Για τους τελικούς του μπάσκετ ανάμεσα στον Παναθηναϊκό και στον Ολυμπιακό που ξεκινάνε (;) αύριο γράφω στη Sportday, όπου πάντα ασχολούμαι με θέματα αγωνιστικής επικαιρότητας. Στο τέλος της σειράς θα γράψω κάτι κι εδώ. Ωστόσο, πριν τα ματς αρχίσουν, θέλω ν ασχοληθώ με κάτι που μου έκανε εντύπωση: την αντίδραση του Παναγιώτη και του Γιώργου Αγγελόπουλου μετά την σύλληψη των αρχιδιαιτητών Ανδρέα Παπαδόπουλου και Στέλιου Συμεωνίδη. Οι δυο διοικητικοί ηγέτες του Ολυμπιακού έφτασαν στο σημείο να στείλουν επιστολή στον Πρωθυπουργό κ. Αλέξη Τσίπρα ζητώντας του ξένους διαιτητές και εξηγώντας του, μέσες άκρες, τι συμβαίνει στο χώρο της διαιτησίας στο μπάσκετ. Εχω την περιέργεια για το τι θα απαντήσει ο Τσίπρας, τη στιγμή που αναρωτιέμαι πόσο λίγο έχουν καταλάβει οι Αγγελόπουλοι ποια ακριβώς είναι η αντιμετώπιση του Ολυμπιακού (και) από τούτη την Κυβέρνηση.

Μια απίστευτη ιστορία

Αυτό που συμβαίνει με τους τέσσερις κομμένους από την ΚΕΔ του μπάσκετ διεθνείς διαιτητές ξεπερνά κάθε φαντασία. Θυμίζω, εν τάχει, ότι τον Οκτώβριο του 2016 η ΚΕΔ του μπάσκετ με τις ευλογίες της ΕΟΚ, δηλαδή του κ. Γιώργου Βασιλακόπουλου, έθεσε εκτός πινάκων τους διαιτητές Γκόντα, Παπαπέτρου, Φούφη και Κορομηλά, γιατί αυτοί συμφώνησαν να διευθύνουν παιγνίδια στην Ευρωλίγκα. Οι διαιτητές κατέφυγαν στη δικαιοσύνη και δικαιώθηκαν από κάθε όργανό της πανηγυρικά και τελεσίδικα προ λίγων μηνών.

Παρόλα αυτά η ΕΟΚ συνεχίζει να μην χρησιμοποιεί τους τρεις από αυτούς με το έτσι το θέλω – για την παρανομία τους αυτή ο Συμεωνίδης και ο Παπαδόπουλος συνελήφθησαν. Οι Αγγελόπουλοι στην επιστολή που στέλνουν στον πρωθυπουργό αποκαλύπτουν ότι έχουν από τον Φεβρουάριο ενημερώσει για τις παράτυπες αποφάσεις της ΚΕΔ και τον Υφυπουργό Αθλητισμού κ. Βασιλειάδη και τον Αθλητικό Εισαγγελέα κ. Σιμιτζόγλου ζητώντας τους να παρέμβουν και να ελέγξουν την ΕΟΚ πειθαρχικά, αλλά δεν συνέβη τίποτα. Εγώ θα λεγα ότι κάτι συνέβη: μπορεί να είναι απλή σύμπτωση, αλλά μετά τον Φεβρουάριο φούντωσε ο έρωτας του Βασιλακόπουλου για τον Βασιλειάδη κι άρχισε να κυκλοφορεί ευρέως ότι ο Υφυπουργός θα πολιτευτεί τελικά στην Πάτρα, (αφού στον Πειραιά δεν μπορεί να πιεί ούτε καφέ), με την υποστήριξη μάλιστα του προέδρου της ΕΟΚ. Μπορεί όλα αυτά τελικά να μην γίνουν, αλλά ακούγονται πολύ. Και γίνονται και πιστευτά, όχι γιατί οι γεροντικοί έρωτες είναι ως γνωστόν οι χειρότεροι, αλλά και γιατί ο Συμεωνίδης εξακολουθεί να γράφει τις αποφάσεις των δικαστηρίων εκεί που δεν πιάνει μελάνη.

