Όποιος με παρακολουθεί χρόνια τώρα ξέρει πως τέτοια εποχή, όταν η σούπερλίγκα μας  έχει τελειώσει, κάνω γνωστή την δική μου ενδεκάδα των καλύτερων του πρωταθλήματος. Αυθαιρετώ φυσικά, διότι αυτή δεν στηρίζεται παρά μόνο στην κρίση μου για αυτό και την θέτω προς διαβούλευση: δεκτή κάθε ένσταση. Φυσικά αναφέρω και όποιον παίκτη ανά θέση με απογοήτευσε διότι δεν έχει νόημα να μιλάς για καλύτερους αν δεν κάνεις μια αναφόρα και στους κατώτερους των περιστάσεων.   

Η ενδεκάδα μου παίζει 4-2-3-1, αυτό που αγαπάνε όλοι σχεδόν οι προπονητές στην Ελλάδα. Φέτος θα ήταν σωστότερο να παρουσιάσω μια με διάταξη 4-4-2 για να χωρέσουν μαζί δυο φορ: έχουμε πιο πολλά καλά φορ από «δεκάρια». Θα ήταν πιο εύκολη και μια με διάταξη 4-3-3. Αλλά θα ήταν άδικο για τους ήρωες που παιδεύονται να τιμήσουν την συγκεκριμένη θέση - τα «δεκάρια» είναι προστατευόμενο είδος.

Έχουμε και λέμε.

Τερματοφύλακας

Δεν είδαμε πολλούς σπουδαίους τερματοφύλακες φέτος. Ο Κοτάρσκι (ΠΑΟΚ) που έκανε πέρυσι εντυπωσιακή πρόοδο, φέτος μου έμοιαζει λίγο στάσιμος στον πρώτο γύρο και στον δεύτερο έχασε σε κάποια ματς και την θέση του. Ο Ντραγκόφσκι (ΠΑΟ) είχε μια παράξενη χρονιά: ξεκίνησε πολύ καλά, αλλά μετά το ματς του ΠΑΟ στις Σέρρες έμπλεξε με τον εαυτό του. Σταθερός ο Κουέστα (Αρης) όπως κι ο Τσάβες (Παναιτωλικός). Ο Γκουγκεσασβίλι (Πανσερραϊκός) έδωσε ένα one man show κόντρα στην ΑΕΚ και ήταν γενικά καλός για αυτό έφτασε να αποκτηθεί από τον ΠΑΟΚ. Ο Κωσταντής Τζολάκης (Ολυμπικαός) ήταν τελικά ο καλύτερος: για μένα ο MVP του πρωταθλήματος.

Απογοητευτικές η σεζόν για τους δυο πολύ καλούς τερματοφύλακες της ΑΕΚ. Ο Στρακόσια και ο Μπρινιόλι νομίζω μαζί δεν χωράνε.     

Δεξί μπακ

Ο Γιόνι Οτο (ΠΑΟΚ) είχε τα πάνω του και τα κάτω του. Ο Γκονζάλεθ (ΟΦΗ) την θέση την ξέρει κι ο κατά συνθήκη δεξιός μπακ Μαυρίας (Παναιτωλικός) έδωσε λύσεις, και επιθετικά. Ο Κοστίνια (Ολυμπιακός) είναι σταθερός παίκτης. Καλό πρωτάθλημα έκανε και ο Τσάμπρας (Λεβαδειακός) και ο Γκαρθία (Αστέρας) ενώ ο Κίνι (Ατρόμητος) και ο Μανθάτης (Καλλιθέα) είχαν ένα πολύ καλό γύρο αλλά στην πορεία κουράστηκαν. Ο Ροντινέι (Ολυμπιακός) ίσως έκανε την καλύτερή του σεζόν στην Ελλάδα, αλλά ο Μεντιλίμπαρ δεν τον χρησιμοποιεί μόνο ως δεξί μπακ. Ετσι η θέση πάει στον Γιώργο Βαγιαννίδη (ΠΑΟ).

Δεν ήταν ακριβώς απογοήτευση αλλά στην πορεία του πρωταθλήματος κάπου μπερδεύτηκε ο Λάζαρος Ρότα (ΑΕΚ). Ισως πρέπει να αλλάξει περιβάλλον.

