Πάλι μετά από μια ήττα της ΑΕΚ (αυτή τη φορά στην Τούμπα από τον ΠΑΟΚ) ο Μανόλο Χιμένεθ συγκεντρώνει όχι τα πυρά της κριτικής, αλλά κατάρες: ομολογώ ότι ακριβώς επειδή όλοι τον χτυπάνε αλύπητα μου έχει γίνει τρομερά συμπαθής μολονότι δεν καταλαβαίνω πολλές από τις επιλογές του. Αλλά δεν μπορώ και να δεχτώ πως για όσα συμβαίνουν στην ΑΕΚ φταίει αυτός και μόνο.

Ας πούμε ψύχραιμα μερικά πράγματα για τον Χιμένεθ. Πρώτα από όλα για να τον αξιολογήσει κανείς πρέπει να είναι ξεκάθαρο για ποιο λόγο ο κ. Δημήτρης Μελισσανίδης αποφάσισε να τον ξαναφέρει στην ΑΕΚ. Αν αυτό είναι ξεκάθαρο, τότε μπορούμε να έχουμε μια βάση συζήτησης. Είναι;

Ας θυμηθούμε τι έχει γίνει. Ο Μανόλο γύρισε στην ΑΕΚ στα τέλη του Δεκέμβρη, λίγες μέρες πριν το ντέρμπι με τον Ολυμπιακό. Η ΑΕΚ είχε τότε οκτώ βαθμούς διαφορά από τον πρωτοπόρο πρωταθλητή – έχασε το ματς και η διαφορά πήγε στους 11. Τον έφεραν για να πάρει το πρωτάθλημα; Αν το έκαναν για αυτό, η αποτυχία του είναι οικτρή. Όμως κάτι τέτοιο ως στόχο δεν το άκουσα ποτέ. Δεν νομίζω πως ακόμα και ο πιο αισιόδοξος προσωπικός οπαδός του Χιμένεθ πίστευε πως η ΑΕΚ μπορεί να κερδίσει το πρωτάθλημα μόνο γιατί γύρισε ο Μανόλο. Οπότε γιατί γίνεται διαρκώς αυτή η φασαρία; Ακόμα κι αν η ΑΕΚ έχει κάνει λιγότερους βαθμούς από τον καιρό του Μάσιμο Καρέρα (που έχει κάνει…) κι ακόμα κι αν παίζει χειρότερα (που παίζει…) είναι μια ομάδα που παραμένει εντός στόχων: διεκδικεί την έξοδο στην Ευρώπη και το κύπελλο. Γιατί λοιπόν όλοι γκρινιάζουν;

Ποιοι ήταν οι στόχοι  

Μια εξήγηση της γκρίνιας είναι η μη βελτίωση της ομάδας. Ωστόσο είμαστε βέβαιοι πως τον επέλεξαν για αυτό; Οσο κι αν ακούγεται παράξενο ούτε αυτό ειπώθηκε στην παρουσίασή του: το να παίξει η ομάδα ωραίο ποδόσφαιρο δεν υπήρξε στόχος – άλλωστε ποτέ με τον Χιμένεθ αυτό δεν έγινε. Ο Μανόλο ήταν πάντα ένας προπονητής που σκόπευε στο αποτέλεσμα – δεν υπήρξε καν ο καλός πατερούλης που δεν καυγάδιζε με παίκτες κτλ: θυμηθείτε το Βράνιες.

