Η πρεμιέρα του πρωταθλήματος ήρθε να μας θυμίσει κυρίως τις τεράστιες διαφορές που υπάρχουν ανάμεσα στην πεντάδα των ομάδων που διεκδικούν το πρωτάθλημα και όλες τις υπόλοιπες. Οι τέσσερις ομάδες που στα ευρωπαϊκά προκριματικά φέτος δεινοπάθησαν  (ο Ολυμπιακός, ο ΠΑΟΚ, ο ΠΑΟ και ο Άρης) δεν δέχτηκαν ούτε γκολ. Γκολ δεν δέχτηκε και η ΑΕΚ - έστω κι αν αυτή το γλύτωσε γιατί η Λαμία έχασε πέναλτι και στην δική της περίπτωση η διαφορά από την αντίπαλό της υπήρξε μεγάλη. Κατά τα άλλα στην πρεμιέρα είδαμε πολλά, για την εποχή, γκολ, είδαμε κάποιους νέους ενδιαφέροντες παίκτες, είδαμε κυρίως αρετές των μεγάλων - ό,τι δύσκολα βλέπεις στην Ευρώπη.

Ενενήντα λεπτά Βαλμπουενά

Ο Ολυμπιακός έκανε κόντρα στον μαχητικό, αλλά πολύ καινούργιο ΠΑΣ την πρώτη του νίκη στη σεζόν: το τελικό 2-0 θα μπορούσε να είναι και μεγαλύτερο. Ο Κάρλος Κορμπεράν περίμενε την έναρξη του ελληνικού πρωταθλήματος για να δείξει σε όλους πως πολλά στον Ολυμπιακό άλλαξαν: ένα τόσο μεγάλο rotation πχ ο Πέδρο Μαρτίνς δεν θα το είχε σκεφτεί ποτέ του. Ο Ισπανός παρουσίασε μια ολοκαίνουργια άμυνα (με Ανδρούτσο, Κούτρη στο πλάι και τον Μανωλά δίπλα στον Σισέ), μια μεσαία γραμμή που λίγοι περίμεναν (Αγκιμπού, Μπουχαλάκης και Βαλμπουενά δεν θυμάμαι να έχουν ως τριάδα ξεκινήσει ματς πέρυσι) και μια τριάδα στην επίθεση εντελώς απρόβλεπτη: οι Ντελα Φουέντε, Χασάν και Ρατζέλοβιτς είναι δύσκολο να έχουν αγωνιστεί σε διπλό πρόπονησης, αφού ο Αμερικάνος μόλις ήρθε. Κι όμως ο Ολυμπιακός ξεκίνησε καλά, έμοιαζε να έχει ομοιογένεια στην αρχή, είχε ευκαιρίες και το ότι δεν βρήκε νωρίς το γκολ που έψαξε ήταν μάλλον θέμα ατυχίας. Παραδόξως η απόδοση του έπεσε όταν πέρασε ο χρόνος – ίσως γιατί μετά το 20’ ο ΠΑΣ άρχισε λίγο να κυκλοφορεί τη μπάλα. Ενώ στο Καραϊσκάκη είχαν αρχίσει οι μουρμούρες για τον Μπουχαλάκη πχ (εντελώς άδικες), κι ενώ είχαν φανεί και κάποιες δυσκολίες στην άμυνα (εκεί που μόνο ο Σισέ ξεχώριζε), τη λύση έδωσε με κεφάλια (!) ο πιο κεφάτος παίκτης του, ο Βαλμπουενα μετά από ωραία σέντρα του Αβιλα στο 57’ και κάθε άγχος έδιωξε ένα γκολ του Ρατζελοβιτς στο 68’ μετά από πάσα του Ελ Αραμπι – Αβιλα και Ελ Αραμπί (όπως κι ο Ενβιλά) μπήκαν νωρίς στο δεύτερο ημίχρονο για να δώσουν επιθετική ώθηση.

Το ελληνικό πρωτάθλημα προσφέρει στον Κορμπεράν δυνατότητες γιατρειάς της ομάδας – χθες έδειξε πως ο ίδιος θέλει μια πιο «μπαλάτη» (ισπανική θα λεγα) μεσαία γραμμή – το μαρτυρά η ταυτόχρονη παρουσία του Αγκιμπού και του Βαλμπουενά. Αν του πάρουν κάποιους παίκτες μπορεί να τη φτιάξει – για τις αλλαγές που προσπαθεί να φέρει θα γράψω αναλυτικά.   

