Το περασμένο Σάββατο συνέβη κάτι που ενώ σε όλο τον πολιτισμένο κόσμο θα έπρεπε να μην είναι είδηση εδώ είναι: διοργανώθηκε ένας άψογος τελικός του κυπέλλου Ελλάδος. Το γεγονός έλαβε χώρα στο Ολυμπιακό Στάδιο της Αθήνας, βρέθηκαν στο γήπεδο πάνω από 50.000 άνθρωποι, δεν υπήρξε το παραμικρό επεισόδιο και ο Ολυμπιακός κέρδισε τον ΟΦΗ με 2-0. Αλλά αυτό για τα δεδομένα μας μετράει πολύ λιγότερο από την διοργανωτική επιτυχία του αγώνα. Κάποιος κέρδιζε το κύπελλο και τα προηγούμενα χρόνια. Νικητής ποτέ δεν μας έλειψε. Όπως και φέτος δεν νομίζω πως μας έλειψε η διαδικασία ντροπής που προηγούταν του παιχνιδιού ή που το ακολουθούσε.

Διεργασίες απερίγραπτου χάους

Δεν πρέπει να ξεχάσουμε ποτέ τι συνέβαινε όλα τα προηγούμενα χρόνια. Πρώτα από όλα ήταν τεράστιο ζήτημα να βρεθεί ένα γήπεδο να φιλοξενήσει το παιχνίδι. Οι υποψήφιες διοργανώτριες πόλεις έκαναν ό,τι μπορούσαν για να μην φιλοξενήσουν τον τελικό. Είχαμε φτάσει στο απίστευτο σημείο στην προκήρυξη του κυπέλλου να υπάρχει πρόβλεψη ο τελικός να διοργανωθεί στο εξωτερικό, αλλά ούτε κι αυτό δεν έμοιαζε εύκολο. Την προπερσινή διοργάνωση αρνήθηκαν να την φιλοξενήσουν οι Γερμανοί λέγοντας ότι δεν έχουν καμία δουλειά να το κάνουν. Είχε κυκλοφορήσει η απίστευτη είδηση ότι την διοργάνωση την είχαν αρνηθεί ακόμα και οι Αλβανοί οι οποίοι μάλιστα είχαν προτιμήσει να δώσουν το μεγάλο γήπεδο των Τιράνων για να διοργανώσει μία συναυλία ένας  Έλληνας τραγουδιστής αποδεικνύοντας έμπρακτα ότι δεν είχαν κάποιο πρόβλημα με την Ελλάδα, αλλά με την ποδοσφαιρική ομοσπονδία της. Όταν κάποιος αναλάμβανε τελικά την ευθύνη της διοργάνωσης το παιχνίδι γινόταν χωρίς θεατές ή με ελάχιστους θεατές διότι αν υπήρχαν θεατές υπήρχε ο κίνδυνος να θρηνήσουμε νεκρούς. Το 2017 στην περίφημη πεζογέφυρα του Πανθεσσαλικού Σταδίου του Βόλου είχαμε μαχαιρώματα ανάμεσα σε οπαδούς της ΑΕΚ και του ΠΑΟΚ στα οποία μάλιστα υπήρχε συμμετοχή και Σέρβων που είχαν έρθει για να πάρουν μέρος σε εκείνο το παιχνίδι που ήταν ένα είδος φεστιβάλ βαλκανικής οπαδική βίας.

Η διοργανωτική δυσκολία δεν ήταν κάτι που είχε προκύψει απλώς τα τελευταία χρόνια. Και παλιότερα, όταν με κάποιο μαγικό τρόπο το παιχνίδι, γινόταν με κόσμο είτε στο ΟΑΚΑ είτε αλλού το τι ακολουθούσε μετά το τέλος του πραγματικά δεν περιγράφεται. Το Ολυμπιακό στάδιο γινόταν ρημαδιό αν όχι και πεδίο μάχης. Θεωρούταν περίπου δεδομένο ότι οι ομάδες που θα έπαιρναν μέρος στον συγκεκριμένο τελικό θα ξεκινούσαν την επόμενη σεζόν παίζοντας παιχνίδια χωρίς θεατές εξαιτίας τιμωρίας. Μολονότι οι τιμωρίες αυτές ήταν βέβαιες (αν και ακουγόταν πάντοτε ότι δήθεν υπάρχει ατιμωρησία κτλ κτλ) οι ποδοσφαιρικές ομάδες που έπαιρναν μέρος στους τελικούς έμοιαζαν να μην μπορούν να κάνουν τίποτα για να τις αποφύγουν: έμοιαζαν μάλιστα αιχμάλωτες των οργανωμένων οπαδών που περίμεναν πως και πως αυτό το παιχνίδι για να δείξουν τις ικανότητές τους στο μπάχαλο.

