H Γερμανία κινδυνεύει να γίνει η πρώτη διεκδικήτρια του Euro, που θα φύγει νωρίς από τη διοργάνωση, όχι γιατί έχασε από τους παγκόσμιους πρωταθλητές Γάλλους. που ήταν και είναι το φαβορί για την κατάκτηση του τουρνουά, αλλά γιατί έχασε, ενώ δεν αγωνίστηκε και πολύ άσχημα. Η ομάδα του Γιακίμ Λοβ έκανε αυτά που ξέρει να κάνει με την ένσταση που η εποχή το επιτρέπει: κυκλοφόρησε τη μπάλα πολύ, πίεσε αρκετά, είχε παίκτες με θέληση, αλλά έχασε από μια Γαλλία που περπατούσε και που απλά στηρίχθηκε στη σοβαρότητα της άμυνάς της, στον Καντέ που καταπίνει χιλιόμετρα, στο καλό τακτικά παιγνίδι του Πογκμπά και στις επιταχύνσεις του Εμ Παπέ. Το ανησυχητικό σημάδι για τον Λοβ είναι ότι ενώ η ομάδα του προσπάθησε, γλύτωσε το 0-3 για δέκα πόντους: τόσο οφσάιντ ήταν ο Εμ Παπέ στα δυο γκολ των Γάλλων που δεν μέτρησαν.     

Λάθη απερίγραπτα

Η Γερμανία είναι σαν άρρωστος που δεν μπορεί να συνέρθει μετά από τη στιγμή που η ασθένεια του διαγνώστηκε: ο Λοβ ξέρει το πρόβλημα αλλά δεν μπορεί να το λύσει. Η διάγνωση έγινε μετά την ήττα των Γερμανών από την Ισπανία με 6-0 τον Νοέμβριο. Πολλοί νόμιζαν πως εκείνη η ήττα ήταν ένα ακόμα από τα τρελά αποτελέσματα που είδαμε την εποχή της πανδημίας. Η Λίβερπουλ είχε δεχτεί επτά γκολ από την Αστον Βίλα. Η Μπάρτσα οκτώ από την Μπαγερν κτλ κτλ. Αλλά ακόμα και στη χρονιά των απίθανων εξαιτίας του κορωνοϊού αποτελεσμάτων η Γερμανία δεν ήταν δυνατό να χάσει από τους Ισπανούς με 6-0 χωρίς να έχει κάνει η ίδια λάθη απερίγραπτα.

Στήριξη και απόλυση

Ο Ολιβερ Μπίρχοφ στήριξε τον Λοβ μετά τον διασυρμό της Γερμανίας στη Σεβίλλη λέγοντας ότι «απλά χάθηκε ένα μας την τελευταία αγωνιστική του UEFA Νations league». O Λοβ είπε ότι παρά την ήττα ο δρόμος που έχει πάρει η ομάδα του είναι ο σωστός κι ότι απλά ο ίδιος δεν πίστευε ότι είναι τόσο μακριά από το στόχο. Η Bild υπερθεμάτισε λέγοντας πως όποιος κι αν είναι ο δρόμος που πήρε ο Λεβ τον οδηγεί κατευθείαν στην απόλυση. Θα πρεπε να έχει υπάρξει τότε: όχι γιατί η Γερμανία συνετρίβη, αλλά γιατί φαινόταν ότι δεν πάει πουθενά.    

Η νέα Ισπανία είναι μια άγουρη ακόμα ομάδα. Ο Λουίς Ενρίκε μερικούς μικρούς προορισμένους να κάνουν σπουδαία πράγματα – ο Φεράν Τόρες, ο Ολμο, ο Πέδρι δεν αποκλείω στο μέλλον να μας απασχολήσουν πολύ. Αλλά είναι μια ομάδα που στο γκολ φτάνει δύσκολα, αν βρει απέναντί της μια πραγματική άμυνα. Το 6-0 με το οποίο κέρδισαν οι Σπανιόλοι τους Γερμανούς είχε να κάνει τότε κυρίως με τις τεράστιες αδυναμίες της γερμανικής άμυνας.