Το δέντρο και το δάσος

Η γνώμη μου είναι ότι όλα αυτά είναι μάλλον ασήμαντα και ότι ακόμα κι αν οι τέσσερις διαιτητές έπαιζαν στα παιγνίδια ελάχιστα θα άλλαζαν τα πράγματα: ο ΠΑΟ είναι φέτος καλύτερος και δεν χρειάζεται καμία βοήθεια. Οι Αγγελόπουλοι θα διαφωνούσαν και θα έλεγαν ότι φέτος και στα δυο ματς του πρωταθλήματος τα σφυρίγματα ήταν καθοριστικά: ειδικά το φάουλ στον Μακλιν στην τελευταία επίθεση του ματς στο ΣΕΦ θα το σφύριζαν και ο Βασιλειάδης με τον Βασιλακόπουλο, αν και για τον κυρ Γιώργη όρκο δεν παίρνω. Όμως όλα αυτά είναι μάλλον το δέντρο και όχι το δάσος. Αν και τούτη η ιστορία είναι χρήσιμη, αυτό συμβαίνει γιατί μπορεί να κάνει κατανοητό το πώς αντιμετωπίζει τον Ολυμπιακό η Κυβέρνηση – η κάθε Κυβέρνηση. Για καμία, (πολύ δε περισσότερη για τούτη…), δεν αποτελεί πρόβλημα το να αδικείται ο Ολυμπιακός σε κάθε σπορ και να χάνει τίτλους και πρωταθλήματα – ίσα ίσα που συνήθως το κυνηγητό του Ολυμπιακού και τα συνακόλουθα παράπονά του χρησιμοποιούνται πάντα ως ένδειξη καθαρότητας, εξυγίανσης και δικαιοσύνης. Πάντα έτσι συνέβαινε και πάντα έτσι θα συμβαίνει.

Τα κάποτε πέτρινα χρόνια

Μια κυβέρνηση στην Ελλάδα μπορεί να εμφανιστεί και να βοηθήσει τον Ολυμπιακό μόνο όταν αυτός φτάσει να κινδυνεύει με διάλυση – κι αυτό όχι πάντα. Αν το κάνει, το κάνει κρατώντας τον σε ομηρία, φορτώνοντας του προέδρους της αρεσκείας της, φροντίζοντας να μείνει όσο πιο πολύ αποδυναμωμένος γίνεται. Μέσα από μια τέτοια διαδικασία π.χ προέκυψαν κάποτε τα παλιά πέτρινα χρόνια του στο ποδόσφαιρο και κάπως έτσι θα εμφανιζόταν τα επόμενα, αν το καλοκαίρι του 2010 δεν εμφανιζόταν ο Μαρινάκης. Στο μυαλό των πολιτικών η σωτηρία του Ολυμπιακού, πιο πολύ από τις σωτηρίες άλλων για τους οποίους επίσης μπορεί να κινητοποιηθούν κυβερνητικοί μηχανισμοί, είναι κάτι που φέρνει ψήφους – μόνο που ο Ολυμπιακός σπανίως φτάνει να κινδυνεύει κι αυτού του είδους οι βοήθειες, όταν υπάρχουν, δεν είναι κανόνας: ο κανόνας είναι ο Ολυμπιακός να διεκδικεί τίτλους και να μην τους μοιράζεται με κανένα - πόσο μάλλον με πολιτικούς προστάτες. Κερδίζει ή χάνει έχοντας σχεδόν πάντα απέναντί του μια κυβέρνηση διαθέσιμη να ακούει τους άλλους. Η να τους αφήνει να κάνουν ό,τι θέλουν, όπως συμβαίνει τώρα στο ποδόσφαιρο, αλλά και παραδοσιακά στο μπάσκετ.

