Ο Ολυμπιακός παίζει απόψε με την Μπαρτσελόνα για την τρίτη αγωνιστική του Τσάμπιονς λιγκ. Και για αυτό του το παιγνίδι ισχύει το εξής απλό: οι παίκτες του πρέπει να κάνουν το καλύτερο εφετινό τους ματς. Το αν κάνοντας το θα πάρουν αποτέλεσμα δεν είναι καθόλου δεδομένο. Το δεδομένο είναι ότι αν δεν το κάνουν θα ζήσουν στο Μονζουίκ ένα εφιάλτη. Τους το είπε ο Μεντιλίμπαρ το Σάββατο και δημόσια για να το ακούσουν όλος ο κόσμος. Dεν μου προκύπτει και ότι όλοι το κατάλαβαν. O Μεντιλίμπαρ, την ειλικρίνεια του οποίου εκτιμώ απεριόριστα, επανήρθε χθες λέγοντας κάτι ακόμα περισσότερο συγκεκριμένο και ακόμα λιγότερο λαϊκίστικο. Τόνισε ότι ο Ολυμπιακός πρέπει να εμφανίσει την καλύτερη βερσιόν του εαυτού του αλλά και πάλι αυτό δεν σημαίνει πως θα πάρει αποτέλεσμα ανεξάρτητα μάλιστα από την όποια πίστη του. Διότι στην Βαρκελώνη όλα εξαρτιόνται από την Μπαρτσελόνα. Αυτό πριν αρχίσει το ματς είναι η μόνη αλήθεια και μπράβο του προπονητή του Ολυμπιακού που μας την θύμισε.

Η χαρά του παιγνιδιού  

Την προηγούμενη φορά που ο Ολυμπιακός πήγε στην Βαρκελώνη για να παίξει με την Μπάρτσα προπονητής του ήταν ο Τάκης Λεμονής. Ως άνθρωπος που γνωρίζει καλά τον Ολυμπιακό και την νοοτροπία του ο Λεμονής είχε πει πως «το ματς με την Μπάρτσα είναι από τα εύκολα αφού το μόνο που χρειάζεται μια ομάδα να κάνει είναι να παίξει για την χαρά του παιγνιδιού, χωρίς άγχος κτλ κτλ». Οντως ο Ολυμπιακός είχε παίξει έτσι. Δεν διεκδίκησε σχεδόν τίποτα, μολονότι η Μπάρτσα έπαιξε με δέκα παίκτες απο το πρώτο ημίχρονο καθώς αποβλήθηκε ο Πικέ, αλλά από την παρέα του Λίο Μέσι είχε χάσει αξιοπρεπώς με 3-1. Είχε σκοράρει στο 90΄ο Νικολάου και το είχε πανηγυρίσει το γκολ του σαν γκολ νίκης: και καλά έκανε γιατί χάρη σε αυτό έκανε και καριέρα. Τώρα ο Μεντιλίμπαρ έβαλε το πράγμα σε άλλη βάση: φρόντισε να υπενθυμίσει το τι μπορεί να πάθει μια ομάδα στην Βαρκελώνη, αν δεν παίξει όσο πιο καλά μπορεί. Δεν αναφέρθηκε στην χαρά του παιγνιδιού, αλλά στον τρόμο που μπορεί το παιγνίδι της Μπαρτσελόνα να προκαλέσει. Διότι έχει γνώση αυτού του τρόμου.

