Πιο θεαματική από την εμφάνιση του ΠΑΟΚ και της ΑΕΚ στο μεταξύ τους ραντεβού για το κύπελλο στην Ελλάδα ήταν η είδηση πως μια αμερικάνικη ομάδα έδωσε 5 εκατομμύρια ευρώ για να αποκτήσει τον Κάρελ Σβιντέρσκι. Αν το ποσό είναι αληθινό, οι ελληνικές ομάδες πρέπει οπωσδήποτε να αναπροσαρμόσουν την όποια μεταγραφική στρατηγική τους. Νομίζω ότι είναι κατανοητό και γιατί αυτό τον Ιανουάριο, παρά τις αδυναμίες τους, δεν κάνουν μεταγραφές. Ας το δούμε.
Από κάποιο φιλέλληνα
Υπάρχει μια μικρή πιθανότητα η Σάρλοτ που πρόσφερε στον ΠΑΟΚ 5 εκατομμύρια ευρώ για τον Κάρελ Σβιντέρσκι και κατά πως δείχνει το πράγμα θα τον αποκτήσει, να διοικείται από κάποιο φιλέλληνα – ίσως και άρρωστο οπαδό του ΠΑΟΚ που θέλησε να κάνει στο Δικέφαλο του Βορρά ένα δώρο. Αλλιώς η προσφορά δεν εξηγείται. Τουλάχιστον με τη λογική.
Για τον Πολωνό φορ δεν υπήρχε καμία προσφορά πέρυσι, όταν αυτός αγωνίστηκε στο Euro2020 – εννοώ καμία που ο ΠΑΟΚ να πάρει στα σοβαρά. Θυμίζω ότι πέρυσι ο ΠΑΟΚ έψαχνε χρήματα γιατί είχε και προβλήματα με το Financial Fair Play: αν κάτι του πρότειναν θα το συζητούσε. Τι είδαν οι Αμερικάνοι τώρα και προσφέρουν αυτά τα χρήματα δεν το ξέρω. Ο Πολωνός έχει πετύχει όλα κι όλα τέσσερα γκολ στο πρωτάθλημα, δεν έκανε σχεδόν τίποτα στα ευρωπαϊκά ματς, ούτε με την Εθνική ομάδα της χώρας του στο μεταξύ. Αυτό που ξέρω είναι ότι το ρόστερ της Σάρλοτ έχει στο Tranfermarkt συνολική αξία 18,5 εκατομμύρια ευρώ – πολύ μικρότερη από αυτή του ΠΑΟΚ. Η Σάρλοτ ήταν πέρυσι η τρίτη φθηνότερη ομάδα στο ΜLΣ: μικρότερη ήταν μόνο η αξία της Σικάγο Φάιερ και της Σολτ Λέικ. Επίσης δημιουργεί μια απορία το γεγονός ότι ποτέ μέχρι τώρα η συγκεκριμένη ομάδα δεν έχει πληρώσει περισσότερα από 2,5 εκατ για ποδοσφαιριστή: τόσα έδωσε πριν λίγες μέρες για τον Γιόρντι Αλτσιβάρ που απέκτησε από την Κίτο. Πιθανότατα η ομάδα πέρασε στα χέρια κάποιου μεγιστάνα γιατί πριν μια εβδομάδα έδωσε στη γνωστή μας Λουντογκόρετς 1,5 εκατ για τον Κροάτη τερματοφύλακα Κρίστιαν Καλίνια: όποια άλλη μεταγραφή έχει κάνει στην ιστορία της είναι της τάξης των 500 χιλιάδων ευρώ. Ισως στα περίφημα 5 εκατ που δόθηκαν να συνυπολογίζονται τα χρήματα του συμβολαίου του Σβιντέρσκι, ίσως ο ΠΑΟΚ να είναι απλά τυχερός και να βρέθηκε στο τιμόνι της Σάρλοτ κάποιος Αμερικάνος που για άγνωστους λόγους αποφάσισε να κάνει ακριβές μεταγραφές. Όπως και να χει, αν το ποσό είναι αληθινό, είναι λόγος προβληματισμού. Όχι για τον ΠΑΟΚ που θα εισπράξει τα χρήματα. Αλλά για τις ελληνικές ομάδες.
