Η Εθνική μας ομάδα υποδέχεται απόψε στο Γεώργιος Καραϊσκάκης τους Δανούς. Πρόκειται για ένα ματς – κλειδί: τίποτα δεν κρίνεται απόψε, πλην όμως σε περίπτωση που η ομάδα του Ιβάν Γιοβάνοβιτς ζευγαρώσει τις νίκες της στο ξεκίνημα των προκριματικών το αβαντάζ της θα είναι μεγάλο – αμέσως αμέσως και μετά από μόλις δυο αγωνιστικές μπορεί να ξεφύγει από τους Δανούς με πέντε βαθμούς. Ωστόσο πέρα από τους βαθμολογικούς λόγους την νίκη την χρειάζεται και για να κρατήσει το καταπληκτικό της μομέντουμ: το ενδιαφέρον του κόσμου για αυτή είναι ήδη μεγάλο (απόψε το Γεώργιος Καραϊσκάκης είναι σόλντ άουτ) αλλά μπορεί να μεγαλώσει ακόμα πιο πολύ. Η τηλεθέαση που στο ματς με την Λευκορωσία έφτασε το 45.7% , απόψε θα ξεπεράσει το 55%. Η Εθνική μας μπορεί μετά από χρόνια να πορευτεί σε συνθήκες ενθουσιασμού, πράγμα σπάνιο. Αλλά το πράγμα δεν θα είναι απλό γιατί η Δανία, μετά την ισοπαλία με τους Σκοτσέζους στην Κοπεγχάγη μοιάζει να παίζει τα ρέστα της. Είναι σχεδόν απίστευτο, κι ακούγεται υπερβολικό αφού είμαστε μόλις την δεύτερη αγωνιστική, αλλά ισχύει.
Ο μόνος κίνδυνος
Η Εθνική μας ξεκίνησε τα προκριματικά για το μουντιάλ δίνοντας ένα αληθινό σόου κι αυτό είναι λίγο παγίδα. Στην διαχείριση του ενθουσιασμού παραδοσιακά δεν παίρνουμε άριστα. Ο κίνδυνος να πιστέψουν οι διεθνείς μας πως επειδή διέλυσαν τους Λευκορώσους θα κάνουν ένα πάρτι και με τους Δανούς είναι υπαρκτός. Ακόμα κι αυτή η πολύ καλή Εθνική ομάδα, που είναι φτιαγμένη κυρίως από παιδιά που αγωνίζονται στο εξωτερικό και έχουν αφήσει κατά μέρους τις ελληνικές μας κακές συνήθειες, όταν αντιμετώπισε πριν λίγους μήνες τους Αγγλους στο ΟΑΚΑ δεν κατάφερε να πάρει αποτέλεσμα από δαύτους μολονότι είχε προηγηθεί η ιστορική νίκη απέναντί τους στο Γουέμπλεϊ: ο βασικός λόγος εκείνης της ήττας ήταν η κακή προσέγγιση του παιγνιδιού λίγο πολύ από όλους. Στον καιρό μας το πώς προσεγγίζει μια ομάδα τα παιγνίδια είναι το ίδιο σημαντικό με την αγωνιστική της συμπεριφορά: για την ακρίβεια η σωστή προσέγγιση φέρνει την πρέπουσα εμφάνιση και τα περιθώρια αλλαγής πλάνων κι αλλαγής στρατηγικής κατά την διάρκεια των αγώνων είναι ολοένα και λιγότερα. Ο κίνδυνος να πιστέψουν οι παίκτες ότι με την Δανία θα κάνουν τον περίπατο που έκαναν τρεις μέρες πριν με τους Λευκορώσους (αλλά και τρεις μήνες πριν με τους Βούλγαρους και τους Σλοβάκους στο Ηράκλειο) είναι μεγάλος. Αλλά είναι ο μόνος. Διότι αν η Εθνική μας ομάδα αντιμετωπίσει τους Δανούς παίζοντας την μπάλα που μπορεί θα κερδίσει. Και μπορεί να το κάνει λογικά και σχετικά εύκολα, όσο κι αν η Δανία είναι μετά τους Αγγλους ο δυνατότερος αντίπαλος που η Εθνική μας έχει αντιμετωπίσει τον καιρό του Γιοβάνοβιτς.
