Δεν είχε συμπληρωθεί ούτε ένα λεπτό από την έναρξη του παιχνιδιού του Ολυμπιακού με τον ΠΑΟΚ όταν ο τερματοφύλακας των γηπεδούχων Αλέξανδρος Αναγνωστόπουλος, κάνοντας ένα πολύ κακό κοντρόλ της μπάλας ενώ βρισκόταν εκτός περιοχής, έδωσε στον Ζίφκοβιτς, που τον πρέσαρε, την δυνατότητα να κάνει το 0-1. Πιστεύω πως το σύνολο των πονηρών που για μέρες έλεγαν δεξιά κι αριστερά ότι ο Ολυμπιακός θα δώσει το ματς στον ΠΑΟΚ λόγω της καλής σχέσης των διοικήσεων των δύο ομάδων θα πρέπει να πετάχτηκαν από τους καναπέδες με την χαρά της δικαίωσης. Πιθανότατα το ίδιο έκαναν και όταν ο Ζίφκοβιτς στο 32΄ ισοφάρισε σε 2-2, ένα λεπτό μετά το γκολ με το οποίο ο ΕλΚαμπί έδωσε προβάδισμα στον Ολυμπιακό κι αφού προηγουμένως ο Τάισον έκανε μια βολικότατη βόλτα με την μπάλα στα πόδια. Κάτι μου λέει που οι πιο υποψιασμένοι από τους πονηρούς θα έλεγαν στις παρέες τους ότι με τα στημένα ματς έτσι συμβαίνει πάντα: για να έρθει το προσυμφωνημένο αποτέλεσμα τα γκολ πρέπει να πέφτουν βροχή και γρήγορα. Υποθέτω ότι οι ίδιοι οι πονηροί, όταν άκουσαν ότι ο Παναθηναϊκός προηγείται στην Opap Aρένα θα δήλωναν την σιγουριά τους ότι και ο ΠΑΟΚ θα βρει κι αυτός το γκολ της νίκης στο Καραϊσκάκη καθώς «ο Ολυμπιακός αυτόν θέλει να βγάλει δεύτερο» κι άλλα ανάλογα εμπριμέ.

Στην πραγματικότητα ο Ολυμπιακός κυνήγησε την νίκη, ο Χοσέ Λουίς Μεντιλίμπαρ έκανε τις καλύτερες δυνατές αλλαγές, ο Ζέλσον μετέτρεψε το τελευταίο τέταρτο του ματς ως σόου επίδειξης, ενώ ο ΠΑΟΚ επιθετικά έσβησε, καθώς οι Τσάλοφ, Οζντόεφ, Σβαπ, Πέλκας, που ήρθαν από τον πάγκο δεν έδωσαν στον Ραζβάν Λουτσέσκου τίποτα. Θα ‘πρεπε να πω ότι δεν πρέπει να αφήνουμε τις μικρές λεπτομέρειες να χαλάνε ωραίες ιστορίες, αλλά στην προκειμένη περίπτωση δεν υπήρξε καμιά ωραία ιστορία – θα ‘λεγα ότι ο Ολυμπιακός χάλασε όλες τις ιστορίες που είχαν προηγηθεί του παιχνιδιού κάνοντας κάτι απλό: κερδίζοντας. Και κάτι δύσκολο: ρίχνοντας τέσσερα γκολ στον ΠΑΟΚ όπως είχε κάνει προηγουμένως με τον Παναθηναϊκό και την ΑΕΚ.