Αριστερό μπακ

Ο Ορτέγκα δεν ξέρω αν είναι καλύτερος από τον Μπρούνο (Ολυμπιακός). Ο Μπλαντένοβιτς (ΠΑΟ) είναι καλύτερος στην επίθεση από ότι στην άμυνα. Σπουδαίο πρωτάθλημα έκανε ο Φάρες (Πανσερραϊκός), ήταν καλός αλλά όχι πάντα βασικός ο Βήχος (Λεβαδειακός) και το ίδιο ισχύει και για τον Φεράρι (Βόλος). Προόδευσε σημαντικά ο  Αθανασίου (Ατρόμητος). Εκανε αρκετά καλές εμφανίσεις μετά τον Ιανουάριο όταν και αποκτήθηκε από τον Αρη ο Μεντίλ.  Στην καλή του μέρα ωστόσο ο αριστερός μπακ σε αυτό το πρωτάθλημα που κάνει τη διαφορά ειδικά στην επίθεση παραμένει ο Ράχμαν Μπάμπα (ΠΑΟΚ).

Περίμενα πολλά από τον Χουάνκαρ (Αρης). Δεν είδα τίποτα.  Αναζητείται και ο Μαξ (ΠΑΟ).

Στόπερ

Είχαμε φέτος λιγότερους καλούς από κάθε χρονιά. Στην ΑΕΚ ο Μουκουντί ήταν μάλλον ο σταθερότερος αμυντικός, όπως και ο Κετζόρα στον ΠΑΟΚ που δεν ενθουσιάζει αλλά παίζει πάντα. Ο Γεντβάι (ΠΑΟ) ταλαιπωρείται στα αριστερά. Λιγότερο καλοί από πέρυσι οι στόπερ του Αρη – ειδικά ο Μπράμπετς. Ο μεγάλος Εραμούσπε (Λεβαδειακός) ήταν κάποιες φορές μια άμυνα μόνος του. Καλός ο Ντέλι (Αστέρας), σταθερός ο Τζόσουα Μεχία (Καλλιθέα) που παίζει και σε άλλες θέσεις, ηγέτης ο Μλάντεν (Παναιτωλικός) και χρήσιμος ο Μπρόρσον (Ατρόμητος). Προοδεύει ο Καλογερόπουλος (Βόλος). Αλλά φέτος είδαμε ένα πολύ καλό Πιρόλα (Ολυμπιακός), που ήταν ο καλύτερος του Ολυμπιακού από όσους αποκτήθηκαν πέρυσι το καλοκαίρι.

Δεν δικαιολόγησε ποτέ τον  θόρυβο για την απόκτησή του ο Λόβρεν (ΠΑΟΚ).

Λίμπερο

Ο Ινγκασον (ΠΑΟ), ακόμα και νωχελικός, δεν μπορεί να λείπει από την ενδεκάδα του ΠΑΟ. Ο Λαμπρόπουλος (ΟΦΗ) ήταν ο καλύτερος στα ματς που ο ΟΦΗ κέρδισε κι αυτό λέει πολλά. Τα χρόνια του Βίντα (ΑΕΚ) άρχισαν φαίνονται. Ο Φαμπιάνο (Αρης) έλειψε σε πολλά ματς. Ο Μιχαηλίδης (ΠΑΟΚ) είχε μια παράξενη χρονιά: έκανε λάθη, αλλά την τελείωσε εξαιρετικά. Σταθερός και ο Λιάβας (Παναιτωλικός). Ο Κάρμο (Ολυμπιακός) δεν ήταν όσο καλός ήταν πέρυσι αλλά η παρουσία του πάντα βοηθά την  άμυνα του Ολυμπιακού. Φέτος ωστόσο  σε αυτή την άμυνα είδαμε τον καλύτερο Παναγιώτη Ρέτσο των τελευταίων χρόνων κι ας έλειψε και αρκετά.  

Απογοήτευσε στον ΠΑΟΚ και ο Κόλεϊ. Ηρθε, ξεκίνησε καλούτσικα, χάθηκε εντελώς. Τα προσόντα δεν του λείπουν πάντως.    

Αμυντικό χαφ

Έτρεξαν για πολλούς ο Εσε κι ο Ντάνι Γκαρθία (Ολυμπιακός). Λιγότερο ο Γιόνσον (ΑΕΚ), αλλά στα καλά του ματς ήταν ο μόνος που έκανε την ΑΕΚ να λειτουργεί – σίγουρα είχε καλύτερη σεζόν από τον Σιμάνσκι. Υποφέρει τρέχοντας συχνά μόνος του ο Καραχάλιος (ΟΦΗ). Μια κατηγορία μόνος του ο μεγάλος Σιώπης (ΠΑΟ) – ήρθε για να τρέξει και για τον Αράο που μετά από ένα πολύ καλό πρώτο γύρο άρχισε να σκέφτεται την επιστροφή στη Βραζιλία. Με μεταπτώσεις ο Τσιγγάρας (Ατρόμητος), δίπλα στον σπουδαίο Εντραόγκο. Μου άρεσαν πολύ οι δυο κόφτες του Αρη: ο Μόντσου που παίζει πάντα με μυαλό και ο Σιφουέντες που ξέρει την θέση. Δίνω την θέση στον πρώτο, μια αποκάλυψη του πρωταθλήματος.