Αμυντικοί που δεν είναι αμυντικοί

Οι Γερμανοί είχαν δεχτεί δυο γκολ από κόρνερ. Στα πέντε από τα έξι γκολ, όποιος Ισπανός σκοράρει έχει σουτάρει ανενόχλητος. Στα τέσσερα από τα έξι γκολ ο σκόρερ είναι ανενόχλητος μέσα στη μικρή περιοχή! Μοιάζει απίθανο να το πιστέψεις, αλλά καταλαβαίνεις ότι δεν είναι έκπληξη αν δεις ποιοι ήταν οι αμυντικοί της Εθνικής Γερμανίας εκείνο βράδυ. Ο Σούλε δεν είναι βασικός στην Μπάγερν και είναι ο πιο γνωστός από όλους! Ο Λόβ μετά την αχαρακτήριστη απόδοσή του στο πρώτο ημίχρονο τον έβγαλε στο 45΄βάζοντας στη θέση του τον Τα, που αμφιβάλω αν θα έβρισκε ποτέ θέση στην 25αδα της Εθνικής Γερμανίας πριν πέντε χρόνια. Δίπλα του είχε τον Γκίντερ, που ήταν ο καλύτερος όλων αλλά στην Εθνική πρωτοκλήθηκε το 2014 και σε έξι χρόνια είναι ζήτημα να αγωνίστηκε 20 φορές, έστω ως αλλαγή! Την τετράδα συμπλήρωναν ο Κοχ και ο Μάξ. Ο Κοχ δυσκολεύεται στη Λιντς – πώς να παίξει στην Εθνική Γερμανίας; Κι ο Μαξ παίζει στην PSV που δέχτηκε τέσσερα γκολ από τον ΠΑΟΚ σε ένα ημίχρονο κι αποκλείστηκε από τον Ολυμπιακό γνωρίζοντας ένα διασυρμό στο Καραϊσκάκη.

Δεν υπάρχει στην ιστορία της Εθνικής Γερμανίας ομάδα με τέτοια εσωτερική ανισορροπία σαν αυτή που είχε εμφανιστεί τότε στη Σεβίλλη. Από τη μέση και μπροστά έπαιξαν ο Γκουντογκάν, ο Κρος, ο Γκνάμπρι, ο Σανέ, ο Γκορετσκα και ο Τίμο Βέρνερ. Και πίσω κάτι δευτεράντζες που έμοιαζαν να έχουν σκοπό να τρελάνουν τον Νόιερ. Μετά από εκείνο το ματς ο Λόβ θυμήθηκε ότι το μουντιάλ το κέρδισε γιατί η Γερμανία του δεν δέχτηκε γκολ από τους Αργεντίνους στον τελικό κι ας μιλά ακόμα ο κόσμος για τα επτά γκολ που έβαλε στη Βραζιλία. Κι άρχισε να ασχολείται με την άμυνα, αλλάζοντας πρόσωπα και διατάξεις και φωνάζοντας πίσω τον Χούμελς για τον οποίο είχε πει ότι τα χρόνια του πέρασαν. Και τελικά πήγε στο Euro έχοντας εξασφαλίσει πως ό,τι και να γίνει σε αυτό θα πάει σπίτι του: πώς να παρουσιάσει μια ομάδα που να παίζει για τον προπονητή της – πράγμα ειδικά στις Εθνικές απαραίτητο;  