Ούτε τους πέρασε από το μυαλό

Είναι αλήθεια ότι ο Ολυμπιακός και ο ΠΑΟΚ έχουν καλές διοικητικές σχέσεις μετά από ένα μεγάλο διάστημα συγκρούσεων. Τι έφερε αυτή την καλή σχέση; Νομίζω η κοινή αντίληψη του Βαγγέλη Μαρινάκη και του Ιβάν Σαββίδη για το τι πρέπει να είναι το ελληνικό πρωτάθλημα. Και για τους δύο η Σουπερλίγκα πρέπει να είναι ένα πεδίο ποδοσφαιρικού ανταγωνισμού και τίποτα άλλο. Πιθανότητα οι δύο διαφωνούν σε πολλά, ακολουθούν διαφορετικά μοντέλα διοίκησης, έχουν σε πολλά πράγματα άλλες αντιλήψεις. Αλλά συμφωνούν ότι πρέπει το προϊόν να αναβαθμιστεί και για να αναβαθμιστεί χρειάζονται επιχειρηματίες που να βάζουν τα ωραία τους χρήματα. Οι παρασκηνιακές συμφωνίες, οι συμμαχίες που έχουν σκοπό τον έλεγχο της διαιτησίας και οι διοικήσεις των θεσμικών οργάνων από αχυρανθρώπους που να σου δίνουν την εντύπωση ότι είναι μαριονέτες των οποίων τα σκοινάκια κάποιος κουνάει, σήμερα δεν ενδιαφέρουν κανέναν από τους δύο. Η καλή τους σχέση χτίστηκε σε ένα δεδομένο: ότι θα έβγαιναν οι ίδιοι μπροστά με τον τρόπο τους. Ο ΠΑΟΚ είχε τη δυνατότητα στην ΕΠΟ, και με την στήριξη του Ολυμπιακού, να βγάλει ένα δικό του πρόεδρο: τοποθέτησε τον Μάκη Γκαγκάτση, αντιπρόεδρο του, κι όχι κάποιο ανδρείκελο που να περιμένει να πάρει οδηγίες. Ο Βαγγέλης Μαρινάκης μπορούσε να κερδίσει τις εκλογές της Σουπερλίγκας: κατέβηκε και τις κέρδισε και παρά το βαρύ του πρόγραμμα δεν έβαλε πρόεδρο κάποιον της εμπιστοσύνης του, αλλά ανέλαβε ο ίδιος. Υπάρχει μια στορία που την πιστεύω. Σε μια από τις επικοινωνίες Ολυμπιακού και ΠΑΟΚ πέρυσι πριν τις εκλογές της ΕΠΟ, σε μια συζήτηση στελεχών των δυο ομάδων ειπώθηκε το εξής απλό: «αν συνεργασούμε θα κερδίσουμε αμέσως κάτι: θα σταματήσουμε να ψαχνόμαστε για το τι θα κάνει την Κυριακή ο διαιτητής που έχουμε μπροστά μας». Συμφώνησαν όλοι πως δεν είναι και λίγο. Μετά ήρθε ο Λανουά, διάφοροι Ελληνες διαιτητές μας άδειασαν την γωνιά, προέκυψε η μη διαφημισμένη αλλά χρήσιμη συμφωνία με την γερμανική ΚΕΔ και το νερό μπήκε στο αυλάκι. Και για να φανεί πως δεν θα υπάρξουν στεγανά και αποκλεισμοί ανέλαβε την Εθνική ομάδα ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς με όλο το τιμ του γιατί όποιος δουλεύει καλά, είτε είναι αρχιδιαιτητής είτε προπονητής, είτε απλός υπάλληλος είναι καλοδεχούμενος.  

Τι προέκυψε; Ένα πρωτάθλημα με ελάχιστη, για τις συνήθειές μας, γκρίνια για τη διαιτησία και ελάχιστα παρατράγουδα. Οι διαιτητές που έφερε ο κοινής αποδοχής και προτεινόμενος από την UEFA αρχιδιαιτητής Λανουά (κι όχι κάποιος που ζούσε σε ένα τροχόσπιτο στην Σουηδία…) στα play off ήταν όλοι σχεδόν άψογοι και τα ελάχιστα λάθη που έγιναν ήταν ανθρώπινα. Σε ένα τέτοιο πλαίσιο, όταν οι δυο ομάδες έφτασαν να δώσουν ένα οριακό παιχνίδι, ούτε ο ΠΑΟΚ το ζήτησε από τον Ολυμπιακό, ούτε ο Ολυμπιακός το έδωσε: ούτε τους πέρασε από το μυαλό η συζήτηση.

Η τυφλή εμπιστοσύνη

Πολλοί αποδίδουν τη νίκη του Ολυμπιακού επί του ΠΑΟΚ στον Μεντιλίμπαρ, την αυστηρότητά του και την σοβαρότητά του. Λένε ότι μπορεί να ήθελε ο Ολυμπιακός να το δώσει το ματς, αλλά ποιος θα τολμούσε να το πει στον Βάσκο προπονητή κτλ. Συγνώμη αλλά κι αυτό ως άποψη είναι μια κουταμάρα. Ο Μεντιλίμπαρ σίγουρα είναι σοβαρός άνθρωπος και σίγουρα ήθελε το πρώτο πρωτάθλημα της καριέρας του να συνδυαστεί με νίκη την ημέρα της απονομής. Είναι αλήθεια ότι ξύπνησε την ομάδα του στην διακοπή του ημιχρόνου και ότι έκανε αλλαγές για να πάρει το ματς. Αλλά από την άλλη ο Ολυμπιακός δεν έκανε τίποτα διαφορετικό από το να παραμείνει συνεπής σε όσα κάνει στα play off όταν βρεθεί στη θέση του ρυθμιστή είτε έχει τον Βάσκο, είτε κάποιο άλλο. Χρόνια τώρα παίζει πάντοτε για να κερδίσει. Πρόπερσι κέρδισε τον Παναθηναϊκό και του στέρησε ένα πρωτάθλημα το οποίο κατέκτησε η ΑΕΚ. Πέρσι κέρδισε την ΑΕΚ και της έκοψε το δρόμο για ένα πρωτάθλημα που φαινόταν να έχει στο τσεπάκι. Και τώρα κέρδισε τον ΠΑΟΚ στερώντας του την δυνατότητα να διεκδικήσει τη δεύτερη θέση την τελευταία αγωνιστική. Δεν είναι τυχαίο ότι όλα αυτά ο Ολυμπιακός τα έκανε στο Καραϊσκάκη και μπροστά στο κοινό του. Το οποίο αυτό και μόνο θέλει: να βλέπει την ομάδα να κερδίζει. Και δεν είναι τυχαίο ότι ο Ολυμπιακός έχει πουλήσει ήδη 23.000 διάρκειας εισιτήρια για την καινούργια χρονιά χωρίς μάλιστα ακόμα να έχει προκύψει η καινούργια του ομάδα. Η εμπιστοσύνη του κόσμου είναι τυφλή: όλοι ξέρουν πως πάλι θα δημιουργηθεί ένας ο Ολυμπιακός που θα παίζει για να κερδίζει. Γιατί τίποτα άλλο δεν τον ενδιαφέρει αυτόν τον Ολυμπιακό. Και τις αποδείξεις του τις έχει δώσει.  

