Στην ολοκλήρωση play off και play out είχαμε όλες τις απαντήσεις στις ανοιχτές εκκρεμότητες. Η ΑΕΚ κατέκτησε το δέκατο τρίτο της πρωτάθλημα με μια επιβλητική νίκη απέναντι στον Βόλο με 4-0. Ο κόσμος, που κατέκλυσε την OPAP Arena για να χειροκροτήσει τη νέα πρωταθλήτρια, έζησε μια φιέστα ιστορική. Η νίκη της ΑΕΚ ήταν εύκολη κι αναμενόμενη - μια απλή τυπική διαδικασία. Τρίτος ολοκλήρωσε ο Ολυμπιακός και θα δούμε αν αυτό έχει κάποιο πρακτικό αντίκρισμα μετά τον τελικό του κυπέλλου Ελλάδος: αν το κύπελλο το κατακτήσει ο ΠΑΟΚ, ο Ολυμπιακός θα παίξει στο Conference League, αν η ΑΕΚ κάνει το νταμπλ θα παίξει στο Europa League, που καλοκαιριάτικα θα έχει πιο δύσκολες ομάδες. Το βέβαιο είναι ότι την παραμονή στην κατηγορία την πήρε η Λαμία.
Ας πούμε δυο πράγματα για την αγωνιστική.
Πανηγύρι χωρίς τέλος
Ο Ματίας Αλμέιδα διάλεξε τους έντεκα πιο συνηθισμένους τελευταία βασικούς του για να σφραγίζουν την κατάκτηση του πρωταθλήματος συντρίβοντας τον Βόλο. Ο θριαμβευτής της σεζόν Αργεντίνος προπονητής δεν έκανε εκπλήξεις και έδωσε σε όλους τους πρωταγωνιστές της ομάδας που ήταν διαθέσιμοι την δυνατότητα να ζήσουν μια αποθέωση. Η ΑΕΚ ξεκίνησε με τον Αθανασιάδη τερματοφύλακα, τους Ρότα, Μουκουντί, Βίντα και Χατζισαφίμ τους Σιμάνσκι και Γιόνσον δίπλα δίπλα, τους Άμραμπατ και Γκατσίνοβιτς στα πλάγια και τους Τσούμπερ και Γκαρσία στην επίθεση. Η πειραματική ενδεκάδα του Βόλου κράτησε το μηδέν για ένα σκάρτο τέταρτο μέχρι ο πρωταγωνιστής Τζούμπερ να κάνει το 1-0. Ο ίδιος έδωσε στον Γκατσίνοβιτς το γκολ του 2-0. Στην ΑΕΚ δημιούργησαν περισσότερα προβλήματα τα καπνογόνα και οι διακοπές του ματς από τους παίκτες του Βόλου. Ο Αλμειδα κράτησε εκτός αρχικής ενδεκάδας τον ΜVP της χρονιάς Πινέδα κι αυτός οκτώ λεπτά μετά την είσοδό του έκανε το 3-0 για να ολοκληρωθεί η σεζόν με ένα γκολ του Σιμάνσκι γιατί με τον Αλμέιδα και οι συνεπείς εργάτες έχουν δικαίωμα στην αποθέωση.
Στους τέσσερις σκόρερς υπάρχει η σύνοψη της χρονιάς. Ο Τζούμπερ συμβολίζει τον καθοριστικό για την εξέλιξη του πρωταθλήματος μεγάλο πάγκο της Ενωσης. Ο Γκατσίνοβιτς ήταν ο πρώτος που σκόραρε στην Οpap Arena: η μετακόμιση της ΑΕΚ στο νέο της γήπεδο υπήρξε κλειδί για την επιτυχία της. Ο Πινέδα είναι ο ΜVP του πρωταθλήματος, αλλά και το σύμβολο μιας εξαιρετικής μεταγραφικής καμπάνιας που η ΑΕΚ έκανε πέρυσι το καλοκαίρι. Κι ο Σιμάνσκι σκόραρε για να μας θυμίσει πως η ΑΕΚ είναι πάνω από όλα μια ομάδα εργατική. Μου έλειψε από τον πίνακα τον σκόρερς μόνο ο Λιβάι Γκαρσία: η μετατροπή του σε φορ μαρτυρά την τεράστια συμμετοχή του Αλμέιδα στην κατάκτηση του πρωταθλήματος – ίσως αυτός να κράτησε ένα γκολ για το κύπελλο και το νταμπλ.
Το πάρτι που ακολούθησε κράτησε μέχρι το πρωί: η ΑΕΚ γιόρτασε ένα πρωτάθλημα για την κατάκτηση του οποίου ένιωθε σίγουρη πάντα. Αυτή η σιγουριά υπήρξε και το μυστικό της. Θα γράψω κάτι αύριο πιο αναλυτικά.
