Για τον αθλητή η ήττα είναι ένα αποτέλεσμα και τίποτα περισσότερο. «Καταστροφή» ή «ντροπή» μπορεί να είναι για ένα οπαδό – για ένα αθλητή κανονικά δεν θα πρεπε να είναι παρά μια μέρα στη δουλειά, κακή ίσως αλλά σίγουρα όχι μια δραματική διαδικασία. Υπάρχει ωστόσο μια ήττα που πονάει πολύ: η ήττα που έρχεται όταν έχεις κάνει ό,τι καλύτερο μπορείς. Το σκεφτόμουν αυτό βλέποντας την ήττα του Στέφανου Τσιτσιπά από τον Νόβακ Τζόκοβιτς στον τελικό της Μελβούρνης. Το γραφα και στην εφημερίδα.
Σαν χθες τον θυμάμαι
Τον Τσιτσιπά τον παρακολουθώ από την πρώτη μέρα που εμφανίστηκε στο διεθνές στερέωμα – τον θυμάμαι σαν χθες να κερδίζει το 2018 το τουρνουά Next Gen ATP Final στο Μιλάνο, αυτό στο οποίο συμμετέχουν οι εκκολαπτόμενοι πρωταθλητές, που είναι κάτω από 18 χρονών. Την ίδια χρονιά αγωνίστηκε και στον πρώτο του τελικό σε ATP τουρνουά, τον Απρίλιο στη Bαρκελώνη, όπου ηττήθηκε από τον Ράφα Ναδάλ. Θυμάμαι πόσο χάρηκα τις πρώτες ιστορικές του νίκες με τον Φέντερερ, τον Ναδάλ και τον Τζόκοβιτς: ο Τσιτσιπάς είναι ένας από τους ελάχιστους που βρίσκονται σήμερα στο top 100 του ΑΤΡ που τους έχει κερδίσει και τους τρεις μοναδικούς. Αυτό που θέλω να πω είναι ότι ποτέ δεν τον θυμάμαι να αγωνίζεται τόσο καλά όσο στον χθεσινό τελικό στη Μελβούρνη. Δεν έπαιξε τόσο καλά, ούτε και στον προηγούμενο τελικό του σε Γκραν Σλαμ τουρνουά, αυτόν που είχε χάσει τον Μάιο του 2021 πάλι από τον Τζόκοβιτς στο Ρολάν Γκαρός, όταν ήταν μπροστά με δυο σετ. Αλλά παρόλο αυτά χθες έχασε με 3-0. Γιατί απέναντί του είχε ένα αληθινό πρωταθλητή από τους σπάνιους: ό,τι και να πει κανείς για το χθεσινό παιγνίδι του Τζόκοβιτς είναι λίγο.
Σερβίς και προσήλωση
Στο πρώτο σετ, αυτό που ο Τζόκοβιτς κέρδισε με 6-3, το παιγνίδι του Σέρβου αγγίζει πραγματικά το τέλειο: νομίζω πως κάθε άλλος παίκτης που υπάρχει στο Τοp 100 αυτή τη στιγμή θα έχανε με 6-0. Ο Τζόκοβιτς έχασε για πρώτη φορά πόντο χάνοντας την base line μετά από 20 λεπτά! Κάνει το πρώτο πραγματικό λάθος στέλνοντας άουτ ένα μπακχαντ μετά από 25΄! Τελειώνει το σετ σε 34 λεπτά χωρίς να αφήσει στον Τσιτσιπά πιο πολλούς από δυο πόντους στο σερβίς του. Χάνει ένα μόλις πόντο όταν περνά το πρώτο του σερβίς! Μια κάρτα του ATP αποκαλύπτει ότι το 75% των χτυπημάτων του στοχεύουν το μπακχαντ του Τσιτσιπά: αδύνατο και να το σκεφτείς. Στριμώχνει τον Ελληνα, που αγκομαχεί να κρατήσει το σερβίς του από το πρώτο κιόλας γκέιμ. Είναι εξωπραγματικά συγκεντρωμένος απέναντι στον Τσιτσιπά που ακυρώνει μπρέικ πόιντ, κερδίζει μεγάλα ράλι, παίρνει πόντους ανθολογίας. Αλλά είναι ένας σπουδαίος παίκτης που παίζει απέναντι σε ένα εξωγήινο.
