Χθες υποσχέθηκα να γράψω κάτι πιο λεπτομερές για την δυσκολία που έδειξαν οι τρεις ελληνικές ομάδες που αγωνίστηκαν στα ευρωπαϊκά προκριματικά την Πέμπτη στο να σκοράρουν. Ο ΠΑΟ και ο ΠΑΟΚ έμειναν στο μηδέν. Ο ΠΑΟ είχε λίγες, αλλά μια τουλάχιστον μεγάλη ευκαιρία, ο ΠΑΟΚ απολύτως καμία. Η ΑΕΚ πέτυχε δυο γκολ αλλά παραδόξως κι αυτή έδειξε μια δυσκολία στην κατασκευή φάσεων: τα δυο γκολ τα βρήκε πολύ νωρίς – στα πρώτα 13 λεπτά – και ειδικά μετά την ισοφάριση του Αρη Λεμεσού φάνηκε ακίνδυνη. Υπήρξε μια πρόοδός σε σχέση με τα ματς με την Χάποελ Μπερσεβά αλλά όχι αυτή που θα πρεπε.  Το ενδιαφέρον είναι ότι το πρόβλημα των τριών  έχει να κάνει με διαφορετικούς λόγους.

Είναι πρόβλημα που έχει να κάνει με την εποχή και την λογική ανετοιμότητα των ομάδων; Και ναι και όχι. Είναι πάντα δύσκολο μια ομάδα να έχει λυθεί επιθετικά πολύ νωρίς. Όμως η ΑΕΚ πέρυσι έβαλε ένα τσουβάλι γκολ στην Ιντερ Εσκάλδες και αποκλείστηκε από την Νόα σκοράροντας και στα δυο ματς. Ο ΠΑΟ πέρυσι σε έξι παιγνίδια που έδωσε τον Ιούλιο και τον Αύγουστο δεν σκόραρε μόνο σε ένα: στο ματς με τον Αγιαξ στην Αθήνα – στα άλλα πέντε παιγνίδια έβαλε γκολ. Ο ΠΑΟΚ είχε ανάλογη επιθετική παραγωγικότητα πέρυσι στα προκριματικά του Τσάμπιονς λιγκ: και με την Μάλμε από την οποία αποκλείστηκε και με την Μπάνια Λούκα την οποία απέκλεισε σκόραρε πάντα. Ανάλογα αποτελέσματα παρατηρεί κανείς και το καλοκαίρι του 2023: υπάρχουν αποκλεισμοί – αλλά το γκολ δεν λείπει.

Εχω κάποιες υποψίες για αυτές τις εφετινές δυσκολίες. Που είναι διαφορετικές.  

Οι παίκτες και ο τρόπος   

Ο ΠΑΟ έχει σκοράρει μόνο μια φορά σε τρία εφετινά του ματς. Είναι αλήθεια ότι βρήκε μπροστά του δυο πολύ καλούς τερματοφύλακες. Ο Μπάντλαντ έδειξε στα ματς με τους Ρέιντζερς όλο του το κίνητρο να ξαναγίνει αναντικατάστατος. Ο Ρίζνικ στο ματς της Πέμπτης υπενθύμισε την κλάση του. Όμως, ενώ ο ΠΑΟ και στα τρία ματς έχασε κάποιες μεγάλες ευκαιρίες, η συνολική του παραγωγή φάσεων δεν είναι μεγάλη.

Τον καιρό του Ρουί Βιτόρια ο Παναθηναϊκός παίζει για να κερδίζει και όχι για να σκοράρει: του συμβαίνει και στο ελληνικό πρωτάθλημα. Η εντύπωση που έχω είναι ότι ο καλός Πορτογάλος προπονητής, πιεσμένος και από την ανάγκη αποτελεσμάτων, ακολουθεί μια στρατηγική που μπορεί να φέρει μέχρι μια νίκη με 1-0. Στο ματς με την Σαχτάρ αυτό έγινε σχεδόν άψογα. Ομως το 1-0 είναι πολύ κοντά και στο 0-0 (που τελικά προέκυψε) αλλά και στο 1-1 που έφερε τον αποκλεισμό από τους Ρέιντζερς.

