Στο τέλος του πρώτου γύρου του πρωταθλήματος το ενδιαφέρον είναι ότι ενώ η βαθμολογία είναι μια και σε αυτήν είναι πρώτος ο Ολυμπιακός, με ένα βαθμό διαφορά από τον ΠΑΟΚ και την ΑΕΚ, εν τούτοις ο καθένας δύναται να την διαβάζει όπως θέλει. Θα σας πω τι νομίζω εγώ.

Συγχαρητήρια στον Ατρόμητο

Σε μια κανονική ποδοσφαιρική χώρα σε κάθε συζήτηση για το τι θα γίνει στο δεύτερο γύρο θα έπρεπε πρώτα από όλα να βάζουμε μέσα και τον Ατρόμητο. Απέχει δυο βαθμούς από την κορυφή, έχασε μόνο ένα ματς στον πρώτο γύρο (στην Τούμπα εξαιτίας ενός γελοίου πέναλτι), έχει και τους τρεις διεκδικητές στην έδρα του κι όπως απέδειξε στην Κέρκυρα δεν έχει και κανένα άγχος: μπορεί να κερδίσει εύκολα ακόμα και μετά από ένα κακό πρώτο ημίχρονο, πράγμα για τους άλλους πολύ δύσκολο. Επειδή, όμως, δεν έχουμε ένα κανονικό πρωτάθλημα τον αφήνουμε στην άκρη και πάμε να δούμε τους άλλους τρεις.

Η ΑΕΚ που βιάζεται

Στο τέλος του πρώτου γύρου η ΑΕΚ κατάφερε κάτι δύσκολο: να χαλάσει, με ένα μόνο ματς, αυτό που με τεράστια προσπάθεια και πολύ κόπο έχτισε για μήνες. Το πρόβλημα δεν είναι η ισοπαλία με τον Απόλλωνα: είναι το πώς ήρθε. Στο ματς εμφανίστηκαν δυο προβλήματα, που η ομάδα του Χιμένεθ κουβαλάει: το πρώτο ότι έχει μικρύνει ο πάγκος της (μετά τους τραυματισμούς του Μάνταλου και του Γιόχανσον) και το δεύτερο ότι δεν της είναι εύκολο να διαχειριστεί το άγχος του πρωταθλητισμού – τους έχει πιάσει πραγματικά όλους μια τρέλα ότι αν δεν κερδίσουν το εφετινό πρωτάθλημα δεν θα κερδίσουν κανένα ποτέ! Το πρόβλημα της ΑΕΚ δεν είναι οι ανταγωνιστές της: είναι ο εαυτός της κυρίως. Η ομάδα συνολικά μοιάζει να βιάζεται. Στον προπονητή γίνεται άδικη κριτική, πολλοί δεν καταλαβαίνουν ότι οι συγκεκριμένοι παίκτες αν αγχωθούν κι άλλο θα παίξουν χειρότερα, όλοι ξεχνάνε ότι η ΑΕΚ έχει δώσει 28 ματς από τον Ιούνιο και μετά. Κακό κάνει και η προσπάθεια μείωσης του Ολυμπιακού: ειλικρινά δεν καταλαβαίνω για ποιο λόγο έπρεπε να χλευάζεται τον Νοέμβριο ο Τάκης Λεμονής π.χ γιατί είπε ότι τον Ιανουάριο ο Ολυμπιακός θα είναι πρώτος. Φτάσε εσύ πρώτος τον Γενάρη και μετά κάνε πλάκα. Αν βιάζεσαι, σήμερα ο Λεμονής μοιάζει προφήτης την ώρα που εσύ δίνεις ραντεβού με την γκρίνια.

Τέτοια ασήμαντα περιστατικά δείχνουν ότι στην ΑΕΚ βιάζονται να πανηγυρίσουν πριν κερδίσουν, κι αυτό δεν είναι ποτέ καλό. Η ΑΕΚ πρέπει να προβάλει πιο πολύ τις αρετές της κι έχει αρκετές. Ο Μάρκο Λιβάγια ήταν ο καλύτερος του πρώτου γύρου, η συγκομιδή βαθμών που έκανε στα ντέρμπι εξαιρετική, η ανθεκτικότητα της ομάδας μεγάλη και η βαθμολογική της βελτίωση σε σχέση με πέρυσι τεράστια. Αλλά αντί για αυτά μιλάνε όλοι για τον Λεμονή, τον Σάββα, την εκτόξευση, τον πόνο των άλλων κτλ.  

Ο μεθοδικός ΠΑΟΚ

Ο ΠΑΟΚ αντίθετα είναι σε όλα τα επίπεδα περισσότερο μεθοδικός. Ο ΠΑΟΚ έτρεξε πέρυσι στο β΄ γύρο ένα μεγάλο σερί και το ίδιο μπορεί να κάνει και φέτος. Αν το κάνει πιθανότατα θα κερδίσει και το πρωτάθλημα – παραμένει το δικό μου μεγάλο φαβορί. Αν ένα πρόβλημα έχει, είναι ότι μετά από ένα ολόκληρο γύρο ο Λουτσέσκου έφτασε να στηρίζει μια ομάδα στις άγουρες πλάτες παιδιών που δεν έχουν κάνει πρωταθλητισμό: αν Ο ΠΑΟΚ τελείωνε τον πρώτο γύρο με πρωταγωνιστές τον Πρίγιοβιτς, τον Βιερίνια και τον Ελ Καντουρί, αντί του Πέλκα, του Κουλούρη και του Λημνιού, θα έλεγα ότι τον πρωταθλητή τον ξέρουμε. Δεν το λέω γιατί η ωριμότητα των μικρών δεν είναι δεδομένη κι ας είναι αυτοί το μυστικό της μεταμόρφωσής της ομάδας του Λουτσέσκου μετά την Ξάνθη.