Τρύπησε το ταβάνι του
Γιορτινά τελείωσε και το ματς του ΠΑΟ με τον Αρη στη Λεωφόρο παρόλο που οι γηπεδούχοι Πράσινοι δεν κέρδισαν: το τελικό 1-1 ήταν προϊόν πολλών συμπτώσεων. Ο ΠΑΟ και ο Αρης πρωταγωνίστησαν σε ένα ανοιχτό ματς, χωρίς να μοιάζουν να καίγονται και για τη νίκη. Στο γρήγορο γκολ του Κλαϊνχαϊσλερ απάντησε ο Ιτούρμπε. Οι δυο ομάδες έπαιξαν χωρίς άγχος: είχαν μάλιστα κι από ένα δοκάρι- ο ΠΑΟ με τον κεφάτο σκόρερ του και ο Αρης με τον Νταρίντα. Σημειωτέων ο Αρης έδειξε ότι διαθέτει και χιούμορ. Η ανάθεση εκτέλεσης πέναλτι στον Αμπουμπακάρ Καμαρά, που έχει χάσει γκολ με όλους τους πιθανούς και τους απίθανους τρόπους, δείχνει ότι η ομάδα του Τερζή ήθελε να μοιράσει χαμόγελα: ο Λοντίγκιν έπιασε φυσικά το πέναλτι, ο Αρης δεν προηγήθηκε αλλά και να κέρδιζε και πάλι θα υπήρχαν χειροκροτήματα για τον ΠΑΟ στο τέλος. Οποιος είδε τα ματς στη Λεωφόρο φέτος, ξέρει πως η ομάδα του Γιοβάνοβιτς τρύπησε το ταβάνι της και για αυτό τον ΠΑΟ τον χειροκρότησε και τον προπονητή τον αποθέωσε. Οι γκρινιάρηδες του πληκτρολογίου μπορεί να έχουν αντιρρήσεις, οι μόνιμα παρόντες στο γήπεδο ωστόσο ξέρουν ότι ο ΠΑΟ έκανε ό,τι μπορούσε, κι ίσως και πιο πολλά. Για αυτό και δεν θα είναι απλή υπόθεση η ενίσχυσή του: χρειάζεται, για να συμβεί αυτό, να ξεχαστεί, κατά κάποιο τρόπο η ίδια η σεζόν και η μεγάλη προσπάθεια της ομάδας ώστε κάποιος να την πειράξει. Ο φόβος μήπως αυτός ο πολύ αξιόμαχος ΠΑΟ χαλάσει, κατά την γνώμη μου πρέπει να πάει στην άκρη. Αλλά δεν είναι κάτι απλό, πόσο μάλλον όταν τα προκριματικά του Τσάμπιονς λιγκ αρχίζουν και πολύ γρήγορα. Και σε αυτά η ομάδα που θα παίξει νομίζω θα είναι αυτή που πήρε το εισιτήριο.
Αρκούσε η μεθοδικότητα
Χειροκροτήματα δεν είχαμε στην Τούμπα, διότι υπήρχαν μόνο οπαδοί του ΠΑΟΚ, που μάλλον προβληματίστηκαν βλέποντας την ομάδα τους να χάνει από τον Ολυμπιακό, παρά τις επιστροφές του Ινγκασον, του Ντούγκλας Αουγκούστο και του Τάισον. Ο Λουτσέσκου έκανε δυο εκπλήξεις στην ενδεκάδα έχοντας πιθανότατα στο μυαλό του και τον τελικό του κυπέλλου. Πρώτον παρουσίασε μια άμυνα χωρίς ελληνόπουλα, με τον Νάσμπεργκ δίπλα τον Ινγκασον και τους Κεντζιόρα και Ράφα Σουάρες στα πλάγια. Δεύτερον χρησιμοποίησε στο βασικό σχήμα τον Μπίσεσβαρ, που είχε δει καλά στο ματς με το Βόλο. Και οι δυο εμπνεύσεις δεν αποδείχτηκαν ιδιαιτέρως χρήσιμες. Με τον Ολυμπιακός να κατεβαίνει αραιά και που, και να παίζει με 4-3-3 κυρίως για να καλύψει την άμυνα του όπως σε όλα τα ματς μετά την ήττα από τον Αρη, χρειάστηκε τρεις φορές ο Κοτάρσκι, αλλά στο 33΄ δεν μπόρεσε να κάνει τίποτα στην κεφαλιά του Σαμασέκου, τον οποίο έχασε ο Ινγκασον σε ένα από τα λίγα του εφετινά λάθη. Ο ΠΑΟΚ σουλουπώθηκε κάπως στα μετόπισθεν με την είσοδο του Κουλιεράκη, αλλά για να πάρει το κύπελλο πρέπει να παίξει πολύ πιο κλειστά. Αν αφήσει τόσους χώρους και στην ΑΕΚ, κι αν της επιτρέψει να σκοράρει πρώτη και να έχει και τις ευκαιρίες που είχε χθες ο Ολυμπιακός, δεν θα έχει τύχη.