Το θαύμα της Οσασούνα

Ο Μεντιλίμπαρ έχει αντιμετωπίσει την Μπαρτσελόνα ως προπονητής συνολικά 27 φορές. Υπήρξε σε αυτά τα ματς προπονητής επτά διαφορετικών ομάδων της ΛαΛιγκα: της Αθλέτικ Μπιλμπάο, της Ρεάλ Βαγιαδολίδ, της Οσασούνα, της Λεβάντε, της Εϊμπάρ, της Αλαβές και της  Σεβίλλης. Εχει μόνο μια νίκη: την σεζόν 2011-2012 ως προπονητής της Οσασούνα κέρδισε την Μπάρτσα με 3-2 στην Παμπλόνα. Ο Πεπ Γκουαρδιόλα ήταν τότε στον πάγκο των Καταλανών και η νίκη εκείνη είχε χαρακτηρισθεί από τον ισπανικό Τύπο ως «το θαύμα της Παμπλόνα». Ηταν όντως θαύμα: η Οσασούνα προηγήθηκε με 3-0 με δυο γκολ του Λέκιτς και ένα του Ραούλ Γκαρθία πιάνοντας τους Μπλαουγκράνα στον ύπνο (το ματς ήταν 2-0 στο 22΄) και στο τέλος άντεξε παρά το σφυροκόπημα – η Μπάρτσα μείωσε σε 3-2 με γκολ του Αλέξι Σάντσες στο 75΄ και στα υπόλοιπα λεπτά έχασε του κόσμου τις ευκαιρίες. Η διαφορά των δυο ομάδων ήταν τεράστια: στο πρώτο ματς η Μπάρτσα είχε κερδίσει 8-0 – μάλλον ο Βάσκος το θυμάται ακόμα. Επεισοδιακές ήταν και οι τρεις ισοπαλίες που έχει πάρει: μια με την Βαγιαδολίδ (1-1 την περίοδο 2007-08), και δυο με την Εϊμπάρ: η μια με σκορ 2-2 (την σεζόν 2018-19), και μια στο Καμπ Νου σκορ 1-1 (το 2020-21) – κι αυτή η τελευταία θαύμα είχε χαρακτηρισθεί. Σε όλες τις άλλες περιπτώσεις - και είναι συνολικά 23 - ο Μεντιλίμπαρ έδωσε το χέρι του στον αντίπαλο προπονητή ηττημένος. Κι αυτός τον χτύπησε συγκαταβατικά στην πλάτη γιατί γνώριζε πως ο Βάσκος προπονητής δεν είχε ποτέ του προπονήσει μια ομάδα με παίκτες σαν τους δικούς του.

Το πρόβλημα που σου βάζει

Ακούω διάφορα για την εφετινή Μπάρτσα. Για τις απουσίες της πχ ή για το γεγονός ότι αμύνεται ψηλά και δέχεται πάντα γκολ. Οι απουσίες είναι πολλές και μεγάλες. Απόψε ο Χανς Φλικ δεν έχει τους Ραφίνια, Λεβαντόφσκι, Φεράν Τόρες, Γκάβι, Τερ Στέγκεν, Ζοάν Γκαρθία και  Ντάνι Όλμο. Στην Βαρκελώνη ψάχνονται για τις αιτίες των πολλών τραυματισμών. Πριν ακριβώς από ένα χρόνο, στις 11 Οκτωβρίου του 2024, ο νέος επικεφαλής του τμήματος που ασχολείται με την φυσική κατάσταση των παικτών της Μπαρτσελόνα Γιούλιο Τους  υποσχέθηκε δημόσια να μειώσει τον αριθμό των τραυματισμών στην πρώτη ομάδα κατά 50%. Το πράγμα έγινε χειρότερο καθώς αρκετοί από τους μικρούς είναι φέτος λίγο περισσότερο επιβαρυμένοι. Ε και; Η Μπαρτσελόνα αν δεν συμβεί κάποιο απρόοπτο της τελευταίας στιγμής, θα παίζει με τερματοφύλακα τον Σέζνι, στην άμυνα τους Κουντέ,  Αραούχο, Έρικ Γκαρθία (ή Κομπαρσί) και Μπαλντέ, στα χαφ με τους Πέδρι, Κασαδό και Ντε Γιονγκ και στην επίθεση με τους Γιαμάλ, Ράσφορντ και Φερμίν, ενώ θέση στην άμυνα διεκδικεί και ο Κρίστενσεν που ως βασικός της Δανίας κέρδισε την Εθνική μας δυο φορές φέτος. Ισως δεν έχει πολυτέλειες στον πάγκο, αλλά από αυτόν μπορεί άνετα να προκύψει κάποιος δεκαεπτάχρονος δαίμονας και να τρίβουμε τα μάτια μας. 

