Ο Ολυμπιακός και ο Παναθηναϊκός ολοκλήρωσαν τον πρώτο γύρο της Ευρωλίγκας με ήττες. Αυτή του Ολυμπιακού από την Ζαλγκίρις ήταν προβλεπόμενη, αυτή του ΠΑΟ από την Βαλένθια πικρή. Και οι δυο πλήρωσαν απουσίες μεγάλες. Και για τους δυο έχουμε πει πολλά. Καθώς τελείωσε ο πρώτος γύρος, είναι μια ωραία ευκαιρία να προβληματιστούμε για τους υπόλοιπους.

Τρέχει μόνη, αλλά…

Η ΤΣΣΚΑ μοιάζει να τρέχει μόνη της – τουλάχιστον αυτό δείχνει η βαθμολογία της. Η ομάδα του Ιτούδη έχασε κι αυτή παίκτες από τραυματισμούς (Βοροντσέβιτς και Χάντερ έλειψαν πολύ…), έχει αλλάξει σε σχέση με πέρυσι αφού λείπει η δημιουργική τρέλα του Τεόντοσιτς, έχει κάπως πεσμένο τον Ντε Κολό, αλλά στο τέλος της κανονικής διάρκειας θα είναι πρώτη και εύκολα γιατί είναι αρκετά παραγωγική και είναι σχεδόν αδύνατο να πετάξει βαθμούς πέφτοντας θύμα έκπληξης: οι ομάδες που μπορεί να την κερδίσουν δεν είναι περισσότερες από τέσσερις - πέντε. Ωστόσο είναι φανερό ότι δεν είναι πιο δυνατή από πέρυσι, κυρίως γιατί πάλι οι ψηλοί της δεν κάνουν την διαφορά: ενας Γιούντο π.χ ούτε και φέτος δεν υπάρχει. Ακόμα κι ο Χάινς, που κάνει μια εξαιρετική χρονιά, δεν είναι παίκτης που τρομάζει. Στο Βελιγράδι θα είναι, αλλά κανείς δεν μπορεί να δηλώσει με βεβαιότητα ότι θα φτάσει έστω στον τελικό.

Πιο δυνατή από τους τραυματισμούς

Πίσω από την ΤΣΣΚΑ, κι αφήνοντας κατά μέρους τις δυο ελληνικές ομάδες, είναι δεδομένο ότι θα γίνει ο κακός χαμός. Η Ρεάλ έχει τον Ντόνσιτς, δηλαδή τον μοναδικό παίκτη φέτος που μπορεί να πάρει μόνος του ένα ματς. Αν η Ρεάλ ήταν πλήρης, η ωρίμανση του νεαρού Σλοβένου, που είναι ήδη πρωταθλητής Ευρώπης, θα της αρκούσε για να κατακτήσει το τρόπαιο: κανείς δεν έχει ένα ανάλογο ηγέτη. Όμως ότι παραπάνω της δίνει ο Ντόνσιτς της το χουν στερήσει οι απίστευτοι τραυματισμοί: Αγιούν, Ράντολφ, Κούζμιτς και φυσικά ο Γιούλ, μόνο από την Ρεάλ θα μπορούσαν να αντικατασταθούν. Από το πότε και το πώς αυτοί θα επιστρέψουν, θα κριθούν πολλά. Πάντως με τη νίκη κόντρα στην Φενέρ, η Ρεάλ εξασφάλισε την παρουσία της στην τετράδα: παίζει στο β γύρο με τον Ολυμπιακό, τον ΠΑΟ και την ομάδα του Ομπράντοβιτς στην έδρα της. Και άλλα λάθη δεν θα κάνει.

Περιμένοντας το σόλο του Σβεντ

Η μόνη ομάδα που έχει ένα σολίστα ικανό να συγκριθεί με τον Ντόνσιτς είναι η Χίμκι του Μπαρτζώκα, που όμως είναι απόλυτα εξαρτημένη από τον Σβεντ. Αν ο Σλοβένος κάνει τη διαφορά, ο Σβεντ είναι συνήθως υποχρεωμένος να κάνει τα πάντα: ειδικά στο τελευταίο δεκάλεπτο των κλειστών ματς, που η Χίμκι δίνει, ο Σβεντ παίζει απολύτως μόνος του. Είναι απόλαυση να τον βλέπεις, είναι, όμως, και ο βασικός λόγος, που μια τόσο δυνατή ομάδα όπως η Χίμκι είναι όγδοη στο τέλος του πρώτου γύρου. Το μπάσκετ που παίζει γίνεται συχνά προβλέψιμο – το απόλυτο one man show. Οι νίκες και οι ήττες της Χίμκι είναι όλες του Σβέντ, στον οποίο, πάντως, πρέπει ν αναγνωρίσουμε ότι δεν κρύβεται ποτέ από την ευθύνη. Αν έβλεπε και λίγο περισσότερο τους συμπαίκτες του, ο Μπαρτζώκας θα μπορούσε να κάνει και σχέδια για το Final 4: αν απλά η Χίμκι είναι στην οκτάδα, θα είναι για όλους, Σβεντ επιτρέποντος, αντίπαλος δύσκολος.     