Ποσο κάνει ο Σβιντέρσκι;
Για σκεφτείτε το λίγο: αν για να αποκτήσεις τον Σβιντέρσκι χρειάζονται 5 εκατ ευρώ, πόσα άραγε χρειάζονται σήμερα για να ρθει στην Ελλάδα κάποιος παίκτης που να σου δίνει τη βεβαιότητα ότι θα κάνει τη διαφορά; Ο προβληματισμός δεν είναι θεωρητικός, είναι πρακτικός.
Για να αποκτήσεις ένα καλό παίκτη, έτοιμο να ρθει τώρα να παίξει και να βοηθήσει, ο μόνος τρόπος είναι να πληρώσεις. Αν δεν πληρώσεις, μπορεί να πάρεις ένα δανεικό από κάποια ομάδα που της περισσεύει ή που θέλει να τον ξεφορτωθεί, δηλαδή ένα παίκτη που δεν αγωνιζόταν πολύ και θα χρειαστεί για αυτό και μόνο χρόνο προσαρμογής. Μπορεί επίσης να βρεις ένα ελεύθερο, αλλά η πιθανότητα να σου βγει Καγκάβα είναι τεράστια. Αν πληρώσεις έχεις μια ελπίδα να βρεις κάτι καλό. Αλλά αν για να αποκτήσεις τον μονίμως θλιμμένο Σβιντέρσκι χρειάζεσαι 5 εκατομμύρια για να νικήσεις στον ανταγωνισμό με κάποια Σάρλοτ που όλοι αγνοούσαμε ότι υπήρχε, κάτι δεν πάει καλά. Η για να το πω διαφορετικά μοιάζει να έχει διαμορφωθεί μια οικονομική συνθήκη διεθνούς ανταγωνισμού στην οποία είναι σχεδόν αδύνατο να πάρει μέρος ελληνική ομάδα.
Σισέ, Ζιοβάνι, Ζάγοβιτς
Κάποτε ο Ολυμπιακός απέκτησε τον Ζάχοβιτς και τον Ζιοβάνι. Κάνοντας μια αναγωγή στο σήμερα τα χρήματα που τότε έδωσε για τον καθένα από τους δυο ήταν λιγότερα από 4 εκατ ευρώ. Κάτι χρόνια αργότερα πλήρωσε 7,5 εκατ για τον Ριέρα, 7 εκατ για τον Μιράλας, 5 για τον Ρομπέρτο και αν θυμάμαι καλά 7,5 για τον Ποντένσε έπειτα από διακανονισμό με την Σπόρτινγκ Λισσαβόνας. Στα χρόνια των παχιών αγελάδων ο ΠΑΟ πλήρωσε 9 εκατ για τον Σισέ και 5,5 στη Λίβερπουλ για τον Λέτο. Σήμερα για όλους αυτούς τους παίκτες θα χρειάζονταν πάνω από 10 εκατ ευρώ! Όπως ακριβώς ο Ολυμπιακός πήρε πάνω από 10 για τον Τσιμίκα και για να αγοράσει ένα αντίστοιχα καλό παίκτη θέλει άλλα τόσα. Πέρυσι η ΑΕΚ έδωσε 2,5 για τον Λιβάι Γκαρσία αποκτώντας το 60% του παίκτη η τιμή του οποίου ήταν 4 εκατ ευρώ περίπου. Βλέπετε ότι τελικά πρόκειται για κάποιον με τα πάνω του και τα κάτω του: ξοδεύοντας αυτά τα χρήματα σιγουριές δεν υπάρχουν. Και τα χρήματα αυτά για τα δεδομένα των ελληνικών ομάδων είναι τεράστια. Η ΑΕΚ για να κρατήσει το καλοκαίρι τον Τζούμπερ και τον Γέφτιτς πρέπει να πληρώσει 6 εκατ ευρώ: κάτι λιγότερο από το τηλεοπτικό της συμβόλαιο δηλαδή.