Οσο για τις συζητήσεις για την άμυνα ψηλά πραγματικά γελάω. Με την άμυνα ψηλά, δηλαδή την επίθεση της γεμάτη παίκτες, η Μπάρτσα έβαλε έξι γκολ στην Βαλένθια, και από τρία στην Μαγιόρκα, στην Οβιέδο, την Λεβάντε και στην Χετάφε. Με την Τζιρόνα κέρδισε 2-1 το Σάββατο με ένα γκολ του στόπερ Αραούχο αλλά δημιούργησε 20 ευκαιρίες – ευκαιρίες κανονικές, όχι από αυτές που λέμε τελικές.  Και στο Νιούκασλ με την άμυνα ψηλά και τον Ράσφορντ να παίρνει το ματς προσωπικά έδειξε στους Αγγλους ότι παίκτες καλούς μπορεί να αγοράζουν, αλλά το ποδόσφαιρο που παίζει αυτή ακόμα δεν το ξέρουν. Η Παρί το ξέρει γιατί έχει τον Λουίς Ενρίκε. Που ήταν προπονητής της Μπάρτσα – δεν το ξέρει τυχαία. Ακούω συνέχεια ότι η άμυνα ψηλά θα επιτρέψει στον Ολυμπιακό να γίνει απειλητικός, να κάνει φάσεις κτλ κτλ. Μα το ζήτημα του ματς δεν είναι αυτό: είναι πως ο Ολυμπιακός θα περιορίσει μια ομάδα που πατάει συνήθως με έξι παίκτες την αντίπαλη περιοχή από το να κάνει με την μπάλα ό,τι θέλει. Κι αυτό δεν είναι πρόβλημα του Ολυμπιακού: είναι πρόβλημα όποιου αντιμετωπίζει την Μπαρτσελόνα που δεν φοβάται να παίξει ποδόσφαιρο. Με όποιο κόστος.   

Κάθε φορά τα ίδια

Ηλπιζα κάθε φορά που μια ελληνική ομάδα πηγαίνει στο ποδοσφαιρικό πανεπιστήμιο της Μπαρτσελόνα να συζητούσαμε σοβαρά για το πόσο ξεχωριστή είναι η νοοτροπία της. Ότι θα επισημαίναμε πως αυτή είναι μια ομάδα που προσφέρει πάντα εντυπωσιακές παραστάσεις γιατί στο μυαλό των παιδιών που μεγαλώνει είναι ότι πρέπει να σκέφτονται το πώς θα ικανοποιήσουν τον οπαδό – κι ο οπαδός της Μπάρτσα δεν θέλει απλά νίκες, αλλά επιδείξεις ωραίου ποδοσφαίρου. Ότι θα επισημαίναμε την νοοτροπία της ως modus vivendi για κάθε ομάδα που θέλει να αποκαλείται μεγάλη. Τελικά καταλήγουμε σχεδόν πάντα να μιλάμε για όνειρα, θαύματα, πιθανότητες νίκης κτλ ξεχνώντας τι έχουν τραβήξει οι ελληνικές ομάδες στην Ισπανία: πρόσφατα είδαμε τον ΠΑΟΚ. Το κάνουμε ακόμα και σε χρονιές που οι ελληνικές ομάδες στην Ευρώπη χάνουν ματς με ανατροπές, ζορίζονται με αντιπάλους από την Κύπρο, ψάχνονται ενώ θα πρεπε τουλάχιστον να είναι έτοιμες από νωρίς. Ευτυχώς που υπάρχει ο Μεντιλίμπαρ και μας λέει με την απίστευτη ειλικρίνειά του κάποιες απλές αλήθειες…