Ο «πατερούλης» Ιωσήφ Στάλιν μιλούσε για «χρήσιμους ηλίθιους». Με τον αυτό χαρακτήριζε τους στις συζητήσεις του τους πολίτες που με αγαθή κομματική προαίρεση ακολουθούσαν το κόμμα ως συνοδοιπόροι πιστεύοντας ότι οικοδομεί το σοσιαλισμό. Στη χώρα μας το ρόλο των «χρήσιμων ηλίθιων» περισσότερο και από τους πολίτες τον παίζουν οι βουλευτές. Χθες 156 από δαύτους ψήφισαν ένα εκπληκτικό νόμο – οι πιο πολλοί βάζω στοίχημα χωρίς να έχουν ιδέα τι ψηφίζουν. Ακόμα χειρότερο είναι ότι εξίσου επικίνδυνα άσχετοι είναι και όσοι δεν τον ψήφισαν! Οι περισσότεροι από δαύτους λένε ακόμα χειρότερα κι από αυτούς που τον ψήφισαν επιτρέποντας ουσιαστικά την πολυϊδιοκτησία στο ποδόσφαιρο και στον αθλητισμό γενικότερα! Ελπίζω πάντως η κίνηση των 156 να εξευμενίσει τον Θοδωρή Ζαγοράκη και να πάρει πίσω στην αγκαλιά του τη Νέα Δημοκρατία. Εχουν τους ίδιους φίλους, τους ίδιους υποστηρικτές, ανησυχούν για το ίδιο κομματικό ταμείο κτλ. Ας δώσει τόπο στην οργή ο Ζαγόρ και ας τους πάρει όλους πίσω. Ακούω ότι θα γυρίσει ο Κυριάκος Μητσοτάκης και θα κάνει λέει Grexit και δεν θα παίζουν οι ομάδες στην Ευρώπη. Νομίζω ότι το καλύτερο είναι να περάσει μια τροπολογία σαν τη χθεσινή και να παίζουν όλοι στο ρωσικό πρωτάθλημα! Μια χαρά πρωτάθλημα είναι…  

Καθώς η ωραία ιστορία αυτή συνεχίζεται η γελοιότητα εισβάλει: συμβαίνει πάντα στην Ελλάδα. Ο νόμος που ψηφίστηκε χθες είναι μια γελοιότητα, όπως γελοία είναι και η συζήτηση που κάποιοι προσπαθούν να δημιουργήσουν για την ΕΕΑ, την αυτοτέλειά της και την σύστασή της.

Τι λέει ο νομοθέτης

Ο Υφυπουργός Αθλητισμού κ. Λευτέρης Αυγενάκης και ο κυβερνητικός εκπρόσωπος κ. Στέλιος Πετσας (οι δυο δηλαδή κυβερνητικοί παράγοντες που μίλησαν δημόσια για το θέμα) συμφωνούν σε ένα πράγμα: ότι στην Ελλάδα δεν μπορεί να υπάρχει υποβιβασμός για μεγάλες ομάδες για λόγους που έχουν να κάνουν με την κοινωνική συνοχή κτλ. Πρώτα από όλα οι άνθρωποι αυτοί δεν ξέρουν (;) γιατί στην περίπτωση κάποιων σοβαρών ποδοσφαιρικών παραπτωμάτων υπάρχει ως ποινή ο υποβιβασμός. Είναι η σκληρότερη τιμωρία ο υποβιβασμός, αλλά δεν είναι μόνο τιμωρία: είναι κι ένας τρόπος, απλοϊκός ίσως, να βρεθεί χρόνος ώστε να μπορέσουν οι ομάδες να κάνουν ένα είδος αυτοκάθαρσης και το πρωτάθλημα να συνεχιστεί κανονικά. Η πολυϊδιοκτησία νοθεύει τον ανταγωνισμό – καταργεί κάθε κανόνα fair play. Οποιος έχει δυο ομάδες μπορεί να κάνει ένα κανονικό εμπόριο βαθμών: να χαρίζει νίκες. Ο υποβιβασμός, δηλαδή η απουσία των εμπλεκόμενων ομάδων από το πρωτάθλημα στο οποίο παίρνουν μέρος, δημιουργεί ένα χρονικό περιθώριο που επιτρέπει στις εμπλεκόμενες ομάδες να αλλάξουν διοίκηση και την ίδια στιγμή επιτρέπει την ομαλή συνέχεια του πρωταθλήματος. Δεν υπάρχει χώρα στον κόσμο που η πολυϊδιοκτησία να μην τιμωρείται με υποβιβασμό. Σε όλο τον κόσμο ο νομοθέτης λέει κάτι απλό: από τη στιγμή που διαπιστώθηκε ένα τέτοιο αδίκημα, πρέπει να υπάρχει επαρκής χρόνος να επιστρέψουν όλα σε μια κανονικότητα κι ο μόνος τρόπος είναι η απουσία των εμπλεκόμενων ομάδων από το πρωτάθλημα που παίρνουν μέρος.