Οι οπαδικές ιστορίες μπάχαλου που συνοδεύουν αυτούς τους τελικούς είναι πάρα πολλές. Και δεν είχαμε επεισόδια μόνο στα γήπεδα. Αξέχαστο σε εμάς που ασχολούμαστε έχει μείνει το γεγονός ότι κάποτε οι οπαδοί της ΑΕΚ παραλίγο να καταστρέψουν ένα πλοίο - το Ιεράπετρα - που τους πήγε στο Ηράκλειο για ένα τελικό Ολυμπιακός - ΑΕΚ που έγινε στο Παγκρήτιο Στάδιο - δυστυχώς για τους πλοιοκτήτες έπρεπε να τους γυρίσει και πίσω στην Αθήνα. Τα περιστατικά αυτά ήταν τόσο συνηθισμένα που ακόμα και η πολιτική ηγεσία είχε μάθει να τα θεωρεί ένα είδος μέρος του τελετουργικού. Το 2017 ο τότε Υφυπουργός αθλητισμού κ. Γιώργος Βασιλειάδης, ένας μετριοπαθής κατά τ’άλλα πολιτικός, παρακολουθούσε από το γραφείο του τα μαχαιρώματα στην περίφημη πεζογέφυρα και δεν ήξερε τι να κάνει καθώς αν αποφάσίζε τη μη διεξαγωγή του παιχνιδιού θα ήταν εξαιρετικά δύσκολο το ματς που τότε ήταν ανάμεσα στον ΠΑΟΚ και την ΑΕΚ κάπου να γίνει - οπουδήποτε.

Δεν ήταν μόνο η ομοσπονδία που δυσκολευόταν να διοργανώσει αυτό το παιχνίδι. Και ίδια η Πολιτεία το θεωρούσε μία ευκαιρία για να δείξει τις παρεμβατικές τις ικανότητες προκαλώντας τις περισσότερες φορές κι αυτή με τον τρόπο της ένα χάος. Κάποτε ο υφυπουργός αθλητισμού κ. Σταύρος Κοντονής είχε ασχοληθεί ακόμα και με τους διαιτητές που έπρεπε να διευθύνουν ένα ματς, τότε ανάμεσα στον Ολυμπιακό και στην ΑΕΚ που περιττό να το πω είχε γίνει στο ΟΑΚΑ με ελάχιστους θεατές που μάλιστα είχαν τσακωθεί και μεταξύ τους παρόλο που όλοι είχαν μπει με  προσκλήσεις. Ήταν τέτοια η ανικανότητα όλων να διοργανώσουν έναν τελικό, ώστε ένας από τους τελευταίους είχε γίνει όχι το Μάιο όπως ήταν προβλεπόμενο αλλά το Σεπτέμβριο - ο Ολυμπιακός και η ΑΕΚ είχαν παίξει στο Βόλο φυσικά χωρίς θεατές.

Όλα φέτος καταπληκτικά

Πέντε από τους έξι τελευταίους τελικούς έγιναν χωρίς κόσμο. Ολοι έγιναν ενώ προηγήθηκαν καυγάδες σχεδόν για όλα. Στο τελευταίο ματς με κόσμο, τον ΠΑΟΚ – ΠΑΟ το 2022, έπεσε πέτρα σε παίκτη που πανηγύριζε! Πέρυσι μετά το τέλος του ματς ΠΑΟ – Αρης (1-0) είχαμε επιθέσεις παραγόντων σε διαιτητές, άρνηση των παικτών του Αρη να πάρουν μετάλλια κτλ. Και ξαφνικά φέτος όλα κύλησαν καταπληκτικά. Η έδρα είχε οριστεί καιρό τώρα. Δεν έγιναν καυγάδες για τα εισιτήρια ή για τους διαιτητές.  Πάνω από 20.000 οπαδοί του ΟΦΗ ήρθαν στην Αθήνα στην συντριπτική τους πλειοψηφία από την Κρήτη, πέρασαν ένα διήμερο στην πρωτεύουσα, έβγαλαν το υπέροχο πανό «Η ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΔΙΑΚΙΝΗΣΗ ΤΣΙΚΟΥΔΙΑΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ», τραγούδησαν και φώναξαν τα συνθήματά τους για να εμψυχώσουν την ομάδα κατά τη διάρκεια του αγώνα, πικράθηκαν γιατί είχαν πιστέψει ότι ο ΟΦΗ θα μπορούσε να κάνει την έκπληξη και να κερδίσει το τρόπαιο, αλλά παρά την πίκρα τους αποχώρησαν από το γήπεδο πολιτισμένα. Την ίδια στιγμή περίπου 30.000 οπαδοί του Ολυμπιακού έστησαν το δικό τους πανηγύρι μετατρέποντας το ΟΑΚΑ σε συναυλία των Coldplay κατα την διάρκεια του ματς. Πριν το παιγνίδι είχαμε ένα τελετουργικό που θυμισε ότι υπάρχει μια γιορτή και μετά το ματς υπήρξε χειροκρότημα από την πλευρά των παικτών του Ολυμπιακού στους παίκτες του ΌΦΗ για την προσπάθεια - ακολούθησε ο δικός τους γύρος του θριάμβου- όλα αυτά χωρίς να πέφτουν φωτοβολίδες, χωρίς να πέφτουν κροτίδες χωρίς να υπάρξει το παραμικρό πρόβλημα. Γιατί; Σίγουρα βοήθησε ότι στο παιχνίδι δεν υπήρχαν δύο ομάδες από αυτές που διεκδικούν συνήθως πρωταθλήματα - ο ΟΦΗ είναι για τους οπαδούς του Ολυμπιακού αντίπαλος και όχι εχθρός. Όμως και ο Αρης για τον Ολυμπιακό ή τον Παναθηναϊκό αντίπαλος είναι κι όχι εχθρός, κι όμως και στην Πάτρα το 2005 και στο ΟΑΚΑ το 2010 είχαμε επεισόδια. Και μάλιστα πριν την έναρξη του ματς.