Μεγάλη απογοήτευση σε σχέση με τις προσδοκίες ο Μπακαγιόκο (ΠΑΟΚ).

Οκτάρι

Ξεκίνησε καλούτσικα, αλλά έπεσε στην συνέχεια για να εξαφανιστεί τελικά ο Περέιρα (ΑΕΚ). Εκανε καλή, αλλά όχι τελικά μεγάλη χρονιά ο Τσέριν (ΠΑΟ). Σπουδαίο το ξεκίνημα του Μουζακίτη (Ολυμπιακός) που πρέπει να μάθει να πατάει και λίγο περιοχή. Καλός, αλλά ως μέσα δεξιά ο Μπουζούκης (Παναιτωλικός). Σταθερός σε προσφορά ο Κόμπα (Βόλος). Οσο έπαιξε ήταν το μυστικό της νίκης του Αρη σε πολλά ματς ο Μανού Γκαρθία που έφυγε τον Ιανουάριο. Περίμενα πολλά περισσότερα από τον Μαξίμοβιτς (ΠΑΟ) που δεν θέλει πάντως να παίζει κόφτης. Ο Σβαπ, ο Οχντόεφ και ο Καμαρά παίζουν στον ΠΑΟΚ στην ίδια θέση με διαφορετικό τρόπο. Αλλά ο Μαντί με τα πολλά του γκολ ήταν φέτος σπουδαίος.  

Αδικήθηκε από τον τρόπο που χρησιμοποιήθηκε την εφετινή σεζόν από τον Αλμέιδα ο Πινέδα (ΑΕΚ) αλλά ήταν απογοητευτικός. Υπήρξαν κι άλλοι. Ο Ολιβέιρα (Ολυμπιακός) πχ.

Δεξί χαφ εξτρέμ

Αδικήθηκε στην ΑΕΚ ο Πάολο Φερνάντεζ (ΑΕΚ). Με τεράστιες και στο τέλος απογοητευτικές μεταπτώσεις και ο Ελίασον (ΑΕΚ) και ο Ντεσπότοφ (ΠΑΟΚ). Βοηθάει πάντα ο Κρεσπί (Αστέρας). Πάντα μαχητής ο Σενγκέλια (ΟΦΗ), ενώ μεταξύ του Σουλεϊμάνοφ, του Ντιαμπί και του Σαβέριο (Αρης και οι τρεις) ίσως τελικά ο καλύτερος ήταν ο Σπίκιτς που ήρθε τον Ιανουάριο. Χρήσιμοι, με τα πάνω τους και τα κάτω τους, ο Ντέλετιτς (Πανσερραϊκός) και ο Γιαννιώτας (Λεβαδειακός). Εκανε τρομερό πρώτο γύρο ο Τετέ (ΠΑΟ) αλλά η θέση ανήκει και φέτος τοτ σπουδαίου Ζίφκοβιτς (ΠΑΟΚ).

Αναζητούνται ο Λημνιός και ο Μαντσίνι (ΠΑΟ).

Αριστερό χαφ εξτρέμ

Αυτή τη θέση πρέπει να μάθει καλύτερα για να κάνει μεγάλη καριέρα ο Κωνσταντέλιας (ΠΑΟΚ) με την τεράστια ποιότητα. Είχε ένα εντυπωσιακό ξεκίνημα, πότε δεξιά πότε αριστερά ο Γουάρντα (Ατρόμητος) αλλά δεν ολοκλήρωσε την σεζόν καλά. Καλός ο Νους (ΟΦΗ), καλύτερος ο Ζίνι (Λεβαδειακός). Πεσμένος αλλά πάντα ποιοτικός ο Τάισον (ΠΑΟΚ) ενώ ο ο Μαρσιάλ (ΑΕΚ) προσπάθησε πολύ για να επανέρθει σε καλή κατάσταση. Είμαι φανατικός οπαδός του Καλτσά (Αστέρας) και του Σαλαζάρ (Πανσσεραϊκός) που παίζει πολύ και στα δεξιά.  Ως ακραίο αριστερό χαφ, αν και δεν ήταν ποτέ αυτή η θέση του, έκανε σπουδαία χρονιά ο Τζούρισιτς (ΠΑΟ), αλλά είχε κάτι παραπάνω (ειδικά σε κρίσιμα ματς με ΑΕΚ, ΠΑΟΚ, κτλ) ο Ζέλσον που παίρνει την θέση.

