Ομολογώ ότι όταν το Σάββατο το βράδυ έφυγα από το Καραϊσκάκη έχοντας δει ένα ματς με όλες τις αρετές και όλες τις αδυναμίες της Εθνικής μας, αυτό δηλαδή απέναντι στους Σκωτσέζους, σκεφτόμουν ότι ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς πρέπει να αποφασίσει στην συνέχεια τι ομάδα θέλει να φτιάξει γιατί μέχρι τώρα δεν έχει φτιάξει μια ομάδα. Η Εθνική μας δεν είναι ούτε μια επιθετική μηχανή που θα σκοράρει όσα γκολ χρειάζεται για να κερδίσει ένα ματς, ούτε φυσικά ξέρει να παίζει άμυνα ώστε να ξεκινά με την σιγουριά ότι ο αντίπαλος θα σκοράρει δύσκολα. Αλλά μετά το πράγμα το ανέλυσα λίγο πιο πολύ και κατέληξα στο ότι τις απαντήσεις στα πιο δύσκολα διλλήματα της δίνει η ίδια η πραγματικότητα. Κι επειδή σας μπέρδεψα θα σας το εξηγήσω.

Τι πίστεψε ο Ιβάν

Τώρα που τα ευρωπαϊκά προκριματικά του μουντιάλ βαδίζουν προς τη λήξη τους νομίζω ότι έχω καταλάβει τι ακριβώς συνέβη στον καλό μας ομοσπονδιακό προπονητή στην διάρκεια τους. Ο Γιοβάνοβιτς μπήκε σε αυτή την δύσκολη διαδικασία πιστεύοντας ότι έχει βρει μια ομάδα έτοιμη να τα καταφέρει. Για την ακρίβεια νόμιζε ότι το γεγονός ότι έχει στο μυαλό του την εσωτερική της η ιεραρχία (τους βασικούς της και τους αναπληρωματικούς της δηλαδή) έφτανε για να την δει να προκρίνεται. Ας μην ξεχνάμε ότι ο Γιοβάνοβιτς δεν είχε πείρα διαχείρισης Εθνικής ομάδας. Πιθανότατα πίστεψε ότι το να έχει η ομάδα του μια συγκεκριμένη ενδεκάδα που να της επιτρέπει να υπηρετήσει ένα γενικότερο επιθετικό προσανατολισμό αρκούσε στον συγκεκριμένο όμιλο. Αποδείχτηκε δυστυχώς ότι δεν είναι έτσι. Την ενδεκάδα της Εθνικής την ξέρουμε. Οι παλιότεροι πειραματισμοί σταμάτησαν. Οι αλλαγές που έγιναν ήταν λίγες και συνήθως εξαιτίας τραυματισμών. Οι ιδέες του Γιοβάνοβιτς ως προς την σύσταση της ενδεκάδας ήταν ξεκάθαρες. Αλλά τα προβλήματα δεν λύθηκαν ποτέ: δεν είναι τυχαίο ότι η ομάδα αυτή δέχεται παντού και πάντα γκολ. Δώδεκα γκολ σε πέντε ματς είναι κάτι ανεπίτρεπτο.  

Τα δύο προβλήματα

Στη διάρκεια των προκριματικών του μουντιάλ η Εθνική μας είχε δύο προβλήματα. Το πρώτο ότι είναι ομάδα ευανάγνωστη. Αποδείχτηκε πως όποιος μπορεί να την περιμένει σωστά και να την πιέσει στην μεσαία γραμμή (όπως έκανε πχ η Δανία στα δύο παιχνίδια απέναντι της) μπορεί να της πάρει και αποτέλεσμα χτυπώντας τις αδυναμίες της στην άμυνα: τις ευκαιρίες τις έδινε η ίδια η ομάδα του Γιοβάνοβιτς, θυμηθείτε τα γκολ που δέχτηκε. Είπαμε ότι τα γκολ αυτά προέκυψαν από ατομικά λάθη και νομίζαμε πως βρήκαμε την λύση, αλλά δεν είναι έτσι ακριβώς. Υπάρχει μια δυσκολία που εν προκειμένω έχει να κάνει με την προβλεψιμότητα της ομάδας: οι Σκωτσέζοι την χτύπησαν από το πλάι σαν έτοιμοι από καιρό απλά γιατί την ήξεραν.