Αψογος στο δεύτερο
Στο δεύτερο σετ ο Σέρβος είναι αδύνατο να συνεχίσει στην ίδια ένταση. Ο Τσιτσιπάς το γνωρίζει και βελτιώνεται κι άλλο. Γίνεται πιο επιθετικός, σερβίρει καλύτερα, ανεβαίνει στο φιλέ πιο συχνά, κερδίζει το κοινό με μερικούς υπέροχους πόντους και έχει μπρέικ πόιντ, πριν το σετ οδηγηθεί στο τάι μπρέικ. Αλλά σε αυτό το διάστημα του ματς που ο Ελληνας ακολουθεί τον Σέρβο κατά πόδας ο Τζόκοβιτς, που έχει λίγο εκνευριστεί γιατί τον βλέπει να τον αντιμετωπίσει παίζοντας σχεδόν όπως αυτός (ίσως βλέπει σε αυτό ένα είδος αναίδειας…), δεν του χαρίζει τίποτα. Ο Τσιτσιπάς τον ξαπλώνει στο γήπεδο σαν πυγμάχος μετά από ένα κερδισμένο ραλί 20 χτυπημάτων, αλλά ο Τζόκοβιτς σηκώνεται και κάνει δυο πόντους στη σειρά. Ο Τσιτσιπάς περνά ένα ντροπ σοτ στέλνοντας τον εκτός γηπέδου, αλλά και πάλι ο Σέρβος απαντά με δυο άψογα σερβίς – για να δούμε από τη μεριά του ένα διπλό λάθος στο σερβίς περιμέναμε μιάμισι ώρα! Ο Τσιτσιπάς έχει κερδίσει του κόσμου τα ράλι (ίσως για πρώτη φορά σε ματς με τον Τζόκοβιτς), αλλά ο Σέρβος κερδίζει το κρίσιμο στο ένατο γκέιμ, αυτό που θα έδινε δυο καθαρές ευκαιρίες για μπρέικ στο Στέφανο. Που στη μοναδική ευκαιρία για μπρέικ που βρίσκει (ήταν ένα πραγματικό σετ πόιντ) δεν ρισκάρει κι ο Τζόκοβιτς δεν κάνει λάθος.
Παρόλο που τα αβίαστα λάθη είναι πιο πολλά και μολονότι φτάνει στο σημείο να συζητά με τον κόουτς Ιβανίσεβιτς γκρινιάζοντας για όλα, εν τούτοις εξακολουθεί να σερβίρει υποδειγματικά κάνοντας πόντους σχεδόν πάντα όταν περνά το πρώτο του σερβίς (το ποσοστό πέφτει από το εξωπραγματικό 90% στο 75% αλλά παραμένει τεράστιο). Αυτό του χαρίζει και το τάι μπρέικ. Είναι πάντα μπροστά, προηγείται με 4-1 και παρά την επιστροφή του Τσιτσιπά το κλείνει με 7-5.
Το ματς έχει τελειώσει, διότι κανείς ποτέ δεν κέρδισε τον Τζόκοβιτς όταν αυτός προηγήθηκε με 2-0. Ο Τσιτσιπάς, που απολαμβάνει όμως το παιγνίδι, παλεύει στο τρίτο σετ σαν το ματς μόλις να ξεκίνησε. Κάνει αμέσως ένα μπρέικ και σε κάνει να πιστεύεις πως βρήκε στον τρόπο να τον βραχυκυκλώσει. Εδώ ο Σέρβος αρπάζει την ευκαιρία για να δείξει πως εκτός από αγωνιστικά ανώτερος είναι και σταθερά ατσάλινος πνευματικά. Απαντά αμέσως με μπρέικ στο μπρέικ και συνεχίζει με την ίδια ακριβώς στοχοπροσήλωση. Οι ίδιες συνθήκες παράγουν το ίδιο αποτέλεσμα. Δεύτερο κερδισμένο τάι μπρέικ. Και λήξη σε αποθέωση στην αγκαλιά της μαμάς.
