Η ΑΕΚ πάει στην Ουγγαρία να ολοκληρώσει την δουλειά και να αποκλείσει την Χάποελ Μπερσεβά. Ο Άρης έχει την πολύ δύσκολη δουλειά της ανατροπής του σε βάρος του 1-2 από την Αράζ στο πρώτο ματς – δεν είναι το πρόβλημα η (ελάχιστη) έκταση της ήττας: είναι η ανετοιμότητα. Η παρουσία των δυο στο League Stage του Conference League είναι απαραίτητη. Γιατί μόνο από εκεί έρχονται βαθμοί. Που εκτός από την Ελλάδα, τους χρειάζονται και ο Αρης και η ΑΕΚ ώστε να πάψουν από του χρόνου να βρίσκονται σε γκρουπ αδυνάτων. Βέβαια φέτος για την ώρα αυτό είναι το τελευταίο τους πρόβλημα. Δεν έχουν ούτε απόψε, ούτε και στον επόμενο γύρο αν προκριθούν, μεγαθήρια μπροστά τους.

Νίκη και βεβαιότητα

Η ΑΕΚ πάει στην Ουγγαρία κουβαλώντας μια νίκη με 1-0 και μια βεβαιότητα ότι είναι καλύτερη ομάδα από την αντίπαλο της. Κερδίζοντας την Μπερσεβά πριν μια εβδομάδα έκανε την δουλειά της ωστόσο το να κερδίζεις κάνοντας σωστά τα στοιχειώδη σε συνθήκες πλήρους ανετοιμότητας δεν είναι και λίγο. Στο ματς στην Οpap Arena έδειξε μια δυσκολία και στην κατασκευή και στην ολοκλήρωση των φάσεων. Σε open play παιγνίδι οι φάσεις που έφτιαξε ήταν λίγες, αλλά χάρη στα καλά πόδια του Μάνταλου και στις καλές εκτελέσεις στημένων φάσεων οι ευκαιρίες ήταν κάμποσες. Επειδή κι απόψε η λογική λέει πως θα δούμε ένα κλειστό ματς (η Χάποελ και κόντρα στη Λέφσκι Σόφιας από την οποία αποκλείστηκε τέτοια ματς έκανε) οι στημένες φάσεις είναι και σήμερα πολύ σημαντικές για την Ενωση. Που σε ό,τι έχει να κάνει με την επίθεση έχει και δυο ακόμα όπλα: τον Ζίνι και τον μεγάλο πάγκο της.

Ο Ζίνι έδειξε στο πρώτο ματς ότι δεν έχει πρόβλημα με τους αμυντικούς του Ράν Κότζουχ: και ο Νταβιντζάνα και ο Μπαλτάξα έμπλεξαν μαζί του – απόψε θα έχει και πιο πολλούς χώρους, χρειάζεται απλά να έχει λιγότερο άγχος στην τελική προσπάθεια. Κι από τον πάγκο μπορεί να ‘ρθουν παίκτες που μπορεί να βοηθήσουν επιθετικά την ΑΕΚ: το είδαμε και στο πρώτο ματς στο οποίο ο Λιούμπισιτς και κυρίως ο Γκατσίνοβιτς ήταν από τους καλύτερους.

 Η σοβαρή άμυνα

Τα καλά νέα για την ΑΕΚ στο προηγούμενο παιγνίδι της ήταν η αμυντική της σταθερότητα: ειδικά στο δεύτερο ημίχρονο μετά το γκολ του Ρέλβας, η ΑΕΚ ήταν σχεδόν άψογη. Ο Κότζουχ, που είχε αρκετές απουσίες, στόχευσε αρκετά την πλευρά του Πήλιου, κι άλλαξε και τους τρεις επιθετικούς του: τους κυνηγούς Ζλατάνοβιτς και Αχμέντ και τον μεσοεπιθετικό Ελίας. Αλλαξε ακόμα και σχήμα, παίζοντας κάτι σαν 4-4-2 στο τελευταίο μισάωρο, αλλά δεν πήρε τίποτα. Η ΑΕΚ με τους πλάγιους να μην παίρνουν πολλές επιθετικές πρωτοβουλίες, τους Μουκουντί και Ρέλβας να συνεργάζονται καλά και τον Στρακόσια ψύχραιμο και σοβαρό δεν κινδύνευσε ποτέ: αν επαναλάβει αυτή την εμφάνιση θα προκριθεί εύκολα.  

Ο Νίκολιτς δεν θα πειράξει την άμυνα κι αν έχει προβληματισμούς αυτοί αφορούν τις υπόλοιπες γραμμές. Ο Γκατσίνοβιτς έδειξε ότι αξίζει θέση βασικού, ενώ κι ο Λιούμπισιτς ήταν καλύτερος από τον Πινέδα που όμως είχε μόλις ξεκινήσει προπονήσεις με την ομάδα. Η ΑΕΚ χρειάζεται το μπόι του Πιερό, που ξέρει τους αντιπάλους, κι ο Νίκολιτς θα προβληματιστεί για να χρησιμοποιήσει τον νεοφερμένο Μάριν, αλλά δεν βλέπω να βγάζει τον Μάνταλο: τα καλά του χτυπήματα είναι απαραίτητα. Επίσης ο Νίκολιτς εμφανώς πιστεύει ότι την δουλειά πρέπει να την κάνουν οι παλιοί: στο πρώτο ματς η ΑΕΚ είχε στην ενδεκάδα της μόνο ένα νεοφερμένο – τον Ρέλβας. Απλά έμοιαζε διαφορετική από πέρυσι λόγω της καινούργιας διάταξης. Το νέο σχήμα παιγνίδι με το παιγνίδι θα το καταλαβαίνουν όλοι καλύτερα: η εντύπωση μου ωστόσο παραμένει πως για να γίνει πιο λειτουργικό χρειάζεται και κάποιους άλλους παίκτες.

