Μετά τις δυσκολίες της προηγούμενης αγωνιστικής Ολυμπιακός και Παναθηναϊκός πήραν στην Ευρωλίγκα δυο νίκες εκτός έδρας κάνοντας δυο τρομερά ριφιφί. Ο Ολυμπιακός κέρδισε στο Βελιγράδι ένα ματς που έμοιαζε να έχει χάσει: το τελικό 94-95 μαρτυρά το είδος του θρίλερ στο οποίο επικράτησε. Ο ΠΑΟ κέρδισε στην Πόλη την Εφές πολύ εύκολα (81-95) κάνοντας ίσως την καλύτερη εμφάνισή του φέτος. Αλλά και στις δυο μεγάλες αυτές νίκες υπάρχουν αστερίσκοι.

Ποια κούραση;

Ο Ολυμπιακός πήγε στο Βελιγράδι μετά την ήττα από την Εφές στο ΣΕΦ – ήττα που αποδόθηκε στην κόπωση της ομάδας μετά την νίκη κόντρα στον ΠΑΟ στο ντέρμπι του πρωταθλήματος: πρόκειται για δικαιολογία που ακούω, αλλά διαφωνώ.

Αν ο Ολυμπιακός ήταν κουρασμένος με την Εφές θα έπρεπε να μην μπορεί να σταθεί στα πόδια του με την Μακάμπι αφού το παιγνίδι στο Βελιγράδι έγινε 48 μόλις ώρες αργότερα και μεσολάβησε κι ένα ταξίδι. Προφανώς και η κούραση παίζει τον ρόλο της, αλλά μιλάμε για αθλητές και οι ικανότητές τους να την αφήνουν πίσω είναι εξωπραγματικές. Ο Ολυμπιακός κέρδισε στο Βελιγράδι με τους κουρασμένους του ματς με την Μακάμπι: ο Ντόρσεϊ, ο Μιλουτίνοφ και ο Βεζένκοφ ήταν πολύ πιο επιδραστικοί την Πέμπτη από όσο την Τρίτη. Όχι γιατί ξεκουράστηκαν. Αλλά γιατί είχαν καλύτερη απόδοση. Σίγουρα κάποιοι χρησιμοποιήθηκαν και πιο σωστά.

Η ουσιώδης διαφορά  

Ανάμεσα στα δυο ματς υπάρχει μια μικρή αλλά ουσιώδης διαφορά: το με ποια πεντάδα ο Ολυμπιακός τα τελείωσε. Στο ματς με την Εφές ο Μπαρτζώκας πόνταρε στον Χολ και στην περίφημη αθλητικότητά του: δεν δικαιώθηκε. Ο Αμερικάνος δεν βοηθούσε ούτε στα σκριν κι ο Ολυμπιακός, ειδικά στο τέλος των ματς, τα πικ εν ρολ, στα οποία είναι χρήσιμος τα αποφεύγει. Στην Εφές αρκούσε στο ΣΕΦ η παρουσία του Παπαγιάννη για να περιορίσει τις διεισδύσεις: το τρίποντο ήταν δύσκολο σε όλο το δεύτερο ημίχρονο. Ο Ολυμπιακός ήταν στο φινάλε του ματς με τους Τούρκους προβλέψιμος περισσότερο από κουρασμένος. Στο Βελιγράδι, μολονότι μάλιστα η παρουσία του Χολ στα προηγούμενα λεπτά του παιγνιδιού ήταν καλή, ο Μπαρτζώκας προσπαθώντας να γυρίσει ένα ματς που πέντε λεπτά πριν το τέλος του έμοιαζε χαμένο, κράτησε στο παρκέ τον Μιλουτίνοφ, που ήταν και φορτωμένος με 4 φάουλ, κι αυτός συνέχισε να κάνει θραύση.

Πολλοί στάθηκαν στις σωστές επιλογές του Ντόρσεϊ στο τέλος και στην εξυπνάδα του Βεζένκοφ να πάρει το κρίσιμο φάουλ για τρεις βολές από τον Ντάουτιν, αλλά αν ο Ολυμπιακός έχει επιστρέψει θεαματικά από το σε βάρος του 90-77 (4’ ,35΄΄ πριν το τέλος) το χρωστά στον σέντερ του που έβαλε 10 συνεχόμενους πόντους ενώ στο προηγούμενο ματς έβλεπε στο αντίστοιχο διάστημα το παιγνίδι από τον πάγκο.

