Ηθελα να το γράψω μετά το ματς του Ολυμπιακού με τον ΠΑΣ, το γράφω πριν το ματς του Ολυμπιακού με τον Αστέρα – θα είναι επίκαιρο έτσι κι αλλιώς και προσεχώς: αν αγαπάς το ποδόσφαιρο, οφείλεις να χαρείς πολύ και από την καρδιά σου βλέποντας τον Κώστα Φορτούνη να παίζει όπως έπαιξε στο πρώτο ημίχρονο στους Ζωσημάδες στο ματς του Ολυμπιακού με τον ΠΑΣ. Στο πρώτο ματς που έπαιξε βασικός μετά από περίπου 20 μήνες ο Φορτούνης πέτυχε δυο γκολ, ζητούσε τη μπάλα, πίεζε. Εμοιαζε με τον παίκτη που έκανε σπουδαία πρωταθλήματα στον Ολυμπιακό. Που όμως δεν κέρδισε στα Γιάννινα. Δεν φταίει φυσικά για αυτό ο Φορτούνης. Αλλά δεν είναι και τυχαίο.

Πέντε δεκάρια που θα ήταν έξι

Το περασμένο καλοκαίρι, όταν ο Πέδρο Μαρτίνς έστειλε τον Φορτούνη να κάνει προετοιμασία με διάφορους άλλους «κομμένους» και δεν τον πήρε στην προετοιμασία, όλοι έγραφαν ότι «τελείωσε από τον Ολυμπιακό» κτλ. Εγώ είχα διαφωνήσει. Είχα γράψει τότε ότι δεν γίνεται να φύγει ο Φορτούνης από τον Ολυμπιακό πρώτον γιατί στην κατάσταση που ήταν δεν υπήρχε περίπτωση να βρει ομάδα και δεύτερον γιατί ο Ολυμπιακός δεν είχε καμία πρόθεση να τον χαρίσει σε κάποιον ανταγωνιστή του πληρώνοντας μάλιστα και αποζημίωση για να λυθεί το συμβόλαιό του. Εγινε ό,τι περίμενα. Υπήρξε μια νέα συμφωνία, ο Φορτούνης επέστρεψε στην πρώτη ομάδα και μετά από μήνες έπαιξε βασικός. Και θα ήταν όλα καταπληκτικά και υπέροχα αν δεν υπήρχαν δυο προβλήματα. Ακριβώς επειδή ο Ολυμπιακός δεν μπορούσε να ξέρει πότε ο Φορτούνης θα ήταν έτοιμος απέκτησε, όχι ένα, αλλά δυο παίκτες στη θέση του, δηλαδή τον Μπιέλ και τον Χάμες. Εφερε ένα τρίτο, τον Ζινγκερνάγκελ που κι αυτός «δεκάρι» έπαιζε, αλλά στην  πορεία τον άφησε και ήταν κοντά και να πάρει κι ένα ακόμα – τον Βραζιλιάνο Σκάρπα. Θυμίζω ότι έχει και τον Βαλμπουενά ακόμα, αλλά το θέμα δεν είναι η συλλογή «δεκαριών» που κάνει ο Ολυμπιακός: είναι πόσο η προσθήκη του Φορτούνη μπορεί να του είναι αληθινά χρήσιμη.      

Οι ειδικές συνθήκες

Ο Φορτούνης ανήκει στην κατηγορία των παικτών που η απουσία του από την ομάδα τον έκανε πιο δημοφιλή. Ολο αυτό το διάστημα που έμεινε έξω (ουσιαστικά από το καλοκαίρι του 2021…) ο Ολυμπιακός έπαιξε χειρότερο ποδόσφαιρο – τη σεζόν 2021-22 δεν αποκτήθηκε και κάποιος στη θέση του, πλην του Καρβάλιο που πολλοί δεν θέλουν να τον θυμούνται. Ο Φορτούνης έγινε για ένα τεράστιο κομμάτι των οπαδών του Ολυμπιακού αυτός που θα γυρίσει και θα κάνει το παιγνίδι πιο όμορφο: είναι λογικό. Οσο χειρότερο γινόταν το παραγωγικό κομμάτι του παιγνιδιού τόσο μεγάλωνε η εκτίμηση των οπαδών στο Φορτούνη: σε τελική ανάλυση τα καλά παιγνίδια του Ολυμπιακού είχαν γίνει με αυτόν παρόντα. Δεν ισχύει απόλυτα, αλλά κανείς δεν μπορεί να τα βάλει με τις ψευδαισθήσεις του κόσμου.

Η τυφλή πίστη στον παίκτη έχει φυσικά κι ένα πολύ καλό αποτέλεσμα: η διοίκηση του Ολυμπιακού, που αφουγκράζεται πολύ την εξέδρα, τον στήριξε και τον βοήθησε. Και οι προπονητές της ομάδας δεν θα μπορούσαν ποτέ να τον αφήσουν στην άκρη: και ο Κορμπεράν και ο Μίτσελ ασχολήθηκαν πολύ μαζί του. Ειδικά με τον Μίτσελ ο Φορτούνης είναι πολύ τυχερός: ο Ισπανός αγαπάει τους παίκτες που ξέρουν μπάλα, πιστεύει πως όλοι οι καλοί χωράνε στην ενδεκάδα και τον έχει και σε εκτίμηση αφού αυτός του έδωσε κάποτε στον Ολυμπιακό τις πρώτες ευκαιρίες. Αλλά παρά την δεδομένη αγάπη της εξέδρας ο Φορτούνης παραμένει ένας παίκτης πολύ ειδικών συνθηκών: για να κάνει τη διαφορά πρέπει να στηθεί μια ομάδα γύρω του – να βρεθούν πρώτα από όλα παίκτες να τρέχουν γι’ αυτόν (όπως κάποτε ο Γκιγιέρμε, ο Γκερέρο, ο Καμαρά κτλ) αλλά να βρεθούν και εξτρέμ που να αντιλαμβάνονται τις εμπνεύσεις του και σέντερ φορ που να τον ακολουθούν και ακραίοι μπακ ικανοί να ανοίγουν το γήπεδο κατά πλάτος κτλ. Αν μηχανισμός δεν υπάρχει ο Ολυμπιακός θα βρεθεί με ένα καλό Φορτούνη που θα παιδεύεται να παίξει μαζί με τον καλό Χάμες και τον καλό Μπιέλ. Και βέβαια και με τον καλό Χουάνκ που κι αυτός τη μπάλα θέλει και τη θέλει πολύ.

