσταβατς θεώρησε μεγάλη επιτυχία την παρουσία της στον τελικό και μετά την πρόκριση άδειασε. Το αποδεικνύουν και τα τελευταία της ματς στο πρωτάθλημα: αγνοεί τη νίκη για μήνες. Ο Φούντας με δυο τρία σουτ (κανένα επικίνδυνο) έδειξε την μεγαλύτερη μαχητικότητα, στον Νους δεν αρκούσε η όρεξη,  η άμυνα δέχτηκε γκολ νωρίς, οι αλλαγές έκαναν λιγότερα από όσα ήθελε ο Ράσταβατς που τις έκανε και πολύ αργά. Αλλά ας μην τον κατηγορούμε: αν τις είχε κάνει νωρίτερα, ίσως το ματς να είχε ανοίξει και επικίνδυνα. Το ζήτημα δεν ήταν η διαχείριση, αλλά η προσέγγιση – ο ΟΦΗ μου φάνηκε χωρίς πίστη.   

Μια ομάδα ευχαριστημένων παικτών

Ο Ολυμπιακός γιόρτασε την σεζόν των εκατό του χρόνων με ένα ονειρικό νταμπλ. Ουδείς αμφισβητεί την ανωτερότητα του στο πρωτάθλημα και το κύπελλο το άξιζε επίσης: έφτασε σε ένα τελικό που κέρδισε εύκολα από ένα δύσκολο δρόμο αποκλείοντας τον ΠΑΟ και την ΑΕΚ. Ο Μεντιλίμπαρ ευχαρίστησε τους παίκτες του για την προσπάθεια: και οι παίκτες του του χρωστάνε ένα ευχαριστώ – το παιγνίδι του, χάρη στην απλότητα του κυρίως, τους βολεύει. Τον Ολυμπιακό τον περιμένει ένα καλοκαίρι στο οποίο θα πρέπει να προετοιμάσει την επόμενη σεζόν του ήρεμα: επειδή η παρουσία του στην League Phase του Τσάμπιονς λιγκ είναι εξασφαλισμένη χρειάζεται ενίσχυση πράγμα που δεν θα είναι πολύ εύκολο γιατί το νταμπλ είναι απόδειξη πως φέτος είχε μια ομάδα που λειτούργησε σωστά και μια τέτοια ομάδα δύσκολα την πειράζεις, ειδικά αν είσαι ο Μεντιλίμπαρ που ποντάρει πολύ στις σχέσεις του με παίκτες και θέλει μια ομάδα ευχαριστημένων παικτών.

Ο Ολυμπιακός γιορτάζει κι εγώ σκέφτομαι πως μολονότι δεν θα υπάρχουν αγωνιστικές υποχρεώσεις το καλοκαίρι του θα είναι πολύ ενδιαφέρον…        

(Gazzeta.gr, Mάιος του 2025)