Ολοι ήταν σχεδόν άριστοι
Πριν από το ματς με τους Λευκορώσους ο Γιοβάνοβιτς είχε παραδεχτεί ότι η επιλογή της ενδεκάδας της Εθνικής στο ματς της πρεμιέρας είναι αληθινός πονοκέφαλος αφού όλοι σχεδόν οι παίκτες του αξίζουν να βρίσκονται σε αυτή. Για να γίνει κατανοητός ο πλούτος του υλικού σκεφτείτε πως στο ματς της περασμένης Παρασκευής έμειναν εκτός αποστολής δυο πολύ φοραρισμένοι παίκτες αυτό τον καιρό: ο Ρέτσος και ο Δουβίκας. Ο Γιοβάνοβιτς ξαναμίλησε για την δύναμη του γκρουπ και πριν το παιγνίδι με την Δανία αλλά τώρα δεν έκανε αναφορά σε πονοκεφάλους γιατί όπως κι εμείς έτσι κι αυτός είδε την ομάδα που παράταξε με την Λευκορωσία μα δίνει ένα σόου: δύσκολα θα την αλλάξει γιατί δεν έχει λόγο. Ο Τζολάκης που ξεκίνησε κάτω από τα δοκάρια την Παρασκευή νικήθηκε μόνο από ένα ανύπαρκτο πέναλτι. Ο Βαγιαννίδης επιθετικά έσπειρε τον πανικό. Από τους Κουλιεράκη και Μαυροπάνο δεν είναι υπερβολή να πει κάποιος πως έλειψε μόνο το γκολ: ευκαιρίες είχαν και οι δυο. Ο Τσιμίκας που φάνηκε λίγο πιο πίσω από όλους ήταν αμυντικά άψογος. Από τους τρεις χαφ που χρησιμοποιήθηκαν στη μεσαία γραμμή (Κουρμπέλης, Ζαφείρης και Μπακασέτας) οι δυο σκόραραν: ο Μπακασέτας έδειξε για μια ακόμα φορά πως αν ξέρεις να τον χρησιμοποιείς, όχι μόνο δεν είναι πρόβλημα αλλά κάνει και την διαφορά κι ο Κουρμπέλης βρήκε γκολ από κόρνερ μετά από καιρό ενώ φάνηκε και σε πολύ καλή κατάσταση και οργανωτικά, όπως άλλωστε και ο Ζαφείρης που παιγνίδι με παιγνίδι γίνεται καλύτερος. Με τουε Τζόλη, Παυλίδη και Καρέσα η Εθνική στην επίθεση είχε αρμονία, κίνηση και παραγωγικότητα. Στο τέλος του ματς είχε τρεις παίκτες (τον Καρέτσα, τον Παυλίδη και φυσικά τον Μπακασέτα) με γκολ και ασίστ και στη λίστα θα υπήρχε κι ένας τέταρτος αν ο Τζόλης στο τέλος του ματς αντί να προσπαθήσει να πετύχει το δεύτερο δικό του γκολ έδινε την μπάλα στον Κωνσταντέλια για να μπει με την μπάλα στα δίχτυα. Ο Γιοβάνοβιτς δεν έχει λόγο να πειράξει τίποτα. Φυσικά και τον προβληματίζει πως είμαστε πολύ νωρίς στη σεζόν και ίσως για κάποιους τα δυο κολλητά ματς σε τόσο λίγες μέρες να είναι ένα μικροπρόβλημα. Αλλά θα το έχουν και οι Δανοί.