Ευτυχώς για τον πρωταθλητή που αυτός έδωσε πολλά. Γιατί ο Γουίλιαν (Ολυμπιακός) είναι σαν να μην ήρθε ποτέ.   

Δεκάρι

Ο Μπαρτόλο (Αστέρας) που παίζει σε πολλές θέσεις μπορεί να σε τρελάνει και να εξαφανιστεί, όπως και ο Νέιρα στον (ΟΦΗ). Ο Μάνταλος (ΑΕΚ) είχε σημαντικότερη προσφορά από τον Λαμέλα. Ο ΛοMόνακο κάνει πολλά στον Παναιτωλικό. Ο Μεντιλίμπαρ θεωρεί τον Τσικίνιο (Ολυμπιακός) τον μοναδικό βασικό του. Ο Μπακασέτας (ΠΑΟ) όσο έπαιξε προσπαθούσε πολλές φορές να συμμαζέψει τα ασυμμάζευτα. Προοδεύει ο Καλοσκάμης (Ατρόμητος). Ο Βαλμπουενά έκανε συγκινητικά πράγματα στην Καλλιθέα, όπως και ο Ντεμέτριους, αλλά μόνο μέχρι τον Οκτώβριο. Προβληματίζομαι για το αν πρέπει να δώσω την θέση στον Κωνσταντέλια (σε μια σεζόν αγωνιστικής ωριμότητας) ή στον Ουαναί (που στο τέλος ήταν ο καλύτερος του ΠΑΟ). Προτιμώ τον νεαρό Ελληνα, που πάντως έχει ακόμα να δώσει πολλά.

Η επιστροφή του σπουδαίου Βιγιαφάνιες (Βόλος) δεν ήταν αυτό που περίμενα.  

Σέντερ φορ

Περίεργη χρονιά για τα πιο πολλά σέντερ φορ. Πολλα μυστήρια στον ΠΑΟΚ. Ο Τσάλοφ ακόμα ψάχνεται. Ο Τισουντάλι έφυγε νωρίς. Ο Σαμάτα εμφανίστηκε ενώ τον είχαμε ξεχάσει και χάθηκε όταν τον ξαναείδαμε. Ο Πιερό (ΑΕΚ) φαινόταν πιο χρήσιμος όσο υπήρχε ο Λιβάι Γκαρσία. Γιανκ και Σανσίδο (ΟΦΗ) θα μπορούσαν να κάνουν ακόμα καλύτερη δουλειά. Ο Καρλίτος και ο  Φαν Φέρτ έμοιαζαν μια τρομερή πολυτέλεια για τον Ατρόμητο, όπως και ο  Μακέντα για τον Αστέρας: όλοι ήταν παρόντες αλλά κατώτεροι του αναμενόμενου. Σκοράρει λίγο, αλλά κάνει πολλά ο Κούζτα (Βόλος). Ο Μορόν (Αρης) συνεχίζει σταθερά να βάζει γκολ. Αποκάλυψη ο Αλφαρελά (Καλλιθέα). Τον Κωστούλα (Ολυμπιακός) που έκανε εξαιρετικά πράγματα τον είδα να παίζει για όλους, να σκοράρει αρκετά, αλλά να μην παίζει ακόμα φορ που είναι η θέση του. Βέβαια είχε μπροστά του τον εξαιρετικά βελτιωμένο στο β γύρο Γιάρεντσουκ και φυσικά τον Ελ Καμπί στον οποίο θα έδινα  την θέση αν δεν υπήρχε ο Μπεντανκόρ που έκανε απίστευτα πράγματα.

Ο Σφιντέρσκι ήρθε για να γίνει βασικός στον ΠΑΟ του οποίου ήταν φέτος πεσμένα όλα τα φορ. Ο Ιωαννίδης δικαιολογείται κάπως γιατί είχε δυο τραυματισμούς αλλά οι προσδοκίες ήταν μεγάλες και η χρονιά του κακή. Θα επανέρθει.