Όλα τα υπόλοιπα ωστόσο δείχνουν ΠΑΟΚ: έχει να παίξει με Ολυμπιακό και ΑΕΚ στην Τούμπα, έχει τις καλύτερες διαιτησίες, έχει να παίξει εκτός έδρας με ομάδες τις οποίες πέρυσι κέρδισε (Ατρόμητο, Αστέρα, ΠΑΣ), έχει μεγαλύτερη φρεσκάδα αφού έχει παίξει έξι ματς λιγότερα από την ΑΕΚ και τον Ολυμπιακό, έχει την απόλυτη συσπείρωση του κόσμου του. Και ουσιαστικά δεν είχε σοβαρές βαθμολογικές απώλειες: αν είχε κερδίσει και στη Ριζούπολη ή στη Λάρισα, θα τελείωνε τον πρώτο γύρο με 11 νίκες, πράγμα υπερβολικό ακόμα και σε ένα πρωτάθλημα που χορηγός είναι ο ιδιοκτήτης του.

Ο Ολυμπιακός που δεν τα παρατάει

Βαθμολογικές απώλειες είχε ο Ολυμπιακός σε σχέση όχι με τους άλλους, αλλά με τον δικό του πήχη. Οι 5 βαθμοί που πέταξε στην έδρα του με Αστέρα και Ατρόμητο θα τον καταδιώκουν για καιρό. Εχει επίσης παρά τις νίκες, αργή αγωνιστική βελτίωση: η επιμονή στον Ταχτσίδη κάνει αργή τη μεσαία γραμμή, η συνύπαρξη του Οφόε με τον Φορτούνη είναι δύσκολη, η άμυνα δέχεται εύκολα γκολ και οι συμπεριφορές των παικτών είναι οι χειρότερες που θυμάμαι. Αλλά στο τέλος του πρώτου γύρου, χάρη και στην ψυχραιμία και στη σύνεση του Λεμονή, ο Ολυμπιακός είναι πρώτος. Τον Σεπτέμβριο, όταν ο πρωταθλητής δεν κέρδισε σε τέσσερα σερί ματς, αυτό είναι κάτι που έμοιαζε απίστευτο. Προσοχή όμως: αν η πρωτιά φέρει ξανά χαλάρωση και λήξη συναγερμού, όπως πέρσι π.χ, η κορυφή θα χαθεί. Κυρίως γιατί οι επόπτες θα συνεχίσουν να μην βλέπουν καλά, οι παίκτες θα συνεχίσουν να καυγαδίζουν και οι μεταγραφές που θα γίνουν, δύσκολα μπορεί το Γενάρη να διορθώσουν λάθη που έγιναν το καλοκαίρι. Ο Ολυμπιακός θα έχει ν αντιμετωπίσει δυσκολίες που οι ανταγωνιστές του δεν έχουν: μια ολόκληρη Κυβέρνηση έχει εξαγγείλει την πτώση του. Θα ναι δύσκολο να εκτεθεί.

Αpertura Clausura

Θέλω να κάνω και μια αυτοκριτική. Για χρόνια πίστευα πως μια λύση στο ελληνικό πρωτάθλημα θα ήταν να υιοθετήσουμε τη φόρμουλα διεξαγωγής του πρωταθλήματος της Αργεντινής – δηλαδή να έχουμε δυο πρωταθλητές, ένα μετά τον πρώτο γύρο (Apertura) κι ένα μετά τον δεύτερο (Clausura). To λεγα σοβαρά. Το γεγονός ότι ο Ολυμπιακός είχε συνήθως βαρύ πρόγραμμα Σεπτέμβρη – Δεκέμβρη, εξαιτίας του Τσάμπιονς λιγκ, θα επέτρεπε σε πολλούς να κερδίσουν το πρωτάθλημα του πρώτου γύρου τουλάχιστον – κι αυτό από μόνο του θα αποτελούσε εκτόνωση. Μου λέγαν ότι αν αυτό υπήρχε, μπορεί ο Ολυμπιακός, αντί για είκοσι πρωταθλήματα στα τελευταία εικοσιδύο χρόνια, να ΄χε κερδίσει σαράντα (!), αλλά δεν το πίστευα. Φέτος λέω ότι έκανα λάθος: αν υπήρχε αυτή η φόρμουλα και ο Ολυμπιακός, με όσα φέτος έχουμε δει, κέρδιζε χθες το Αpertura, θα είχαμε μαζικές αυτοκτονίες ή ειδικά επιδόματα οδύνης. Η χώρα δεν αντέχει τίποτα από τα δυο…