O Παναθηναϊκός ήθελε να δώσει συνέχεια στις νίκες και τις καλές του εμφανίσεις απέναντι στην πρωτοπόρο στην Ευρωλίγκα Χάποελ Τελ Αβίβ. Ο Ολυμπιακός έψαχνε μια νίκη, αλλά κυρίως μια καλή εμφάνιση κόντρα στην ουραγό Βιλερμπάν. Τα κατάφεραν αυτή την φορά και οι δυο. Ο ΠΑΟ κέρδισε εύκολα στο τέλος την Χάποελ (93-82), ο Ολυμπιακός διέλυσε την Βιλερμπαν (107-84).  Και όπως συνήθως συμβαίνει στο μπάσκετ καθόλου τυχαία. Οι προβλεπόμενες νίκες τους μάλιστα επιτρέπουν να βγουν και κάποια χρήσιμα συμπεράσματα για την συνέχεια.

Η εξαφάνιση του Μίσιτς

Ο Αταμάν δεν πιστεύει ότι η πρωτιά στην κανονική περίοδο σημαίνει και πολλά – πλην όμως δεν σημαίνει πως αν αυτή μπορεί να την πάρει δεν θα το κάνει κιόλας. Για αυτήν έχει βάλει πλώρη και για αυτό ήθελε νίκη του Παναθηναϊκού απέναντι στην ομάδα του Ιτούδη. Είχε πει πριν το ματς ότι μια νίκη απέναντι στην πρωτοπόρο μεγαλώνει την αυτοπεποίθηση των παικτών του: αυτός ήταν κι ο λόγος που και προετοίμασε προσεχτικά το ματς και το διαχειρίστηκε σαν παιγνίδι play off.

H καλή προετοιμασία φάνηκε με την χρησιμοποίηση του Καλαϊτζάκη (και μάλιστα στην αρχή των ημιχρόνων) αλλά και με το μοίρασμα του χρόνου – πράγμα που συμβαίνει σπάνια. Ο Καλαϊτζάκης χρειάστηκε για να κουραστεί ο Μίσιτς: ο ΠΑΟ τον έβγαλε από το ματς και γιατί ο Αταμάν τον ξέρει πολύ καλά. Με αυτόν απενεργοποιημένο η Χάποελ στο δεύτερο ημίχρονο παραδόθηκε και γιατί δεν μπορούσε στην επίθεση να πάρει τίποτα από τους ψηλούς της: ο Οτούρου έμπλεξε με τον Φαρίντ, ο Μότλεϊ ήταν σαν να μην υπήρχε. Όταν ο ΠΑΟ έκοψε τα μπασίματα του Μάλκολμ που τον ταλαιπώρησε στο πρώτο δεκάλεπτο η σεμνή τελετή έλαβε γρήγορα τέλος: ένα 13-0 μετέτρεψε το 62-62 σε 75-62 και στο ΟΑΚΑ έγινε χριστουγεννιάτικο πάρτι.

Οσμάν και Σλούκας

Ο Αταμάν μοίρασε καλά το χρόνο: μόνο ο Γκραντ έπαιξε πάνω από 30 λεπτά γιατί η περίπτωση το απαιτούσε. Κανείς άλλος δεν χρειαζόταν να κάνει υπερωρίες: ακόμα κι ο Ναν αυτή την φορά αγωνίστηκε μόλις 29 λεπτά, ενώ δεν θυμάμαι φέτος τον Χουάντσο και τον Μίτογλου να παίζουν τόση λίγη ώρα. Αυτό βέβαια συμβαίνει και γιατί ο ΠΑΟ ξαναγεμίζει. Ο Γιούρτσεβεν έπαιξε μετά από καιρό 17 λεπτά, ο Φαρίντ 20. Βέβαια η πιο χρήσιμη επιστροφή ήταν του Οσμάν που είναι ένας κομβικός και αναντικατάστατος παίκτης: ήταν ο καλύτερος μένοντας στο παρκέ 27 λεπτά δίνοντας 17 πόντους και καταθέτοντας όλη την χρήσιμη ενέργειά του. Φυσικά στο καθοριστικό ξέσπασμα στο ξεκίνημα της τέταρτης περιόδου καθοριστικός ήταν και πάλι ο Σλούκας. Ηθελε κάποτε να παίζει 30 λεπτά. Ο Αταμαν του έδωσε να καταλάβει σιγά σιγά πως το βασικό είναι να αγωνίζεται όσο χρειάζεται για να κάνει την διαφορά. Κουβαλούσε μια μικροενόχληση από το ματς με την Φενέρ κι έπαιξε μόλις 20 λεπτά. Αλλά ήταν αυτός που έδωσε το γκάζι όταν ο ΠΑΟ το χρειάστηκε. Ο Ιτούδης έχει μια καλή και γεμάτη ομάδα, αλλά αν η Χάποελ δεν σκληρύνει περισσότερο θα της μείνει στο τέλος η καλή εμφάνιση στην κανονική περίοδο. Στα δυο περάσματα της από την Ελλάδα η ομάδα του καλού Ελληνα προπονητή «έφαγε ξύλο» και από τον Ολυμπιακό και από τον ΠΑΟ.