Τι έκανε χθες η κ. Μενδόνη που παρουσίασε την τροπολογία και οι 156 που την ψηφίσανε; Δημιούργησαν ένα χάος. Ουσιαστικά έδωσαν την δυνατότητα σε όποιον έχει δυο ομάδες να συνεχίσει να τις έχει, αφού η ποινή που του επιβάλλεται δεν τον υποχρεώνει να τις αφήσει! Αν μια ομάδα δεν υποβιβαστεί γιατί να αλλάξει ιδιοκτήτη; Και γιατί κάποιος που έχει δυο ομάδες να υποχρεωθεί να πουλήσει τη μία, όταν απλά από αυτή αφαιρούνται βαθμοί και μάλιστα μια μόνο φορά; Η ίδια η αφαίρεση των βαθμών έχει κάτι το κωμικό ως ποινή. Αν υποθέσουμε ότι κάποια στιγμή η υπόθεση που συζητάμε φτάσει στα δικαστήρια και καταδικαστεί ο ΠΑΟΚ με βάση την έκθεση της ΕΕΑ (αν λέω…) ο ΠΑΟΚ π.χ μπορεί να τιμωρηθεί με -5 βαθμούς: αν κερδίσει δυο φορές άκοπα την δική του (σύμφωνα με την ΕΕΑ) Ξάνθη παίρνει 6, δηλαδή ένα παραπάνω!

Ωστόσο εγώ δεν θέλω να κάνω το λάθος που κάνουν πολλοί που φωνάζουν «υποβιβάστε τις ομάδες» αρκεί στις ιστορίες να μην εμπλέκονται οι δικές τους. Κλείνω τη μύτη μου για να αντέξω τη μπόχα και δέχομαι ότι καλώς ή κακώς στην Ελλάδα ποινή υποβιβασμού δεν μπορεί να εφαρμοστεί – εκτός αν σε λένε Γιώργο και Παναγιώτη Αγγελόπουλο και δεν έχεις pay roll ή είσαι ο Ηρακλής. Όμως μια ανάγκη τιμωρίας για όποιον αγοράζει δυο ομάδες υπάρχει, γιατί διαφορετικά δεν υπάρχει πρωτάθλημα. Υπήρχε λοιπόν ανάγκη νομοθετικής ρύθμισης – το λέω κυνικά. Μόνο που θα πρεπε να υπάρξει νόμος κι όχι αυτό το κουρελόχαρτο που ψηφίσανε χθες: αυτό το μόνο που κάνει είναι να καταργεί μια ποινή – δηλαδή να επιβραβεύει μια κραχτή παρανομία που σκοτώνει το πρωτάθλημα.

Τιμωρεί και αποτρέπει

Τι θα μπορούσε να γίνει; Πρώτα από όλα είναι απαραίτητο να συμφωνήσουμε ότι ένα πρωτάθλημα δεν μπορεί να γίνει με ομάδες που έχουν τους ίδιους ιδιοκτήτες: το λέω γιατί στην Ελλάδα κι αυτό δεν είναι αυτονόητο – ο ΣΥΡΙΖΑ πχ λέει ότι δεν τρέχει και τίποτα «μπορεί να τους τιμωρήσουμε του χρόνου». Τι θα ήταν λογικό να κάνει η κυβέρνηση; Ένα πραγματικό νόμο.