Επιασε τον Ναδάλ, ξανά στο νούμερο 1
Στην Αυστραλία ο Τζόκοβιτς έχει πια δέκα νίκες σε δέκα τελικούς. Κι έσβησε το περσινό τραύμα με την απέλασή του: κανείς δεν βλέπει σε αυτόν ένα μπαγαπόντη – όλοι ξαναβλέπουν τον πρωταθλητή. Πέρυσι η χρονιά του ήταν εξαιρετικά παράξενη. Εχασε τουρνουά γιατί δεν τον δέχτηκαν, είχε ήττες από αντιπάλους του χεριού του όπως ο Φοκίνα κι ο Γίρι Βέσελι, έπεσε από το νούμερο 1 του κόσμου στα τέλη Φεβρουαρίου και μετά τις ήττες από τον Αλκαράθ στη Μαδρίτη και τον Ναδάλ στο Ρολάν Γκαρός βρέθηκε στο νούμερο 7. Αλλά είναι ο Τζόκοβιτς κι ο Τζόκοβιτς δεν σταματά να επιστρέφει – το κάνει στο γήπεδο, το κάνει και στην καριέρα του, το κάνει και στη ζωή του. Κέρδισε το Γουίμπλετον και σχεδίασε την επιστροφή του στην Αυστραλια όπου είχε τιμωρηθεί με τρία χρόνια απαγόρευσης εισόδου στη χώρα μετά τα περσινά. Οι χορηγοί του τον βοήθησαν – η Μελβούρνη είναι το σπίτι του, δεν έχει χάσει τελικό. Η επιστροφή στο νούμερο 1 και κυρίως η 22η κατάκτηση ενός τουρνουά του Γκραν Σλαμ (εμφανίστηκε με το 22 ραμμένο στη φόρμα του!) επιβεβαιώνει τις προβλέψεις ότι θα προσπεράσει και τον Ναδάλ – ο Φέντερερ έχει μείνει πίσω τους – ίσως μάλιστα το κάνει και φέτος, αν και ο συναγωνισμός από τους μικρότερους θα γίνεται ολοένα και σκληρότερος. Ολοι έχουν δυνατότητες: κανείς την προσωπικότητα του. Φυσικά και την στρατηγική του ικανότητα. Κι αυτή τη σπάνια δύναμη, μετά από κάθε αβίαστο λάθος που νομίζεις πως θα τον βάλει σε σκέψεις, να βρίσκει πόντους που σε αφήνουν με ανοιχτό το στόμα. Όχι στον τελικό της Κυριακής, αλλά δεκαπέντε χρόνια τώρα.
Κι ο Τσιστιπάς; Του αξίζουν όλα τα μπράβο αυτή τη φορά. Ηταν καλύτερος από ποτέ, σοβαρότερος από ποτέ, πιο προσηλωμένος από ποτέ. Εχασε το ματς κυρίως από λάθη του από το καλό του φορχαντ – απέναντι στον Τζόκοβιτς μπορεί να γίνουν τα πάντα και τα αντίθετά τους. Αν παίζει όπως στην Αυστραλία φέτος θα κάνει πολλά. Ισως δεν ήταν έτοιμος για να γίνει νούμερο 1 στον κόσμο, αλλά δεν απέχει πολύ. Θα τον δει τον κόσμο από ψηλά ο Στέφανος: στην περίπτωσή του είναι η μόνη βεβαιότητα που αρχίζω να έχω. Ψηλά το κεφάλι και δουλειά. Κι όλα θα γίνουν…