Όταν επέστρεψε ο Ισπανός άλλα πράγματα προβλήθηκαν. Ο Χιμένεθ, λέγανε, ανέλαβε γιατί γνωρίζει την ελληνική πραγματικότητα. Ανέλαβε γιατί μπορεί να μάθει μια ομάδα να παίζει άμυνα. Κι ανέλαβε γιατί γνώριζε τους παίκτες και μπορούσε να πάρει από αυτούς πολλά. Αλλά μπορεί αυτά να είναι λόγος για να προσλάβεις ένα προπονητή στην ΑΕΚ; Και είμαστε βέβαιοι ότι αυτές οι ικανότητες βοηθούν μια ομάδα να γίνει καλύτερη;

Κριτική και φαντάσματα

Η περίπτωση του Χιμένεθ μαρτυρά ότι αυτά δεν είναι ακριβώς προσόντα: μπορεί να είναι και προβλήματα. Το «γνωρίζω την ελληνική πραγματικότητα» σημαίνει και ότι μετά από λίγο μπορώ να αρχίσω να υποπτεύομαι ότι η κριτική που μου γίνεται από τους δημοσιογράφους είναι κακοπροαίρετη και υποκινούμενη. Ο τρόπος που ο Χιμένεθ την Κυριακή απάντησε στις απλές ερωτήσεις του Γιώργου Βασιλείου στη Nova μετά το τέλος του ματς δείχνει ένα προπονητή που νιώθει πίεση γιατί στο μυαλό του όλοι είναι εχθροί του: όταν έχεις απολυθεί δυο φορές από τη διοίκηση μιας ομάδας και πιστεύεις πως υπεύθυνος για αυτό είναι ο Τύπος που σου έκανε σκληρή κριτική, είναι πανεύκολο να αρχίσεις να βλέπεις φαντάσματα. Βλέποντας «φαντάσματα», πώς να βελτιώσεις μια ομάδα; Ακόμα κι αν θα μπορούσες να της μάθεις να παίζει λίγο καλύτερα άμυνα π.χ αυτή η πιθανότητα πάει περίπατο, όταν μπαίνεις στη διαδικασία της αντιπαράθεσης με όλους και όλα. Ετσι αρχίζει να μην σου κάνει ο Ντατσένκο, έτσι απαξιώνεις τον Τάνκοβιτς, έτσι λες ότι αυτοί που έχεις στην επίθεση (στην επίθεση κι όχι στην άμυνα…) τόσα και μόνο μπορούν. Όταν μάλιστα κάποιους παίκτες τους γνωρίζεις και κάποιους όχι, δεν είναι και δύσκολο σύντομα να έχεις «παιδιά και αποπαίδια».Οχι γιατί είσαι κακός. Αλλά γιατί το στρες και ανασφάλεια που κουβαλάς από τις προηγούμενες απολύσεις σε κάνει να ψάχνεις στηρίγματα.  

Είναι δυνατόν αυτά να μην τα γνώριζε ο Μελισσανίδης και οι συνεργάτες του και να μην προβληματίστηκαν; Το αποκλείω. Η πιθανότητα να αρχίσουν όλοι να θυμούνται τα άσχημα προηγούμενα του Χιμένεθ (και μάλιστα σε χρόνο ρεκόρ…) ήταν τόσο μεγάλη που δεν μπορεί κάποιος να μην την μετρήσει. Εγώ λέω ότι τη μέτρησαν. Κι έχω τη μεγάλη υποψία ότι για αυτό επιλέχτηκε ο Χιμένεθ: αν τα πήγαινε καλά (με κάποιο μαγικό τρόπο…), θα ήταν μάγκες όσοι τον σκέφτηκαν ως λύση. Αν δεν τα πήγαινε καλά θα στηνόταν πάλι στο απόσπασμα εύκολα: άλλωστε αυτό έχει ξαναγίνει.