Ο Ανιγκό ευχαρίστησε τους πάντες για την συνεργασία. Στο μικρό διάστημα της παραμονής του έδειξε κάτι που θα μπορούσε να είναι χρήσιμο σε κάθε φυσιολογική ομάδα, αλλά για την περίπτωση του Ολυμπιακού κομμάτι αμφιβάλω: θύμισε ότι για να παίζεις ποδόσφαιρο με κάποια πιθανότητας επιτυχίας πρέπει πρώτα να καλύπτεις την άμυνα σου και να το κάνεις παίζοντας με τρία πραγματικά χαφ. Στις μέρες του Ανιγκό είδαμε τι εξαιρετικό εργαλείο μπορεί να είναι ο Σαμασέκου, που ήθελε μόνο ματς, αλλά και παίκτες κοντά του, ενώ έχω την υποψία πως παρακολουθήσαμε και τον πιο μαχητικό Φορτούνη των τελευταίων ετών. Είδαμε επίσης μια προστατευμένη άμυνα, που δεν έτρεμε – αλλά, για να είμαστε και δίκαιοι στην αποτίμηση, δεν πρέπει να ξεχνάμε πως όλα αυτά έγιναν μετά την απώλεια του πρωταθλήματος και τις ήττες από τον ΠΑΟ, την ΑΕΚ και τον Αρη – όταν δηλαδή και η πίεση ήταν λιγότερη. Ο Ολυμπιακός κέρδισε στην Τούμπα βέβαια ένα ματς που το χρειαζόταν και το έκανε χωρίς να κρατά μπάλα και χωρίς να ψάχνει με ζέση το δεύτερο γκολ, αλλά στο δεύτερο ημίχρονο έλεγξε το παιγνίδι, περίπου όπως έκανε και στα πρόσφατα παιγνίδια με την ΑΕΚ και τον ΠΑΟ και δεν χτυποκάρδισε. Κλείνει τα ντέρμπι που τόσο τον πλήγωσαν με μια ισοπαλία και δυο νίκες. Μόνο και μόνο γιατί υπήρξε λίγη σύνεση.
Σώθηκε η Λαμία
Στο μεταξύ το Σάββατο ολοκληρώθηκαν τα play off με τον υποβιβασμό και του Ιωνικού. Σε ένα συναρπαστικό για τους ουδέτερους (αλλά ψυχοβγαλτικό για τους εμπλεκόμενους) μπαράζ ο Ιωνικός προηγήθηκε με 2-0 στο πρώτο ημίχρονο (με γκολ του Ελευθεριάδη και του Κάνιας) αλλά η Λαμία δεν απογοητεύτηκε, γιατί είχε υπέρ της την ισοπαλία και χάρη στις δυο αλλαγές του Βόκολου γύρισε το ματς. Ο Σαραμαντάς βοήθησε την Λαμία να παίξει σωστά άμυνα, μπαίνοντας αντί του πανικόβλητου Αμπάντα) και ο Τόσιτς ήταν η χρυσή αλλαγή, αυτός που με μια καταπληκτική εκτέλεση φάουλ έγραψε το τελικό 2-2 αποδεικνύοντας πως αν έχεις καλά πόδια, μπορείς να κάνεις σπουδαία πράγματα και σε ένα ματς που υπάρχει πολύ άγχος. Γκολ είχαμε και στα άλλα ματς. Ο ΟΦΗ πέρασε από το Αγρίνιο κι ο Παναιτωλικός θέλει να ξεχάσει γρήγορα τον εφιάλτη που έζησε στα play out. O Λεβαδειακός και ο ΠΑΣ έφεραν μια χορταστική ισοπαλία με 3-3 κι ο Αστέρας με τον Ατρόμητο μια προβλεπόμενη με 1-1.
Όλα επισκιάστηκαν από τον θάνατο του πρόεδρου του ΠΑΣ Γιώργου Χριστοβασίλη που θέλησε πρώτα να σωθεί η ομάδα και μετά να φύγει. Ας είναι ελαφρύ το χώμα: ήταν ένας άνθρωπος που αγάπησε τον ΠΑΣ και τον διοίκησε χωρίς να τον χρησιμοποιεί ως παλκοσένικο για παραγοντικό one man show. Ας είναι ελαφρύ το χώμα.