Το δεύτερο πρόβλημα της Εθνικής μας είναι σαφώς οι ψυχολογικές μεταπτώσεις της: κι αυτό το είδαμε και στο ματς του Σαββάτου με την Σκωτία.

Στην ομάδα αυτή αρκεί να πάει στραβά κάτι που ίδια δεν υπολόγιζε για να βρεθεί σε καταστάσεις πανικού μόνη της. Στο ματς με την Σκωτία είδαμε για παράδειγμα την Εθνική μας να υποφέρει σε εκτέλεσης κόρνερ των αντιπάλων, όπως ακριβώς της είχε συμβεί και στα εκτός έδρας παιχνίδια που έδωσε  με την Σκωτία και την Δανία. Αυτό οφείλεται πολύ στην αμυντική της ανασφάλεια, αλλά και στην έλλειψη μηχανισμών. Ο Γιοβάνοβιτς στις συνεντεύξεις του λέει πως θέλει να περάσει στους παίκτες πράγματα χωρίς να μπορεί να δουλέψει για καιρό μαζί τους. Είναι πρόβλημα. Αλλά το έχουν όλες οι εθνικές ομάδες.

Το παράδοξο με τα προβλήματα της Εθνικής μας είναι ότι αυτά ξεκινάνε απο την ίδια. Δεν έχουν να κάνουν με τους αντιπάλους της. Κάθε αντίπαλος μπορεί να χτυπάει καλές στημένες φάσεις ή να πρεσάρει και να παίζει δυνατά όταν μάλιστα βρεθεί πίσω στο σκορ. Οι Σκωτσέζοι το Σάββατο έχοντας περάσει του κόσμου τις δυσκολίες στην αρχή των δύο ημιχρόνων εκμεταλλεύτηκαν τα μπλακάουτ της Εθνικής μας αρκετά: ο Βλαχοδήμος ήταν υπεύθυνος που δεν ισοφάρισαν και ήταν και ο MVP του ματς. Το καταπληκτικό είναι ότι τα μπλακ άουτ αυτά οφείλονται το πρώτο στην έξοδο του Παυλίδη εξαιτίας τραυματισμού και το δεύτερο στο γκολ που σημείωσε ο Νταουκ μειώνοντας σε 3-1 κόντρα στην ροή του ματς στο 65΄. Και στο τέλος του πρώτου ημιχρόνου και στο τελευταίο μισάωρο του ματς η Εθνική μας έμπλεξε μόνη της. Σαν να σταμάτησε να παίζει. Τον ενθουσιασμό της αρχής των ημιχρόνων τον διαδέχτηκε πανικός.  

Απόφαση υποχρεωτική

Ελεγα πως σκεφτόμουν πως ο Γιοβάνοβτς πρέπει να αποφασίσει τι ομάδα θέλει να φτιάξει. Αν θέλει να φτιάξει μία επιθετική ομάδα θα πρέπει να πείσει τους παίκτες του πρώτα απ’ όλα ότι ένα γκολ των αντιπάλων δεν συνιστά κάποιου είδους καταστροφή. Πρέπει επίσης να τους πείσει ότι ο σταθερός τους προσανατολισμός πρέπει να είναι το πως θα βρουν γκολ. Από την άλλη αν ο Γιοβάνοβιτς θέλει μια ομάδα που να παίζει το αγαπημένο του control ποδόσφαιρο πρέπει να κοιτάξει να βρει ένα σχήμα που να επιτρέπει μία κάποια αμυντική ισορροπία.