Τρεις πίσω ένας λιγότερος

Χθες η Γερμανία ήθελε να παίξει (κι έπαιξε) αλλά φοβόταν ότι αν έχανε κάποιος τη μπάλα οι Γάλλοι θα έμπαιναν με αυτή στα δίχτυα. Η έλλειψη σιγουριά τους έχει προκύψει για τρεις λόγους. Ο Λοβ έχει ερωτευτεί ποδοσφαιρικά τις ιδέες του Γκουαρντιόλα και πιστεύει πως αν μια ομάδα κάνει κατοχή μπάλας δεν χρειάζεται αμυντικούς που να κόβουν παρά μόνο αμυντικούς που να βοηθάνε την κυκλοφορία της μπάλας: ο Λοβ ασχολήθηκε όλο τον καιρό που προηγήθηκε της καταστροφής στη Σεβίλλη μόνο με την επίθεση για να «απαντά» στις γκρίνιες των Γερμανών δημοσιογράφων που τον κατηγορούσαν πως βιάστηκε να κόψει από την Εθνική τον Μίλερ, τον Ρόις και τον Οζίλ – τον Μίλερ τον έφερε πίσω. Ο δεύτερος λόγος είναι ότι ο Λοβ έχει κολλήσει την ασθένεια των προπονητών που νομίζουν πως η άμυνα είναι θέμα συνολικής λειτουργίας: υπάρχει σε αυτό μια αλήθεια, αλλά αν οι αμυντικοί δεν έχουν δύναμη στις προσωπικές μονομαχίες, σωστές τοποθετήσεις και ευστροφία στη διαχείριση της πίεσης δεν υπάρχει σωτηρία. Ο τρίτος λόγος είναι κατά τη γνώμη μου ο πιο σημαντικός: ο Λοβ επιχείρησε μια μυστήρια ανανέωση της Γερμανίας μετά το κάζο στη Ρωσία.

Γιατί μυστήρια; Γιατί ο κόουτς έδιωξε πολλούς παίκτες και έφτιαξε μια ομάδα που ειδικά στην άμυνα δεν έχει καθόλου παίκτες με πείρα. Ο Μπόατενγκ και ο Χούμελς είναι κλάσεις ανώτεροι από αυτούς που για καιρό προετοίμαζε για να βασίσει την άμυνα της Γερμανίας πάνω τους. Το δε απολύτως ακατανόητο είναι ότι αυτή η απόφαση ανανέωσης της Γερμανίας δεν οδήγησε τον προπονητή στο να δώσει ευκαιρίες σε νεαρούς ελπιδοφόρους: απλά έγιναν βασικοί αυτοί που για χρόνια ήταν αναπληρωματικοί των κάποτε ηρώων του Παγκοσμίου κυπέλλου της Βραζιλίας. Ο Σούλε είναι 25 χρονών, ο Κοχ 24, ο Τα και ο Μαξ (που στο Euro δεν πήγαν αλλά στα προκριματικά έπαιζαν) είναι στα 27, όπως και ο Γκίντερ. Σούπερ ταλέντο δεν λες κανένα τους.

Ο Λοβ πρόσθεσε ένα κεντρικό αμυντικό στο σχήμα, αλλά έτσι η Γερμανία άρχισε να έχει προβλήματα και πιο μπροστά. Το δίδυμο που έδωσε στην Τσέλσι το Τσάμπιονς λιγκ (Βέρνερ – Χάβερτς) στην Εθνική δεν παίζουν μαζί σχεδόν ποτέ. Ο Γκνάμπρι κι ο Μίλερ πρέπει να κάνουν πράγματα που δεν κάνουν στην Μπάγερν. Ο Σανέ δεν χωράει. Κι ο Λοβ συμπεριφέρεται σαν όλα αυτά τα προβλήματα να πρέπει να τα λύσει άλλος. Αφού αυτός έτσι κι αλλιώς  φεύγει.    

Ας περιμένουμε λίγο

Να τους καταδικάσουμε σε αποκλεισμό; Ας περιμένουμε λίγο: μοιάζουν σαν μπύρα χωρίς αφρό, αλλά προσπαθούν. Η Πορτογαλία του Σάντος ήταν στο 0-0 με την Ουγγαρία μέχρι το 82΄- έπαιζε λες και περίμενε να συντονιστεί όλη η ανθρωπότητα στους τηλεοπτικούς δείκτες για να δει τα ρεκόρ του Ρονάλντο. Η Γερμανία και με ισοπαλία με τους Πορτογάλους μπορεί να συνεχίσει, αρκεί να κερδίσει τους Ούγγρους. Αλλά μετά πρέπει να θυμηθεί ότι είναι η Γερμανία. Αν το θυμηθεί, έχει τύχη. Αλλά μοιάζει να έχει απαρνηθεί τον εαυτό της για να γίνει κάτι σαν τη Θέλτα, τη Χετάφε, τη Ρεάλ Σοσιεδάδ. Ούτε καν Σεβίλλη δεν προσπαθεί να γίνει: μάλλον για να μην θυμάται τι έπαθε εκεί…