Ο Παναθηναϊκός και πέρυσι είχε την ίδια δυσκολία. Είχε όμως στην διάρκεια της σεζόν κάποια θεαματικά ξεσπάσματα που δείχνουν ότι ταλέντο δεν λείπει από τους κυνηγούς του: θυμίζω τις ανατροπές με τον ΟΦΗ και την Φιορεντίνα (ματς που έληξαν 3-2), τις νίκες με 3-1 κόντρα στην ΑΕΚ και στον ΠΑΟΚ στα play off.  Eιδικά οι φορ του ΠΑΟ έχουν και οι τρεις να επιδείξουν χρονιές με αρκετά γκολ στην καριέρα τους. Ο Σβιντέρσκι την σεζόν 2021-22 είχε πετύχει 11 γκολ για τον ΠΑΟΚ ως αναπληρωματικός. Μια χρονιά αργότερα έβαλε 15 γκολ στο MLS με την Σάρλοτ.  Ο Γερεμέγιφ πέτυχε 22 γκολ σε 27 ματς με την Χάκεν μια χρονιά πριν έρθει στην Ελλάδα. Κι ο Ιωαννίδης είναι ο Ιωαννίδης: όσα προβλήματα κι αν έχει δεν είναι αυτός το πρόβλημα του ΠΑΟ – κι όταν απουσιάζει και ο όποιος αντικαταστάτης του ζορίζεται.

Το θέμα δεν είναι ο φορ, είναι το παιγνίδι. Ο τρόπος που παίζει ο ΠΑΟ ίσως αποδειχτεί ο κατάλληλος για να αποκλείσει την Σαχτάρ: αν για δεύτερο ματς αντέξει στην άμυνα τίποτα δεν αποκλείεται. Μετά όμως η ομάδα του Βιτόρια πρέπει να αλλάξει νοοτροπία: να ενθαρρυνθεί να παίξει επιθετικότερα.  Φυσικά πρέπει να βρει και κάποιο χαφ που να σκοράρει: πέρυσι γκολ έπαιρνε μόνο από τους κυνηγούς της. Ακόμα κι ο Ουναϊ, που εμφανίζεται ως η λύση για όλα, σκόραρε λίγο ενώ για παίκτες όπως ο Τσέριν, ο Σιώπης, ο Αράο που έφυγε και ο Τσιριβέγια που ήρθε το γκολ μοιάζει άγνωστη λέξη – πέρυσι μπλόκαρε και ο Μπακασέτς. Φυσικά χρειάζεται και ψυχολογική υποστήριξη στον Πελίστρι. Αν πρέπει να γίνει βασικός, πρέπει να μάθει την τέχνη του γκολ. Και χρειάζεται ταχύρρυθμα μαθήματα. Τα άλλα τα ξέρει: το παιγνίδι του την Πέμπτη πάνω στον επικίνδυνο επιθετικά Πέδρο Ενρίκε ήταν υποδειγματικό. Αλλά ως εξτρέμ πρέπει και να σκοράρεις.

Η μόνιμη έλλειψη του φορ

Στον ΠΑΟΚ αντίθετα αυτό που εγώ βλέπω ως πρόβλημα είναι το όνομα του φορ και τα χαρακτηριστικά του. Ο Λουτσέσκου έπαιξε κόντρα στην αμυντικά οργανωμένη Βολσφμπέργκερ με τον γνωστό μας Τσάλοφ και τον νεαρό Μύθου. Ο Τσάλοφ είναι στην καλύτερη των περιπτώσεων ένα φορ ειδικών αποστολών – μπορεί πχ να είναι χρήσιμος (και ως δημιουργός) σε ένα εκτός έδρας ματς ή σε ένα παιγνίδι στο οποίο ο ΠΑΟΚ θα προηγηθεί νωρίς. Αλλά σε ένα κλειστό παιγνίδι στην Τούμπα δεν θυμάμαι να έχει εντυπωσιάσει ούτε σε ματς στο ελληνικό πρωτάθλημα. Ο Μύθου μπορεί να αποδειχτεί σούπερ ταλέντο κτλ. Για την ώρα είναι δύσκολο να περιμένεις πως θα μπει αλλαγή και θα λύσει ένα πρόβλημα. Η επικείμενη απόκτηση του Γιακουμάκη μοιάζει καλή ιδέα: ο Ελληνας φορ έχει ύψος και όγκο, όπως ο Σαμάτα με τον οποίο ως βασικό ο ΠΑΟΚ του Λουτσέσκου έκανε καλά επιθετικά παιγνίδια, κι έχει και γνώση της ομάδας και των συνθηκών – λογικά θα προσαρμοστεί γρήγορα.