Η δύσκολη πραγματικότητα
Κάποιος μπορεί να πει ότι δεν υπάρχουν τα 5 εκατ για τον Σβιντέρσκι κι ότι είναι ένα επικοινωνιακό κόλπο του ΠΑΟΚ κτλ. Πιθανόν. Όμως έχουν δοθεί σίγουρα τα 5,5 για τον Ονιεκούρου πχ ενώ είναι δεδομένο πως αν ο Ολυμπιακός ήθελε να κρατήσει παίκτες σαν τον Ρόνι Λόπεζ ή τον Μπρούμα πρέπει να πληρώσει πάνω από 7. Ακούω συχνά ότι οι παίκτες αυτοί δεν αξίζουν τα χρήματα αυτά: όποιος το λέει κάνει λάθος. Όχι γιατί οι παίκτες τα αξίζουν. Αλλά γιατί οι τιμές στο διεθνές μεταγραφικό παζάρι αυτές είναι. Και δεν τις διαμορφώνουν οι ελληνικές ομάδες.
Μπορεί οι ελληνικές ομάδες να πληρώσουν αυτά τα χρήματα; Ας πούμε πως ναι. Ας πούμε πως για διάφορους λόγους πάντα θα εμφανίζεται ένας τρελός Μαρινάκης ή ένας τρελός Σαββίδης για να δώσει 5 εκατ ευρώ για κάποιον. Η δική μου παρατήρηση είναι ότι πλέον με αυτά τα χρήματα δεν αγοράζεις κανένα που να είναι αξιόπιστος: ένα ακριβό στοίχημα βάζεις. Μπορεί να βγει (ο Σα, ο Ρομπέρτο, ο Μιραλάς τα λεφτά τα έφεραν πίσω), μπορεί όμως και να μην βγει – και οι πιθανότητες να μην βγει είναι πολύ μεγάλες.
Οι ελληνικές ομάδες πρέπει ή να βρουν χρήματα πουλώντας ακριβά (πράγμα που δεν είναι καθόλου εύκολο και το ξέρουμε) ή κάνοντας ευρωπαϊκές πορείες (που κι αυτό είναι απλό μόνο να το λες). Ο μόνος τρόπος για να ελπίζουν ότι θα γίνουν κομμάτι καλύτερες είναι να έχουν μια σοβαρή στρατηγική. Να αγοράζουν μικρούς ξένους που δεν στοιχίζουν πολλά και να ελπίζουν ότι θα ανεβάσουν την τιμή τους. Να δίνουν πιο πολλές ευκαιρίες σε παιδιά από τις Ακαδημίες: αλλιώς ας τις κλείσουν. Κυρίως να ξαναχτίσουν την αγορά του ελληνικού πρωταθλήματος. Σε αυτό ο Ολυμπιακός βρήκε τον Γεωργάτο, τον Σάμαρη, τον Μανωλά, τον Φορτούνη, τον Τζιμπούρ, σε αυτό η ΑΕΚ βρήκε τον Μάνταλο, παλιότερα τον Νικολαϊδη και τον Τσιάρτα, σε αυτό ο ΠΑΟΚ βρήκε πρόσφατα τον Πασχαλάκη, τον Ολιβέιρα και παλιότερα άλλους πολλούς. Αν κάποιος έχει να ξοδέψει μόνο 5 εκατ ευρώ μπορεί να βρει τον Σβιντέρσκι. Κι άλλους χειρότερους από ακριβά πανέρια…
