Δεν θα έγραφα τίποτα για τα παιγνίδια των ελληνικών ομάδων στην Ευρωλίγκα αυτή την φορά αν δεν άκουγα δυο δηλώσεις του Γιώργου Μπαρτζώκα και μια του Αταμάν μετά τα ματς που σηκώνουν αρκετή συζήτηση. Με αυτές θα ασχοληθώ και όχι τόσο με τα ματς: για αυτά θα κάνω κάποιες γενικές παρατηρήσεις το Σάββατο αφού δω και τα παιγνίδια του Ολυμπιακού με την Μακάμπι στο Βελιγράδι και του ΠΑΟ με την Εφές στην Πόλη.

Κουρασμένοι και απόντες, αλλά…

Ο Γιώργος Μπαρτζώκας λίγο πριν ο Ολυμπιακός αναχωρήσει για το Βελιγράδι όπου θα αντιμετωπίσει σήμερα την Μακάμπι Τελ Αβίβ απέδωσε την ήττα της ομάδας από την Εφές στο ΣΕΦ την Τρίτη το βράδυ στην κούραση των παικτών του. Η αλήθεια είναι ότι έχει κάποια δίκια. Τα κρίσιμα τελευταία σουτ στο παιχνίδι αυτό τα έχασαν οι παίκτες που αγωνίστηκαν πολύ στο ματς με τον Παναθηναϊκό δύο μέρες πριν. Αστόχησαν και ο Ντόρσεϊ και ο Βεζένκοφ από θέσεις που τους είναι θεωρητικά τουλάχιστον βολικές. Επίσης στο ματς είδαμε τον Μιλουτίνοφ να ζορίζεται όσο σε κανένα παιγνίδι μέχρι τώρα – ίσως κι αυτός εξαιτίας της κόπωσης. Αν ωστόσο ο λόγος της ήττας από τους Τούρκους είναι η κόπωση καλύτερα ο Ολυμπιακός να μην πήγαινε στο Βελιγράδι: θέλω να πω ότι αποκλείεται η ομάδα του Μπαρτζώκα να ξεκουράστηκε μέσα σε δύο μέρες που πέρασαν από την Τρίτη το βράδυ. Αν επίσης οι παίκτες του ζορίζονται να παίξουν Κυριακή – Τρίτη πάλι υπάρχει πρόβλημα διότι αυτό είναι κάτι που φέτος θα συμβεί πολλές φορές. Υπάρχει πάντα το δεδομένο ότι κάμποσοι από αυτούς έρχονται και από το Eurobasket, κουβαλάνε δηλαδή και καλοκαιρινή κούραση – για τον Μιλουτίνοφ, τον Παπανικολάου, τον Κώστα Αντετοκούνμπο ακόμα και τον Ντόρσεϊ το ξεκίνημα της σεζόν ίσως είναι όντως λίγο δύσκολο. Αλλά ο Βεζένκοφ, ο Πίτερς, ο Λι, ο Γουόρντ, ο Νιλικίνα, ο Χολ δεν έχουν τέτοια προβλήματα.