 Άνετα κι ο ΠΑΟΚ

Οι ανταγωνιστές του Ολυμπιακού κέρδισαν όλοι. Και για τον Ο ΠΑΟΚ ισχύει ό,τι και για τον Ολυμπιακό: για να ζοριστεί σοβαρά στην Τούμπα πρέπει να κάνει λάθη πολλά ο ίδιος. Το Σάββατο έδειξε, πρώτα από όλα, πως όσοι αμφιβάλουν για το βάθος του ρόστερ του σφάλουν: ο Ρασβάν Λουτσέσκου έδειξε με το καλημέρα πως και φέτος θα ποντάρει σε πολλούς παίκτες – η ποσότητα περισσότερο από την ποιότητα θα είναι η δύναμη του ΠΑΟΚ. Η απόφασή του Ρουμάνου να δώσει φανέλες βασικών σε άλλους δυο μικρούς (τον Τσαούση και τον Κουλιερακη) που έπαιξαν στην άμυνα, ο πρώτος ως αριστερός μπακ κι ο δεύτερος ως στόπερ, μαρτυρά ότι ο Ρουμάνος υπολογίζει στα παιδιά του ΠΑΟΚ Β΄ πιο πολύ από όσο στους νεοφερμένους του Μπότο. Το ματς το έκρινε βέβαια με ένα γκολ στο 7΄ένας καινούργιος (ο Μπράτον Τόμας που ήταν στο πρώτο ημίχρονο ο πιο επικίνδυνος), αλλά οι προθέσεις του κόουτς δεν κρύβονται. Ο ΠΑΟΚ έκανε 80% κατοχή μπάλας στην πρώτη ώρα (που δύσκολα βλέπεις στην Ελλάδα) κι αν κάτι του έλειψε ήταν ότι δεν τελείωσε το ματς: ο Παναιτωλικός στη μία και μοναδική του μεγάλη ευκαιρία θα μπορούσε να τον τιμωρήσει στο 88΄. Αλλά η υπεροχή του ΠΑΟΚ ήταν απόλυτη και ο Λουτσέσκου πιστεύω πως ξαναβρήκε την αισιοδοξία του. Είπε πως περιμένει ένα «δεκάρι» - θα του πρότεινα να ψάξει κι ένα φορ.

Με διαφορές απο πέρσι

Η ΑΕΚ κι ο ΠΑΟ είναι χωρίς αμφιβολία ενδιαφέροντα project. Η ΑΕΚ κέρδισε 3-0 στη Λαμία όσο άνετα δείχνει το σκoρ. Ένα χαμένο πέναλτι των γηπεδούχων με τον Ντε Βισέντι στέρησε από τη Λαμία τη δυνατότητα να προηγηθεί, αλλά η διαφορά των δυο ομάδων ήταν χαώδης. Ο Αλμέιδα είδε αμέσως ότι το πρώτο που πρέπει να διορθωθεί είναι η άμυνα και οι τρεις αμυντικοί (που όμως δεν είναι στατικοί παίκτες) προέκυψαν αυτονόητα στην αρχική ενδεκάδα: ο Τζαβέλας έχοντας δυο συμπαίκτες κοντά του ήταν μάλλον πιο ήρεμος από ποτέ, αν και μια – δυο επιπολαιότητες δεν τις απέφυγε. Αν υπάρξει σιγουριά στα μετόπισθεν υπάρχει και πολύ άγιο άφοβο πρέσινγκ ψηλά. Με τους Τζούμπερ και Αμραμπατ στις πλάγιες γραμμές σαν μπακ- εξτρέμ χωράνε στην ενδεκάδα πολλοί με καλά πόδια και αν το πρέσινγκ λειτουργεί στις ανακτήσεις της μπάλας η ΑΕΚ, που πέρυσι ήταν μια προβλέψιμη ομάδα μονάδων, φέτος μπορεί να γίνει γρήγορη και ουσιαστική. Τα γκολ στη Λαμία (του Αραούχο μετά από κλέψιμο, μεταφορά της μπάλας στην περιοχή και γρήγορη εκτέλεση και του ΠΙνέδα μετά από πάσα του Βίντα και κίνηση του σκόρερ χωρίς τη μπάλα στο χώρο) είναι ένα μικρό δείγμα του τι θέλει να κάνει η ΑΕΚ επιθετικά: το πράγμα έχει ενδιαφέρον κι αναμένουμε δείγμα γραφής με μια ομάδα πιο δυνατή από την αποδεκατισμένη Λαμία το πρόβλημα της οποία πάντως δεν ήταν οι απόντες αλλά οι παρόντες – η εμφάνιση του Τζανετόπουλου πχ είναι αχαρακτήριστη.