Κατά τα άλλα πολλά ήταν μεταξύ των δυο ματς όμοια. Ξαναείδαμε και στο Βελιγράδι ένα σπουδαίο ξεκίνημα του Ντόρσεϊ και ένα λιγότερο καλό δεύτερο ημίχρονό. Είδαμε την σταθερή απόδοση του χρήσιμου Γουόρντ, την βοήθεια του Πίτερς, την γνωστή επιθετική παραγωγή του Βεζένκοφ. Αλλά και τις μεταπτώσεις των γκαρντ του.

Ο αστερίσκος εν προκειμένω έχει προφανώς να κάνει με την απόδοση των αντιπάλων. Οι χωρίς πολυτέλειες στους ψηλούς Εφές είναι γεμάτη από γκαρντ που ξέρουν την Ευρωλίγκα και το παιγνίδι στο ΣΕΦ το πήραν αυτοί με την γνωστή προσοχή στα μικρά. Οι άμυνες πάνω στον Βεζένκοφ από τον Ντοζίερ είναι προσωπικές και άψογες. Ο Κορντινιέ βάζει τα κρίσιμα καλάθια γιατί η άμυνα του Ολυμπιακού παρόντος του Λάρκιν δεν περιμένει να είναι αυτός που θα πάρει τα σουτ. Οι γκαρντ του Κοκόσκοφ περιορίζουν τον Ντόρσεϊ αναγκάζοντας τον σε μια δύσκολη προσωπική τελευταία ενέργεια.

Οι αντίστοιχοι της Μακάμπι έχουν τρομερό ταλέντο, αλλά ακόμα δεν ξέρουν καλά την διοργάνωση. Ετσι ο Βεζένκοφ πιάνει κορόιδο τον κατά τα άλλα ασταμάτητο Ντάουτιν, ο Ντόρσεϊ τρελαίνει στο τέλος τον Μπρισετ, κι ο Λόνι Γουόκερ αγχώνεται βλέποντας την ήττα να πλησιάζει και γίνεται μοιραίος. Ο Ολυμπιακός πέτυχε μια νίκη με όπλο και την μεγάλη του καρδιά δείχνοντας πως αυτό τον καιρό έχει για πολλούς και διάφορους λόγους μια και μόνο λειτουργική πεντάδα: την αποτελούν ο Νιλικίνα (που έχει το βίτσιο να κάνει φάουλ νωρίς), ο Ντόρσεϊ (που σε όλα του τα ματς στο πρώτο ημίχρονο είναι εντυπωσιακός), ο Γουόρντ (που προσαρμόζεται) και οι σταθερές αξίες που λέγονται Βεζένκοφ – Μιλουτίνοφ. Οι υπόλοιποι έχουν απλά τις στιγμές τους: ο Παπανικολάου είναι δικαιολογημένα πεσμένος αφού κουβαλάει τις οδύνες του Eurobasket, ο Πίτερς σιγά σιγά προσφέρει, ο Χολ μεγαλώνει αργά τα χρήσιμα λεπτά του. Αλλά στο Βελιγράδι η Μακάμπι αυτοκτόνησε κι ο Ολυμπιακός είναι τυχερός που έπαιξε μαζί της εκεί και τώρα. Ισως σε ένα μήνα με την προσαρμογή των Αμερικάνων της και την επικείμενη επιστροφή της στο Γιαντ Ελιάου αυτή η ομάδα να είναι σκληρότερη και σοβαρότερη.

