Ο Παναθηναϊκός έχασε την ευκαιρία να τελειώσει την υπόθεση πρόκριση στην Πόλη: η χθεσινή του ήττα από την Εφές με 85-82 ανέδειξε ωστόσο την σημασία της προηγούμενης νίκης του – αν εκείνη δεν είχε έρθει τώρα θα είχε αποχαιρετήσει την διοργάνωση. Το λέω γιατί χθες το άγχος και την πίεση το είχε η Εφές: αυτή ήταν με την πλάτη στον τοίχο και τα κατάφερε καλά. Τώρα το βάρος της ευθύνης ξαναπέφτει στον ΠΑΟ, που όμως θα έχει τον πιο μεγάλο σύμμαχό του: την έδρα του.

Μια σου και μια μου

Απλοποιώντας το χθεσινό ματς μπορεί να πει κάποιος πως στο τέλος κρίθηκε σε δυο σουτ: o Μήτογλου, ένα ακριβώς λεπτό πριν το τέλος έχασε το τρίποντο του αβαντάζ και είκοσι δευτερόλεπτα αργότερα ο Ελάιζα Μπράιαντ σε ένα τρίποντο ευστόχησε δίνοντας και το τετράποντο μαξιλαράκι ασφαλείας (77-73). Στα δευτερόλεπτα που απέμειναν είχαμε πολλά, μεταξύ των οποίων και τρία (!) τρίποντα από τους παίκτες του ΠΑΟ (Ναν, Οσμαν και Σλούκας), όμως ποτέ ο Παναθηναϊκός δεν είχε την δυνατότητα έστω να ισοφαρίσει. Ένα καλάθι του Σμιτς, ένα επιθετικό ριμπάουντ του Ντόζιερ που κέρδισε και αντιαθλητικό φάουλ και δυο βολές του Τόμσον, κρατούσαν τον ΠΑΟ πάντα μακριά. Το ματς κρίθηκε στο μεγάλο σουτ του Μπράιαντ κι όπως και όλα στην σειρά ήταν ένα κλειστό ματς στο οποίο οι δυο ομάδες προσπερνούσαν για λίγο η μία την άλλη τρέχοντας τα σερί τους. Μάλιστα αν υπάρχει μια μικρή διαφοροποίηση σε σχέση με τα τρία προηγούμενα είναι ότι αυτή την φορά καμία από τις δυο ομάδες δεν ξέφυγε πολύ. Σε αυτό το «μια σου και μια μου» θα μετρούσε η ψυχραιμία στο τέλος – ο Μήτογλου υπέγραψε με ένα δικό του σουτ την προηγούμενη νίκη, αλλά τώρα αστόχησε. Συμβαίνει.

Γκαρντ και «τεσσάρια»

Το γιατί είχαμε αυτή την εικόνα του ματς και το αν η εικόνα αυτή, που κατά την γνώμη μου δεν βολεύει τον ΠΑΟ μπορεί να αλλάξει την Τρίτη είναι οι δυο πιο ενδιαφέρουσες ερωτήσεις.

Το πρώτο συνέβη γιατί οι δυο προπονητές έχουν κάνει στην σειρά αυτή πάρα πολλή δουλειά. Το πρώτο και βασικό δεδομένο είναι ότι ο Λούκα Μπάνκι, με τα τέσσερα πολύ καλά γκαρντ του (τον Λάρκιν, τον Μπράιαντ, τον Τόμσον και τον Ντόζιερ), μπορεί και τον Ναν να κουράζει και να βρίσκει κάθε φορά κάποιον να πάρει τις χρήσιμες και απαραίτητες επιθετικές πρωτοβουλίες. Στα ματς στην Αθήνα ήταν ο Λάρκιν, στο ματς που η Εφές έχασε, το μεγάλο παιγνίδι το κάνει ο Ντόζιερ που την κρατά ζωντανή, χθες είναι η σειρά του Μπράιαντ να είναι  καθοριστικός. Για τον Παναθηναϊκό η δουλειά αυτών των τεσσάρων αποδεικνύεται δύσκολα αντιμετωπίσιμη γιατί ο Αταμάν παίζει με ένα περιφερειακό λιγότερο ώστε να παίρνει επιθέσεις ο Οσμάν, που είναι ίσως επιθετικά ο σταθερότερος παίκτης του. Ο ΠΑΟ δεν έχει δει και τους τέσσερις της Εφές σε καλό επιθετικό βράδυ – βέβαια αυτό συμβαίνει γιατί ο Γκραντ κυρίως πολεμάει στα μετόπισθεν: χθες η δουλειά του στην άμυνα ήταν εξαιρετική καθώς τα έβαλε με όλους, αλλά ο κόπος του εκεί πληρώθηκε στην επίθεση όπου έκανε λίγα.

Αυτή η μάχη των περιφερειακών χαρακτηρίζει μέχρι τώρα την σειρά: όταν η μάχη αυτή είναι ισόπαλη κερδίζει όποιος βρίσκει τον X Factor, τον ήρωα της μιας βραδιάς που παίζει στην θέση «τέσσερα» – στην Αθήνα στο ματς που κέρδισε ο ΠΑΟ ήταν ο Χουάντσο, στην Πόλη στη δεύτερη νίκη ήταν ο Μήτογλου,  χθες ήταν η σειρά του Σμιτς να πάρει το ρόλο του πρωταγωνιστή με τους 15 πόντους του (3/4 δίποντα, 3/4 τρίποντα). Τα «τεσσάρια» αποδεικνύονται σε πρωταγωνιστές στην επίθεση κυρίως γιατί το κυνηγητό των περιφερειακών τους επιτρέπει να παίρνουν πρωτοβουλίες, αλλά και να βρίσκουν ελεύθερα σουτ. Οποιος παίζει στην θέση «τέσσερα» κι έχει καλό σουτ, όπως αποδεικνύεται μπορεί να κρίνει ένα ματς.