Η μόνη απορία που κουβαλά η ΑΕΚ στα μάτια μου είναι ποια μπορεί να είναι η αντίδρασή της αν βρεθεί πίσω στο σκορ: στο πρώτο ματς έδειξε ωστόσο πως νωρίς νωρίς έμαθε την τέχνη της νίκης με 1-0 που ο προπονητής της γνωρίζει και αγαπάει.   

Αναζητούνται παλιοί

Η χρησιμοποίηση των «παλιών» μοιάζει να είναι τέτοια εποχή η λύση στο πρόβλημα της ανετοιμότητας, αλλά ο Μαρίνος Ουζουνίδης πολλούς παλιούς ετοιμοπόλεμους δεν έχει. Στο πρώτο ματς με την Αράζ χρησιμοποίησε πέντε καινούργιους: ο τερματοφύλακας Αθανασιάδης έπαιζε με μια άμυνα που δεν ήξερε, αλλά οι άλλοι είχαν πιο πολλά προβλήματα. Ο Ράστιτς και ο Γένσεν περπατούσαν κι ο Μόνζου έμοιαζε μόνος στην μεσαία γραμμή, χωρίς πάντως κι ο ίδιος να έχει την καλύτερη απόδοση – για μένα είναι από τους πιο πλήρεις χαφ του ελληνικού πρωταθλήματος και για αυτό περίμενα περισσότερα. Η απόδοση του Φαντιγκά παραδόξως έπεσε όσο περνούσε η ώρα: έπρεπε να είναι αλλιώς το πράγμα. Ο Πέρεθ ήταν καλός αλλά μόνο με την μπάλα στα πόδια: ο απίθανος χθεσινός τραυματισμός του που έγινε είδηση σε όλη την Ευρώπη (δεν είναι συχνό να σε δαγκώνει σκύλος πόσο μάλλον στα γεννητικά όργανα) στερεί από τον Ουζουνίδη ένα κυνηγό αν μην τι άλλο με όρεξη.

Το πιο μεγάλο πρόβλημα του Αρη στο πρώτο ματς ήταν ότι φάνηκε πως κανείς από όσους ξεκίνησαν δεν έμοιαζε ικανός να απειλήσει: ο Μορόν δεν είχε βοήθειες και το ότι σκόραρε από την πάσα του Γιάννιώτα στην μοναδική σοβαρή τελική του Αρη στο ματς δείχνει την σπουδαία του ικανότητα στο γκολ, αλλά και την μοναξιά του. Ο Αρης μπορεί να βρει από τον Μορόν ένα γκολ κι απόψε, αλλά ο Ισπανός χρειάζεται συμπαραστάτες. Ο Ουζουνίδης έχει να αλλάξει πολλά και ίσως χρειαστεί να ρίξει στα βαθιά κι άλλους νεοφερμένους. Τον Καντεβέρε πχ αν είναι ικανός να παίξει μια ώρα ή τον Μουρατόν αν μπορεί να δώσει περισσότερα από όσα στο Αζερμπαϊτζάν. Εκτός αν ο Ελληνας τεχνικός αλλάξει εντελώς ρότα κι εμπιστευτεί «παλιούς» που ακόμα υπάρχουν, αλλά δεν το βλέπω.

Αναμένεται ένα καυτό Βικελίδης   

Η ενδεκάδα του Αρη μου μοιάζει γρίφος αλλά από την άλλη ο Αρης δεν γίνεται να παίξει χειρότερα από ό,τι είδαμε στο πρώτο ματς. Η υποστήριξη των οπαδών του θα είναι μεγάλη: όλοι καταλαβαίνουν την δυσκολία, οι μουρμούρες περιορίστηκαν, η δυσκολία είναι από όλους ορατή. Κανονικά θα έπρεπε για τον Αρη να είναι αβαντάζ το γεγονός ότι η Αράζ είναι μια πρωτάρα στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις, όμως ως γνωστόν τα φαινόμενα απατούν. Οι παίκτες της ομάδας του Μπαχσίγιεφ είναι έμπειρα παιδιά για κατενάτσιο. Ο Αντράντε που κυριάρχησε στη μεσαία γραμμή είναι στα 33. Ο φορ Σάντος που σκόραρε είναι 28. Ο Μπολί που έπαιζε χρόνια στην Κύπρο και ο Κεϊτά που ήρθε από τον πάγκο και δημιούργησε αναστατώσεις είναι 26 και 30 αντίστοιχα. Το καλό για τον Αρη είναι ότι η αμυντική γραμμή της Αράζ έχει λίγους ξένους – οι ξένοι κάνουν την διαφορά στην ομάδα αυτή. Ο Μορόν πρέπει να κάνει τον Χασαναλιζαντά να υποφέρει κι ο Αρης συνολικά να «χτυπήσει» από την πλευρά του Αμπάσοφ: οι δυο είναι δυο βετεράνοι πάνω από 32 στις πρώτες τους ευρωπαϊκές εμπειρίες. Διαφορετικές περιπτώσεις παικτών από τους καλούς μισθοφόρους ξένους που οι Αζέροι πληρώνουν αδρά.           

Το Conference League είναι για τις ελληνικές ομάδες η γη της επαγγελίας. Πρόκριση στην League Stage σημαίνει δρόμος προς διάκριση. Παραδόξως τα εμπόδια είναι πιο μεγάλα στους προκριματικούς: άλλωστε για τις ελληνικές ομάδες τέτοιο καιρό το πιο μεγάλο εμπόδιο είναι ο εαυτός τους…