Χωρίς τον Μπογκντάνοβιτς

Ο Ομπράντοβιτς έχει στο μυαλό του το ένα και μοναδικό καλό σενάριο, δηλαδή το να επαναλάβει το περσινό φινάλε. Φυσικά και είναι ικανός να το κάνει, αφού η ομάδα του, με την επιστροφή και του Μπόμπι Ντίξον, θα είναι γεμάτη από επιθετικές λύσεις, όμως το πράγμα δεν είναι καθόλου δεδομένο. Πέρυσι τέτοιο καιρό η Φενέρ δυσκολευόταν πολύ γιατί δεν είχε τον Μπογκντάνοβιτς: η δική του επιστροφή της έδωσε από τον Μάρτιο και μετά επιθετική οντότητα. Φέτος παίκτης να την μεταμορφώσει δεν υπάρχει: η διαφορά της περσινής Φενέρ με την εφετινή είναι η διαφορά του Μπογκντάνοβιτς με τον Γουοναμέικερ. Ο Αμερικάνος είναι σπουδαίος παίκτης, προσφέρει πολλά, αλλά δεν είναι κίλερ: ο Σέρβος ήταν ένα υπέροχος δολοφόνος. Από την άλλη οι λύσεις είναι πολλές, ο πάγκος μεγάλος, η πρόοδος του Νάναλι καλύπτει την μέτρια χρονιά του Ντατόμε και κάποια στιγμή κάτι θα προσφέρει και ο Γκούντουριτς: μια πλήρης Φενέρ, ακόμα και χωρίς πλεονέκτημα έδρας, θα είναι κακώς μπελάς για όλους.

ΜVP o Γιασκεβίτσιους

Αν υπάρχει μια ομάδα που μπορεί να υπερηφανεύεται ότι έκανε ένα καταπληκτικό πρώτο γύρο αυτή είναι φυσικά η Ζαλγκίρις του Σάρας, που σκαρφάλωσε τέταρτη μετά από έξι νίκες στη σειρά. Είναι ομάδα – προπονητή, δεν έχει τον μεγάλο σταρ πάνω στον οποίο στηρίζεται, βρίσκει σε κάθε ματς και διαφορετικό πρωταγωνιστή και έχει μια καταπληκτική έδρα από την οποία λίγοι θα περάσουν. Κουβαλάει, όμως, ήδη κάποιες κακές ήττες (από την Μπασκόνια και την Μακάμπι…) και πρέπει στο β γύρο να ρθει δυο φορές στην Ελλάδα, όπου και θα κριθεί η πιθανότητα της να μπει στην τετράδα. Εξίσου θεαματική, μετά την αλλαγή του προπονητή Πριτζιόνι, είναι και η βελτίωση της Μπασκόνια που έχει σχετικά εύκολο πρόγραμμα στο β γύρο και μια εξαιρετική έδρα. Αυτή και όχι η τρελο Μακάμπι θα είναι τελικά στην πρώτη οκτάδα, αν δεν υπάρξει κάποιο θεαματικό απρόοπτο.

Οι υπόλοιποι απλά συμμετέχουν

Ούτε η Μακάμπι, ούτε η Μάλαγα, ούτε φυσικά η απογοητευτική Μπαρτσελόνα δεν θα μπουν στην πρώτη οκτάδα – για διαφορετικούς λόγους. Η Μακάμπι δεν είναι σταθερή, θα κάνει σίγουρα ζημιές γιατί είναι γεμάτη ομάδα, αλλά εκτός έδρας ψιλοχάνεται – η νίκη με την Χίμκι είναι το μόνο της παράσημο. Η Μπαρτσελόνα είναι ένα μυστήριο χωρίς λύση: στα ματς με τον Ολυμπιακό και τον ΠΑΟ έμοιαζε έτοιμη για το Final 4, αλλά αποδείχτηκε πως αυτά ήταν εξαιρέσεις. Η Μάλαγα είναι σκληρή και ενδιαφέρουσα ομάδα και θα κάνει ζημιά σε όποιον την υποτιμήσει, αλλά μοιάζει να παίζει καλά όταν δεν έχει μπροστά της την υποχρέωση να κερδίσει: μέχρι τώρα έχει κάνει τα απολύτως προβλεπόμενα.

Στο β γύρο όποιος από τους οκτώ πρώτους χάσει ματς με αντίπαλο ένα από τους έξι τελευταίους θα το πληρώσει ακριβά. Η λογική λέει ότι στην οκτάδα θα είναι η ΤΣΣΚΑ, η Ρεαλ, οι δυο ελληνικές ομάδες, η Φενέρ, η Ζαλγκίρις, η Χίμκι και η Μπασκόνια: πλην των δυο τελευταίων οι άλλες έξι μπορεί να είναι στην πρώτη τετράδα. Ο Ολυμπιακός και ο ΠΑΟ για να καταφέρουν πρέπει πρώτα από όλα να μην πετάξουν βαθμούς στην έδρα τους: ο Παναθηναϊκός, αν βρει τον ψηλό που ψάχνει θα δυναμώσει κι άλλο, ενώ σίγουρα το μεταξύ τους ματς στο ΟΑΚΑ θα κρίνει πολλά. Αλλά το πλεονέκτημα έδρας, αν δεν λέγεσαι ΤΣΣΚΑ ή Ρεαλ είναι μάλλον  υπερεκτιμένο. Και να το χεις, σε μια τόσο ισορροπημένη διοργάνωση, θες στα play off πάντα μια νίκη εκτός έδρας…