Δύσκολη η μετάλλαξη

Δεν αμφιβάλω ότι είναι μεγάλη υπόθεση η επιστροφή του Φορτούνη, αλλά τη δεδομένη στιγμή είμαι περίεργος να δω πως θα συνυπάρξει με τον Χάμες, τον Μπιέλ και τον Χουάνκ. Ο Χάμες είναι ο πιο κλασάτος παίκτης που έχει ο Ολυμπιακός αυτή τη στιγμή. Ο Μπιέλ είναι το ακριβότερο απόκτημα και δεν μπορεί να βγει από την ενδεκάδα, γιατί δεν είναι δυνατόν να πέσει η τιμή του στα τάρταρα. Ποιος προπονητής θα τους βγάλει από την ενδεκάδα; Και πως αυτοί θα συνυπάρξουν όταν ακόμα και ο ΠΑΣ βάζει δυο γκολ (και χάνει άλλα δυο…) βρίσκοντας συνεχώς κενούς χώρους, αφού δεν γυρνάει κανένας να βοηθήσει αμυντικούς που συμβαίνει να είναι και μέτριοι; Θα γίνουν κόφτες όλοι αυτοί υπακούοντας εντολές και θα μεταλλαχθούν ποδοσφαιρικά; Το βλέπω δύσκολο.

Να καταλάβουν τον Μίτσελ

Ο Φορτούνης έδειξε μια χαρά. Το σπουδαίο είναι ότι ξεπέρασε προβλήματα, που σίγουρα θα τον έχουν βοηθήσει να γίνει σκληρότερος: νομίζω δεν θα έχει πια προβλήματα να παίζει στο πλάι, όπως παλιότερα. Πιστεύω επίσης ότι θα συνεχίσει να λιώνει στις προπονήσεις γιατί η θέση του βασικού δεν είναι ρεζερβέ. Από την περιπέτεια του θα βγει προσωπικά κερδισμένος. Αλλά η επιστροφή του κρύβει ένα κίνδυνο: να αρχίσουν να καυγαδίζουν οι οπαδοί του Ολυμπιακού για το ποιο από τα τρία «δεκάρια» πρέπει να παίζει και να αρχίσουν να σχηματίζονται στρατόπεδα «οπαδών του Χάμες» ή οπαδών των εξτρέμ που θα ΄ρθουν ή οπαδών του Μπιέλ: το λέω γιατί «το στρατόπεδο των Φορτουνικών» είναι ήδη υπαρκτό και σκληραγωγημένο στις ψευδαισθήσεις – υπάρχουν άνθρωποι που πραγματικά πιστεύουν πως ο Φορτούνης μπορούσε να παίξει πέρυσι τον Ιούλιο πχ κι ας έχει αλλάξει ο Ολυμπιακός τρεις προπονητές, που δεν του έδιναν ευκαιρίες γιατί δεν ήταν καλά. Οι μαχητές του στρατοπέδου του Φορτούνη είναι εξασκημένοι στο να παίρνουν θέση υπέρ του ειδώλου τους υπερβάλοντας. Αλλά καμία ομάδα δεν είχε ποτέ κέρδος από τέτοιες διαιρέσεις.

Ο Μίτσελ είπε χθες πως ο Φορτούνης δουλεύει πολύ καλά, πως ο ίδιος δεν έχει από αυτόν παράπονο και πως ο ίδιος χάρηκε με όσα τον είδε να κάνει στα Γιάννινα. Ο κόσμος θα έπρεπε να είναι με τον Μίτσελ, να καταλαβαίνει τη δυσκολία του προπονητή και να ζητά ενισχύσεις όπου ο κόουτς κρίνει ότι είναι απαραίτητες. Φυσικά να σέβεται και τις αποφάσεις του για το ποιοι πρέπει να ξεκινάνε: δεν ισχύει στην περίπτωση αυτή το «όλοι οι καλοί χωράνε». Αλλά αυτό το αυτονόητο στον εφετινό Ολυμπιακό είναι κομμάτι απίθανο: η ανάγκη της στήριξης του προπονητή έχει πάψει να είναι κατανοητή από τον κόσμο - αν υποθέσουμε ότι ήταν ποτέ. Ετσι ο προπονητής για να έχει ήσυχο το κεφάλι του πρέπει να βρει τρόπο να χωρέσει τρία «δεκάρια». Και είναι να απορείς που δεν απαίτησε να ρθει κι ο Σκάρπα για να βάζει τέσσερα. Ώστε να είναι όλοι ακόμα πιο ευχαριστημένοι. Και η ομάδα ακόμα πιο πολύ μπερδεμένη, αλλά ποιος για αυτό νοιάζεται;