Αρκεί η παρουσία του για να λυθεί το πρόβλημα; Θα το δούμε. Χρειάζεται σίγουρα να προσαρμοστεί ο Ιβανούσεκ, αλλά και να μην ξεχνάει ο Λουτσέσκου τον Πέλκα που μπορεί να κάνει πολλές δουλειές και να σκοράρει. Ο Τάισον είναι άριστος επαγγελματίας και θα δώσει ό,τι μπορεί, αλλά είναι στα 37. Κι ο Σορετίρε είναι ταλαντούχος αλλά άγουρος.  Όταν ο Ζίφκοβιτς δεν βρίσκει χώρους και ο Κωνσταντέλιας δεν βρίσκει τρόπους ο ΠΑΟΚ θα έχει προβληματάκια. Ειδικά αν ο Μαντί Καμαρά δεν επαναλάβει την περσινή εντυπωσιακή του σεζόν ως προς το σκοράρισμα.

Νέα ομάδα με παλιές συνήθειες

Η ΑΕΚ έχει το πιο μεγάλο ενδιαφέρον. Ο Νίκολιτς επιμένει πολύ στον Ζίνι και από ματς σε ματς του αλλάζει παρτενέρ στην επίθεση. Αλλά στο μεταξύ η ΑΕΚ έχει συνολικά αλλάξει επιθετικούς τρόπους. Δεν παίζει πχ με ακραίους κυνηγούς που στα χρόνια του Αλμέιδα έκαναν πολλή δουλειά και ήταν και σπουδαίοι παίκτες: ο Ελίασον με την ταχύτητα του, ο Φερνάντεζ ερχόμενος από τον πάγκο, ο Τζούμπερ με τις συγκλίσεις του, ο Λιβάι Γκαρσία μέχρι να αρχίσει να αγωνίζεται κυρίως ως φορ και φυσικά ο Αμραμπατ έκαναν συχνά την διαφορά: ο λιγότερο προβεβλημένος από όλους – ο Φερνάντεζ – έχει κρίνει με τις εμπνεύσεις του ένα τελικό κυπέλλου Ελλάδος. Αλλά όλοι οι προπονητές δεν παίζουν με τον ίδιο τρόπο.

Η ΑΕΚ χρειάζεται καιρό για την γνώση των νέων μηχανισμών και φυσικά της χρειάζεται κι ο Γιόβιτς: ο Πιερό είναι βαρύς τέτοια εποχή και δεν ξέρω αν ενδείκνυται για ομάδα που πλέον σεντράρει λίγο. Το κακό είναι ότι ο Μαρσιάλ αγνοείται (είναι εκτός ευρωπαϊκής λίστας) ενώ μοιάζει στον Ζίνι να έχει πέσει καλοκαιριάτικα αρκετή πίεση την στιγμή που ο Κουτέσα δείχνει ακόμα ψάρι έξω από το νερο. Το καλό είναι ότι η ΑΕΚ βλέπει μέσους να φτάνουν σε θέση βολής και είναι επικίνδυνη χάρη στην καθιέρωση του Μάνταλου και στις στημένες φάσεις: τα γκολ του Ρέλβας το μαρτυρούν.

Και μερικά άλλα

Υπάρχουν φυσικά και μερικά ακόμα που πρέπει να έχουμε στα υπόψιν μας. Ο Παναθηναϊκός είχε ως αντιπάλους δυο αρκετά έμπειρες ομάδες που μπορεί να βρίσκονται σε φάση επανεκκίνησης με νέους προπονητές, αλλά είναι υψηλά για την εποχή εμπόδια. Η ΑΕΚ έχει «παίκτες – κλειδιά» για το νέο της σύστημα που είναι σε φάση προσαρμογής: πέρυσι και πρόπερσι αγωνίστηκε στα καλοκαιρινά προκριματικά με μια ομάδα έτοιμη. Ο ΠΑΟΚ συχνά μπερδεύεται στο πρώτο του ματς – ακόμα και στην Τούμπα. Πρόπερσι ξεκίνησε με λευκή ισοπαλία με την Μπειτάρ και έφτασε τελικά στους 8 του Conference League. H ελπίδα είναι αυτή η μικρή επιθετική παραγωγικότητα να έχει να κάνει με την εποχή και τις δυσκολίες που καλοκαιριάτικα υπάρχουν. Αλλά χωρίς γκολ οι προκρίσεις είναι δύσκολες. Και τα επόμενα εμπόδια που περιμένουν και τους τρεις αν την επόμενη Πέμπτη τα καταφέρουν είναι κι αυτά κομμάτι υψηλά. Και γιατί για την ώρα οι δικές μας ομάδες δεν μοιάζουν έτοιμες για άλματα…

(Gazzeta.gr Αυγουστος 2025)