Ειδικά οι γκαρντ θα έπρεπε να χαίρονται για την δυνατότητα να παίξουν πολύ σε αυτά τα πρώτα ματς της σεζόν: τον χρόνο τους τον εξασφαλίζει και η απουσία του Γουόκαπ, του Φουρνιέ, του Εβανς, του ΜακΚίσικ. Αλλά όταν είσαι μέτριος, μέτρια θα παίζεις όσο χρόνο κι αν έχεις. Το πρόβλημα στην περίπτωση του Λι και του Νιλικινά είναι ότι δεν μπορείς ποτέ να έχεις βεβαιότητες για την επιθετική κυρίως προσφορά τους: οι δύο ήταν καλοί κόντρα στον ΠΑΟ, αλλά όχι κόντρα στην Εφές. Γιατί είναι παίκτες βοηθητικοί, που στο κυνηγητό του Σορτς, του Τολιόπουλου, του Σλούκα και  του Γκραντ μπορεί να είναι χρήσιμοι. Αλλά όταν θα χρειαστούν οι πρωτοβουλίες τους θα δίνουν - στην καλύτερη - την μπάλα στον Ντόρσεϊ και στον Βεζένκοφ: να βρουν οι ίδιοι σουτ μεγάλα είναι λίγο επιστημονική φαντασία – μπορεί αν συμβεί, αλλά θα είναι από τα σπάνια. Επομένως ναι μεν υπήρχε κόπωση, αλλά υπήρχαν από την άλλη και ο Λάρκιν, ο Κορντινιέ, ο Ντοζίερ που γύρισε κι έπαιξε μέχρι και προσωπική άμυνα στον Βεζένκοφ, ο Λόιντ, ο Γουίλερ Μπαμπ. Κι όλοι αυτοί, όχι μόνο δεν φοβήθηκαν τίποτα από τον Λι και τον Νιλικινα, όχι μόνο σταμάτησαν τον Ντόρσεϊ μετά το πρώτο δεκάλεπτο, αλλά έβγαλαν και πρώτο σκόρερ του ματς τον Σουίντερ που μέχρι να ρθει στο ΣΕΦ είχε βάλει ένα καλάθι σε όλα τα προηγούμενα ματς της διοργάνωσης.

Πάντα κάποιος θα λείπει          

Ο προπονητής του Ολυμπιακού αναφέρθηκε πάλι στους απόντες λέγοντας ότι περιμένει τον Φουρνιέ και τον ΜάκΚίσικ στο παιγνίδι της Κυριακής με τον Πανιώνιο. Λέει τον πόνο του σε κάθε ευκαιρία: τους περίμενε και για το ματς με την Μακάμπι και το είχε πει μετά το παιγνίδι με τον ΠΑΟ. Αλλά ακόμα κι αν αύριο αυτοί γυρίσουν κι ακόμα κι αν υποθέσουμε πως γυρίσουν και ο Εβανς και ο Γουόκαπ και βρουν και την φόρμα τους γρήγορα, θα είναι απίθανο να μην απουσιάσουν γρήγορα άλλοι. Διότι δεν υπάρχει ομάδα στην Ευρωλίγκα που να μην έχει απόντες, όχι γενικά και αόριστα αλλά και στα ματς απέναντι στον Ολυμπιακό. Η Ρεάλ Μαδρίτης δεν είχε τον Μαλεντόν, η Ντουμπάι τον Μούσα και τον Αβράμοβιτς, η Εφές τον Πουαριέ, ο ΠΑΟ τον Ναν, τον Λεσόρ και τον Γκριγκόνις. Η σεζόν είναι σκληρή, το πρόγραμμα πολύ βαρύ, ο Ολυμπιακός έχει αρκετά παιδιά πάνω από 30 χρονών που κουβαλάνε και προβλήματα. Αυτό που φωνάζουν αυτά τα πρώτα ματς είναι ότι  ο Μπαρτζώκας πρέπει να ψάξει ένα τουλάχιστον γκαρντ με προσωπικότητα και ένα τουλάχιστον ψηλό ικανό να παίξει πάνω από 15 λεπτά διότι θα είναι εξαιρετικά δύσκολο να έχει όλους τους παίκτες του παρόντες, όχι από τώρα μέχρι το τέλος της σεζόν, αλλά για ένα τουλάχιστον μήνα. Αν πχ λείψει για λίγο ο Μιλουτίνοφ έτσι όπως είναι ο Ολυμπιακός θα πανηγυρίζει το ΣΕΦ όχι απλά για ένα τρίποντο (με την Εφές στο δεύτερο ημίχρονο τρίποντο δεν υπήρχε…), αλλά για ένα ριμπάουντ.