Καριέρα ως αντιολυμπιακός

Οι Αγγελόπουλοι θα πρεπε να ξέρουν πως ποτέ στην ιστορία του ελληνικού Αθλητισμού κυβέρνηση δεν ασχολήθηκε για να περιορίσει την εξουσία μιας ομοσπονδίας, αν αυτή διοικείται από ορκισμένους εχθρούς του Ολυμπιακού: αυτός είναι ο λόγος που σχεδόν σε όλες τις ομοσπονδίες και μια καλή σχέση να υπάρχει με τον Ολυμπιακό, ο πρόεδρος δεν πρέπει ποτέ να είναι οπαδός του. Δεν έχει συμβεί ποτέ στην ιστορία του ελληνικού αθλητισμού πρόεδρος ομοσπονδίας που δηλώνει αντιολυμπιακός να έχει το παραμικρό πρόβλημα: συνήθως, όταν αυτό συμβαίνει, είναι το αγαπημένο παιδί της κυβέρνησης. Οι πολιτικοί που κυβερνούν πιστεύουν πάντα ότι ο Ολυμπιακός είναι από μόνος του μια πολιτική δύναμη και ότι ο σκοπός τους πρέπει να είναι η μείωση της δυναμικής του: τον φοβούνται, δεν τον θέλουν ως συνομιλητή και κυρίως για να δείξουν ότι έχουην κότσια και συγγρούονται αρέσκονται στο να του δημιουργούν προβλήματα. Εν μέσω Πασοκοκρατίας ο Μπουμπλής έγινε Ρότσα κι ο ΠΑΟ δεν τιμωρήθηκε ποτέ. Οι πρώτοι Υπουργοί της Αλλαγής θεωρούσαν υποχρέωση τους να κάνουν δημόσιες σχέσεις με τη οικογένεια Βαρδινογιάννη στα επίσημα της Λεωφόρου Αλεξάνδρας και να αποκαλούν τον Νταϊφα «κατάρα». Ο Φλωρίδης του Σημίτη του Κόκκαλη (κατά τα άλλα…), χρησιμοποιούσε την ΕΥΠ για να κάνει κάθαρση στο ποδόσφαιρο, ενώ ο ΠΑΟΚ κέρδιζε το πρωτάθλημα για να γιορταστούν τα 2300 χρόνια της Θεσσαλονίκης και ο Βενιζέλος άνοιγε νύχτα τις Τράπεζες για να πάρει πιστοποιητικό και να παίξει στο πρωτάθλημα. Όταν η ΑΕΚ αποφάσισε να αυτοϋποβιβαστεί για να μην πληρώσει τα χρέη της, άλλαξαν σε μια νύχτα την Γ΄ Εθνική κάνοντας την ημιεπαγγελματική για να την γλυτώσουν από τη Δ΄ Εθνική – χθες πανηγύρισαν το πρωτάθλημα με τον Φλαμπουράρη. Όταν ήρθε η πρώτη φορά Αριστερά του Καμμένου ο Κοντονής έλεγε δημόσια όσα ο ΠΑΟ, ο ΠΑΟΚ και η ΑΕΚ έγραφαν στις ανακοινώσεις τους.

Ο Βασιλακόπουλος είναι το καλύτερο παράδειγμα ισόβιου παράγοντα που κάνει καριέρα ως αντιολυμπιακός με όλες τις κυβερνήσεις. Καμία ποτέ δεν ασχολήθηκε μαζί του αφήνοντας τον να αλωνίζει και να μην τηρεί ούτε τις αποφάσεις της ελληνικής δικαιοσύνης. Φανταστείτε να ήταν π.χ ο κυρ Γιώργης στην ΕΠΟ την εποχή του Κοντονή και να είχε συλλάβει η αστυνομία αρχιδιαιτητές: θα έμπαινε ο Κοντονής βράδυ σπίτι του με τάνκς και δημοσιογράφους και μετά θα πήγαιναν να το γιορτάσουν. Στο μπάσκετ αντιθέτως είκοσι χρόνια τώρα δεν κουνιέται φύλλο: η κατάσταση είναι για την κυβέρνηση ιδανική – ο Ολυμπιακός είναι το ωραίο κορόιδο της υπόθεσης. Ετσι τον θέλουν για να μπορούν να πηγαίνουν στα καφενεία της Βουλής και να δηλώνουν ότι είναι πιο δυνατοί από αυτόν, ότι δεν μασάνε από το μέγεθος των οπαδών του, ότι δεν καταλαβαίνουν τίποτα, ενώ υπογράφουν μνημόνια. Το κάνουν κυρίως γιατί φοβούνται ότι ένας δυνατός Ολυμπιακός μπορεί να τους εξαφανίσει από τον πολιτικό χάρτη: δείτε τα βιογραφικά κάποιων αστέρων της πολιτικής που τα έβαλαν μαζί του, προσέξτε τι κάνουν σήμερα, και θα το καταλάβετε.

Αρκετά κρύφτηκε

Οι Αγγελόπουλοι διαμαρτύρονται χρόνια τώρα. Τους λέγανε να μην μιλάνε γιατί ο ΠΑΟ παίρνει Ευρωκούπες και η Εθνική έχει διακρίσεις. Τωρα ο ΠΑΟ δεν πάει ούτε στο F4 και η Εθνική δεν διακρίνεται σε διοργάνωση ούτε με wild card, αλλά και πάλι τους λένε να μην μιλάνε. Ο σκοπός είναι να τους διώξουν. Οι αντοχές τους έχουν υπάρξει τεράστιες. Καλά έκαναν και πέταξαν τη μπάλα στον Τσίπρα. Αρκετά κρύφτηκε πίσω από τους Κοντονήδες και τους Βασιλειάδηδες. Για να δούμε τι θα κάνει έχοντας μπροστά του μια τεράστια, αδιαμφισβήτητη και ντροπιαστική για την ιστορία του σπορ παρανομία…