Ο ΠΑΟ αντιθέτως βρήκε ένα Ιωνικό κεφάτο και χωρίς μεγάλους φόβους: η ομάδα του Σπανού, που έχει σε σχέση με πέρυσι παραπάνω του τους Μεντόζα, Μασάζ και Ιωαννίδη έκανε το κομμάτι της και θα μπορούσε με τον Μάντζη να προηγηθεί – ο Μπρινιόλι πανηγύρισε σαν να έπιασε πέναλτι στο 22΄. Ένα πέναλτι χρειάστηκε ο ΠΑΟ για να ανοίξει το σκορ (το πήρε ο Σπόραρ από τον Χουτεσιώτη και το εκτέλεσε ο Αϊτόρ στο 45΄ και το 1-0 έμενε να είναι το τελικό σκορ, ωστόσο οι ευκαιρίες από τους Πράσινους δεν έλειψαν (τέτοιες είχαν κι έχασαν ο Σπόραρ, ο Κουρμπέλης, ο Παλάσιος, ο Τσέριν – όλες στο πρώτο ημίχρονο). Η μεγάλη διαφορά του ΠΑΟ σε σχέση με πέρυσι είναι ότι έχει φορ: όλοι παίζουν για τον Σπόραρ. Αν ο νεοφερμένος Μπερνάρντ τον «ταϊσει» καλύτερα από όσο χθες οι χαφ του Γιοβάνοβιτς ο ΠΑΟ θα παίξει πολύ καλύτερα. Βέβαια παίκτες χρειάζονται: για δεύτερο σερί ματς ο ΠΑΟ χάνει ένα στόπερ από τραυματισμό (χθες χτύπησε ο Μάγκουσον) και για τρίτο η απόδοση του παίκτη στο δεύτερο ημίχρονο γιατί ο Γιοβάνοβιτς παίρνει ελάχιστα από τις αλλαγές του.  

Μονάδες και λύσεις

Ο Αρης, από τη μεριά του, επιβεβαίωσε κόντρα στον Λεβαδειακό με το καλημέρα ότι είναι μια ωραία ομάδα μονάδων: στην επίθεση ειδικά έχει λύσεις άφθονες. Τα δυο γκολ του Μαντσίνι που τελείωσαν το ματς στο πρώτο ημίχρονο ήταν υπέροχες ατομικές προσπάθειες – ο Αρης είχε στην αρχική του ενδεκάδα τουλάχιστον άλλους τρεις (Γκρέι, Πάλμα, Καμάτσο) που έχουν τέτοιες στα πόδια τους. Η είσοδος του Μανού Γκαρθία στο δεύτερο ημίχρονο του έδωσε μεγαλύτερη ισορροπία - το τρίτο γκολ το βρήκε ο Γκρέι από μαγική πάσα του Πάλμα αλλά συνολικά ο Αρης ήταν καλύτερος. Φυσικά για να μην πάθει ζημιά από τον Λεβαδειακό χρειάστηκε πάλι τον Κουέστα – όταν αγωνίζεσαι με δυο μόνο μέσους και την άμυνα υποχρεωτικά ψηλά θα βρει χώρους και ο αντίπαλος – ο Μπούργκος μοιάζει για αυτό να μην νοιάζεται ιδιαίτερα καθώς πιστεύει πως οι μεσοεπιθετικοί του θα λύσουν κάθε πρόβλημα. Χθες έδωσε χρόνο για ντεμπούτο και στον Ζερβινιό – καλώς τον.

Προβληματισμοί για τους μικρότερους

Οι μεγάλοι κέρδισαν, οι πιο μικροί προβλημάτισαν κομμάτι. Ο Βόλος προηγήθηκε με 3-1 χάρη στις εμπνεύσεις του Φερνάντεζ, αλλά ο Μπαράλες στις καθυστερήσεις τιμώρησε την επιστροφή του την άμυνα γράφοντας το 3-3 – ο Αστέρας Τρίπολης είναι ομάδα έμπειρη και πεισματάρα. Ο ΟΦΗ πήγε στο Περιστέρι με απουσίες: ο έμπειρος Κλωναρίδης βρήκε άδεια τη δεξιά πλευρά της ομάδας του Νιόπλια και μοίρασε της ασίστ της ανατροπής και του τελικού 3-1 – Ατρόμητος ξεκίνησε τη σεζόν δείχνοντας πως κάτι έμαθε από τα περσινά παθήματα. Η Λαμία ήταν απογοητευτική. Ο Παναιτωλικός έδειξε να μην έχει θάρρος. Ο Λεβαδειακός είχε πολλούς Ελληνες – δεν ξέρω αν είναι καλό ή κακό. Ο ΠΑΣ είναι πολύ καινούργια ομάδα. Ολοι θα βελτιωθούν. Η ερώτηση είναι πόσο. Χωρίς ανταγωνιστικούς μικρομεσαίους δεν υπάρχει σοβαρό πρωτάθλημα…