Αυτή η ομάδα που είδαμε στα προκριματικά του δεν είναι μια επιθετική ομάδα όπως πολλοί νομίζουν. Είναι απλά μια ομάδα με κάμποσους παίκτες που αγαπάνε να έχουν την μπάλα στα πόδια και δεν αναφέρομαι μόνο στους κυνηγούς της. Φυσικά είναι νομίζω περιττό να πω ότι αυτή ομάδα που είδαμε δεν έχει καθόλου αμυντικό φίλτρο. Ο πανικός με τον οποίο τελείωσε το παιχνίδι με την Σκωτία (ένα παιχνίδι στο οποίο έχει προηγηθεί με 3-0) μαρτυρά ότι δεν έχει τρόπους άμυνας, αλλά και τρόπους κατοχής και ελέγχου της μπάλας. Παίζει με βάση την έμπνευση των παικτών της. Έμπνευση μπορεί να υπάρχει στην επίθεση. Όχι όμως και στην άμυνα: η άμυνα είναι συνολική δουλειά. Πόσο μάλλον όταν μιλάμε για μια άμυνα οι ακραίοι της οποίας αγαπούν κι αυτή την επίθεση: κι ο Βαγιαννίδης και ο Τσιμίκας, αλλά και ο Ρότα και ο Γιαννούλης επιθετικά είναι καλύτεροι.

Είναι όμως απλά θέμα απόφασης του Γιοβάνοβιτς η συνέχεια; Όχι ακριβώς. Όπως σας είπα και στην αρχή κάπου εδώ όλο αυτό το σκεπτικό γίνεται θεωρία και μπαίνει στο κάδρο η πραγματικότητα δηλαδή η ουσιαστική ανάγκη. Στην επόμενη διοργάνωση που η Εθνική μας θα πάρει μέρος η ανάγκη της να παίξει καλή άμυνα θα είναι η πιο μεγάλη. Διότι αυτή η διοργάνωση δεν θα είναι τα προκριματικά του Euro2028, για τα όποια όλοι μιλάνε, αλλά το Nations League το οποίο ξεκινά τον Σεπτέμβρη και στο οποίο η ομάδα βρίσκεται στην πρώτη κατηγορία. Τι σημαίνει αυτό; Ότι θα έχει στον όμιλό της τρεις ομάδες απέναντι στις οποίες πρέπει να σταθεί αξιοπρεπώς. Και χωρίς άμυνα (ή μάλλον παίζοντας την άμυνα που είδαμε στα προκριματικά του μουντιάλ που σήμερα τελειώνουν) αυτό είναι αδύνατο.

Θυμίσω ότι η Εθνική μας είναι στο τέταρτο γκρουπ. Στο πρώτο είναι η Πορτογαλία, η Ισπανία, η Γαλλία και η Γερμανία. Στο δεύτερο η Ιταλία, η Ολλανδία, η Δανία, και η Κροατία. Στο τρίτο η Σερβία, το Βέλγιο, η Αγγλία και η Νορβηγία. Η πιθανότητα η Εθνική μας να μην έχει δυο τουλάχιστον μεγαθήρια στον όμιλο της είναι μικρή: ασε που το να έχεις την τωρινή Νορβηγία είναι το χειρότερο. Η Εθνική μας δεν θα πάει φυσικά για να κερδίσει τον όμιλο. Αλλά για να μπει στα προκριματικά του Euro που ακολουθούν έχοντας ηθικό και πίστη πρέπει να κάνει βαθμούς και καλές εμφανίσεις: οι ομάδες έχουν συνέχεια.

Ο Γιοβάνοβιτς υποχρεωτικά θα πρέπει να ασχοληθεί με την άμυνα. Και σε αυτή την ομάδα αυτό είναι πολύ δύσκολο. Αλλά το γιατί θα σας το εξηγήσω μια άλλη φορά…