Παρέλαση στην Πόλη

Κι ο Παναθηναϊκός είχε ένα περίπλοκο ματς στην Πόλη απέναντι στην Εφές που τον ζορίζει και που ερχόταν από την νίκη στο ΣΕΦ κόντρα στον Ολυμπιακό. Τα δυο τελευταία ματς του ΠΑΟ, αυτά με την Βιλερμπάν και τους Τούρκους, δείχνει πόσο εύκολο είναι για την ομάδα του Αταμάν να ανέβει επίπεδο αν τα σέντερ του κάνουν κανονικές εμφανίσεις. Με τους Γάλλους στην Αθήνα καθαρίζει ο Χολμς την ύπαρξη του οποίου οι παίκτες της Βιλερμπάν έδειχναν να μην λαμβάνουν στα υπόψιν τους. Με την Εφές κάνει ένα σπουδαίο πρώτο ημίχρονο εκτελεστικά ο Γιούρτσεβεν που είναι μια από τις σπανιότερες περιπτώσεις «παίκτη ψυχολογίας» που κυκλοφορεί μεταξύ μας: αν του μπουν τα πρώτα σουτ πετάει, αν όχι εξαφανίζεται.

Όταν στο δεύτερο ημίχρονο ο Τούρκος φρενάρει, πιάνει δουλειά ο Χολμς: οι 15+10 πόντοι των δυο κάνουν την διαφορά. Ο ΠΑΟ έχει την τύχη να είναι σε καταπληκτική κατάσταση ο Οσμαν, που ήταν χάρμα ιδέσθαι, και από εκεί κι έπειτα φάνηκε στην Πόλη πως όσο κι αν οι περιφερειακοί του δεν τρώνε σίδερα στην άμυνα είναι τόσοι πολλοί και τόσοι καλοί που σχεδόν πάντα ο Αταμάν θα βρίσκει τον ήρωα της μιας βραδιάς. Αυτή την φορά ήταν ο Σλούκας που με μια καταπληκτική παρουσία στο τρίτο δεκάλεπτο στο πλάι του σταθερού Γραντ τελείωσε το ματς. Ο ΠΑΟ το δεκάλεπτο αυτό το ξεκίνησε ισόπαλος και το έκλεισε με ένα +17 (52-69) κρατώντας την Εφές στους 10 πόντους!

Η νίκη του έχει τεράστια αξία και γιατί ήρθε μετά από ένα κακό ματς του Ναν – αποτέλεσμα τριών μάλλον γρήγορων φάουλ, αλλά και του γεγονότος ότι ο Κοκόσκοφ έχει πολλά γκάρντ για να τον πιέσουν: η Εφές έπαιξε στο τέταρτο δεκάλεπτο με πέντε κοντούς (το πιο small ball της ιστορίας) με τους οποίους ο DJ Σόρτς διασκέδαζε ντριπλάροντας.

Κι εδώ αστερίσκος

Ωστόσο και σε αυτή τη επιβλητική νίκη, που έστειλε τον ΠΑΟ στην πρώτη θέση της βαθμολογίας υπάρχει ένας αστερίσκος: η Εφές έμεινε εντελώς από ψηλούς καθώς απόντος του Πουαριέ χτύπησε μετά από οκτώ λεπτά συμμετοχής και ο Παπαγιάννης (που θα χάσει την σεζόν!), και λίγο αργότερα και ο Οσμάνι που έβγαλε τον ώμο του! Ο ΠΑΟ είναι αρκετά έμπειρη ομάδα για να μη εκμεταλλευτεί αυτές τις απώλειες. Πέρα από την νίκη κρατά φυσικά την πρόοδο των σέντερ του (απαραίτητη καθώς δεν νομίζω ότι ο Αταμάν θέλει προσθαφαιρέσεις). Ο Τούρκος προπονητής μοιάζει φέτος να έχει όρεξη να μοιράσει το χρόνο σε πιο πολλούς παίκτες: στην Πόλη έπαιξαν όλοι. Κι ο μόνος που αγωνίστηκε πάνω από τριάντα λεπτά ήταν ο Οσμάν, αλλά ήταν τέτοια η απόδοσή του που τα 7 περίπου λεπτά που έλειψε μοιάζουν πολλά.   

Η Ευρωλίγκα είναι μεγάλη και ισορροπημένη. Κανείς δεν έχει πέντε νίκες, όλοι χάνουν από όλους. Η ισορροπία του τρόμου προβλέπω ότι θα συνεχιστεί μέχρι και τον Ιανουάριο τουλάχιστον. Εχουν όλοι πια τόσους τραυματίες συχνά πυκνά που ο τίτλος της θα μπορούσε να είναι «όποιος αντέξει»…