Δημιουργήθηκε ένα ωραίο προηγούμενο: ας το επισημάνουμε - ο πήχης είναι πλέον ψηλά. Θέλω να πιστεύω πως αυτό που κυρίως μέτρησε φέτος είναι ότι το ποδόσφαιρό μας μπαίνει σιγά σιγά σε μια φάση ωριμότητας. Κανείς δε διασκεδάζει με ιστορίες βίας πλέον. Ο κόσμος θέλει να βλέπει την ομάδα του και δεν θέλει διακοπές αγώνων ή συνθήκες τρομοκρατίας. Βοήθησαν σίγουρα το ονομαστικά εισιτήρια, αλλά αυτά υπάρχουν εδώ και αρκετά χρόνια. Εδώ και αρκετά χρόνια έχουμε και τιμωρίες έδρας και μια σστυνομία που δεν αστειεύται: δεν είναι μόνο το πιο σκληρό πλαίσιο αυτό που άλλαξε τα πράγματα - είναι κυρίως μια νέα αντίληψη. Οι ομάδες μαθαίνουν σιγά-σιγά να συνεργάζονται και συμβαίνει να καταλαβαίνουν ότι η αναβάθμιση του προϊόντος έρχεται όταν αλλάζουν γενικά οι συνθήκες. Κι όταν φυσικά υπάρχουν οι κατάλληλοι άνθρωποι. Και στην ομοσπονδία, και στην διοργάνωση, και στην διαιτησία και παντού.

Θα βρέξει χρήματα

Η νίκη του Ολυμπιακού έδωσε καλύτερο ευρωπαϊκό εισιτήριο στον ΠΑΟΚ που θα αγωνιστεί στον προκριματικό του Europa League και έδωσε και στον Άρη την δυνατότητα να αγωνιστεί στο Conference league. Του χρόνου την Ελλάδα στην Ευρώπη θα εκπροσωπήσουν οι πέντε ομάδες με τον περισσότερο κόσμο δηλαδή ο Ολυμπιακός, ο Παναθηναϊκός, ο ΠΑΟΚ, η ΑΕΚ και ο Άρης. Έχουν τη δυνατότητα όλοι να συγκεντρώσουν βαθμούς που να επιτρέψουν σύντομα στην χώρα μας να βγάζει δύο ομάδες στην League Phase του Tσάμπιονς λιγκ και σταθερά πέντε η και περισσότερες στην Ευρώπη. Ο Ολυμπιακός μπαίνοντας στο Τσάμπιονς λιγκ δίνει στην χώρα 1,2 βαθμούς και για να καταλάβετε πόσο σημαντικό είναι σκεφτείτε ότι στις καλές της χρονιές η Ελλάδα συγκεντρώνει περίπου 8: φέτος με λίγη σοβαρότητα των ομάδων στα προκριματικά η Ελλάδα μπορεί να ξεπεράσει τους 10. Αν αυτό συμβεί, σημαίνει πως σύντομα κάθε χρόνο δύο ομάδες μπορεί να ξεκινάνε τη χρονιά με 30 εκατομμύρια ευρώ στα ταμεία τους. Και θα γίνουν και περισσότερα διότι με δυο ομάδες στην League Phase του Τσάμπιονς λιγκ τα τηλεοπτικά της διοργάνωσης πχ θα ξαναπάνε στον Θεό.  

Η αναβάθμιση του προϊόντος δεν είναι μια ωραία φράση. Σημαίνει χρήματα. Όπως αποδείχτηκε χρειάζεται απλά λίγη σοβαρότητα. Και την υποχρέωση να δείχνεις μέσω του ποδοσφαίρου στην υπόλοιπη Ευρώπη ότι είσαι μια πολιτισμένη χώρα.