Σταμάτησαν όλα

Τι συνέβη με την επιστροφή του Χιμένεθ; Πρώτα από όλα σταμάτησαν όλες οι συζητήσεις που είχαν να κάνουν με την ΑΕΚ και τα προβλήματα της και ξεκίνησαν οι συζητήσεις για το Μανόλο. Για λίγο σταμάτησαν όλοι να μιλάνε για την ανάγκη μεταγραφικής ενίσχυσης (και μάλιστα μέσα σε περίοδο μεταγραφών…) κι όλοι άρχισαν να περιμένουν να δουν πως ο Χιμένεθ με τον τρόπο του θα βελτιώσει αμυντικούς, θα χτίσει μια άμυνα, θα πάρει πιο πολλά από παίκτες που ξέρει κτλ. Σταμάτησαν επίσης οι συζητήσεις για τον Λιβάγια και την ανανέωση του συμβολαίου του – το οποίο λύθηκε χωρίς να βρεθεί αντικαταστάτης του. Σταμάτησαν οι συζητήσεις για την ανανέωση του συμβολαίου του Ολιβέιρα. Σταμάτησαν οι συζητήσεις για το ξήλωμα του Ιλια Ιβιτς. Ολοι άρχισαν να συζητάνε μόνο για το Μανόλο. Θετικά στην αρχή, όταν έκανε τρεις – τέσσερις νίκες στο μήνα του μέλιτος, κι αρνητικά στη συνέχεια, όταν τα καλά αποτελέσματα σταμάτησαν γιατί ούτε η άμυνα ήταν δυνατόν να βελτιωθεί, ούτε το επιθετικό παιγνίδι μπορούσε να γίνει πολύ καλύτερο.    

Κι αν δεν ήταν λάθος;

Ολοένα και πιο πολύ πιστεύω πως η επιστροφή του Χιμένεθ αποφασίστηκε τελικά γιατί όλοι θα μπορούσαν να ασχοληθούν μαζί του! Τα δικά του προηγούμενα στην ΑΕΚ αποτελούσαν το καυσόξυλο ενός ατελείωτου μπλα μπλα. Ειδικά αν τα αποτελέσματα δεν ήταν τα καλύτερα, θα τα χρεωνόταν όλα: όλοι γνώριζαν τις συνήθειές του, τις παλιές επιλογές του, τα χούγια του. Χθες π.χ με αφορμή τη μη χρησιμοποίηση του Τάνκοβιτς, κάποιοι θυμήθηκαν πως σε ένα από τα περάσματα του αδίκησε τον  Τρίστανσον! Που αμφιβάλω αν ο ίδιος θυμάται ποιον προπονητή είχε όταν έπαιζε στην ΑΕΚ.

Αθελά του ο Μανόλο επιτρέπει τα πάντα. Μπορεί να τον φωνάξει ο Μελισσανίδης για να τον νουθετήσει. Μπορεί η μοναδική μεταγραφή του Ιανουαρίου να είναι ο Ντατσένκο. Μπορεί να ανανεωθεί το συμβόλαιο του Μάνταλου σε πέντε λεπτά. Μπορεί να αναζητούνται παίκτες σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της γης χωρίς ο κόουτς να έχει λόγο. Πότε είχε;

Η διοίκηση της ΑΕΚ έφερε πίσω τελικά ένα προπονητή με τον οποίο ήταν δεδομένο ότι θα κατέληγαν όλοι να ασχολούνται, είτε καλά ήταν τα αποτελέσματά του, είτε άσχημα. Συνέβη το δεύτερο και οι συζητήσεις είναι πιο εύκολες. Αλλά οτιδήποτε πυροδοτεί συζητήσεις είναι λάθος. Στην περίπτωση του Χιμένεθ τα πολλά του προηγούμενα φανατίζουν τους θαυμαστές τους και παθιάζουν τους επικριτές του. Καμία ομάδα δεν μπορεί να πορευτεί σε ένα τέτοιο κλίμα εσωτερικών αντιπαραθέσεων, οπότε δύσκολα και θα συνεχίσει. Εκτός αν ο σκοπός είναι να υπάρχει ώστε να έχει κάτι να ασχολείται ο κόσμος. Αν ισχύει αυτό, τα θερμά μου συγχαρητήρια για την επιλογή της επιστροφής: υπήρξε μεγαλοφυής. Και μπράβο στο Μανόλο: πέτυχε το στόχο. Ολοι ασχολούνται μαζί του…