Τι είναι ο νόμος; Ο νόμος στην προκειμένη περίπτωση είναι εργαλείο που τιμωρεί, αλλά και αποτρέπει. Χρειαζόταν λοιπόν, η κυβέρνηση να εμφανίσει ένα νόμο που να προβλέπει ότι πρώτον στην διαπίστωση ενός τόσο σοβαρού αδικήματος πρέπει να σταματήσει το πρωτάθλημα και να μην ξαναρχίσει, αν οι εμπλεκόμενες ΠΑΕ δεν αποδείξουν ότι δεν έχουν πια τον ίδιο ιδιοκτήτη. Ο ίδιος νόμος θα πρεπε να προβλέπει την εξαφάνιση των εμπλεκομένων παραγόντων (με ποινή υποβιβασμού ομάδας, αν αυτοί θέλουν να συνεχίσουν να υπάρχουν μέσω παρένθετων προσώπων): δεν μιλάμε για αδικήματα ομάδων, αλλά για παρανομίες ανθρώπων. Φυσικά ένας τέτοιος νόμος θα πρεπε να προβλέπει τη διαγραφή κάθε αθλητικού τίτλου που κατακτήθηκε με αλλοίωση του πρωταθλήματος – αν τιμωρία για πολυϊδιοκτησία υπάρχει. Τέλος ένα τέτοιο νομοθέτημα θα πρεπε να υποχρεώνει την αθλητική δικαιοσύνη να επέμβει και να τιμωρεί τους εμπλεκόμενους με οτιδήποτε (ακόμα και με απλό πρόστιμο…), ξεχωρίζοντας την διαδικασία της αθλητικής δικαιοσύνης από την τακτική, στην οποία μπορεί να προσφύγει ο καθένας για να πετάξει τη μπάλα στην εξέδρα. Ένα τέτοιο νομοθέτημα θα αντιμετώπιζε το πρόβλημα σοβαρά, χωρίς ποινές υποβιβασμού (που σύμφωνα με τους πολιτικούς μας στην Μπανανία μας δεν μπορούν να εφαρμοστούν), αλλά θέτοντας ως προτεραιότητα την τιμωρίας των ενόχων που σε κάθε περίπτωση είναι πρόσωπα. Εκτός αν έχει αποφασίσει η Γενική Συνέλευση του ΠΑΟΚ να πάει η διοίκησή του να αγοράσει την Ξάνθη και δεν το ξέρω.  

Το απόστημα της γελοιότητας

Τις τελευταίες ώρες διακρίνω και μια την προσπάθεια απαξίωσης της ΕΕΑ από τον ΠΑΟΚ και διάφορους που την ΕΕΑ την ανακάλυψαν προχθές: είναι μια λανθασμένη υπεράσπιση, αλλά δεν έχω και πολλές απαιτήσεις. Ας πούμε, λοιπόν, για την οικονομία της συζήτησης ότι αυτή είναι μια Επιτροπή γεμάτη από άχρηστους, στημένους, επικίνδυνους κτλ κι ότι τους έβαλε όλους ο Αυγενάκης. Γιατί άραγε ο ΠΑΟΚ στη συγκεκριμένη επιτροπή κατέθεσε φάκελο να αδειοδοτηθεί το περασμένο καλοκαίρι; Γιατί δεν έλεγε ότι η συγκεκριμένη επιτροπή πρέπει να αλλάξει ή ότι τα μέλη της είναι άσχετα, επικίνδυνα κτλ; Γιατί όταν η ΕΕΑ τον φώναξε για εξηγήσεις δεν εξέφρασε επιφυλάξεις για τα μέλη της επιτροπής και την διαδικασία; Και γιατί αφού αυτή η Επιτροπή είναι ύποπτη και άκυρη (και δεν ξέρω τι άλλο), και η Επιτροπή Αδειοδότησης της ΕΠΟ, στο μέτρο που ασχολήθηκε με την υπόθεση, αφαίρεσε την άδεια της Ξάνθης; Δηλαδή τι έγινε ρε παιδιά; Έφτιαξε μια ιστορία μόνη της η Ξάνθη για να μπλέξει τον ΠΑΟΚ; Η έβαλε η ΕΕΑ τον αόρατο Καλπατζίδη να πάει μέσω μια κυπριακής εταιρίας που ίδρυσε ένας Ρώσσος που δουλεύει για το αφεντικό, να πάρει την Ξάνθη και μετά του είπε και να ξεχάσει και να το δηλώσει; Μόνο αυτό δεν έχουμε ακούσει ακόμα, αλλά ποτέ δεν ξέρεις.

Αν σπάσει το απόστημα της γελοιότητας να περιμένεις τα πάντα..