Αμυνα σαν βούτυρο

Ενίσχυση χρειάζεται κι ο ΠΑΟ. Το φωνάζουν οι ασταμάτητοι πόντοι που δέχεται. Αυτούς που δέχεται από τους καλούς αντίπαλους περιφερειακούς θα είναι δύσκολο να τους αποφύγει αν ο Γκραντ δεν βάλει την μπέρτα του Σουπερμαν και παίξει άμυνα για τρεις. Στα μέχρι τώρα παιγνίδια που ο ΠΑΟ έχει δώσει όποιος γυρίζει σωστά την μπάλα ή έχει γκαρντ που τολμάνε να πάνε κοντά δεν έχει πρόβλημα να σκοράρει. Με την Μπάρτσα έκανε πάρτι ο Λαπροβίτολα. Την Κυριακή ο Ντόρσεϊ έκανε το καλύτερο του ματς τα τελευταία δυο χρόνια. Οι περιφερειακοί της Μπασκόνια που λέγονται Φόρεστ, Νόουλε, Ντιάλο κτλ ροκάνιζαν διαφορές σε ένα δίλεπτο. Ο γερο Ντε Κολό και ο Λάιτι χθες κράτησαν την Βιλερμπάν στο ματς για 39 λεπτά: ένα λεπτό πριν το τέλος ο Ντε Κολό με τρίποντο μείωσε σε 84-81. Αλλά αυτό είναι αποτέλεσμα σύστασης της γραμμής των γκαρντ του ΠΑΟ: κάτι κερδίζεις κάτι χάνεις και για να έχεις τον Ναν, τον Σλούκα και τον Σορτς πρέπει με την πιθανότητα να δεχτείς πόντους απο τους αντίπαλους περιφερειακούς να μάθεις να ζεις. Το μεγάλο πρόβλημα του ΠΑΟ είναι σταθερά κάτω από την ρακέτα και το λέω και μετά το βράδυ που ο Χόλμς έδειξε πως έβγαζε χρόνια τώρα το ψωμί του στο ΝΒΑ πετυχαίνοντας 24 πόντους και παίρνοντας 10 ριμπάουντ – 7 επιθετικά.

Ο Αταμάν είπε στο τέλος ότι ο ΠΑΟ πρέπει να σκληρύνει στην άμυνα. Κυρίως πρέπει να σκληρύνει κάτω από την ρακέτα αλλά αυτό δεν μπορεί να γίνει ως δια μαγείας: πρέπει να γυρίσει ο ΛεΣόρ αλλά και να παίξει όπως έπαιζε πριν τραυματιστεί. Κι επειδή και τα δυο είναι δύσκολα ο ΠΑΟ πρέπει να ψάξει ένα τύπο που να του δίνει όγκο στο «πέντε» γιατί όπως είναι αυτή την στιγμή είναι σαν να προκαλεί τους αντιπάλους του να πάνε κοντά και να σκοράρουν. Αν η Βιλερμπάν είχε ένα μέτριο σέντερ ικανό να πάρει δυο – τρια ριμπάουντ παραπάνω πιθανότατα θα τον κέρδιζε παρά το σπουδαίο ματς του Χολμς και του ξεκούραστου Ναν στο πρώτο ημίχρονο. Ομολογώ πως μου κάνει εντύπωση η έλλειψη απαίτησης του Αταμάν για μια τέτοια ενίσχυση όταν το καλοκαίρι ο ΠΑΟ συζητούσε μάλιστα με τον Βαλαντσιούνας. Η λογική λέει πως αφού δεν τον απέκτησε ένα παίκτη με τα χαρακτηριστικά του θα πρεπε να τον ψάξει. Βέβαια ας περιμένουμε τον Χόλμς: αν παίζει σε κάθε ματς έτσι (πράγμα κομμάτι δύσκολο) ίσως ο Τούρκος βρει την άκρη. Αν όχι το «πάρε παίκτες», ισχύει και για αυτόν όσο και για τον Μπαρτζώκα…