Ενας απλός περίπατος

Ο Ολυμπιακός έπαιξε καλή άμυνα απέναντι στην Βιλερμπάν και μετέτρεψε το ματς σε περίπατο – όπως έπρεπε δηλαδή. Είναι αξιοσημείωτο γιατί φέτος δεν συμβαίνει συχνά. Η Βιλερμπάν χωρίς τον Ντε Κολό είναι μακαρόνια με κιμά χωρίς κιμά, αλλά το ματς το έκανε εύκολο ο Ολυμπιακός με την σοβαρότητα του και την πολυφωνικότητά του: δεν θυμάμαι αν είχε άλλη φορά φέτος έξι παίκτες που να έχουν πετύχει σε ένα ματς πάνω από 10 πόντους ο ένας. Ο Φουρνιέ φανερά έψαξε τελικές προσπάθειες για να ξεμπλοκαριστεί, ο Ντόρσεϊ ήταν για ένα ακόμα ματς συνεπέστατος επιθετικά, ο Μιλουτίνοφ και ο Χολ αξιοποίησαν την διαφορά τους απέναντι σε σκληρούς αλλά άτεχνους αντίπαλους ψηλούς, ο Βεζένκοφ πέτυχε 17 πόντους χωρίς να εκβιάσει τίποτα και ο Νιλικίνα έκανε ένα καλό επιθετικό παιγνίδι με 11 π, (3/4 δίποντα, 1/2 τρίποντα και 3 ασίστ). Η συνεισφορά του Νιλικίνα μαρτυρά και το πόσο απαραίτητο είναι να βγει η προσθήκη του Μόντε Μόρις που κρίθηκε ότι δεν πρέπει να κάνει ντεμπούτο σε αυτό το ματς (κι ας ήταν εύκολο) γιατί δεν υπάρχει ποτέ μια δεύτερη ευκαιρία για να κάνεις μια καλή πρώτη εντύπωση: ο Αμερικάνος θα ξεκινήσει κόντρα στον Κολοσσό.

Ο άσος που απλοποιεί

Το χθεσινό ματς του Νιλικίνα δείχνει πόσο απλοποιούνται τα πράγματα στον Ολυμπιακό όταν ο «άσος» προσφέρει – ειδικά στην επίθεση. Η ομάδα μπορεί να απειλεί με τουλάχιστον 4 παίκτες, ο αντίπαλος δεν κλείνει πολύ, ο Βεζένκοφ και ο όποιος σέντερ έχουν περιθώρια κίνησης κι ακόμα και οι αγαπημένες πάσες του Μπαρτζώκα μπορεί να προκύψουν γιατί απλά υπάρχει χώρος. Κυρίως γίνεται ευκολότερη η ίδια η άμυνα γιατί σκοράροντας δεν δέχεσαι αιφνιδιασμούς είτε άμεσους, είτε έμμεσους: αν ο αντίπαλος δεν πάρει ριμπάουντ είναι δύσκολο να σκαρώσει σωστές επιθέσεις σε δέκα δευτερόλεπτα όπως έκαναν η Βαλένθια και η Μπαρτσελόνα πχ. Υπάρχουν πολλοί που αναρωτιούνται γιατί γίνεται συζήτηση για την απουσία ενός καλού «άσσου» ενώ το πρόβλημα του Ολυμπιακού είναι η άμυνα: στα τελευταία πέντε ματς ήταν μια από τις χειρότερες στην Ευρωλίγκα. Στο μοντέρνο μπάσκετ των γρήγορων επιθέσεων και των πολλών κατοχών, δεν σημαίνει πως αν εσύ αγαπάς το σετ παιγνίδι και πας αργά θα το κάνει κι ο άλλος. Κάπως έτσι η άμυνα ξεκινά από την επίθεση και το αντίθετο συμβαίνει όλο και σπανιότερα: αν δεν σκοράρεις και δίνεις στον αντίπαλο την δυνατότητα να τρέξει, αυτός θα σε τιμωρήσει – δεν θα περιμένει να γυρίσεις για να σου δείξει πως γίνεται σωστά η επίθεση.

Πόσο μάλλον όταν και οι ψηλοί σου είναι αριθμητικά λίγοι: η κόπωση του Μιλουτίνοφ πχ συχνά αφήνει απροστάτευτα τα μετόπισθεν του Ολυμπιακού και νομίζω πως για αυτό – έστω και αργά – αναζητείται αυτό τον καιρό κι ένας σέντερ ακόμα. Μέχρι τώρα δεν φαινόταν απλά οι απουσίες του Γκος και του Βιλντόσα (αφού αυτοί που ήρθαν στις θέσεις τους έδωσαν λίγα) αλλά συγχρόνως φαίνεται και η τεράστια απουσία του Φαλ: λείπουν οι πάσες του στην επίθεση και ο όγκος του στην άμυνα – ο Γάλλος δεν επέτρεπε διεισδύσεις και πάσαρε πολύ και σωστά – ο Χολ είναι ένας φίνισερ που αναζητά συμπαίκτη για πικ εν ρολ. Ο Μόρις είναι κλειδί: αν απλά τακτοποιήσει καλά τους συμπαίκτες του στο σετ παιγνίδι ο Ολυμπιακός θα γίνει εύκολα κομμάτι καλύτερος.

Κάθε μέρα

Οι δυο νίκες θα βοηθήσουν τις δυο ομάδες να καθαρίσουν το μυαλό τους: προσεχώς το πρόγραμμα τους ζορίζει, καθώς σύντομα υπάρχει και το μεταξύ τους ντέρμπι που θα είναι σημαντικό όπως και όλα τα μεταξύ τους. Στο μεταξύ μπορούν να κάνουν καλά Χριστούγεννα. Και μην πει κανείς ότι ο Αταμάν δεν γιορτάζει τα Χριστούγεννα: όποιος τον ξέρει λέει πως για αυτόν στην Ελλάδα είναι κάθε μέρα Χριστούγεννα…