Ο κόουτς μίλησε πάλι για συγκέντρωση, προσήλωση και προσοχή. Είπε πως στο κατά τα άλλα θεαματικότατο ματς με τους Λευκορώσους δεν έμεινε απολύτως ευχαριστημένος από το παιχνίδι των παικτών του χωρίς την μπάλα – κυρίως από τις επιστροφές τους. «Επρεπε να έχουμε μεγαλύτερη αυτοσυγκέντρωση. Ο αντίπαλος δεν το εκμεταλλεύτηκε, όμως υπήρχαν κενά όταν το ματς «έγινε πάνω – κάτω». Απλώθηκε πολύ η ομάδα, υπήρχαν μεγαλύτερες αποστάσεις από το φυσιολογικό, ο αντίπαλος δεν το εκμεταλλεύτηκε αλλά η Δανία είναι πιο έμπειρη ομάδα» είπε. Και τόνισε πως αν χρειαστεί η ομάδα του θα παίξει και άμυνα γιατί ξέρει να παίζει και άμυνα. Πράγμα για το οποίο προσωπικά δεν έχω αμφιβολία αφού ένα από τα καλύτερα ματς αυτής της ομάδας επί των ημερών του παραμένει η νίκη στη Σκοτία που ήταν ένα υποδειγματικό ματς ακύρωσης του γηπεδούχου αντιπάλου πρώτα από όλα
Σκληρή ομάδα, αλλά με λιγότερη ποιότητα
Η Δανία χρειάζεται προσοχή γιατί είναι δύσκολο να κάνει ένα δεύτερο στη σερί κακό ματς: το ξεκίνημα με αντίπαλο την Σκοτία ήταν πολύ κατώτερο του αναμενομένου και δεν το λέω αυτό γιατί δεν κέρδισε. Ετσι όπως έπαιξε είναι μάλλον τυχερή που δεν βρέθηκε πίσω στο σκορ στο πρώτο ημίχρονο. Οι Δανοί πίστεψαν πως αν ελέγξουν την μπάλα και περιορίσουν τον καλό ΜακΤόμινι αλλά και τον Φέργκιουσον θα βρουν ένα γκολ και θα πάρουν το ματς. Το τίμημα αυτής της στρατηγικής ωστόσο ήταν δυσανάλογα μεγάλο: οι Δανοί δεν έπαιξαν το ποδόσφαιρο που ξέρουν κι έφτασαν ελάχιστες φορές στο να γίνουν αληθινά απειλητικοί – η πρώτη τους ευκαιρία (με τον αρχηγό Χόιμπιεργκ) καταγράφεται μόλις στο 55΄. Στο πρώτο ημίχρονο μάλιστα οι Σκοτσέζοι είχαν με τους εξτρέμ τους ευκαιρίες να γίνουν απειλητικοί – ειδικά ο Κρίστι ζόρισε κι έτρεξε τον Ντράγιερ που στο 3-4-3 του Ρίμερ ήταν ο αδύναμος κρίκος. Στο δεύτερο ημίχρονο είναι αλήθεια πως οι Δανοί πίεσαν πιο πολύ, κάνοντας κατοχή μπάλας που έφτασε στο 77% (!), καθώς οι Σκοτσέζοι ταμπουρώθηκαν παίζοντας για την ισοπαλία. Ο Ρίμερ ήταν φανερό πως διάλεξε να πάει σε ένα ματς που θα το κέρδιζε όποιος έβαζε γκολ πιστεύοντας πως η ομάδα του ως γηπεδούχος θα έχει τις ευκαιρίες: δεν έγινε έτσι ακριβώς. Οι Δανοί έχουν μια έμπειρη, αν και κάπως αργή άμυνα, και στην επίθεση έχουν αρκετούς παίκτες: με την Σκοτία ξεκίνησε η τριάδα Ντάμσγκαρντ, Ντόλμπεργκ, Μπίρεθ και ήρθε από τον πάγκο ο Χόιλουντ – ωστόσο από όλους έλειπε ο Ερικσεν. Περιμένω μερικές αλλαγές – ο Χόιλουντ πχ μάλλον θα ξεκινήσει, ίσως και ο Γκρόνμπεργκ, ίσως και ο Σκόου Ολσεν, που είναι και παίκτης αντεπιθέσεων. Θα προσπαθήσουν να παίξουν το ποδόσφαιρο που ξέρουν, αλλά από τότε που ως αντίπαλοι μας ταλαιπωρούν είναι η πρώτη φορά που η ποιότητα της ομάδας τους είναι λιγότερη από την δική μας. Ας ελπίσουμε αυτό να παίξει ρόλο.
(Gazzeta.gr Σεπτέμβριος του 2025)