Ατόφια μπουρδολογία

Θα το καταλάβουν αυτό όλοι αυτοί οι πονηροί και οι κατά τον Θωμά «περίεργοι»; Πολύ αμφιβάλλω. Ένας ολόκληρος κόσμος ζει χρόνια τώρα διακινώντας φήμες της κακιάς ώρας. Οι πληροφορίες, τις οποίες οι περισσότεροι βγάζουν απ’ το μυαλό τους ή τις αναπαράγουν καθώς τις ακούνε από άλλους που επίσης τις βγάζουν από το μυαλό τους, είναι στην ημερήσια διάταξη διαρκώς: αλλά, όταν αφορούν ομάδες που διεκδικούν τίτλους, είναι πλέον μυθεύματα - ατόφια μπουρδολογία και τίποτα άλλο.

Το ελληνικό μας ποδόσφαιρο δεν ήταν ποτέ αγγελικά πλασμένο. Πλην όμως τα τελευταία χρόνια έχουν συμβεί πολλά. Έχουν υπάρξει δύο δικαστικές έρευνες για στημένα παιχνίδια κι αν είναι αλήθεια πως ελάχιστοι για αυτά τιμωρήθηκαν, ισχύει και ότι πάρα πολύς κόσμος βρήκε τον μπελά του και έτρεχε σε δικηγόρους και δικαστικές αίθουσες. Υπήρξε επίσης η πολύκροτη υπόθεση της πολυϊδιοκτησίας με πρωταγωνιστές την οικογένεια Σαββίδη και την ατυχή Ξάνθη: ο ΠΑΟΚ τρόμαξε να γλιτώσει, αλλά από τότε ο Σαββίδης έγινε πολύ προσεκτικότερος και άλλαξε συνομιλητές. Θέλω να πω πως όλα αυτά που έχουν συμβεί τα δέκα τελευταία χρόνια, τουλάχιστον υποχρεώνουν πλέον τους πάντες να ασχολούνται κυρίως με τα αγωνιστικά. Φυσικά υπάρχουν εντός των ομάδων και άνθρωποι που ασχολούνται με τις Ενώσεις, τις εκλογές της ΕΠΟ, τη Λίγκα, τις διεκδικήσεις από το κράτος, τα τηλεοπτικά. Και όλα αυτά μπορεί να χρειάζονται και συμμαχίες και περιστασιακές συμφωνίες: για εταιρείες μιλάμε που διοργανώνουν ένα πρωτάθλημα και σε όλο τον κόσμο υπάρχουν εταιρίες με καλές ή λιγότερο καλές σχέσεις. Άλλα μέσα στο γήπεδο οι ομάδες παίζουν μπάλα. Και φέτος την καλύτερη μπάλα την έπαιξε ο Ολυμπιακός. Που έβαλες σε όλους τους διεκδικητές του τίτλου τέσσερα γκολ, χωρίς να κάνει διακρίσεις σε φίλους ή εχθρούς: τους τίμησε κατά κάποιο τρόπο όλους δείχνοντας τους πόσο πρέπει να αλλάξουν για να είναι του χρόνου ανταγωνιστικοί. Αν δεν είναι, κακό του κεφαλιού τους. Όπως και φέτος για τα λάθη τους αυτοί θα φταίνε.

Α και για να μην το ξεχάσω: έστειλε και τους πονηρούς στον κουβά. Και αυτό είναι η μεγαλύτερη τιμωρία τους…