Ακυρώνουν ο ένας τον άλλο

Ο Μπάνκι και ο Αταμάν είναι τόσο καλοί γνώστες της δυσκολίας που μέχρι τώρα από παιγνίδι σε παιγνίδι ακυρώνουν ο ένας τα ατού του άλλου. Η Εφές ζορίζει τον Ναν τόσο πολύ, ώστε για την ώρα το καλό του τρίτο παιγνίδι στην σειρά να αποτελεί εξαίρεση: χθες αν ο Αμερικάνος δεν έβρισκε το τρίποντο της ελπίδας στο τέλος σε μια επίθεση από τις δικές του για το 77-76 θα έμενε κάτω  από 10 πόντους και με χαμηλή προσφορά δημιουργικά. Ο Ναν για να καταλάβει καλύτερα την Ευρωλίγκα πρέπει να δει παιγνίδια του Λάρκιν σαν το χθεσινό: ο πολύπειρος Αμερικάνος της Εφές όταν κατάλαβε ότι δεν θα έβρισκε χώρους λόγω της άμυνας του Αταμάν πάνω του άρχισε να μοιράζει ασίστ – έφτασε τις 9 κι αυτές πόνεσαν.     

Εχει ωστόσο κι ο ΠΑΟ δείξει πρόοδο στη σειρά. Η πιο θεαματική έχει να κάνει με το παιγνίδι των σέντερ: δεν ξέρω αν ο Πουαριέ παίζει με ενοχλήσεις, όπως είπε ο προπονητής του, αλλά μετά τα δυο ματς στο ΟΑΚΑ ο Γάλλος έπαψε να είναι πρόβλημα. Χθες δεν ήταν πρόβλημα και ο Οτούρου, που ό,τι έκανε στην επίθεση το έκανε πολύ νωρίς κι έπειτα χάθηκε. Ο ΠΑΟ σταμάτησε τα κεντρικά πικ εν ρολ των γηπεδούχων, παίρνοντας όπως και η Εφές το ρίσκο να δώσει περιφερειακά σουτ. Αλλά και η Εφές δεν είναι τυχαίο ότι χθες περιόρισε την επιθετική παραγωγή του Μήτογλου – για να βρει πάντως τον μπελά της από τον Χουάντσο παρόλο που μάλιστα αυτός φορτώθηκε και με φάουλ γρήγορα. Παρά την καλή δουλειά των προπονητών δεν αντιμετωπίζονται όλοι: και οι δυο ομάδες έχουν πολλούς χαρισματικούς επιθετικούς παίκτες.

Η σταθερή προσφορά

Για να έχει τύχη η Εφές στην Αθήνα πρέπει ο Μπάνκι να βρει ένα μαγικό τρόπο να περιορίσει και τον Ναν (πάλι) και τα «τεσσάρια» του ΠΑΟ: μου μοιάζει εξαιρετικά δύσκολο έως απίθανο. Ο ΠΑΟ μπορεί να περιμένει ένα ακόμα μεγάλο επιθετικό ματς του Οσμαν γιατί αυτός δεν έχει αντίπαλο: δυστυχώς για τον ΠΑΟ δεν είναι παίκτης που μπορεί να παίξει 35 λεπτά στο ίδιο τέμπο γιατί χρειάζεται ανάσες – χθες στο τελευταίο ήταν κουρασμένος κι έκανε μαζεμένα φάουλ. Το καλό για τον Αταμάν, που χθες τα είχε και δικαίως με το κοινό που δεν τον σεβάστηκε, είναι η σταθερά καλή απόδοση του Σλούκα, που ζει για τέτοια παιγνίδια, αλλά και η επίσης σταθερή απόδοση του Γιουρτσεβέν σε όλη την σειρά. Το παιγνίδι στο ΟΑΚΑ μπορεί να γίνει έως και εύκολο αν εμφανιστεί πχ ο Μπράουν ή αν ο Ναν έχει μια συνηθισμένα καλή βραδιά του: τρίτο ματς του Αμερικάνου με λιγότερους από 20 πόντους μοιάζει απίθανο να συμβεί. Όπως και να χει όμως ο Παναθηναϊκός χρειάζεται μπροστά στο κοινό του ένα παιγνίδι με γκάζι από την αρχή: το τέμπο στο οποίο γίνονται τα ματς δεν του ταιριάζει. Και πέρυσι με την Μακάμπι στο πέμπτο ματς πέρασε αλλά σε κάθε ματς – έχανε κέρδιζε – έβαζε 90 πόντους.

Σε πέμπτο ματς πάει και η σειρά Μονακό – Μπαρτσελόνα. Το περίμεναν όλοι από την αρχή αλλά όχι με αυτή την εικόνα των ματς. Η Μονακό κέρδισε εύκολα τα δυο δικά της στο Πριγκιπάτο χθες όμως αιφνιδιάστηκε από την σκληρή άμυνα της ομάδας του Πεναρόγια που έκανε ένα μικρό άθλο. Όχι γιατί κέρδισε αλλά γιατί εκτός από τις γνωστές της απουσίες δεν είχε και τον Βέσελι και με ήρωες τον Πάρκερ και τον Μπριθουέλα άντεξε κι ας είχε ο Πάντερ δυο όλα κι όλα εύστοχα σουτ. Η Μονακό έμεινε στους 72 πόντους με 22 βολές σχεδόν όλες μάλιστα στο πρώτο ημίχρονο. Απίθανα πράγματα, αλλά αυτά είναι τα play off της Ευρωλίγκας…